zondag 30 juni 2013

Vlieland !


Zondag 30-6
Makkum-Vlieland 04:00 - 08:45
De zaterdag besteden we om Makkum te verkennen en boodschappen voor het weekend te doen. In verband met het juiste getij, dat dagelijks een uur later valt, wordt het qua timing erg laat om naar Vlieland te varen. In plaats daarvan besluiten we om zondagmorgen vroeg te varen. De wekker gaat om 3:30, en om 4 uur gooien we de trossen los. Het is nog behoorlijk donker, maar er is voldoende licht van de maan om de blinde tonnen te kunnen zien. De lichtboeien knipperen dat het een lieve lust is. Zaterdagavond hebben we het rif uit het zeil gehaald, en daar hebben we eigenlijk nu al spijt van. Het tochtje naar de sluizen van Kornwerderzand is behoorlijk ruig met Bft 5 op de kop. Bij de sluis liggen een paar schepen gemeerd, zonder dat er van activiteit sprake is. Na onze marifoonoproep aan de sluiswachter draait de grote sluis meteen, inclusief de twee bruggen in de snelweg. De Boontjes, de vaarweg tussen Kornwerderzand en Harlingen, ligt voor ons. De ebstroom loopt al, we hebben ongeveer een knoop stroom tegen maar met de genua als  hulpaandrijving is daarmee te leven. Halverwege de Boontjes zien we de zon heel schuchter boven de dijk bij Zurich uitstijgen.

Eenmaal bij Harlingen aangekomen draaien we langs de Pollendam de Blauwe Slenk in, jammer genoeg moet de genua worden binnengehaald want de wind staat recht op de kop. De atmosfeer is heel instabiel, het ene moment staat er weinig wind, het volgende moment staat er een dikke windkracht 5. De hoogste snelheid die we aantikken is 8,2 knoop. Onder het vogeleiland Griend richting Pannengat hebben we een zware dobber, de enorm aangetrokken wind staat hier recht tegen de gierende ebstroom in, we zitten weer in de achtbaan die we de laatste tijd zo goed hebben leren kennen. Gelukkig snort de motor geduldig, en eenmaal in de Vliestroom wordt het een stuk rustiger. We komen de vroege veerboten van Vlieland en Terschelling tegen, de ‘Vlieland’, snelboot ‘Tiger’ en de ‘Friesland’.  De ‘Friesland’ komt uit de Westmeep, we moeten een stukje stuurboord uit om hem ruimte te geven. Aan bakboord zien we dan al de Richel liggen, de grote zandplaat onder Vlieland. Bij Irene slaat de slaap toe, ze gaat even onder zeil op een van de kajuitbanken. Verrassend genoeg is er nauwelijks zeegang rond de Richel , en in recordtijd lopen we de ZS13 boei in het Zuider Stortemelk aan, van waaruit je rechtreeks op de haven kunt sturen. Ieder jaar wisselt de diepte daar, er staat nu veel water : bijna 5 meter, dus geen gevaar voor aan de grond lopen.  De ebstroom langs de haven loopt al op z’n eind, we draaien heel soepel de haven in en leggen aan in box 34 van de H-steiger. Een recordtijd vanaf  Makkum ! Dit is weer een tochtje om in te lijsten.

veel lege plekken.....
Voor Vlielandse begrippen is de haven slecht bezet. Zal wel met het weer en de crisis te maken hebben.
We ruimen snel alles weg, en als de walstroom is aangesloten trakteren we onszelf op een welverdiende Nespresso met Friese sûkerbolle , en duiken dan de kooi nog even in om de gemiste slaapuren te compenseren. Als we weer wakker worden, straalt de zon tegen een mooie blauwe lucht. Dit wordt genieten !

Historie : bij het zoeken naar allerlei informatie over Vlieland kwam ik dit prachtige verhaal tegen :
  'Hoe een tjalk uit Leek bij Vlieland aan de grond liep en de schippersvrouw gered werd'

zaterdag 29 juni 2013

Wind,wind,wind dilemma


Zaterdag 29-6. Het zit niet mee met de wind, te hard en uit de verkeerde hoek. Zojuist om 08:05 wordt er een waarschuwing voor NW 6 Bft uitgegeven voor het Waddengebied. En dat is vervelend, als je net die kant op wil. Wind en golven hangen nauw met elkaar samen, dus veel wind = vervelende golfhoogte. Het heeft allemaal te maken met de ingewikkelde weersituatie rond ons land, warmtefronten, koufronten, troggen en ruggen denderen over ons heen. De hogedrukgebieden die stabiel en meestal mooi weer brengen liggen ver weg boven de oceaan.  Dus echte weersverbetering zit er op korte termijn ook niet in.

