Vlieland (2)

zaterdag 29 juni 2019

Na de zwaarvallende beslissing niet naar Ameland te vertrekken, boeken we in ieder geval het weekend bij in de Vlielandse jachthaven. Ook niet verkeerd, er wordt grote hitte verwacht gedurende het komende weekend. De weersverwachting voor maandag is slecht, er wordt storm verwacht. Zo gauw die voorbij is vertrekken we (mogelijk woensdag ?) naar Harlingen, en van daaruit naar Texel.

Gisteravond fietsten we naar het dorp om een ijsje te eten, terug reden we via het kampeerterrein. Daar kampeerden mijn ouders in alle ruimte en vrijheid al toen ik twee jaar was, ik heb daar heel goede en dierbare herinneringen aan. De kampeeromgeving uit die tijd is nu wel ver te zoeken. Tegenwoordig staan de tenten bijna tweehoog, dat moet geen pretje zijn....

's Avonds zien we de Leeuwinnen hun kwartfinalewedstrijd tegen de Italiaanse dames heldhafhaftig met 2-0 winnen. Op naar de halve finale !

Het laagwater is hier nog steeds erg laag, zelfs een week voor springtij. Het levert wel mooie plaatjes op :

En de Waddenzee is een spiegel......

==================================

zondag 30-6-2019

Vanmorgen vroeg worden we wakker van de wind die door de masten giert. De windrichting is nu pal west, helemaal omgedraaid ten opzichte van gisteren. Het betekent meteen dat de hitte is verdwenen.
We willen een kerkdienst bijwonen in het eeuwenoude kerkje (de definitieve vorm dateert van 1647, maar de basis is veel ouder). We trappen tegen de stormachtige wind in naar het dorp, we komen net op tijd binnen.


Na afloop van de dienst is er gelegenheid tot koffiedrinken, we spreken meerdere oudere, en ook jongere Vlielanders, waarmee de historie en de oude familiebanden met de eilanden worden opgehaald. We spreken met een van de nazaten van melkboer Teunis Bakker. Zoals we ons goed kunnen herinneren, ventte hij vroeger melk en zuivelproducten uit met z'n paard en wagen bij het kampeerterrein en de zomerhuizen. We zeggen toe foto's en dia's uit die tijd op te zoeken en digitaal door te sturen.

Onderstaand van het kerkinterieur een paar foto's. De pilaren zijn masten van schepen die op de zandbanken hier voor de kust zijn vergaan.
De houtsnijwerk-panelen uit de preekstoel komen uit de kapiteinshut van een vergane koopvaarder.
De rechtopstaande botten zijn walviskaken die ooit als grafzerk hebben dienst gedaan, maar om aftakeling te voorkomen naar binnen zijn gehaald. Ze sierden ooit de graven van schippers op de walvisvaart naar Groenland en Spitsbergen.

Op de terugweg worden we op onze vouwfietsen door de westenwind vooruitgeblazen. De wind is flink aangehaald, volgens de Brandaris Bft 6. Toch menen sommige zeilers te moeten vertrekken. Is dat onnozelheid of trekken die mensen zich niets aan van de weerberichten ? Het gaat al fout bij het uitvaren van de box, als je geen wendbare boot hebt of de manoeuvreervaardigheid ontbreekt, dan heb je met deze omstandigheden een probleem. De liggenblijvers staan met pikhaken en spierballen gereed om zich brokkenmakers van het lijf te houden. Onze kordate Duitse buurvrouw verkoopt een afzwaaier een lel, als die z'n grijpgrage hand uitsteekt om zich aan hun scepters af te zetten. Het heeft een hoog amusementsgehalte, je ziet sommige ego's verschrompelen. Het geeft het leven in de jachthaven kleur !

Wij genieten in onze kuip van de zon, en maken er verder een rustige leesdag van. Voor morgen wordt windkracht 6 verwacht, dan blijven we zeker liggen. Misschien dinsdag of woensdag vertrekken we naar Harlingen.

Vlieland - Ameland (not)

Vrijdag 28 juni 2019

Vandaag gaan we proberen Ameland te bereiken. Over het Wad, onder Terschelling door via het wantij Oosterom en de ondiepte Blauwe Balg. Het vergt een uiterst nauwkeurige planning omdat we meerdere ondiepten binnen een tij moeten passeren. We zitten qua getij ergens tussen doodtij en springtij, de wind is (noord) oostelijk, dit geeft afwaaiing (verlaging van de waterstand). Spannend dus, maar het moet kunnen, mits de verwachting later vandaag van de afwaaiing niet te gek is, dat zou met de voor deze route ongunstigste windrichting zo maar wel kunnen.

De hele  route staat in de GPS, we varen op een lijst met kritische tijdstippen, waarop we bij bepaalde boeien moeten arriveren. Mogelijk moeten we hier en daar even wachten, met een kritische blik op de dieptemeter.  Die is bij vorige tochten tot op de centimeter gekalibreerd, dus daar zal het niet aan liggen.

