maandag 23 juli 2018

Rond de thuishaven


Vanaf zaterdag 21 juli 2018

Op zaterdag komen Hans en Erna een dagje meevaren. Na de koffie met heerlijke meegebrachte Holtkamp Tompoucen, varen we via het toegangskanaal van Herkingen Europa's grootste zoutwatermeer de Grevelingen op. Er staat een stevig NW-windje, helaas uit een zodanige hoek dat de Oost-west vaargeul in westelijke richting alleen kruisend genomen kan worden.

Na een uurtje hard werken voor Hans aan het roer gaan we voor een lunchpauze voor anker onder het 'paardeneiland'  Stampersplaat. Om af te koelen nemen we met z'n allen een verfrissende duik in het zoute Grevelingenwater. Na de lunch varen we op de motor via Port Zelande naar 'de Punt' , waar recent een fraaie bungalow locatie gerealiseerd is. 'Voor het lapje' waaien we rustig onder zeil terug naar de thuishaven Herkingen. Bij de Mosselbank eilandjes maken we een ommetje om Martijn en Lies met de kinderen uit te zwaaien voor hun vandaag begonnen vakantie. Op weg naar de Wadden liggen ze hier voor anker om morgenvroeg door de sluis naar buiten te vertrekken.

We hebben een tafel gereserveerd bij het restaurant van de Marina. In het verleden kon je hier lekker eten, maar het sinds kort geïntroduceerde buffetsysteem blijkt geen succes. Wat ons betreft niet voor herhaling vatbaar.
We rijden met Hans en Erna mee terug naar Maassluis, voor ons een ideale mogelijkheid om de auto op te halen, die tijdens onze vakantie in Maassluis was achtergebleven. het was een heerlijke en gezellige zomerdag op het water !


maandag 23 juli - vrijdag 28 juli 2018


Dit is de week die de boeken ingaat als een tropische periode in Nederland. We houden ons rustig, en proberen zoveel mogelijk op het water te zijn, zeilend of voor anker, om optimaal van ieder zuchtje wind te profiteren en af en toe een verfrissende duik te kunnen nemen. Af en toe zien we een zeehond, waarvan de populatie in de Grevelingen de laatste jaren gestaag is uitgegroeid tot ruim 100 exemplaren.

Op woensdag komen Rob en Wil met hond Bobby uit Vijfhuizen een dagje meevaren. We zoeken zo snel mogelijk het verkoelende water op, en varen richting Brouwershaven. Onderweg leggen we even aan bij een van de steigers van het paardeneiland Stampersplaat. Bobby krijgt z'n uitlaatronde, zonder dat we overigens de paarden zien.

Brouwershaven worden we ingeloodst door de sluiswachter, die meedeelt dat voor boodschappen twee uur mag worden aangelegd aan de inkoopsteiger aan de oostzijde van de haven. We maken een
rondje door het pittoreske dorpje met een roemrucht verleden, dat onder andere blijkt uit het prachtige antieke stadhuis, en de gigantische afmetingen van de kerk. We ontdekken bij toeval het geboortehuis van Jacob Cats. Zowel in de kerk als op het marktplein staat een standbeeld van Cats, illustere voorganger van de hedendaagse premiers, die nog steeds kantoor houden in het Catshuis aan het Binnenhof.

Vanuit Brouwershaven varen we terug naar Stampersplaat, waar we ankeren om de dames gelegenheid te geven ter afkoeling in het zilte Grevelingennat te duiken. Hond Bobby beleeft een primeur, hij zwemt voor het eerst in zijn nog niet zo lange leven. We zeilen dan op ons gemak naar onze vaste ankerplaats bij Herkingen, waar Irene een koude maaltijd salade op tafel tovert. Het is al donker als de Vijfhuizers naar huis terugkeren.

Volgens de weervoorspellers wordt de donderdag de heetste dag van de week. We  trekken ons terug op de Grevelingen, en liggen de hele dag voor anker. Met af en toe een duik in het verkoelende water komen we de hitte door.
Op vrijdag is er meer wind, we maken via het eiland Archipel een rondje Grevelingen onder zeil.
Op de terugweg zien we vanaf Bommenede het weer snel veranderen. Donkere luchten pakken zich samen.

We halen de zeilen binnen, en tuffen langzaam op de motor richting thuishaven, in de hoop slecht weer te vermijden. Halverwege Herkingen neemt toch plotseling de wind enorm toe, tot ver boven de 30 knopen, waarbij onze windmeter alarm slaat. Even later varen we een muur van neerstortend water binnen. De stuurautomaat kan dit niet aan, we sturen op de hand door dit geweld. Het zicht is nul, boeien zie je niet meer, maar op de GPS kunnen we de juiste koers houden. Net zo plotseling als het noodweer kwam, is het ook weer weg, en kunnen we onze weg vervolgen. Het is flink afgekoeld, en de boot schoongespoeld.