We plannen de komende dagen vanuit Makkum een tocht naar Vlieland en Harlingen, alleen de volgorde en de route is volledig afhankelijk van de weersomstandigheden. De sluis in Kornwerderzand die je altijd moet passeren om op de Waddenzee te komen, kunnen we hier vanuit Makkum zien liggen. Vanaf de sluis zijn er qua route naar  Vlieland twee opties : over het wantij Zuidoostrak en daarna het Inschot, of het normale vaarwater via de Boontjes en Blauwe Slenk bij Harlingen. De aanloop van Vlieland daarna via Vliestroom, Vlieree en Vliesloot is voor beide opties gelijk. De zandplaat die het wantij in het Zuidoostrak vormt ligt bij LAT (laag water) tot een hoogte van 70 cm droog, met hoogwater kun je korte tijd net overheen varen. Spannend, maar prachtige natuur. Ga je door het normale vaarwater, dan kies je een zodanige vertrektijd, dat je afhankelijk van welke kant je op wil, gebruik maakt van de eb-of vloedstroom die op sommige plaatsen wel 5 km/h sterk kan zijn.
We houden de komende uren de ontwikkelingen nauwlettend in de gaten, als er een gaatje in het slechte  weer ontstaat, dan gaan we.



vrijdag 28 juni 2013

Makkum


vrijdag 28-6 : na het dagelijkse ritueel van het bekijken van de weerkaart, de verschillende weerberichten en het speciale weerbericht van de Kustwacht om 8:05 dat wordt aangekondigd door een computerstem met 'All ships, all ships..', besluiten we te vertrekken. De wind is pal west dus de vaarroute naar de Sluis van Kornwerderzand is goed bezeild. De buren die naast ons liggen maken even plaats en we vertrekken via het Krabbersgat richting IJsselmeer. Het rif zit nog in het zeil van de vorige etappe, en dat te laten zitten blijkt al snel een juiste beslissing. Als we de beschutting van het Kooizand bij de vuurtoren van de Ven voorbij zijn lijkt het wel of de 'Chip' de sporen krijgt. Regelmatig boven de rompsnelheid spurten we richting Noord. En het gaat weer eens steeds harder waaien, tot een dikke 5 Bft. Op een gegeven moment moeten we de rolfok 50% wegdraaien, maar nog steeds halen we de rompsnelheid. Nog nooit hebben we met de 'Chip' zo lang zo snel zo fantastisch gezeild. Het enige nadeel van de dwars inkomende wind is dat de golven ook dwars inkomen en we ons voelen alsof we in een achtbaan zitten. De Centrale meldpost IJsselmeer meldt een golfhoogte van 1.20 m, wat voor het IJsselmeer redelijk extreem is.
Ik heb m'n zeilbroek en zeiljas met daaronder een dikke trui met vliesjas aan, want het is roetkoud op het water met zo'n wind en regelmatig overkomend buiswater. Als er tussendoor een plasje gepleegd moet worden duurt het in de achtbaan lang voordat alle kleding uitgepeld en vervolgens weer aangetrokken is. Het is handen- en voetenwerk om staande te blijven.
Tegen de tijd dat we bij Kornwerderzand aankomen, hangt daar een dikke bui, waar nog veel meer wind in zit. De windmeter komt niet meer onder de 20 knopen. Irene doet verwoede pogingen een paar schepen die we passeren te fotograferen, maar ook dat is moeilijk onder deze omstandigheden. Het schip op de foto is de 'Stedemaeght'

Als de Centrale Meldpost doorgeeft dat de wind verder toeneemt en het zicht flink zal afnemen, besluiten naar Makkum uit te wijken, en onze bestemming Harlingen of Vlieland zo mogelijk morgen aan te doen. Het zeil halen we pas binnen in het kanaal naar Makkum, buiten is dat zo goed als onmogelijk.
Als we aanleggen bij de marina in Makkum is het 14:00 uur, een recordtijd voor ons vanaf Enkhuizen.