Update :  helaas vallen de meest recente (van 9:00) verwachte verlagingen van de waterstand tegen, voor Terschelling middag hoogtij -30 cm (zie tabel). De verlaging ontstaat door afwaaiing door de NO wind en de hoge barometerstand (hier nu 1035 mbar)

Dat betekent dat we in plaats van 13:00 uur pas meer dan anderhalf uur later van Vlieland kunnen vertrekken om veilig het Oosterom wantij te kunnen passeren. Maar dat betekent dat we op de Blauwe Balg gaan vastlopen. Dus vandaag gaat het niet lukken, misschien dat we het na het weekend kunnen proberen. Dat brengt de wispelturigheid van het weer en het Wad nu eenmaal met zich mee. Verkassen naar Terschelling zit er nu ook niet in, voor onze lengte ligt de haven vol. We blijven dus Vlieland onveilig maken ! Ook niet verkeerd met de aangekondigde hitte in het verschiet.

Dit is de geplande route Vlieland - Ameland :

de verwachte verlaging van de waterstand :

Vlieland - wat maken we mee

dinsdag 25 juni 2019

Nederland zucht onder de hitte - wij ook maar niet zo erg. Op de eilanden worden de extremen altijd gedempt door de ligging rondom in het water. Boodschappen doen we aan het eind van de ochtend, als de verse voorraden voor de supermarkten per veerboot vanaf de vaste wal zijn aangevoerd.
Na de lunch vertrekken we naar het strand vlakbij de jachthaven, en nemen af en toe een verfrissend bad om het hoofd koel te houden.
's Avonds zien we de Leeuwinnen in de knockout ronde van het dames voetbal WK nipt winnen van Japan.






woensdag 26 juni 2019

De nacht brengt al flinke afkoeling, en 's morgens is het zelfs koud als we gaan douchen. Het weerbeeld is veranderd, de zon is op vakantie en het waait stevig uit het noorden. Volgens Piet Paulusma windkracht 5, en dat kan wel kloppen als we door de duinen naar zee fietsen en de heftige branding aan het strand zien. We genieten van een cappuccino in het recent compleet nieuw opgezette Badhuys, dat vorig jaar meteen is gekozen tot Beste Strandpaviljoen van Nederland
We zien de Vliehorsexpress terugkeren uit de 'Sahara van het Noorden', de Vliehors dus. Wegens grote belangstelling  maakt hij om drie uur een extra rit.

We fietsen verder naar het westen over de prachtig aangelegde fietspaden door de duinen. Plotseling doemt daar een stuk duingebied op waar behoorlijk gegraven wordt. Het blijkt te gaan om restauratiewerkzaamheden aan de Duitse stelling 12H uit de tweede wereldoorlog, ooit onderdeel van de Atlantikwall. Na de oorlog ontmanteld en helemaal ondergestoven en vergeten, is men nu bezig er een bunkermuseum van te maken.

Van de betreffende 'Noordwester' website een paar interessante wetenswaardigheden :

Stelling 12H is een bunkercomplex dat tijdens de tweede wereldoorlog door de Duitse

bezettingsmacht is aangelegd als onderdeel van de Atlantikwall. Deze stelling is in 1942

in gebruik genomen. Het doel van deze stelling was het afslaan van een eventuele geallieerde landing op het strand van Vlieland. Dit soort stellingen is langs de gehele kust vanaf Noorwegen tot aan de Spaanse grens gebouwd, en bestrijkt in totaal 5000 kilometer kustlijn.

Op Vlieland zijn in totaal drie van deze bunkercomplexen gebouwd, de stellingen 12H, 13H en 14HL. De Duitse bezettingsmacht gaf elke stelling een nummer, 12 is de 12-de stelling geteld vanaf Ameland, daar begint het met 1H (Schiermonnikoog viel onder de Küsten-Befehlshaber Deutsche Bucht). De laatse stelling in Nederland is 329H in Haamstede, Zeeland.

Stelling 12H bestond uit drie woonbunkers, een keukenbunker, een zogenaamde Tobruk, twee geschutsemplacementen, beide wisselstellingen, één van beton en één van hout, een houten waarnemingspost, twee gemetselde schuttersputten, een houten commandantenbunker, een houten bergplaats en een latrine.

Deze bouwwerken waren met elkaar verbonden met loopgraven, deels van beton, waarbij één overdekte loopgraaf die daarmee een 12 meter lange tunnel vormt. Andere loopgraven waren van hout en veel met zoden versterkt. Dit alles omheind met prikkeldraad en daarbuiten drie mijnenvelden.

In 1945 lag er een klinkerweg vanaf de Postweg langs de bosrand door het duin naar 12H. Deze klinkers zijn na de oorlog opgenomen en hergebruikt voor de aanleg van de Badweg.

