Grouw - Akkrum

donderdag 28 juni 2018

Vandaag de laatste etappe naar Akkrum. Mariska komt 's morgens even een bakkie doen voor haar boodschappenrondje in Grouw. Vanmiddag brengt ze Thijs en Joris aan boord zodra ze uit school komen, die gaan met ons meevaren. We vertrekken met z'n viertjes tegen 3 uur, en leggen aan op een stil stukje Pikmeer. Thijs wil graag vissen met opa en Joris wil zwemmen met oma. Als Thijs de voorbereidingen van z'n broertje ziet, gaat de hengel weg, en gaan beide jongens met oma en een luchtband te water. Heel lang kan de pret niet duren, we moeten op tijd in Akkrum zijn, omdat Thijs al weer bijtijds naar racefietsles in Drachten moet.

Na aankomst bij camping en jachthaven 'de Drijfveer' alias 'Tusken de Marren' gaan we in conclaaf met de receptie. Na het feestje op zaterdag blijven alle kinderen en kleinkinderen kamperen. We vinden gezamenlijk met de eigenaar een mooi plaatsje voor de boot, waar vlakbij drie tenten opgezet kunnen worden. Er blijkt bijna direct achter onze aanlegplaats een grote picnictafel te staan. Daar gaan we nog plezier van beleven.

 Zodra we de 'Chip' geïnstalleerd hebben, stappen we op de vouwfietsen en spoeden we ons richting Mienewei. Mariska heeft heerlijke Lasagne gemaakt, die gaat erin als koek. Daarna gaan John, Thijs, Harm en opa naar Drachten. De jongens worden in hun fietstenue op de racefiets gehesen, en starten met de les. Het is een prachtig gelegen wielerbaan, samen met John zitten we in een heerlijk zonnetje het gebeuren aan ons voorbijtrekken.

Als de jongens in bed liggen, genieten we in het tuinhuis van koffie, een wijntje en een biertje. Als de zon onverbiddelijk onder de horizon verdwijnt, stappen we weer op de vouwfiets en trekken we ons terug aan boord, en kunnen we terugkijken op een prachtige dag !









de vandaag gevaren route :

Bolsward - Grouw

dinsdag 26 juni 2018

De sanitaire unit bij de jachthaven in Bolsward, met de douches en toiletten is hier half ondergronds. Zien we nergens anders in Nederland. Na onze douchebeurt willen we vertrekken, maar de brug in de snelweg staat op dubbel rood, dus gestremd. Meerdere schepen die willen vertrekken, zwerven doelloos rond, niemand weet wat er aan de hand is. In ons navigatieprogramma staat het telefoonnummer van de brugbediening (vind dat anders maar eens uit...). Een telefoontje brengt opheldering : er wordt gebaggerd vlak bij de brug, dat mogen we niet storen. Het verlossende woord is dat we om 10 uur een brugopening krijgen.

Zodra we door de brug mogen, slaan we af naar bakboord. De wind is pal noord, en redelijk heftig, ons kunstje van gisteren om te zeilen gaat nu niet lukken. De bruggen onderweg draaien supersnel, we zijn ruim voor de middagpauze bij Sneek. Bijzonder is dat we dwars door Sneek moeten varen, vlak voor de fraaie Waterpoort langs. Via de Houkesloot komen we op het Prinses Margriet kanaal, op weg naar Grouw dat ook aan dit kanaal ligt.

Tussen Sneek en Grouw liggen twee bruggen over het kanaal, die we met onze masthoogte niet kunnen passeren. Eentje is een spoorbrug in de spoorlijn Leeuwarden-Zwolle met druk treinverkeer. De vertraging door de brugopeningen blijft beperkt tot niet meer dan een half uur. Dan komt Grouw in het vizier, in de fraaie gemeentelijke jachthaven (Grouw valt tegenwoordig onder de gemeente Leeuwarden)  is nog volop plaats. De diepte dichtbij de oever laat te wensen over, we worstelen ons door de prut op de bodem.
We liggen dichtbij het nieuw gebouwde Theehuis, dat twee jaar geleden tot op de fundamenten afbrandde, en nu dus recent weer in een prachtige moderne uitvoering terug is.