De gevaren route


donderdag 27 juni 2013

Enkhuizen


Donderdag 27-6 staan we voor ons doen vroeg op om de lange reis van Volendam naar Makkum te starten. Ongeveer  half negen gaan de trossen los, de lucht is blauw en er staat een lekker windje uit het noordwesten. Het eerste deel van de reis naar Enkhuizen is prachtig bezeild. Als we uit de beschutting van Volendam zijn, begint het stevig door te waaien, dat zeilt fantastisch. Ter hoogte van het Hoornse Hop zien we vanuit het noordwesten een hele zware bui aankomen, een koufront zo te zien. Uit voorzorg trekken we een rif in het zeil en verkleinen de genua, het scheelt niet eens veel in snelheid. Als de bui overkomt, blijkt er enorm veel wind in te zitten, de meter slaat uit tot een dikke Bft 6. Zelfs met gereefde zeilen is de boot in de zeer vlagerige wind en hoog opbouwende golven niet te houden, we rollen de genua weg, starten de motor en vervolgen onze weg. Na een kwartiertje wordt het iets beter, maar we laten de motor langzaam meelopen, dat stuurt een stuk rustiger.

lekker toetje !
In het naviduct, de sluis voor Enkhuizen is de wind weer tot normale proporties teruggekeerd. We besluiten de tocht hier in Enkhuizen te onderbreken, en vinden een mooi plaatsje in de buitenhaven. We spreken in de  haven meerdere mensen die onderweg ook door zware buien  zijn geteisterd.
John, Mariska en Thijs komen ’s middags langs, en blijven gezellig oma's hete kip eten.





de gevaren route

woensdag 26 juni 2013

Volendam


Stad Amsterdam
sluisonderhoud ....
Na zorgvuldig bestuderen van de weer- en windverwachtingen besluiten we om niet over de Noordzee naar de Wadden te varen, maar via het Markermeer en IJsselmeer. Dat houdt in dat we in IJmuiden via het sluizencomplex naar het Noordzeekanaal moeten schutten. En daar beginnen de problemen, als we ons daar vroeg melden moeten we tot 11:30 wachten vanwege niet gepland onderhoud aan de kleine sluis. Uiteindelijk mogen we samen met een aantal pleziervaarders via een grotere sluis (de Zuidersluis) schutten, maar de ochtend is dan al bijna voorbij. Tijdens het wachten zien we de klipper 'Stad Amsterdam' voorbij schuiven, wat een prachtig schip (bekend van de reis om de wereld in het spoor van Darwin)

in de grote(re) sluis
Eenmaal op het Noordzeekanaal begint de vrij saaie tocht naar de Oranjesluizen in het Buiten-IJ in Amsterdam, waar je na het passeren van de Schellingwoude brug op het Markermeer bent.
De oude strekdam aan de kant van IJburg werd vroeger de strontpijp genoemd, het was het uiteinde van het riool van Amsterdam, dat schaamteloos in de Zuiderzee eindigde. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de ondiepte daar ter plaatse bestaat uit een metersdikke keiharde donkerbruine koek.
Voorbij Durgerdam kunnen we in rechte lijn naar het bekende Paard van Marken, de karakteristieke vuurtoren die het (nu schier-)eiland Marken markeert. Intussen hebben we met Louise gesproken, die met Louis en Arnold en Bart even wil langskomen. We spreken af in de Marina van Volendam. Met de flink aantrekkende westenwind gaan we onder volle zeilen als de brandweer, en leggen om 17:30 in de Marina aan. Leuk om iedereen weer te zien ! Vorig jaar kwamen ze ook naar Volendam, toen was het schitterend weer, nu lijkt het wel herfst. Bij de lokale fritesboer slaan we de bestelling van iedereen in, en houden een snackdag. Moet kunnen ! De BALLS vertrekken na kinderbedtijd weer huiswaarts en wij buiken uit voor de TV. Morgen wordt een lange dag, we willen naar Makkum als springplank voor Vlieland.

de gevaren route

sluizencomplex IJmuiden

dinsdag 25 juni 2013

Titanic momentje


Zondag 23-6 rolt de ene stormwaarschuwing na de andere van het computerscherm en uit de marifoon. Weer geen vaarweer dus. We hebben gehoord dat de kerk in Loosduinen, waar we 42 jaar geleden zijn getrouwd, deze zondag met een speciale dienst symbolisch wordt gesloten. Het is onderdeel van de sluiting van 7 kerken in Den Haag, de trieste gevolgen van vergrijzing en leegloop. We besluiten de fiets te pakken en tegen windkracht 6 door de duinen naar Kijkduin te fietsen, en vandaar naar de Ontmoetingskerk in Loosduinen. Goede vervanging van de gemiste uurtjes op onze sportschool ! We zijn vroeger dan gedacht bij de kerk. Er wonen en kerken nog steeds veel bekenden, dus er worden handjes geschud en verhalen uitgewisseld.  Na koffie en koek en afscheid van iedereen na afloop van de dienst fietsen we verder, langs het oude ‘Bloemendaal’, het psychiatrisch ziekenhuis waar Irene jarenlang heeft gewerkt, naar Monster om Nico en Nel op te zoeken. ’s Middags nemen we het nieuwe fietspad door de duinen terug naar Scheveningen. Met de storm in de rug vliegen we op onze DiBlasi’s in minder dan een uur terug naar de boot.