Nog een nieuwtje : midden in de bossen ligt hier sinds mensenheugenis een lap gras, dat hier bekend staat als 'voetbalveld'.  Sinds het jaar 1947 toen ik voor het eerst op Vlieland kwam, is er nooit officieel gevoetbald maar werd het veld multifunctioneel gebruikt, bijvoorbeeld voor evenementen als taptoes in de tijd dat defensie hier nog prominent aanwezig was
Toen we er nu langsfietsten, zag het er voor het eerst uit als een echt voetbalveld, met een hek en professioneel uitziende doelen, en een grasmat waar ze in de Arena jaloers op worden. Dit bericht in de Volkskrant van oktober vorig jaar bracht duidelijkheid.
Zie ook : https://www.omropfryslan.nl/nieuws/801281-jeugdteam-speelt-historische-voetbalwedstrijd-op-vlieland

Uit deze link : ' Dat er nooit officiële wedstrijden op Vlieland hebben plaatsgevonden, wil niet zeggen dat er geen voetbalhistorie op het eiland is. Vroeger waren er wedstrijden tussen Terschelling en Vlieland. Als de Vlielanders dan de uitwedstrijd moesten spelen, stonden er op Terschelling bakken met aardappelschillen klaar voor de Vlielander 'geiten'. Dat is nu zo'n zestig jaar geleden, zo vertelt Jan van Vlieland.
Het is nog niet duidelijk of de volwassenen en het vrouwenteam binnenkort ook op het eiland hun wedstrijden mogen spelen. Voor nu ligt er een half veld, en dat is niet genoeg voor de volwassen wedstrijden. De inzet is echter wel om in de toekomst alle thuiswedstrijden op Vlieland plaats te laten vinden.'

Makkum - Vlieland

maandag 24 juni 2019

Voor we uit Makkum vertrekken, check ik de belangrijkste sites voor windvoorspellingen. Helaas geven ze voor de Waddenzee, en met name het westelijke deel allemaal verschillende verwachtingen. Piet Paulusma verwacht zelfs Bft 6 voor Vlieland. De reden van die vele meningen is dat het hogedrukgebied dat boven Nederland ligt, aanschuurt tegen een front van een lagedruk gebied. Het grensgebied kan naar oost of west uitwijken. Wij nemen geen risico met een avontuurlijke route over het zeer ondiepe Zuidoostrak wantij en besluiten naar Harlingen te varen en daar opnieuw te kijken hoe de situatie zich ontwikkelt.

In de sluis bij Kornwerderzand hebben we alvast geluk. Als we aan komen varen, kunnen we als laatste de volle sluis in, en worden meteen doorgeschut naar zout water, de Waddenzee ! We varen tussen een flinke vloot zeiljachten in konvooi naar het noorden, op alleen de genua en de stroom flink meelopend door het vaarwater de Boontjes met een snelheid van dik  6 knopen. Als we Harlingen naderen, check ik op internet nogmaals de weersituatie. Op Vlieland blijkt de wind flink afgenomen, dus besluiten we meteen maar door te varen naar het eiland. Snel de route omprogrammeren in de GPS en de kaarten voor de nieuwe route opzoeken. We hebben deze route zo vaak gevaren dat we het ook zonder kaart zouden kunnen.

We zien alle grote en snelle veerboten van en naar de eilanden voorbij komen. We maken na de Pollendam en in het Pannengat optimaal gebruik van de betonde afsnijmogelijkheden voor de pleziervaart, ons verbazend dat zo weinig jachten daar gebruik van maken. We hebben nu de stroom tegen, qua timing zitten we nog voor hoogwater Harlingen, en dan stroomt er nog steeds water de Waddenzee in. Als dan ook de wind nog inkakt, zetten we de motor bij. Als even later de wind helemaal wegvalt en de zee een spiegel wordt, lijken we wel in de tropen te varen. Na de kentering van het getij maken we op de ebstroom lekker snelheid.

We moeten in de richting Vlieland een flinke omweg maken, de zandplaat Richel met het formaat van een klein eiland ligt in de weg. Ook hier steken we een stuk van de route af, en komen dan als eerste van de colonne zeiljachten aan. Altijd weer spannend, vanuit een gierende ebstroom de smalle haven in te draaien. Na aanmelding per marifoon vangt de havenmeester ons op, er blijkt zegge en schrijve nog slechts 1 box beschikbaar. Het is een heel druk voorseizoen, iedereen lijkt naar Vlieland te willen komen.