De reis verloopt verder ook niet helemaal ongestoord, want we zien een groot motorjacht op topsnelheid op ons afstormen, met een hekgolf van heb ik jou daar. We maken een paar foto's van de snelheidsmaniak, die we later kunnen gebruiken voor een eventuele aangifte bij de Waterpolitie.

Op zaterdag vertrekken we naar huis, op zondag viert Thijs in Akkrum z'n achtste verjaardag. Dat gaan we vieren !


vrijdag 20 juli 2018

Stellendam - Herkingen


vrijdag 20 juli 2018

We hebben gisteravond al besloten, vroeg uit Stellendam te vertrekken voor onze reis naar thuishaven Herkingen. Misschien dat de vakantiedrukte bij de Volkerak- en Krammersluizen dan nog niet is losgebarsten. Het zijn de beruchtste van de drie sluizen die we vandaag moeten passeren. De laatste is de Grevelingensluis, die kennen we zo goed dat we bijna altijd in een klein gaatje mee kunnen schutten.

Nog voor de wekker afloopt, staan we al naast het bed. We vertrekken om 6:45, en ontbijten onderweg. Het is een bijna windstille, prachtig zonnige morgen (zie foto's). Maar vergis je niet, in de wind en de nog vochtige ochtendlucht is het flink koud !
Door het ontbreken van wind varen we op de motor. Irene gaat als compensatie lekker onder zeil, en blijft slapen tot de Volkeraksluizen.

Als we bij de sluis aankomen, staan de sluisdeuren open en de lichten op groen, we kunnen meteen naar binnen. Maken we niet vaak mee, de verbazing wordt nog groter als ons hetzelfde overkomt bij de Krammersluis. Dan is het half uurtje vertraging bij de Grevelingensluis makkelijk te verteren. Op de Grevelingen blijkt plotseling een flinke bries opgestoken. Om 14:30 varen we de jachthaven in.

Het inparkeren in onze box bij de WSV Herkingen zijn we nog niet verleerd. Zodra we vastliggen, gaat Irene even inkopen doen voor onze verlate lunch, en voor het avondeten. In de haven is het bloedheet, we gaan snel het water weer op. In onze boordbibliotheek staat een Vaarwijzer van de Nederlandse en Duitse Wadden, die misschien van pas komt bij de voorgenomen tocht naar het hoge Noorden van Martijn en Lies met hun 'Stormvogel'.

Die Vaarwijzer wegbrengen over het water naar hun boot die in Scharendijke ligt, verenigt het nuttige met het aangename. De heenreis maken we gemotoriseerd, terug is de hele tocht prima bezeild.  Onderweg landt af en toe een zeemeeuw al varend op de hekstoel, ze blijken totaal niet schuw. Beducht voor wat ze ongevraagd achter kunnen laten, jagen we ze snel weg. Om kwart voor acht leggen we weer aan in Herkingen, en genieten we van een welverdiend avondmaal.

Vandaag 20 juli  is het Sint-Margriet, in het rijtje met oude volkswijsheden belangrijk !

Sint-Margriet of Pisgriet, is de naamdag van Margaretha van Antiochië. Deze dag wordt beschouwd als de eerste dag van de hondsdagen en is vanouds belangrijk voor boeren en buitenlui. Naar verluidt is het weer op pisgriet bepalend voor het weer op de daarop volgende weken.

"Is het droog op Sint Margriet, dan regent het 6 weken niet. Maar regent het op Sint Margriet, dan krijgen we 6 weken een natten tied"


Volgens de legende was het zo dat Margriet een goede daad had gedaan en dat zij als beloning dat waar zij mee zou beginnen, zes weken ononderbroken vol zou kunnen houden, zonder ook maar een moment moe te worden. Ze had bedacht dat ze zou gaan spinnen, dat zou veel wol opleveren. Maar voor ze begon, wilde ze nog even haar blaas legen. Vele volkse spreuken zijn hier dan ook uit ontstaan.