Maandag 24-6 worden we gewekt door kletterende regen op de boot. De wind is flink afgenomen, maar er staat door alle windenergie van de afgelopen dagen nog een respectabele zeegang met een golfhoogte van 2 meter. We besluiten nog een dagje te blijven liggen, doen boodschappen voor de komende dagen en als het zonnetje doorbreekt wordt het genieten in de kuip. Je ziet dat het weer is verbeterd, in de loop van de dag vertrekken de nodige boten, en er druppelen er nogal wat binnen. Er heeft een nieuwe havenmeester dienst, die onverbiddelijk ieder schip dat niet met de steven naar de uitgang ligt, laat keren. Wij liggen al goed, dus kunnen dat schouwspel vanuit de kuip gadeslaan.

Scheveningen leeg ....
Dinsdag 25-6 is het al vroeg rumoerig in de haven. De zuidgaande schepen moeten vroeg vertrekken in verband met de stroming, die nu rond springtij bij Scheveningen bijna 2 knopen sterk is. Op een gegeven moment zitten we stijf rechtop als we een grote klap horen tegen onze boot.  Een soort Titanic moment zeg maar. Je moet even wakker worden om je te realiseren wat er aan de hand is. Dan opnieuw een hoop herrie en vervolgens is het stil. We zien geen water tegen de ramen, dus we drijven nog. Als ik snel een broek en trui aanschiet en poolshoogte ga nemen, zie ik de aanstichter : een veel te grote boot probeert op een veel te kleine plaats aan te leggen, en heeft met z’n ver uitstekende anker getracht onze preekstoel eraf te varen, wat gelukkig niet gelukt is. Zoals zo vaak, is de grootte van de boot omgekeerd evenredig met fatsoen en vaardigheid van de schipper. Pas als ik hem aanspreek, en zeg dat het goed raak was, komt er een klein excuusje. Gelukkig is er geen zichtbare schade, de 'Chip' is stevig gebouwd.

rust na een enerverende tocht
de passantensteiger in JImuiden
's Middags gaan we richting IJmuiden. Eigenlijk moeten voor de stroom pas rond 3 uur vertrekken, maar het is prachtig weer dus we gaan om half 1 al naar buiten en nemen op de koop toe dat het dan in het begin niet snel gaat. Het wordt een fantastische zeildag, IJmuiden is bijna bezeild, we moeten een klein klapje maken om de haven te halen. Tegen half acht liggen we gemeerd, is er schoon schip gemaakt en zijn we aangemeld bij het havenkantoor. Net als in Scheveningen maakt de haven een lege indruk.
Na zo'n tocht hebben we geen zin meer in eten koken, dus op naar de Chinees aan de jachthaven. Heerlijk !
Nu de plannen voor morgen voorbereiden, het wordt Texel of Volendam / Enkhuizen.

de gevaren route

aanloop seaport marina

vrijdag 21 juni 2013

Scheveningen cultureel



vrijdag 21-6 boeken we een dag extra in de jachthaven, met dit weer wil je niet op zee zitten ! We stappen op de fiets en stoppen aan de boulevard bij het vissersvrouwtje. De tekst 'aan hen die uitvoeren en niet terugkeerden' is heel toepasselijk, daarom zijn wij niet uitgevaren !

Bij onze fietstochten langs de boulevard zijn we al een paar keer langs het museum 'Beelden aan Zee' gekomen, we gaan nu bekijken wat zich daar in de duinen afspeelt. In de duinen is letterlijk, want het museumgebouw is in 1994 gebouwd onder het 'Paviljoen von Wied' (nu bij de Hagenezen bekend als sociëteit De Witte). Dat paviljoen is oorspronkelijk gebouwd in 1827 in opdracht van koning Willem I als verjaardagscadeau voor zijn echtgenote koningin Frederica Louisa Wilhelmina van Pruisen. Zij moest in verband met haar gezondheid veel aan zee verblijven en tekende en schilderde hier veel. Het is gebouwd naar een neoclassistisch ontwerp in de vorm van een kruis en met twee stroomgoden, Waal met drietand en Maas met roeispaan bij de entree. In 1994 werd een ingrijpende verbouwing voltooid, onder leiding van Wim Quist. Hij realiseerde o.a. onder het paviljoen het museum Beelden aan Zee. Bij de bouw van het museum heeft de gemeente Den Haag geëist dat het niet op het duin zichtbaar zou zijn. Het museum is dan ook geheel ondergronds gebouwd, met terrassen op het duin, die ook vanaf het strand niet zichtbaar zijn. De toegang van het museum, aan de Harteveltstraat, een zijstraat van de Boulevard, is daardoor wat lastig te vinden.


