Dagelijkse routine

Weekend 9-11 juli 2022

Niet alleen de Buurmannen zijn vertrokken, ook de jachthaven loopt leeg. Dat heeft natuurlijk te maken met mensen die na het weekend weer moeten werken, maar zeker ook met de verbeterde weersomstandigheden, vooral minder wind. We zitten hier op Texel rondom in het water, en wind, stroom en golven kunnen dan best intimiderend zijn, en mensen afschrikken de reis naar, of vanaf de vaste wal te ondernemen. Op onze dagelijkse wandel- en fietstochten komen we altijd vanaf de jachthaven langs de andere havens die hier direct naast liggen, en houden zo de vinger aan de pols ! 

Zittend op de bankjes aan de havenmond is altijd wel iets te zien, binnenkomende en uitgaande zeil- en motorboten, imposante bruine vloot, en veel verschillende Texelse schepen die voor toeristen rondvaarten aanbieden.

We zijn met onze kleinzonen al vaker meegeweest op een leerzame tocht met een ex-vissersschip naar de 'Bollen', twee zandplaten waar je zeehonden kunt zien liggen. Aansluitend worden de netten uitgezet om een trek te doen, en te laten zien wat er zoal opgevist wordt hier rond het eiland. 

Na de trek wordt de vangst in een grote bak midden op het schip gestort. Ook voor de schipper is het dan iedere keer weer een verrassing wat er uit de netten tevoorschijn is gekomen. Hij neemt alle tijd om de omstanders aan boord uit te leggen welke vissen in de bak te zien zijn. Met tussendoor sterke verhalen, heel fascinerend en leerzaam. Vooral kinderen vinden dit prachtig. Ze mogen de vissen ook vasthouden, zoals de een knorrend geluid makende rode poon die daarom ook wel knorhaan wordt genoemd. Uitkijken moet je met de pieterman, die door de natuur voorzien is van gemene giftige stekels.

Tegelijkertijd worden de uitgesorteerde gevangen garnalen ter plekke levend in een grote kookpot met kokend water gestort. Door de schipper wordt uitgelegd hoe je een garnaal moet pellen. Iedere deelnemer mag een zak vol gekookte garnalen meenemen, om thuis te pellen. Een smaaksensatie die verse garnalen ! Als je die geproefd hebt, hoef je die garnalen die je in de viswinkel of bij Albert Heijn koopt niet meer. Die zijn minstens een week onderweg geweest. Heen en weer naar Marokko om gepeld te worden, en ze staan stijf van de conserveermiddelen.

In de jachthaven huisvest het havengebouw het kantoor van de havenmeesters, een uitzichtplateau, leesruimte, badkamers, en toilet- en douchevoorzieningen. In de haven mogen de boordtoiletten niet gebruikt worden, dus is het best druk met gasten die het gebouw in- en uitlopen. Als de havenmeesters aanwezig zijn, is het gebouw via automatische schuifdeuren voor iedereen toegankelijk. Buiten die reguliere tijden moet je een code intikken om toegang te krijgen. Ben je eenmaal binnen dan kun je met een drukknop de schuifdeuren weer openen. 

Zondagavond maak ik mijn regelmatige uitstapje naar de sanitaire voorzieningen. Maar als ik weer naar buiten wil, blijven de deuren dreigend gesloten na het bedienen van de daarvoor bedoelde drukknop. Er gebeurt niets... Na een tweede poging nog steeds niets ! Ik vrees al de nacht te moeten doorbrengen in de toiletruimte, maar gelukkig is er nog iemand binnen, die (figuurlijk) vaker met dit bijltje heeft gehakt, en een verborgen noodknop voor de ontgrendeling weet te vinden. De deuren zijn dan handmatig te openen. En kan ik opgelucht weer terug naar de boot.

Maandagmiddag staat er onverwacht iemand naast onze boot, die vraagt of Cees misschien aanwezig is. Het blijkt Joost te zijn, iemand die sinds kort ook de gelukkige eigenaar is van een Compromis 777. Hij heeft onlangs via de Compromisclub advies gevraagd over de inbouw van een koelsysteem in zijn opbergbox. Dat is gelukt, en hij heeft ook de bedroosters gemaakt, waarvan ik ooit een beschrijving heb gepubliceerd. Hij komt even buurten en bedanken voor de adviezen. Af en toe gebeurt dat, een wildvreemde die ons aanspreekt, en ons kent door tips en trucs, die bij de Compromisclub of het Zeilersforum zijn gepubliceerd. Bart zei dit jaar in Heeg al : opa is een BZ-er (bekende zeiler).