Als we aangelegd hebben, snakken we eerst naar een koude Radler, en nemen dan een duik in het verkoelende water. We boeken voorlopig onze ligplaats tot vrijdag. Plannen maken we in de loop van deze week. Eerst genieten van Vlieland, het ultieme vakantie gevoel !

de gevaren route :

Zo krap mogelijk rond de Richel :

Afsteken Blauwe Slenk en Pannengat

Enkhuizen - Makkum

zaterdag 22 juni 2019

Dit belooft een mooie dag te worden, bij het opstaan zien we een strakblauwe lucht. Om 8:50 zijn we klaar om te vertrekken, maar onze Duitse buren nog niet. We verzoeken ze om toch los te gooien, ons er tussen uit te laten en dan zelf weer vast te maken. Daar maken ze geen probleem van, even later varen we in het Krabbersgat en hijsen we het grootzeil.  De wind is in vergelijking met gisteren 180 graden gedraaid, en komt nu uit het Noordoosten. Onze koerslijn richting Makkum loopt bijna noordelijk, kompaskoers 5 graden. De wind waait met een knoop of acht, zo scherp aan de wind zeilt de Chip met deze koers voor geen meter. We varen in deze situatie alleen met het grootzeil, dat net door de wind gevuld wordt, een klein beetje aandrijving geeft en de golfbewegingen dempt. De motor pruttelt zachtjes mee, zo maken we toch nog snelheid.

De golven zijn ondanks de niet zo harde wind best pittig. De oorzaak is dat een groot wateroppervlak aan de wind wordt blootgesteld, waardoor de golven kans krijgen over grote afstand door de wind te worden opgeklopt.
Wij klagen niet, met dit weer is het aangenaam op het water, we nemen de golven voor lief. Ongeveer halverwege de reis doemt Stavoren aan de Friese kust op. Het wordt hier steeds drukker, met dit mooie weekendweer zoeken de mensen het water op. Onder de bescherming van de Friese kust verdwijnen de golven vrijwel totaal. We passeren de Friese steden Hindeloopen en Workum, en wijken een paar keer uit voor een zeilwedstrijd van Hanse zeiljachten.
We lopen rond twee uur de kanaal van Makkum in. Irene heeft telefonisch al een ligplaats geregeld bij de Marina (Delta 28), voor we aanleggen vullen we de voorraad GTL diesel aan bij de Texaco pomp aan het kanaal.

We toveren de vouwfietsen uit de bakskist tevoorschijn, en gaan weekend inkopen doen bij de Jumbo. Onderweg verschalken we nog even een nieuwe haring. De haringtent bij de gemeentehaven stond bij ons al bekend voor de geweldige haring die ze hier verkopen, die reputatie maken ze weer helemaal waar !


zondag 23 juni 2019

Louise en Mariska staan ingeschreven bij een KLM hardloop-event  in Leeuwarden. De Ouderkerkers hebben een onderkomen gehuurd in Leeuwarden en zijn gisteren daar al gearriveerd. John brengt Mariska vanmorgen naar Leeuwarden, neemt de jongens mee, haalt ons op in Makkum en vervolgens rijden we met z'n allen naar Akkrum. De dames voltooien hun 6 km hardlopen glansrijk, daarna vermaken we ons rond het huis en het water onder een stralende zon. En wordt gesupt en gezwommen. Daarna een heerlijke BBQ !
Na een gezellige dag dropt Mariska ons 's avonds weer in de Makkum Marina.

De plannen voor morgen zijn volledig afhankelijk van de sterkte van de (zuid)oostenwind. De windverwachting voor dit gebied is nogal variabel. In ieder geval varen we richting Kornwerderzand, verlaten we via het Lorentzsluizencomplex het zoetwater IJsselmeer, en komen dan op de zoutwater Waddenzee.
Bij windkracht max 4-5 varen we in noordwestelijke richting over het Zuidoostrak wantij naar Vlieland. Is de wind te sterk, dan varen we onder beschutting van de kust noordwaarts via het vaarwater de Boontjes naar Harlingen, en maken we later de oversteek naar Vlieland. (zie kaartje met route-opties). Een harde oostenwind heeft twee negatieve konsekwenties : de golfvorming rond Vlieland en de afwaaiing van het wad, waardoor er op kritische punten voor ons te weinig water staat om zelfs bij hoogwater vandaag om 14:22, ondiepten te kunnen passeren.
Inmiddels al weer 8 jaar geleden heb ik voor de Compromisclub een lezing gegeven over varen op de Waddenzee, voor velen een enorme drempel om te overwinnen. Het verhaal klopt grotendeels nog, sommige routes zoals het Schuitengat zijn volledig verlegd.
Zie http://www.compromisclub.nl/ctips/20110123_waddenzeenavigatiecees.pdf


de zaterdag gevaren route :

de route-opties voor maandag 24 juni

A'dam Marina - Enkhuizen

vrijdag 21 juni

Na een douche in het mooie sanitair van de Amsterdam Marina (je kan hier zelfs samen in bad met uitzicht op Amsterdam), gooien we rond half tien de trossen los. De zeiljacks gaan aan, af en toe valt er een spat regen en er staat een stevige ZW wind.  Het IJ is altijd een belevenis, druk verkeer maar bovenal indrukwekkend door de steeds hogere en hoofdstad waardige bebouwing langs het water. Bij het Oranjesluizencomplex worden we supersnel geschut, en kunnen we meteen door de Schellingwouder brug, die maar 3x per uur geopend wordt. Soms zit het mee ! Wat ook mee zit, is de wind vandaag. We hijsen op het Buiten IJ al snel de zeilen, een verademing om weer eens lekker te kunnen zeilen.