Er waait hier een fris windje, maar in de beschutting in de kuip onder een heerlijk zonnetje is het prima uit te houden. We vereren het theehuis met een bezoek, we gaan er lekker eten. Aanrader !
Hieronder een paar sfeerfoto's rond de jachthaven. Gezien de verwachte hoge temperaturen voor de komende dagen blijven we morgen lekker liggen aan dit grote verkoeling gevende water.

de vandaag gevaren route :

Makkum - Bolsward

zondag & maandag 24 & 25 juni 2018

Zondag komt Mariska met de boys ons ophalen in marina Makkum, we gaan gezellig een dagje naar Akkrum ! Bijpraten en spelletjes doen met Thijs en Joris, wat worden ze al groot. Morgen gaan ze beiden op schoolreis, Thijs naar Julianatoren, Joris naar Nienoord in Leek.

John moet maandagmorgen al voor een Salesmeeting in Schiedam zijn. Het is bijna onmogelijk door alle files op tijd in de Randstad te zijn, hij vertrekt vanavond al en slaapt bij z'n ouders in Vlaardingen. Op de weg er naartoe levert hij ons voor de deur af in Makkum, wat een service !

Maandag vertrekken we uit Makkum richting Sneek. We doen eerst boodschappen voor onderweg in de campingwinkel van de Holle Poarte. Daarna tanken we GTL bij de Texaco pomp aan het kanaal. Als laatste leggen we nog even aan in de gemeentehaven, daar zit een viswinkel waar ze heerlijke haring klaarmaken. Helaas blijkt de winkel op maandag gesloten. Dan maar naar het oude sluisje van Makkum, waar we naar de Friese binnenwateren worden geschut.

Het is inmiddels net voor lunchtijd, en de Friese bruggen en sluizen gaan dicht tussen 12:00 en 13:00. Het sluisje en de eerste brug worden door een charmante sluismeesteres nog gedraaid, bij de volgende brug worden we gevangen door dubbel rood. We leggen noodgedwongen aan voor onze eigen lunch. We liggen recht voor de deur van het pand waar ooit de beroemde Makkumer aardewerk- en tegelfabriek Tichelaar was gevestigd, die altijd door drommen toeristen werd bezocht. Het ziet er nu troosteloos verlaten uit, het enige wat over is van een roemrucht verleden is de webshop (zie hier)

Als de sluismeesteres weer wakker wordt, draait ze de volgende brug voor ons. Er staat een stevige Noordenwind, we trekken de genua uit, en laten ons zonder motor door de wind voortbewegen. Wat een rust hier in het Friese landschap. Voor Tjerkwerd, na de van Panhuysbrug moet de motor weer aan, dit gedeelte van de route is niet bezeild. Na de passage van de schattige dorpjes Tjerkwerd en Eemswoude, waar nog echte brugwachters de bruggen bedienen, besluiten we bij Bolsward naar binnen te steken, en hier in het gezellige oude stadje te overnachten. We moeten een brug in de snelweg A7 passeren binnen de kortste keren staat er een file van heb ik jou daar.....

We vinden een aanlegplaats direct na de brug, aan het plantsoen waar ook het verdiept aangelegde toiletgebouw staat. Bolsward, een van de 11 Friese steden, is kennelijk erg in trek bij varend Friesland, na ons loopt de haven snel vol. De oude binnenstad ligt hier vlak achter, tijdens een stadswandeling slaan we nog het een en ander in, en genieten verder van de heerlijke rust en een lekker zonnetje hier.







de vandaag gevaren route :

Vlieland - Makkum

zaterdag 23 juni 2018

Weer zo'n dag waar de realiteit niet strookt met de weersvoorspellingen. De kustwacht geeft een harde wind waarschuwing Bft 6, Piet Paulusma verwacht voor de Wadden zelfs windkracht 7,  maar wij zien een prachtig zonnetje en hooguit windkracht 5.
Ons volgende reisdoel is Makkum, dat kunnen we bereiken via het wantij in het Zuidoostrak, vlak voor de sluizen van Kornwerderzand. We hebben tot en met vandaag geboekt hier op Vlieland, we staan nu voor de keuze om te gaan of te verlengen en te blijven liggen.

Die tocht vergt een zorgvuldige planning, het wantij (uitleg wantij : klik hier en hier)  ligt droog met laagwater, en wij moeten er met een diepgang van 1,30 meter en een marge van minstens 30 cm overheen. Dat kan maar gedurende korte tijd, de vertrektijd moet daar precies op afgestemd worden, rekening houdend met de eigen snelheid, en de snelheid en de richting van de vloedstroom op de route er naar toe. Uitkomst van die berekening is, dat we om 14:00 kunnen vertrekken. Alles afwegende, vooral afgaand op onze eigen weerinterpretatie, besluiten we te gaan. We vertrekken al om 13:30, rustig aan om niet te vroeg bij het wantij aan te komen.