De vandaag gevaren route (het eerste deel van de tocht van Stellendan tot Hellevoetsluis ontbreekt, de PC was nog niet wakker) :




donderdag 19 juli 2018

IJmuiden - Stellendam


donderdag 19 juli 2018

Na een paar dagen harde wind, beloven de weerberichten vandaag perfecte omstandigheden. Vergeet het maar. Zoals zo vaak deze zomer blijken de lokale omstandigheden soms behoorlijk af te wijken. Vanmorgen wordt voor mist gewaarschuwd, maar dat valt reuze mee. Wat niet meevalt is de heftige deining, die nog steeds doorstaat van de afgelopen dagen. We hijsen al in de haven het grootzeil, helaas maken we met de 10 knopen wind uit het noorden, en de flinke stroom die de eerste uren tegen ons is, te weinig voortgang. Meer dan 2 knopen snelheid over de grond blijft er niet over. Het grootzeil laten we vastgesjord wel staan, om als slingerdemper dienst te doen. De deining loopt schuin van stuurboord achter binnen, wat het sturen bemoeilijkt en het varen onaangenaam maakt. Het ene moment zak je een dal in, het volgende moment klauter je bergop. Deels veroorzaakt door wind tegen stroom.

Tot Scheveningen blijft het knokken, dan gaat de stroom meelopen, gaat de motor uit, en kunnen we zeilen ! We zijn omringd met diverse groepen wedstrijdzeilers, die meedoen aan de WK zeezeilen (dat evenement is de reden dat Marina Scheveningen de maand juli voor toerzeilers dicht is). We zien de Akzo Nobel (die van de Volvo ocean race) vlakbij passeren, waarschijnlijk een PR tochtje met relaties ! We varen rechtstreeks naar de voor jachten aangewezen oversteekplaats van de Maasgeul, melden ons aan bij de sector Maasmond. Als we bijna de geul gepasseerd zijn, worden we door de verkeersleiding opgeroepen dat er een binnenlopend vrachtschip ongeveer op onze route zit, maar als we onze snelheid en koers vasthouden, we geen problemen hoeven te verwachten.

Zoals we al eerder hebben gemeld is de route rond de Maasvlakte een klotsbak, maar eenmaal in de beschutting van diezelfde Maasvlakte als we naar het Slijkgat wenden, wordt het beter. We zeilen zelfs op recordsnelheid als we halve wind richting Stellendam kunnen sturen. Rond 18:45 meren we af bij de wachtplaats voor de Goereese sluis, die ons naar het Haringvliet moet brengen. Een half uurtje later parkeren we de 'Chip' in het opvang kommetje van Marina Stellendam. Zoals gebruikelijk, blijkt de havenmeester gevlogen. Onbegrijpelijk, de haven Scheveningen ligt er al uit, Stellendam is dan de eerste zeehaven waar je terecht kunt na IJmuiden.


de vandaag gevaren route :




woensdag 18 juli 2018

Extra dagje IJmuiden (2)


woensdag 18 juli 2018

Wij blijven nog een dag in IJmuiden liggen, vandaag waait er nog steeds een zeer stijve bries uit zuidwest. Morgen ziet het er met noordenwind perfect uit om verder naar het zuiden af te zakken. De marina in Scheveningen is voor gasten gesloten van 15 juni tot 28 juli, een complicatie omdat er weinig jachthavens langs de Nederlandse kust liggen. De dichtstbijzijnde zeehaven in zuidelijke richting is nu Stellendam, een afstand van 51 zeemijl, bij een snelheid van 5 knopen zo'n 10 uur varen. Een tij duurt ongeveer 6 uur, dus op een deel van de tocht heb je stroom tegen. Optimaal voor ons is tussen 9:00 en 10:00 morgenochtend te vertrekken, we hebben dan op het eerste deel van de tocht stroom tegen, maar in het Slijkgat bij Stellendam de stroom mee.

Vandaag komt Lies met Jens en Ruben voor een dagje strand. Onze foeilelijke roze parasol gaat mee als windbreker. Net als het weekend op Texel vermaken de boys zich prima met zand en water. Oma Irene verzorgt de natjes en de droogjes. Voor de lekkere trek van de jongens hebben we gisteren al de nodige lollies en chips ingeslagen. Als de Hagenaars weer naar huis zijn vertrokken, beginnen we aan de van het weekend overgebleven drankjes, worst en Franse kaas. Scheelt een hoop ruimte en minder stank in de koelkast ! Als avondmaal halen we een paar heerlijke loempia's bij de prima bekend staande Marina-Chinees. We genieten van een prachtige avond in de kuip, de wind is flink afgezwakt en al naar her noorden geruimd.

dinsdag 17 juli 2018

Extra dagje IJmuiden


dinsdag 17 juli 2018

Als we wakker worden, blaast er een harde ZW wind over de haven. Precies de koers die we moeten varen naar Scheveningen. Het Kustwacht weerbericht van 8:05 verschaft opheldering : er trekt een trog over de kust van zuid naar noord over IJmuiden. Er wordt mogelijk windkracht 5 verwacht. En de golven worden gedurende de passage flink opgeklopt. Wij nemen een snipperdag, en zien morgen verder !
Bovendien horen we van onze buren, en lezen we het later ook bij het havenkantoor : Scheveningen is de maand juli gesloten voor passanten, ivm WK zeezeilen.....