In eerste instantie gaat het nog niet zo hard maar naarmate we uit de beschutting van het land komen, gaat het steeds sneller.
Het eerste herkenningspunt in de route is de vuurtoren van het vroegere eiland Marken. Om een duistere reden heet het samenstel van gebouwen het Paard van Marken. Daarna varen we in het ruime water van de Hoornse Hop, waar de wind en de golven vrij spel hebben. Het is hard werken de boot goed op koers te houden. We varen regelmatig boven de rompsnelheid, de wind tikt af en toe de 18 knopen aan. Maar met schuin van achteren inkomende wind zijn dat voor de normaal niet zo snel zeilende Chip ideale omstandigheden. We lopen zelfs een tweemaster voorbij.

Enkhuizen komt zo snel in zicht, we komen weer enigszins onder de beschutting van land. Intussen wordt het heel druk op het water, vandaag is het Rondje Noord-Holland. De deelnemers zijn vertrokken uit Lelystad, en varen via Enkhuizen, de sluizen van Kornwerderzand, den Helder naar finishplaats IJmuiden. In Enkhuizen ligt het Naviduct, een sluizencomplex dat het water van IJsselmeer en Markermeer scheidt. Daar is het nu dus druk. En de meeste schippers die hard kunnen zeilen, hebben geen kaas gegeten van hoe je aanlegt of hoe je netjes een sluis passeert.


Als wij uit het Naviduct naar de Buitenhaven van Enkhuizen varen, zijn we niet vooruit te branden. Na een keer achteruit slaan, komt er een formaat hooiberg hoeveelheid Fonteinkruid omhoog drijven. Dat zijn waterplanten waar de watersport met name in het Markermeer heel veel last van heeft. Tijdens het varen blijft het hangen aan de kiel, het roer en de schroef. In een sluis als je stilligt, komt het allemaal naar boven drijven van onder de boten. En wij namen dus zo'n pluk mee de sluis uit.

Veel non-stop Ronde Noord-Holland zeilers zoeken ook even de haven op, het is lastig een ligplaats te vinden. We vinden een plaatsje naast de boot van, naar later blijkt, twee jongelui. Die zijn even niet aan boord. Rond de kikkers van hun boot, waar wij onze landvasten op moeten beleggen, is het een zootje van rondslingerende lijnen. Het duurt  dus even voordat we vastliggen.

We doen inkopen bij de fruitboer, de bakker en de visboer.  Op het menu vanavond staat vis. Wat is de nieuwe haring hier lekker !

's Avonds maken we een rondje Enkhuizen. Het blijkt de datum van de jaarlijkse kermis te zijn. Twee replica's van zeilschepen uit lang vervlogen tijden \liggen in de haven, de Kamper Kogge (https://www.kamperkogge.nl/), en de Halve Maen uit Hoorn (https://www.halvemaenhoorn.nl/informatie-bezoekers/).






de gevaren route

Heemstede - Amsterdam Marina

donderdag, 20 juni 2019

’s Morgens staan we bijtijds op, vandaag willen we Marina Amsterdam zien te bereiken. We moeten daarvoor Haarlem met z’n 10 bruggen passeren, en op tijd zijn bij de brug in de A9 over het zijkanaal C van het Noordzeekanaal.

We tuffen het mooie jachthaventje uit, en al snel doemt het Cruquiusgemaal op, waarmee de 185 km2 van de Haarlemmermeer in de jaren 1849-1852 is drooggepompt. Een bezoek aan dit monumentale stuk techniek staat altijd nog op ons verlanglijstje. Via de gelijknamige brug naast het museum komen op het Buitenspaarne voor Haarlem. We vergapen ons aan de riante buitenhuizen uit vroeger tijden. In Haarlem doen meerdere brugwachters hun best, ons snel door de stad te loodsen. Sommigen rijden per fiets van de ene brug naar de andere. Bij de Havendienst voldoen we de rekening voor de doorvaart, voor niets gaat hier de zon op.