Door de harde wind van de afgelopen dagen is de zee flink opgeklopt, er lopen forse golven het zeegat tussen Vlieland en Terschelling naar binnen. De snel teruglopende diepte daar versterkt het golfeffect. Gehard als we zijn de afgelopen tijd, nemen we dat risico. Achteraf blijkt het reuze mee te vallen. We varen op de motor, met de genua uit. Als we de zandplaat de Richel gerond hebben, kan de motor uit. Heerlijk rustig met de NNW wind in het zeil glijden we in de richting van het wantij. Af en toe zien we zeehonden rondom de boot stoeien.

Op het wantij arriveren we exact op tijd, daar gaat de genua in en de motor weer aan, we krijgen de stroom tegen. Het wordt spannend als we de dieptemeter zien teruglopen naar de berekende 1,60 meter. We hebben dan 30 cm water onder de kiel, en matigen de snelheid om niet onverhoeds met een klap vast te lopen. Door de storm in de afgelopen dagen kunnen er onderwater hier en daar verondiepingen zijn ontstaan. Later neemt de diepte weer toe en kan het gas erop.

Bij Kornwerderzand hebben we weinig oponthoud bij het schutten. We bellen vast met de marina Makkum om een plaatsje voor 2 nachten te reserveren. Dat wordt Echo 25, eigenlijk een veel te grote plaats, de kleinere plaatsen zijn allemaal nog bezet met vaste liggers.

Het is intussen al 19 uur geweest, we trekken een pak soep open en eten een lekker gebakken eitje. Irene draait een was, deze marina heeft keurig ingerichte was- en droogcabines op de steiger.
Vanavond Duitsland-Zweden op de WK voetbal, we laten ons amuseren.
Mariska nodigt ons uit voor een dagje Akkrum morgen, we worden gehaald en teruggebracht, gezellig !








de vandaag gevaren route :

Nova Zembla

vrijdag 22 juni 2018

Ons verblijf op Vlieland begint te lijken op de overwintering op Nova Zembla.  Zo gek is dat niet, Willem Barentsz was een Terschellinger. Gehard op de Wadden. Als we 's morgens wakker worden, is het 12 graden. En dat in juni. De wind heeft vannacht behoorlijk huisgehouden. Midden in de nacht als het op z'n hevigst tekeer gaat,  ga ik buiten op dek even poolshoogte nemen. Ik zie sommige mannen in onderbroek op hun boot met lijnen in weer.  Naast ons ligt een licht zeilbootje met een hefkiel, die ligt echt te stuiteren tegen de steiger. Die worden waarschijnlijk zeeziek in de kooi.

Overdag gaan we per fiets boodschappen doen in het dorp. We fietsen door duin en bos, daar merk je weinig van de wind. Als er een bui losbarst, schuilen we onder de bomen. In het dorp lopen de toeristen nog net niet in skipakken, maar erg zomers zien ze er niet uit. Irene koopt een lekkere warme trui voor deze omstandigheden, daar hadden we bij onze kledingselectie voor aan boord geen rekening mee gehouden.

In de middag willen we de benen even strekken, we kijken bij de kerk op het kerkhof. Daar liggen best veel bekende namen. Onze oudoom Gerrit de Boer en oudtante Babs liggen er begraven. Zij hadden een slagerij in de Dorpsstraat. Daarna zijn er verschillende restaurants in dat pand gevestigd geweest, nu zit er weer een klein slagerijen.

In de loop van de middag neemt de wind gelukkig iets af, maar het blijft winters. We leggen een extra vliesdeken op ons zomerdekbed om de nacht warm door te komen. Gelukkig zien de weerberichten voor volgende week er heel wat zomerser uit !

Wind, wind, wind

woensdag 20 juni 2018

De weerkaarten en de weermannen zijn duidelijk : het tweede  deel van deze  week  zal in het teken staan van de wind. En dat merken we 's nachts al. Het onheilspellend huilen van de wind door de masten in de jachthaven, het rukken van de boot aan z'n  landvasten, het geklots van de golven tegen de romp, je hoeft je bed niet uit om te weten hoe het er buiten aan toe gaat. We maken dan ook geen haast met opstaan.

Eenmaal in de kleren blijkt, ondanks de vijandige omstandigheden, dat verschillende boten aanstalten te maken om te vertrekken. Op Vlieland bepaalt het getij wanneer je kunt vertrekken en wanneer je aankomt. De optimale vertrektijd naar de vaste wal is nu aan het eind van de morgen. De stormachtige wind, volgens de Brandaris Beaufort 7 met uitschieters naar boven, komt uit het zuidwesten. Dit is dwars op de ligging van de boxen hier op Vlieland.