Ik heb een paar jaar geleden een echte weercursus gevolgd bij Gerrit Hiemstra (de oprichter van Weer Online), ik begrijp sindsdien wat een trog is, maar Buienradar kan dat veel beter uitleggen :

------------------------------------------------
'Meteorologen gebruiken geregeld het woord “trog” om een weersituatie te beschrijven. Voor de meteoroloog gesneden koek maar voor de kijker of luisteraar niet altijd. (....). Als u dan een keer het woord “trog” voorbij hoort komen of u leest het in het weekend weerbericht van buienradar dan bent u goed voorbereid en weet u waar het over gaat. Een trog hangt samen met een lagedrukgebied. Op de weerkaart is een trog zichtbaar in het isobarenpatroon (lijnen van gelijke druk) als een uitstulpsel van het laag. De isobaren knikken duidelijk in een trog en je kan door de scherpe knikken een lijn tekenen. Dit noemen we de trog-as. Bij de passage van een trog merk je daarom altijd een windsprong. Typisch voor Nederland is een voor de trog naar zuidwest draaiende (krimpende) wind. Na trogpassage draait (ruimt) de wind vervolgens naar het noordwesten.

Een trog betekent in het algemeen wolkenvorming en vaak buien. Dat komt omdat in de trog de lucht opstijgt. Stijgende lucht koelt af en leidt bij voldoende vocht tot wolken en mogelijk buien. Zonder te diep op de dynamische processen in te gaan komt het er op neer dat lucht een trog sneller instroomt dan uitstroomt. Hierdoor hoopt in de trog-as de lucht op en die kan maar één kant op en dat is naar boven. Ook in de bovenlucht is de trog vaak herkenbaar waardoor de lucht flink kan doorstijgen. Buien kunnen zo zeer actief worden. Overigens zie je bij fronten ook een knik in de isobaren. Dit kan eveneens als trog worden opgevat. Groot verschil is dat die knik het frontvlak markeert en een front is de scheidingslijn van twee luchtsoorten. Een trog manifesteert zich in een enkele luchtsoort.

Troggen komen vrijwel altijd vanaf de Atlantische Oceaan over Groot Brittannië bij Nederland aan. Ze hebben dan al een heel traject afgelegd. Maar soms ontstaat er ook een trog op de Nederlandse kustlijn die niet een hele reis achter de kiezen heeft maar in een kleine circulatie tot stand komt. Dit noemen we een kustvore. (Vore is een synoniem voor trog.) Een kustvore zien we het vaakst in het najaar als het zeewater het warmst is en vaak warmer is dan het land (zeker in de avond en nacht). Een kustvore ontstaat in Nederland als de lucht vanaf zee met een westelijke stroming geconfronteerd wordt met land, in dit geval de westkust. Land zorgt voor veel meer wrijving dan een relatief glad wateroppervlak en daardoor wordt de aangevoerde lucht afgeremd. In de kuststrook ontstaat dan aan het aardoppervlak een opeenhoping van lucht die maar een kant op kan: omhoog. Omdat de aangevoerde lucht vanaf zee door het warme zeewater al redelijk onstabiel is ontstaat er een buienlijn op de kust die daar vrijwel stationair blijft liggen. In het binnenland is het wrijvingseffect niet merkbaar en ontstaan er geen buien.'
------------------------------------------------------------------



Meteorologie is een gecompliceerde wetenschap, het is wel leuk om te zien hoe bijvoorbeeld politici zich een air aanmeten dat ze er verstand van hebben. Neem bijvoorbeeld Thierry Baudet, die vindt dat Gerrit Hiemstra als weerman ontslagen moet worden:

Uit 'De Telegraaf' van 4-1-2018 :

Fractievoorzitter Thierry Baudet van Forum voor Democratie had woensdag op Twitter ruzie met NOS-weerman Gerrit Hiemstra. Ze voerden een korte discussie over het klimaat. Deze discussie eindigde woensdagavond met een tweet van Baudet met de zin: „Deze man zou moeten worden ontslagen.”