Na de Buitenspaarne moeten we in Spaarndam schutten naar Noordzeekanaal niveau. De nogal gezette sluiswachtster vindt het niet nodig de sluis even open te houden als we aan komen varen, en laat ons een schutronde wachten. Als we dan eindelijk de sluis in mogen, stuurt ze ons naar lagerwal, vlak tegen een blinde muur. Zie daar straks maar eens uit te komen zie je haar denken. Het sluisgeld van 3,50 €  moet betaald worden in haar troon in een hokje hoog boven de sluis. Een rondje lopen langs de wachtende boten om het geld te incasseren (zoals in het verleden gebeurde) zou klantvriendelijker zijn, en beter voor haar postuur.

Bij de A9 brug is het onverbiddelijk wachten op de tweede opening van de dag om 14:15. Als we bij de wachtplaats aankomen, treffen we een zenuwachtige Fransman in z’n zeilboot, die denkt dat de dubbel rood signalering een stremming betekent. We kunnen hem geruststellen dat  'a deux heures et quart'  de brug zal openen. Iets later dan gepland gaat de brug inderdaad open, op de snelweg zien we in no time een file van heb ik jou daar ontstaan. Helemaal als twee Engelse zeilboten uit de tegenovergestelde richting pas na lang treuzelen aanstalten maken om door te varen. Daar zijn de wachtende automobilisten niet blij mee....

Bij de Amsterdam Marina krijgen we een mooi plaatsje met uitzicht op het Noordzeekanaal. Het is de avond van de derde WK wedstrijd van de Oranje leeuwinnen, die we ze met 2-1 van de Canadezen zien winnen. Daarna hebben we extra trek in een heerlijke biefstuk met ouderwetse jus bij Loetje aan het IJ, die op de Marina gevestigd is. Door de enorme drukte moeten we drie kwartier op een tafel wachten, het wordt een latertje. Maar het is het waard !

 Vlakbij ons aan de steiger ligt de gerenoveerde Flyer, het schip waarmee Conny van Rietschoten de Whitbread round the world race (de latere Volvo Ocean race) in 1978 won. Het schip ziet er weer als nieuw uit, en is nu te huur.

Destijds na afloop van de race, werd van Rieschoten ingehaakld in Rotterdam bij de chique Roei- en zeilvereniging de Maas. Met Marc en Els hebben we toen op de kant in de mensenmenigte staan zwaaien !



de gevaren route :

Dagje extra Merlen jachthaven

woensdag 19 juni 2019

Als je zoals wij, onderweg bent per boot, leef je dicht bij de natuur. Iedere druppel regen en iedere windvlaag voel je. De weerberichten en weersverwachtingen worden dus met grote aandacht gevolgd. En dan nog kom je soms voor verrassingen te staan, en blijkt het weer niet overeenkomstig het verwachtingspatroon. Dat is de reden geweest om een paar jaar terug bij Weeronline van Gerrit Hiemstra een maritieme weercursus te volgen. Heel verhelderend, maar het weer laat zich daarmee niet sturen. Hooguit kun je lokaal het weer beter voorspellen, en de gevaren beter inschatten.

Voor vanmiddag werd hevige regen en onweer verwacht. Toen ik vanmorgen vroeg op Buienradar keek, bleek dat het front dat vooraf gaat aan het zich naar het noorden bewegende lagedrukgebied, zich veel sneller beweegt dan voorspeld.  De kleuren in buienradar variëren van donkerrood tot diepzwart, en dat betekent noodweer.  Niet veel later klettert de regen op het dek, gelukkig blijkt de onweersactiviteit en de hagel al grotendeels uitgewerkt. Achter dit front wordt het een tijdje droog, daarna komt de volgende storing al opzetten. We besluiten hier een dagje te blijven liggen, gaan straks als het droog is, op leenfietsen van de jachthaven even inkopen doen. Morgen zien we verder hoe het weer zich ontwikkelt !

Als de regen ophoudt en de lucht breekt, gaan we bij de havenmeester leenfietsen halen, tenminste dat suggereert de naam. Als blijkt dat er 10 € per fiets huur betaald moet worden, halen we onze vouwfietsen tevoorschijn en gaan op inkooptoer. We komen langs een grote markt, en scoren kabeljauw voor het avondeten en nieuwe haringen voor de lunch. Daarna komt Albert Heijn in zicht, we keren zwaar beladen terug naar de jachthaven. In de loop van de middag betrekt de lucht weer en vallen de eerste druppels van verwachte Code Geel buien later vandaag. Gelukkig hebben we TV, WiFi en voldoende leesvoer aan  boord om zulke dagen door te komen !

's Avonds komen Louis, Louise met Arnold en Bart gezellig langs.