We zien verschillende boten vertrekken. De norm hier is dat het gepaard gaat met veel te veel gasgeven, en dat de boot de schipper de baas is, in plaats van andersom. Voeg daarbij het geschreeuw van mensen die dreigen te worden aangevaren, en het gekraak van polyester en houtwerk als dat daadwerkelijk gebeurt, ziedaar de sfeer in de jachthaven onder deze omstandigheden. Vanuit onze kuip zien we het hele schouwspel zich voor onze ogen ontrollen. De havenmeesters scheuren rond in hun RIB om links en rechts bijstand te verlenen.

Een van onze buren, die alleen vaart op een zelfde type zeilboot als onze C777, moet in het weekend weer in Loosdrecht zijn en zegt geen keus te hebben, hij moet vertrekken. Met de gezamenlijke buren maken we een plan om hem zonder schade de box uit te krijgen. Als hij de motor wil starten, springt de startknop uit elkaar, die moet eerst gerepareerd worden. Maar dan gaat hij, met vereende krachten wordt hij zonder schade de box uit geholpen. We gaan gewapend met de verrekijker naar een duintop bij de haven, en zien hem in een woeste zee richting vaste wal verdwijnen.

Ondertussen zien we de bemanning van de reddingboot arriveren. Al rennend trekken ze hun overlevingspakken aan. Even later scheurt de reddingboot Graaf van Bylandt volle kracht de haven uit. Op de AIS is hij te volgen, halverwege de Blauwe Slenk keert  hij om en meldt aan de Brandaris de terugkeer naar Vlieland. Een op de loer liggende commerciële redder is de KNRM voor geweest.

Tegenover ons ligt aan de buitenzijde van de steiger een catamaran, die op een gegeven moment vol wordt geraakt door een stalen platbodem, die bij het langsvaren wordt weggeblazen naar de catamaran. Met veel gas probeert De schipper nog weg te draaien, maar boem is ho. De havenmeesters assisteren bij het opnemen van de schade. De schipperse van de catamaran is helemaal van de leg, als er maar iemand per boot in buurt komt, staat ze op het dek te zwaaien en te gillen.

Na de lunch is iedereen die zo nodig moet vertrekken wel op weg, nu komen de schepen binnen die voor de stroom vanaf de vaste wal komen. Dat zijn er niet zo veel. Vermeldenswaardig zijn twee extremen : een supergroot motorjacht komt binnen, en legt mijn pijn en moeite aan tegen een andere boot. Even later komt de havenmeester in z'n RIB om te assisteren bij het verleggen naar een plaats aan de langssteiger. Hij probeert het grote schip dwars op de wind tegen te houden, maar tegen deze wind hebben de RIB en de boegschroef geen schijn van kans. Tijdens het langsvaren vaart de grote jongen met een harde klap een flink gat in ander groot motorjacht.

Dan zien we een klein motorbootje van nog geen 6 meter met een enorme 140 pk buitenboordmotor en een Duitse vlag achterop binnenkomen. Meer motor dan boot eigenlijk. Hij wordt als een veertje heen en weer geblazen, ondanks z'n dikke motor. Met vereende krachten wordt hij zonder schade een box in geholpen. De doorweekte Duitser en z'n vrouw blijken helemaal van Texel gekomen, dan moet je toch wel ware doodsverachting hebben. De schipper meldde dat het Stortemelk toch wel tegenviel, en dat hij heel veel water had zien overkomen.

Wij gaan boodschappen doen, en boeken onze ligplaats bij tot zaterdag. Voor de komende dagen wordt nog veel meer wind verwacht.. .


donderdag 21 juni 2018

Vandaag de langste dag ! De wind is nog meer aangehaald, maar gedraaid naar NW. Daarmee liggen we redelijk beschut in de jachthaven, en met de kop in wind. In de kuip zit je dan lekker beschut. De zon wisselt af en toe met regenbuien, die van korte duur zijn. De schepen die nu in de haven liggen, hebben verstandige schippers. Er vaart niemand uit, en er komt niemand binnen. Redelijk saai dus.

Aan het eind van de middag maken we voor de dagelijkse beweging een fietstochtje met een tussenstop in de duinen, met een prachtig uitzicht op zee. Bij de zandplaat Richel zien we flinke deining vanaf zee binnenlopen, met grote brekers tot gevolg. Geen weer om daar te varen. Via het dorp fietsen we terug. Als we langs de midgetgolfbaan rijden, zien we daar de in 1986 vervangen koepel van de vuurtoren staan, die dateert uit 1878. Die heeft nu een duidelijk andere bestemming gekregen. Het verhaal van de Vlielandse vuurtoren, die eigenlijk een tweedehandsje is, heb ik al eens in een blog beschreven, zie hier.