Het ging om deze tweets :

Thierry Baudet twitterde: „Die film van Gore slaat echt werkelijk helemaal nergens op. Er is geen toename in extreme weersomstandigheden. Het klimaat warmt veel minder op dan altijd voorspeld. Meer CO2 heeft geweldig positief effect op plantengroei. Smog in India heeft niets met CO2 te maken.”

Vervolgens reageerde Gerrit Hiemstra met: „Eén tweet met 4 keer onzin. Wie kan hier overheen?” Daarna schreef de weerman „slechts niet-onderbouwde stellingen” te zien „van de kant van meneer Baudet” en beëindigde hij de discussie.


maandag 16 juli 2018

Texel - IJmuiden


maandag 16 juli 2018

Wij vertrekken even na 10 uur voor de 38 mijl lange tocht naar IJmuiden. Er staat weinig wind, de Texelstroom hobbelen we onder zeil geduldig af, met stroom tegen halen we met moeite 1,5 tot 2 knopen snelheid. In dit tempo zijn we 20 uur onderweg, als de wind dan ook nog inkakt gaat de motor aan. Tot IJmuiden blijft die bijstaan, even onderbroken door een zwempartij van zeemeermin Irene midden op zee, heerlijk verkoelend bij de tropische temperatuur van vandaag.

De trip naar IJmuiden is niet veel anders dan routine, we vinden een plaatsje aan de gastensteiger onder nummer M11. Als het weer morgen OK is, varen we door naar Scheveningen.

de vandaag gevaren route :






zaterdag 14 juli 2018

Feestje !


zaterdag 14 juli - zondag 15 juli 2018

Dit weekend worden de verjaardagen van Irene, Louise en Arnold op Texel gevierd. De kinderen met kids komen vanmorgen per veerdienst TESO uit  Den Helder. Martijn en Lies, en John en Mariska nemen tenten mee, ze hebben een kampeerplaats gereserveerd bij de Hoeve 'Vrij en Blij' net buiten Oudeschild. Louis en Louise verblijven in een B&B in Oudeschild, Arnold en Bart slapen op de 'Chip'. Tot zover de logistiek, dat was al moeilijk genoeg.

Iedereen verzamelt na aankomst op de 'Chip' voor koffie met gebak, daarna gaan de kampeerders de tenten opzetten. De neefjes hebben het druk met allerlei vertier, vertederend om te zien hoe goed ze met elkaar omgaan. Als iedereen weer terug is voor een broodjeslunch, zien we als uit het niets een auto aan komen varen, die zonder te stoppen de trailerhelling tegenover de 'Chip' opvaart en zo wegrijdt. Iedereen is met stomheid geslagen.

Na de lunch verkassen we naar het strand bij paal 9, waar met tomeloze energie van het strand en het geweldig meewerkende weer genoten wordt. We gaan bijtijds terug, want voor vanavond staat er BBQ op het menu. Dankzij het vakmanschap van Louis op dat gebied is het genieten. Net als al weer een paar jaar geleden schieten we gebruikelijke familiefoto's bij het TESO bootmodel !
Als de zon begint te dalen, worden alle kids bij elkaar gezocht en gaan ze naar hun nachtverblijf.



De volgende ochtend is iedereen bijtijds weer fris en fruitig in Oudeschild aanwezig, en gaan we weer naar het strand, nu inclusief een gezamenlijke lunch bij Paal 17. Gelukkig heeft Irene een grote tafel voor 14 personen gereserveerd, anders was de lunch mogelijk niet doorgegaan. Door de gigantische drukte loopt dat enigszins uit de hand, de kids vermaken zich tijdens het wachten op het strand. Maar na een uurtje heeft toch iedereen z'n bestelling voor z'n neus staan.

Vanaf Paal 17 gaan de Akkrummers en de Hagenezen rechtstreeks naar de veerboot, om in deze drukte enigszins op tijd thuis te kunnen zijn. Morgen wacht weer een schooldag of de BSO. Louis, Louise en Arnold en Bart brengen ons terug naar de jachthaven, en blijven nog even van het eilandgevoel genieten, tot ook voor hen onverbiddelijk de boot terug naar het vasteland wacht.

Een geweldig weekend, heel gezellig en onder ongekend zomerse omstandigheden !






























vrijdag 13 juli 2018

Het dagelijkse leven op Texel (3)


woensdag 10 juli  - vrijdag 13 juli 2018

Woensdag komen Rob en Wil uit Vijfhuizen per auto naar Texel. Natuurlijk met hun onafscheidelijke Bobby, een in vele opzichten bijzondere Jack Russell. Ze hebben een hotel geboekt in Den Burg. Het is hun eerste bezoek aan Texel, gelukkig werkt het weer mee, dat is anders binnenkomen dan met storm en regen. We maken per benenwagen een rondje Oudeschild, de havens en het centrum van het dorp. Daarna terug naar de boot, borrelen in de kuip, en 's avonds aan boord pasta eten met Texelse  gemengde vis en grote garnalen. Na de koffie wordt door de gasten het hotel opgezocht.