Gouda - Haarlem

dinsdag, 18 juni 2019

Vanaf Gouda zetten we onze tocht naar het noorden voort. De eerste passage van de Goudse spoorbrug is mogelijk om 5:57, dat vinden we wel heel vroeg. De volgende opening is om 10:27, dat past ons beter. Er zijn drie route opties, via Amsterdam (nachtelijke passage), via Haarlem en via Leiden. Wij vinden de Haarlem route de leukste, met onderweg mooie Hollandse landschappen. De hele route tot aan het Noordzeekanaal is in tijd slecht te plannen, onderweg loop je vast op niet aansluitende openingstijden (slechts 3x per dag) van bruggen in de A44 bij de Kaag en de A9 ten noorden van Haarlem. En dan heb je nog te maken met wisselende wachttijden voor de talloze andere bruggen. Dat is het nadeel van een niet strijkbare mast, iedere brug die je tegenkomt moet open !

In het algemeen hebben we over wachttijden niet te klagen, via de marifoon kun je de meeste brugwachters of bedieningscentrales bereiken en vragen om een opening.  Bij de A44 verkeers- en spoorbrug krijgen we vooraf een leuke vrouw aan de lijn. Met enig soebatten mogen we in principe Zuid-Noord uren eerder dan gepland door de brug, gebruik makend van de (normaal strikt gescheiden) Noord-Zuid passage. Ze belooft niets, maar raadt aan vlak voor de brug te gaan liggen, als er om 15:02 een gaatje zit in de trein dienstregeling, mogen we  door ! En dat lukt..

Wat niet gaat lukken, is voor de avondspits Haarlem in te varen. In de spits worden de bruggen niet bediend. Dat wordt dan een latertje, daar hebben we geen trek in. Op de waterkaart zien we de optie van de WSV Van Merlen jachthaven in Heemstede, direct aan de Ringvaart van de Haarlemmermeer die we aan het afvaren zijn.

Jaren geleden hebben we die strategisch gelegen jachthaven al eens geprobeerd te bereiken, maar liepen toen in het toegangskanaaltje hopeloos vast in de blubber. Volgens de kaart is de toegang nu dieper, we proberen het op goed geluk. Het blijkt een makkie, en we staan verbaasd van de verstilde prachtige natuur hier in hartje randstad. Een aanrader ! We betalen het schokkende bedrag van 9 hele Euro's, zelfs inclusief prima Wifi.
Als we goed en wel geïnstalleerd zijn, komt een zeilboot uit Arnemuiden met een ouder stel aan boord ook binnenvaren. We varen vanaf Gouda al gezamenlijk deze route. Toen wij hier stopten, probeerden zij door te varen naar Haarlem, maar hebben kennelijk ingezien dat dat in de spits geen optie is.

Irene tovert na een uitgebreid aperitief een heerlijk maal op tafel, dat we in de kuip in de avondzon genieten. We krijgen aan de buitenzijde van onze box Duitse buren. Drie mannen, met een formaat slagschip groot luxe zeiljacht, die zijn net als wij tegen de brug sluitingstijden aangelopen, en hebben ook dit plasje midden in de magnifieke natuur ontdekt. Ik heet ze hartelijk welkom, en feliciteer ze ermee dat ze de Noordzee hier hebben gevonden. Ze kunnen er niet om lachen, gebrek aan humorgenen zullen we maar zeggen.

Morgenvroeg vertrekken we richting Haarlem, dat nu vlakbij is. Vanavond nog even goed de tijden bekijken, we moeten op tijd door de A9. Ons doel is Amsterdam, we willen de etens- en brandstofvoorraad aanvullen. Daarna verder via het IJsselmeer richting Makkum, Harlingen en de Wadden.

de gevaren route van vandaag :

Willemstad - Gouda

maandag, 17 juni 2019

We staan bijtijds op om nog even inkopen te doen bij de Jumbo, en scoren bij de lokale watersportjuwelier een nieuwe 'joker' klep voor ons toilet. Het plan voor vandaag is naar de jachthaven van de WSV IJsselmonde aan de Nieuwe Maas te varen.  Dat is bijna onder de van Brienenoordbrug, recht tegenover de monding van de Hollandsche IJssel. Het idee is dat we dan op de eerste rang zitten om de zeer beperkt draaiende Algerabrug bij Krimpen aan de IJssel te kunnen passeren. Onder een stralende zon met de vloedstroom mee vanaf het Hollands diep, zijn we zo snel dat we in Dordrecht zelfs tijd hebben om aan de wachtsteiger te lunchen voordat de spoorbrug op z'n vaste openingstijd draait.

Eenmaal op de Nieuwe Maas zijn we nog zo vroeg dat we besluiten door de varen naar Gouda, waar we op de openingstijd van de spoorbrug zullen stuiten, die draait maar een paar keer per dag. Het wordt op de staandemast route steeds lastiger vlot door te varen, veel cruciale bruggen draaien zelfs nog maar drie keer per dag.

De hele Hollandse IJssel snellen we op met de onvermoeibare vloedstroom in de rug. Via de Julianasluis geraken we op de Gouwe, in eerste instantie willen we alvast voor de spoorbrug in Gouda gaan liggen, maar de eerste opening na aankomst blijkt pas om 20:25 te zijn. Dat vinden we te lang duren, en besluiten een stukje terug naar de WSV Gouda te tuffen. Geen slechte keuze, kunnen we lekker douchen na zo'n hete zonnige dag.