Vanavond gaan we lekker uit eten bij restaurant De Dining aan de jachthaven, die een prima beoordeling krijgt op internet. Voor morgen wordt nog steeds harde wind verwacht, we wachten maar af tot het beter wordt. Voorlopig is het geen straf om op dit mooie eiland te blijven.

Stilte voor de storm

dinsdag 19 juni 2018

Vandaag wordt een mooie dag volgens onze weervoorspellers, en daarna gaat het snel bergafwaarts. Donderdag en vrijdag windkracht 8. Wij hebben voorlopig tot en met morgen geboekt. We besluiten het slechte weer op Vlieland af te wachten, en hier nog even te blijven genieten. Niet iedereen in de haven maakt dezelfde keuze, de haven loopt leeg. De mensen die nu vertrekken hebben prima omstandigheden om naar de vaste wal te varen, de eerstvolgende stormvrije mogelijkheid wordt waarschijnlijk zondag of later.

Na de lunch stappen we op onze DiBlasi vouwfietsen. We nemen het schelpenpad dat langs de hele noordkant van Vlieland dwars door de duinen in de overweldigende natuur is aangelegd.
Helaas zijn we het dorp nog niet gepasseerd, of Irene rijdt plat. Voor de vakantie heb ik nog een nieuwe achter binnen- en buitenband gemonteerd, maar daar hebben die venijnig scherpe schelpen geen ontzag voor. We hebben bandenplakspullen bij ons, na tien minuten rijden we weer. Op een bepaald punt ligt het fietspad zo hoog, dat je zowel de Noordzee als de Waddenzee kunt zien. We stappen af en genieten vanuit een duinpan van het prachtige uitzicht.

Volgens Google maps is het dan nog 2,8 km naar het Posthuys. Het Posthuys heeft een roemruchte geschiedenis als pleisterplaats voor de post die vanaf de vaste wal in Noord Holland van eiland naar eiland werd doorgegeven. Ook schipbreukelingen werden hier vroeger opgevangen.
Tegenwoordig is het een hotel-restaurant en pleisterplaats voor wandelaars en fietsers. We maken korte metten met dat korte maar pittige stukje door de duinen, en komen op adem op het terras van het Posthuys, onder het genot van een cappuccino met appeltaart en slagroom.

De terugreis richting jachthaven voert door het imposante ruim 100-jarige Bomenland (in de vorige eeuw in 1909 ooit als werkgelegenheidsproject aangelegd). De weg slingert verder langs en door de duinen aan de Wadzijde van het eiland. We passeren de twee eendenkooien waarmee in vroeger tijden wilde eenden werden gevangen. Rond koffietijd zijn we terug aan boord, in de kuip genieten we na van een prachtige dag. We gaan zien wat de dag van morgen brengt, uit voorzorg leggen we een extra lijn naar de steiger en twee extra stootwillen tegen de vingerpier. We hebben zwaardere stormen hier doorstaan !

's Avonds ga ik in m'n eentje naar een lezing met foto's in Podium Vlieland, een particulier cultureel centrum centraal in het dorp, dat is opgezet door de politiek vluchteling Bojan Bajic. Hij financiert het met de verkoop van koffie, bier en ijs. De lezing vanavond heet 'Vlieland Toen', die regelmatig wordt gegeven door Jan van  Vlieland, de geuzennaam van Jan Houter. Die ken ik al uit de jaren 50 van de vorige eeuw, toen hij als 9-jarige met z'n ouders naar Vlieland emigreerde. De familie Houter exploiteerde daar de Vivo kruidenierswinkel, tegenwoordig is dat de Spar supermarkt.

Jan Houter is nu een van de bekendste Vlielanders, eigenaar van 'de Stoep' en hotel Zeezicht. Daarnaast organiseert hij talloze activiteiten, en is hij een enthousiast amateur historicus. Samen met de echte historicus Anne Doedens heeft hij al vele boeken geschreven over belangrijke episodes uit de geschiedenis van noord-Nederland, de Wadden, en Vlieland in het bijzonder. In de Vaderlandse geschiedenis zoals die in de schoolboeken staat, ontbrak het meeste. Dankzij de inzet van Jan Houter wordt de Canon van de Vaderlandse geschiedenis regelmatig aangevuld.

