Zaterdag 10 oktober
Vandaag gaat de 'Stormvogel' van Martijn en Lies vanaf Scharendijke naar Den Haag, ik mag als opstapper mee met Martijn en kleinzoon Jens. De mast is in het vorige weekend al platgelegd op de boot, de meeste bruggen vormen dan geen probleem qua doorvaarthoogte. Alleen bij Delft zijn een paar lage bruggen die tot 19:00 kunnen draaien.
We vertrekken op een onmenselijk vroeg tijdstip uit Scharendijke om de Delftse deadline te kunnen halen. We moeten vier sluizen passeren, achtereenvolgens de Grevelingensluis, de Krammersluis, de Volkeraksluis en tenslotte de Parksluizen in Rotterdam. We mogen niet mopperen, bij de meeste sluizen kunnen we bijna zonder wachttijd zo naar binnen varen. Dat scheelt een flinke slok op een borrel, soms lig je zomaar een uur te wachten op een schutting. In de loop van de dag verslechtert het weer, hagel- en regenbuien trekken nietsontziend over ons heen.
Op het Spui, de verbinding tussen Haringvliet een Oude Maas, varen we dankzij een gierende ebstroom op topsnelheid richting het noorden. Na de Parksluizen valt de duisternis in, de openingstijden van de lage bruggen bij Delft gaan we niet halen. De Stormvogel blijft noodgedwongen een nachtje eenzaam in Delft liggen, en de volgende dag door Martijn in z'n eentje naar Den Haag gevaren.
Maandag 19 oktober
De 'Chip' ligt nog steeds in Herkingen, weliswaar ontdaan van genua, en de motor al voorbereid op de winter. De takel deadline voor uit het water bij van Ast in Brouwershaven is 1 november, die datum schuift al akelig dichtbij op de kalender. De weerberichten voor de komende week zijn abominabel, vandaag lijkt de laatste mooie dag. We bellen met van Ast of we zonder afspraak misschien vandaag al de boot kunnen komen brengen.
Dat is geen probleem, na terugkomst van Irene van haar wandelclub springen we in de auto en rijden naar de jachthaven.
Het grootzeil, in de huik opgebonden op de giek, wordt in de kajuit gestouwd, de buiskap gaat mee naar huis. De overtocht naar Brouwershaven is prachtig op een verstilde Grevelingen. De motor lijkt het niet naar z'n zin te hebben, en wil geen vol gas varen. Na een half uurtje begint de Yanmar weer als vanouds te brommen, op het droge maar eens kijken of er misschien iets in de schroef heeft gezeten.
Zonder problemen meren we af bij van Ast, en vullen de motor, het toilet en de watervoorziening met antivries. Voor het laatst dit seizoen nemen we met weemoed afscheid van een in het water liggende boot...