De gevaren route :

Herkingen - Willemstad

zondag, 16 juni 2019

Onder een halfbewolkte hemel vertrekken we voor onze eerste etappe van deze vakantie. Na een half uurtje liggen we al voor de Grevelingensluis, die bezig is naar onze kant te schutten. We vermaken ons ondertussen met een aantal zeilboten uitsluitend bemand met dames, die hun emancipatieweekend hebben. Het aanleggen blijkt nog wel een aandachtspuntje, gelukkig kan de steiger hier tegen een stootje.

Als we onderweg zijn naar de Krammersluis, horen we via de marifoon Post Wemeldinge melden dat de beide Krammer jachtensluizen in storing staan. Ik vraag direct aan de sluisbediening of het mogelijk is om in de grote scheepvaartsluis met de beroepsvaart mee te schutten. De sluiswachter antwoordt dat het lang gaat duren, hij schut net een aantal jachten, en meldt dat een nieuwe lading jachten zeker niet binnen een uur geschut gaat worden.

Hij adviseert om gewoon voor de jachtensluis te gaan liggen, er wordt hard gewerkt om die weer aan het werk te krijgen. Zo gezegd zo gedaan, en na een eerste teleurstelling als de lichten na op groen te zijn gesprongen meteen op rood gaan, komt na een stief uurtje alles weer op gang.

Op het volgende water, het Zuid- en Noord Volkerak laten we de wind met de genua het werk doen, en kan de motor uit. Het gaat qua snelheid niet al te hard, maar met dit weer onder zeil is geen straf.

In het Noordergat halverwege het Volkerak komen we weer eens een binnenvaartschip tegen dat daar niets te zoeken heeft, met een hekgolf van heb ik jou daar in de ondiepe geul. Er hebben zich in het verleden al meerdere binnenvaarders vastgevaren, eentje zat dagen hoog en droog. De tijdwinst die ze maken door het afsteken van het hoofdvaarwater is nog geen minuut.

Deze route is primair uitgelegd voor de pleziervaart. Ik heb al eens aan de bel getrokken bij Rijkswaterstaat, en bij 'Varen doe je samen' (een adviesorgaan voor de watersport, om veilig varen te promoten). Zelfs de Schippersvereniging Schuttevaer vindt het geen pas geven dat daar binnenvaartschepen varen :
'Koninklijke Schuttevaer heeft haar leden onlangs wel verzocht om deze route - in het kader van het vergroten van de veiligheid en het scheiden van beroeps- en recreatievaart – in de maanden juni, juli en augustus te vermijden'. Het lijkt op 'jachies' pesten.

Bij de Volkeraksluizen moeten we ook weer wachten, maar dan zijn we al vlak bij Willemstad, ons doel voor vandaag. De gastensteiger in de gemeentehaven ligt al helemaal vol, de havenmeester biedt ons een mooie box met zijsteiger aan. We hebben een eersteklas uitzicht, en genieten in de kuip van een bakkie en een heerlijk zonnetje.

We wandelen nog even een rondje Willemstad om eventueel bij Jumbo wat zaken voor het diner vanavond te scoren, maar helaas is die om 17:00 al gesloten. Geen man overboord, de scheepskokkin  kan prima improviseren. Op de terugweg lopen we een paar deelnemers van onze Andalusiëreis vorig jaar tegen het lijf. De wereld is klein !


De afgelegde route van vandaag :

It giet oan !

zaterdag 15 juni 2019

Vandaag begint onze vaarvakantie 2019. De auto wordt tot de nok afgeladen, de vraag is even of we alles in een keer mee kunnen krijgen, maar dat valt mee.
Na afscheid van onze buurtjes hebben we de pont van 10:50, op weg naar Oude Tonge om GTL diesel te tanken en onze voorraden voor de komende dagen aan te vullen bij AH.

Tegen de tijd dat we in Herkingen arriveren, is de regenlucht opengebroken en komt er een schuchter zonnetje tevoorschijn. Het is niet te geloven waar alle spullen blijven als de ene na de andere bagagekar vanaf de auto naar de boot verhuist.

 's Middags kijken we naar de verrichtingen van onze leeuwinnen op het WK. Een wedstrijd waar je niet enthousiast van kan worden, maar ze winnen wel van Kameroen met 3-1.

's Avonds maken we op een bijna uitgestorven jachthaven nog even een rondje, genietend van een windstille avondstemming. Morgen varen we op ons gemak naar Willemstad, we moeten drie sluizen passeren voor we op het Hollands Diep aankomen. Soms heb je geluk met het schutten, soms zit het tegen. We gaan het zien.