Zoals met 'Holmes bonfire', een aanval van de Engelse admiraal Holmes op de Hollandse handelsvloot, die in het Vlie lag te wachten op goed weer. Honderden schepen werden toen verbrand, evenals het dorp West Terschelling. De Hollandse economie heeft jaren nodig gehad om daarvan te herstellen. Ik heb hier al eens een blog aan gewijd.

Verder schreef Jan Houter boeken over de enige nog levende, nu 103 jarige oorlogsvlieger Jan Linzel, die jaren commandant is geweest van het luchtmacht schietterrein  op de Vliehors. En over de Vlielander Willem de Vlamingh,  die in Australië  bekender is dan bij ons. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Zijn nieuwste boek gaat over de Watergeuzen, die wij kennen van de inname van den Briel, maar feitelijk actief waren op en vanaf de Wadden.

Goed, deze Jan Houter houdt dus de lezing 'Vlieland Toen'. Aan de hand van honderden foto's uit verleden en heden, en met talloze geweldige anecdotes geeft hij een inkijk in hoe de Vlielanders leefden en leven. Een drie uur durend feestje.
Na afloop van de lezing kunnen we nog even napraten, en signeert Jan voor mij het boek over de Watergeuzen, dat vanaf nu op de Chip meevaart.

Lagedruk op Vlieland

maandag 18-6-2018

Gedurende de afgelopen nacht worden we regelmatig gewekt door het gehuil van windkracht 5-6 door de masten hier in de jachthaven. De stootwillen kraken tegen de vingerpier en we schommelen zacht op de golven in de jachthaven. We maken geen haast met opstaan. Na een laat ontbijt pakken we de fiets, en rijden we de Fortweg af naar het nieuwe strandpaviljoen 'Oost'.

We bestellen een cappuccino met een cheesecake en cranberrysaus.
Genieten, ook van het prachtige uitzicht. We zien verschillende zeilers die naar Terschelling en Harlingen onderweg zijn, die bij deze weersomstandigheden in het Stortemelk behoorlijk tekeer gaan.

Aansluitend gaan we naar het dorp om de dagelijkse boodschappen te doen. In tegenstelling tot de vaste wal beginnen de vakkenvullers hier pas na het middaguur, als de verse waar met de middagboot is aangeleverd.

Als we de spullen aan boord hebben gebracht, maken we een tochtje door de duinen naar het totaal vernieuwde 'Badhuys', het strandpaviljoen van het Strandhotel. De strandstoelen staan er verloren bij, maar op het verlaten strand maken wij het ons gemakkelijk !

We fietsen terug naar de jachthaven langs de zomerhuisjes, we hebben goede herinneringen aan de "Koekoek' en 'Boszicht'. Beide staan er nog, de 'Koekoek' heeft een grondige renovatie achter de rug.

In de voetsporen van dokter Deen

zaterdag 16 & zondag 17 juni

Zaterdagmorgen begint rustig. Als we om ons heen kijken in de jachthaven, is het net of we nooit weggeweest zijn. Er verandert hier niets. Zelfde havenmeesters. Zelfs Jan Soek (bekend van Showroom) leeft nog, z'n boot is wat roestiger geworden en z'n hondje is overleden.
Als we boodschappen gaan doen, fietsen we via de Fortweg. We kunnen het niet laten even helemaal tot het strand door te fietsen, waar je een prachtig uitzicht hebt over het vaarwater Stortemelk, kijkend in de richting van Terschelling. Tot onze verbazing staat er een mooie nieuwe strandtent. Wat een uitzicht van daaruit, hier komen we zeker terug voor een hapje of een drankje.

Daarna fietsen we over het schelpenpad (dat is typisch Vlielands) naar het dorp, langs het al drukbezette kampeerterrein, en door de heerlijk geurende bossen. In de Dorpsstraat is het nodige veranderd, veel nieuwe hotels en nieuwe gevels, alles wel min of meer in de oude stijl. Sinds de serie dokter Deen op televisie is, kent heel Nederland de meeste karakteristieke plekken in het dorp. We vullen onze scheepsvoorraad aan bij de lokale Spar.

Later in de middag gaan we (vooral Irene) winkelen, er is veel aanbod, maar er wordt niets gekocht. We fietsen terug via de Wadzijde van het dorp, met z'n prachtige vergezichten. Er staat aangekondigd dat de dijk volledig op de schop gaat in verband met de aangescherpte eisen ten aanzien van storm- en hoogwater veiligheid. Op Texel werd ook al grootscheeps aan de dijkverhogingen gewerkt.