Op donderdag doen we een rondje Texel. Als eerste rijden we naar het noorden, richting de Cocksdorp. In een ver verleden was wat nu het noorden van Texel is, een los eiland, Eijerland geheten. De Slufter is nu nog een litteken in de duinen, op het punt waar de eilanden ooit samensmolten. Bij vloed stroomt de zee hier nog steeds naar binnen. Aan de Wadzijde is later veel land ingepolderd. We rijden door naar het noordelijkste puntje van Texel, waar Vlieland op slechts 2,5 km afstand zichtbaar is, gescheiden door het grillige Eijerlandse gat.

De Texelse vuurtoren staat op het uiterste puntje van het eiland. Slechts gered door een betonnen corset dat Rijkswaterstaat heeft aangelegd toen de toren dreigde verzwolgen te worden door de zee. Intussen is er rondom weer een breed strand ontstaan. Via het strand wandelen we naar strandpaviljoen Faro 2, waar we van een lekkere lunch genieten.

De vuurtoren is al die tijd nadrukkelijk aanwezig, en we kunnen de verleiding niet weerstaan om de toren te beklimmen. Het uitzicht is prachtig. Onderweg kunnen we de binnenmuur van de vuurtoren bekijken, die nog van voor de tweede wereldoorlog dateert.

Georgiërs in Duitse dienst zijn vlak voor de bevrijding op 6 april 1945 in opstand gekomen, en hebben in die nacht ongeveer 450 Duitsers, voornamelijk officieren, in hun slaap met messen vermoord. De Duitsers voerden versterkingen aan, en sloegen terug. Opgejaagd door de Duitsers verschansten de laatst overgebleven Georgiërs zich in de vuurtoren. De toren werd aangevallen, en is daarbij van alle kanten beschoten, en zwaar beschadigd. Na de oorlog is de vuurtoren hersteld door er een tweede muur omheen te bouwen.

De 'Opstand der Georgiërs' heeft het leven gekost aan 120 Texelaars, minstens 565 Georgiërs, en ongeveer 812 Duitsers. Het aantal gewonde Duitsers wordt geschat op 2347. Ook de materiële schade was groot, tientallen Texelse boerderijen gingen in vlammen op, met name in de Eierlandse polder. Alle omgekomen Georgiërs zijn later gezamenlijk begraven op de Georgische oorlogsbegraafplaats bij Den Burg.

We rijden daarna zuidwaarts langs het toeristische De Koog, en maken een tussenstop bij de schapenboerderij van Jan en Rianne, bekend van Boer zoekt Vrouw (we waren hier eerder deze week al). We eten een boerderij-ijsje en gaan op weg naar de kraanvogel kolonie aan de Mokweg.
Daar komen we nooit aan, want onderweg passeren we het knusse plaatsje Den Hoorn, en blijven plakken op de gezellige markt tussen de historische huizen. We keren terug naar de jachthaven om te borrelen op de 'Chip', en stappen dan weer in de auto naar strandpaviljoen Paal 17. We eten een heerlijk maal in een fraaie ambiance. Pas als we de zon in zee hebben zien zinken, keren we weer huiswaarts.

Op vrijdag de dertiende zijn Irene en Louise jarig, we gaan dus aan de koffie met gebak ! Irene wordt door Rob en Wil verwend met boeken en bloemen. Op ons gemak wandelen we met z'n allen langs de binnengelopen vissersvloot, die weer klaargemaakt wordt voor vertrek op zondagavond. Vandaag is de havenmarkt in Oudeschild,waar Irene een vaas scoort voor de bloemen.



Bij de havenmond worden we door een Duitse dame bereidwillig vereeuwigd. We lunchen weer op de 'Chip' met Texelse haring, daarna gaan Rob, Wil en Bobby weer huiswaarts. Was gezellig !


zondag 8 juli 2018

Het dagelijkse leven op Texel (2)


zondag 8 juli 2018

In Oudeschild staat een prachtig antiek wit kerkje, het Zeemanskerkje. Ik heb al eens een blog gewijd aan de geschiedenis (zie hier). Het Zeemanskerkje werd in 1650 voltooid en in gebruik genomen. Het kreeg zijn benaming door het soms grote aantal zeelieden dat de zondagse eredienst bijwoonde. Het waren opvarenden van de vele schepen die op de rede van Texel bij 't Schild (zo heette Oudeschild vroeger) een veilige ligplaats kozen. Hier vond de laatste bevoorrading van de schepen plaats (vooral met goed houdbaar, ijzerhoudend Texels drinkwater), en er werd gewacht op een gunstige wind om het Marsdiep uit te zeilen en het ruime sop te kiezen.

Ook de oorlogsschepen van de jonge republiek in die tijd, onder leiding van de admiraals De Ruyter en Tromp lagen hier vaak op de rede. De manschappen en ook hun admiraals bezochten dan het kerkje. Een leuke anekdote  is dat de stem van de admiraals door het schreeuwen van bevelen zo rauw was geworden, dat ze geen psalmen meer konden meezingen.
In 1740 was het nodig het kerkje met een uitbouw aan de noordzijde uit te breiden. De prachtige kroonluchters die nu nog het inwendige sieren, werden door beide admiraals geschonken. De kanselbijbel is de eerste druk van de Statenbijbel uit 1637, en is in 1653 aangekocht.

In dit kerkje wordt  door de Texelse Waddengemeente eenmaal per maand een protestantse PKN eredienst gehouden, toevallig op deze zondag tijdens ons verblijf hier om 11:00 's morgens. Wij besluiten naar die dienst te gaan, het is een bijzonderheid in zo'n historisch monument een dienst mee te maken, die qua inhoud niet eens veel afwijkt van die uit de tijd dat de kerk gebouwd werd.

Als we per fiets arriveren, tellen we 7 grijze koppies van Texelse oorsprong, met ons erbij dus helemaal 9 kerkgangers. En daarvoor komt er een organist en een voorganger....
Na afloop worden we uitgenodigd voor een nazit onder het genot van een kop koffie met koek. Het wordt nog best gezellig, we horen prachtige verhalen over het verleden. Gelukkig worden de concerten die regelmatig in de kerk worden gegeven, beter bezocht. Dan staan de mensen tot ver buiten de kerk.

Het scheepsmodel dat in de kerk hangt, is een kleine kopie van de pinas 'De Witte Beer'. Het origineel was een driemaster van 25 meter lang, met op de spiegel een afbeelding van een witte beer. Frederik de Grote, de Duitse keurvorst van Brandenburg, liet in 1660 voor 25.000 Hollandse guldens het schip in Zaandam bouwen. Vooral dit soort schepen lag op de rede van Texel.
Het model hangt sinds 2003 in  de kerk. Het is in1638 manuren gemaakt door Texelaar Jaap van der Kooij.

In het scheepvaartmuseum in Rotterdam blijkt een model van hetzelfde schip aanwezig (zie foto), met op de spiegel ook de afbeelding van een witte beer.
Daar wordt aangegeven dat het schip inderdaad qua type een pinas is. 'De Witte Beer' zou volgens de info van het scheepvaartmuseum zijn ingezet als Groenlandvaarder. Dat is de benaming die in de zeventiende eeuw werd gebruikt voor schepen die ter walvisvaart uitvoeren. De witte beer zou dus wel eens een ijsbeer kunnen voorstellen, de benaming is dan ineens een stuk minder vreemd.

In het Rijksmuseum blijkt uit ongeveer dezelfde tijd een ets in bezit te hebben van de pinas 'De Swarte Beer', die ook als Groenlandvaarder te boek staat. Misschien van de zelfde eigenaar ? In ieder geval maakt dit de veronderstelling dat 'De Witte Beer' ook een Groenlandvaarder was, aannemelijker.  Over de historische ontwikkeling van de walvisvaart is het nodige te vinden : zie bv. hier van de Zaanse walvisvaart en hier van de Deens / Duitse walvisvaart, die bijna volledig door Nederlanders is opgezet en uitgevoerd. Vooral  de commandeurs waren inwoners van de Wadden, ze verdienden er een voor die tijd dikke boterham mee.

Uit bewaard gebleven stukken zijn de verdiensten bekend : 'Een commandeur kreeg naast het handgeld van 125 gulden, 25 gulden per gevangen walvis en 20 tot 30 stuivers (afhankelijk van de rederij) per opgeleverd vat of quarteel traan.' . 
Om dit in perspectief te zien : een huis kostte in die tijd een paar honderd gulden. Wie zich interesseert voor hoe men leefde : de handel en wandel van de Texelse commandeur Daalder staat hier beschreven.