Zo leeg als de haven was toen we gisteren aankwamen, zo vol loopt de haven nu. Veel weekendgasten worden door het mooie weer gelokt. Vanaf het havenhoofd zien we een hele stroom zeilschepen aankomen. Even later vanuit de kuip van de 'Chip' kunnen we iedereen een plaatsje zien zoeken aan de steigers, altijd een bron van vermaak. Het invaren in een box met harde zijwind is niet iedereen op het lijf geschreven. Er zijn veel beste stuurlui die aan de wal staan en commentaar leveren. De eerlijkheid gebiedt toe te geven, dat ook wij niet vrij zijn van commentaar en leedvermaak.


Zondagmorgen hebben we een bezoek aan het eeuwenoude kerkje (anno 1647) ingepland voor het bijwonen van een kerkdienst. Het zijn nu vooral zomergasten die de kerk bevolken.

Onze admiraals Tromp en de Ruyter kwamen in vroeger tijden in de kerk, als hun vloot in het Vlie op goed weer of weer een zeeslag lag te wachten. De Ruyter bezat hier zelfs een huis. De admiraals hadden hun eigen hoekbank, die staat er nog steeds. De prachtige kroonluchters zijn gedoneerd door Michiel de Ruyter en de koning van Zweden. Zie https://www.protestantsegemeentevlieland.nl/het-kerkgebouw/de-geschiedenis-van-het-gebouw en ook hier :

http://reliwiki.nl/index.php/Vlieland,_Kerkplein_7_-_Nicolaaskerk

De houten pilaren zijn gemaakt van de masten van zeilschepen, die hier op de verraderlijke ondiepe gronden voor de kust vergaan zijn. In de preekstoel is een deurtje van een wrak verwerkt. De walviskaken herinneren aan de walvisvaart naar Spitsbergen, daar is in die tijd een zekere welvaart door ontstaan. De Waddeneilanden leverden de gezagvoerders voor de walvisvaarders, ze werden Commandeurs genoemd. Ze verdienden een dikke boterham. Zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_Nederlandse_walvisvaart

In de dorpsstraat staan nog meerdere commandeurswoningen, die te herkennen zijn aan de speciale gevelversiering. Later viel de bevolking terug in armoede, pas door het toerisme is de welvaart teruggekeerd.

Hieronder een paar sfeerfoto's van het kerkinterieur.

Oudeschild - Vlieland

donderdag & vrijdag 14/15 juni 2018

Over de donderdag valt niet heel veel te melden, er trekt een depressie met twee fronten over. De storm loeit door de verstaging, en de Chip ligt te rukken aan haar meerlijnen. Het lijkt wel of we een windmagneet aan boord hebben, overal waar we komen waait het het hardst van Nederland.
Het weerbericht voor morgen (vrijdag) ziet er heel anders uit, maar we zijn deze week sceptisch over het voorspellend vermogen van onze weermannen. Eerst zien, dan geloven wordt het adagium voor de komende tijd.

 Ik doe per fiets inkopen voor de komende dagen. En scoor de eerste nieuwe haring bij onze vertrouwde vishandel. Wat zijn ze lekker dit jaar!
's Middags maken we een wandeling langs de havens, ook de grote schepen waaronder de 'Texelstroom' liggen te rollen op de deining. We worden bestraft met een regenbui, we komen lekker nat terug aan boord. Dan maar naar de opening van het WK voetbal kijken, we zien de Russen met 4-0 van Saudi Arabië winnen. Jammer dat we Oranje niet zullen zien deze WK.

We hebben veel gemotord deze vakantie, de dieseltank moet wel gevuld blijven. Een restant diesel in een jerrycan wordt overgeheveld. Daar moeten we Vlieland wel mee kunnen halen.
's Avonds gaan we buurten bij Roel en Emmy, die we kennen van de Compromisclub. Roel heeft jaren de website van de club verzorgd, met de technische vragenrubriek waar ik contactpersoon voor was. Roel heeft al lang geen Compromis meer, heeft die in een onbezonnen bui ingeruild voor een Bavaria. Maar is wel lid gebleven van de Compromisclub. We horen alle nieuwtjes van de club, en zijn dus weer helemaal bij.

Op vrijdagmorgen ziet de wereld er weer heel anders uit. Een stralend zonnetje, geen wind en geen golven. Maar nu waarschuwt de Kustwacht voor mist. Een blik op zee leert dat het wel meevalt, het is wel nevelig maar de boeien kunnen we nog wel zien liggen. De boot spoelen we af, door de storm ligt er overal zand op het dek. En de watertank wordt gevuld, dat is hier 'gratis' , of in ieder geval bij de prijs inbegrepen.

Om 9:30 gooien we trossen los, en genieten even later van een rimpelloze Waddenzee. Er zijn met dit weer meer mensen die van de gelegenheid gebruik maken te gaan varen. We vertrekken qua stroom optimaal, we zullen de vloedstroom mee hebben tot aan de Paardenhoek (het wantij van Scheurrak - Omdraai), daarna brengt de ebstroom ons naar Vlieland. Het enige nadeel is dat we de laatste mijlen naar de jachthaven van Vlieland, tegen de gierende ebstroom in moeten varen. Door dicht onder het strand te varen, waar het toch al 8 meter diep is, blijft de tegenstroom beperkt. Een paar RIBs met passagiers aan boord menen dat ze volle kracht de haven uit en langs binnenvarende jachten kunnen scheuren met hekgolven van heb ik jou daar. Proleten kom je overal tegen.

Om 14:30 leggen we aan bij steiger H in box 49, met vrij uitzicht op de invaarroute van de haven. Een prachtige plek om alle capriolen te zien die strijk en zet hier bij binnenkomst in de haven gemaakt worden. Je kan van het toekijken zonder overdrijven een dagtaak maken.
Om te beginnen installeren we ons met een kop welverdiende koffie na 5 uur varen. Al snel komen we ogen tekort, er varen veel schepen binnen, aangelokt door het prachtige weer. We boeken voorlopig tot woensdag. Tegen die tijd bekijken we of we langer willen of moeten blijven, want het weer blijft hier altijd de beperkende factor.





de vandaag gevaren route :

Alkmaar - Oudeschild

woensdag 13-6-2018

Afgelopen nacht kletterde hier in Alkmaar de regen op het dakluik, vanmorgen was het weliswaar grauw maar wel droog. De douches van de passantenhaven zijn ondergebracht in het stadskantoor, dat hebben ze hier goed voor elkaar. Na douchebeurt en ontbijt overleggen we wat te doen. Voor vandaag is de weersverwachting redelijk, morgen wordt er in het noorden weer storm verwacht. Geen weer om dan de Waddenzee op te gaan. De opties voor vandaag zijn : in de gezellige stad Alkmaar blijven liggen, doorvaren naar Den Helder, en van daaruit zo mogelijk doorvaren naar Oudeschild. Maar als de weersomstandigheden tegenvallen, liggen we twee dagen in een doods Den Helder, daar valt weinig te beleven.

We nemen de gok, en vertrekken uit Alkmaar. Het weer is wisselend, dan weer een paar spatten, dan weer zon. De reis gaat vlot, de brugbediening is supersnel. De bruggen in het Noordhollandsch Kanaal worden vanaf een centraal punt bediend, dat je per marifoon op kanaal 20 kunt oproepen. Er is nog een hele serie vlotbruggen uit de tijd dat het kanaal werd gegraven. In die tijd waren grote brugoverspanningen nog niet mogelijk, vandaar de drijvende vlotbruggen, die voor een opening in de brughoofden worden geschoven.

We zien op de weersites de berichten wisselen, daar is weer geen peil op te trekken. De golfhoogte bij Den Helder wordt door Windfinder met 1,5 meter aangegeven. Maar hoe dichter we bij Den Helder komen, hoe zonniger het wordt, met fraaie Hollandse luchten. We schutten door de Koopvaardersschutsluis naar het Nieuwe Diep, en kunnen dan via de Marinehaven de Waddenzee op. Mocht het tegenvallen, kunnen we altijd nog terugkeren.

Maar het valt reuze mee. De golven zijn in vergelijking met onze eerdere ervaringen nauwelijks rimpels. We kunnen in rechte lijn naar Oudeschild varen, we trekken de genua uit, en hebben de eerste vloedstroom vol mee. Genieten !

Oudeschild komt in snel tempo dichterbij, we varen via de haveningang helemaal stuurboord uit waar in de verste hoek de jachthaven is gelegen. Jammer is dat alle plaatsen aan de langssteiger zijn bezet. En dan met boten, die er qua lengte niet thuishoren, of voor langere tijd onbemand zijn achtergelaten. Waar is het toezicht van de havenmeesters ? Wij moeten aanleggen tegen een vingerpier. Die zijn hier erg kort, bij harde wind is het niet eenvoudig om je boot er goed aan te verankeren. Maar een kniesoor die daar op let, wij zijn reuze blij dat we vandaag hier zijn aangekomen. We liggen amper goed en wel, of we worden begroet door Roel van de Compromisclub, die zien we vaker op Texel !

Hier onder een paar sfeerfoto's van de overtocht naar Texel en de jachthaven van Oudeschild :

de vandaag gevaren route :