De rest van de zondag hebben we rustig doorgebracht, het is weer een prachtige zomerdag. Na de maaltijd met de fantastische lamskoteletjes van de boerderij van Jan en Rianne maken we te voet een rondje jachthaven. We bewonderen het enorme werk aan de zeedijk, die de komende 100 jaar Texel tegen storm en ontij moet beschermen. En we vergapen ons aan de kolossale motorjachten, die steeds groter en luxer worden. Zou dat te maken hebben met het feit dat het volgens de pers nog steeds gemakkelijk is om zo geld wit te wassen ?











maandag 9 juli 2018

Voor het eerst sinds weken zien we bij het wakker worden regendruppels op de kajuitramen, en zit de zon verborgen achter de wolken. De regen zet niet door, het weer krijgt zelfs in de loop van de dag een kleine voldoende. Nadat we op Wimbledon Kiki Bertens de kwartfinale hebben zien bereiken, gaan we 's middags op de fiets naar Den Burg om inkopen te doen. Dat is voor de dagelijkse beweging, en we scoren bij de Blokker een nieuwe goede anti-aanbakpan om lekker een visje te kunnen bakken.
Want wie het nog niet wist : Texel bestaat voornamelijk van (en uit) schapen en vis.

Achter ons aan de steiger ligt een klein motorbootje met een heel laag vrijboord, en een hele dikke motor. Kennelijk denken Duitsers dat ze gebrek aan zeewaardigheid kunnen compenseren met vooral veel motorvermogen. Toen we deze vakantie op Vlieland lagen, kwam net zo'n bootje in vliegend weer vanaf Texel, die de reis meer onder dan boven water had afgelegd.

De bemanning van onze achterligger bestaat uit een man en een vrouw, die veel op stap zijn, en als ze aan boord zijn altijd zitten te lezen. We hebben nog geen contact gehad, tot gisteravond de buurman ons op de steiger aansprak om te vragen wanneer wij vertrekken. Wij liggen namelijk nogal ingedikt aan de langssteiger, en voor het weekend kwam er ook nog een zeilboot stijf naast hem liggen. Dat maakt een vertrek voor hen zo goed als onmogelijk, ze liggen klem. Hun plan is om woensdag naar Harlingen te vertrekken. We hebben toegezegd dat we zullen helpen bij de uitvaart (hopelijk wordt dat met deze wind geen letterlijke werkelijkheid). Als de wind niet afneemt en uit het noorden blijft waaien, wordt het vertrek sowieso een probleem, want we liggen aan lagerwal met een dwarsinkomende wind. We gaan het woensdag zien.



dinsdag 10 juli 2018

De herfst is terug op Texel : de wind giert door de verstaging en het is kil door het ontbreken van de zon. Die is niet in staat door het dikke wolkendek heen te breken. Gelukkig is het nog wel droog, anders is het helemaal troosteloos. Op het windkaartje links staan de windstoten van het afgelopen uur. Zoals gebruikelijk staat het Waddengebied vooraan bij het uitdelen van de wind.

De weersverslechtering wordt veroorzaakt door de kern van een lagedrukgebied dat dwars over de Wadden naar het Oosten trekt. Ondanks de wind gaat er toch een aantal mensen vertrekken, waaronder een zeilboot die schuin voor ons ligt. We staan op het punt om boodschappen te gaan doen, maar we wachten nu maar even af hoe ze box gaan verlaten, wij liggen precies in hun schootsveld. Ze zijn met z'n drieën aan boord, met vereende krachten lukt het ze om zonder brokken te vertrekken, zij het dat een van de bemanningsleden onverwacht op de steiger moet achterblijven. Die wordt elders op de haven opgepikt.

In de loop van de dag wordt de wind iets minder, we zien zelfs de zon en blauwe luchten. Voor het dagelijkse sportschoolmomentje klimmen we weer op de fietsen en gaan de boerderijcamping aan de Laagwaalderweg verkennen, waar ons nageslacht voor komend weekend plaatsen heeft gereserveerd.
Het blijkt een mooi gelegen plek te zijn, met voldoende speelmogelijkheid voor de kids.

Met de wind in de rug wanen we ons op de terugweg op een stel elektrische fietsen, we worden naar de jachthaven terug geblazen. Als we terugkomen aan boord, baadt de kuip in de zon. Zoals altijd na de passage van een front, ruimt de wind, die nu uit NNO komt. We installeren ons in deze onverwacht luxe omstandigheden in de luwte van de buiskap met boek en telefoon. Zo komen we de rest van de middag onverwacht comfortabel door !




(wordt vervolgd)