Het museum is gesticht in 1994 door verzamelaarsechtpaar Theo en Lida Scholten, en is het enige Nederlandse museum dat zich uitsluitend met de beeldhouwkunst bezighoudt . De aandacht gaat uit naar moderne, hedendaagse internationale sculptuur, met name van na de Tweede Wereldoorlog.

Op dit moment is er de tentoonstelling ‘Russia’, hedendaagse beeldhouwkunst uit Rusland, in het kader van ‘2013 Nederland-Ruslandjaar’.  Op vertoon van onze Museumjaarkaart mogen we zo naar binnen ! We worden verrast door de ruime opzet van het museum, waar de tentoongestelde stukken prachtig tot hun recht komen. Van een aantal bijzondere werken maken we een foto.

de sprookjesfiguren
Op de boulevard is sinds 2004 een 24 uur per dag vrij toegankelijk beeldenpark van de Amerikaanse beeldhouwer Tom Otterness te zien. Bij de renovatie van de boulevard in 2012 heeft de beeldhouwer een nieuwe opstelling gemaakt, die wat ons betreft zeer geslaagd genoemd mag worden. De ‘Sprookjes Beelden aan Zee’ zijn speciaal bedoeld voor de jongere museumbezoeker. Wij hebben nooit geweten dat deze prachtige beeldenverzameling het ‘uithangbord’ van het museum is. We kopen een boek waarin de sprookjes waar de beelden een rol spelen, worden verteld. Leuk voor de kleinkinderen als we eens met hen gaan kijken.

Op de terugweg naar de jachthaven, op de fiets worstelend tegen de hevigheid van de volle windkracht 6, verwennen we ons met een paar heerlijke moorkoppen voor straks aan boord bij de Nespresso !





woensdag 19 juni 2013

Scheveningen


Vandaag staat de etappe naar Scheveningen op het programma. Door de zeesluis van Stellendam naar het Slijkgat, vandaar richting Tweede Maasvlakte, de oversteek over de drukbevaren Maasgeul en dan rechtstreeks naar de havenmond van Scheveningen.
Volgens het boekje, om overal stroom mee te hebben moeten we even na 7 uur vertrekken. We hebben echter gistermiddag bij aankomst geen havenmeester meer kunnen vinden en willen niet zonder betalen vertrekken. Als de havenmeester om 8 uur nog niet aanwezig is laten we een briefje achter met ons adres om de rekening naar toe te sturen. De sluis staat net naar zee te schutten, dus ook daar een half uurtje vertraging. Maar eindelijk zitten we dan op zout water. Het zicht is zeer matig, we kunnen steeds net de volgende boei zien. Bij vertrek is het windstil, in het Slijkgat begint het te waaien uit het noorden, genoeg om het grootzeil omhoog te trekken. Bij de SG6 boei draaien we richting het noorden, en gaat het steeds harder waaien. We verleggen de koers zover richting west dat we net het zeil strak houden. Intussen gaat het steeds harder waaien, als de windmeter over de 22 knopen aanwijst, gaat er een rif in het zeil. De zee, rond de Maasvlakte toch al berucht vanwege z’n knobbeligheid, gaat nu echt tekeer. Een Belgische boot, die met ons in de sluis lag, volgt iedere beweging die we maken.
de geplande (blauw) en gevaren (rood) route 
We melden ons volgens protocol op kanaal 3 van de sector Maasmond, en zonder uit te wijken kunnen we de Maasgeul passeren. Het zicht is nog steeds slecht, we zien de kust niet.
Het laatste stuk naar Scheveningen lijkt beter bezeild, maar dan draait de wind naar het noordoosten. De weergoden zijn ons vandaag dus niet goed gezind. Gelukkig dat we tegenwoordig goede navigatiehulpmiddelen hebben, we zien de havenmond pas op een mijl afstand. Het zeil gaat naar beneden en wij hobbelen de haven van Scheveningen in. Eenmaal aan de gastensteiger merk je niets meer van alle ellende op zee.
Als we ons aangemeld hebben, fietsen we naar de Jumbo om inkopen te doen, en halen bij een viszaak nieuwe haringen voor bij de welverdiende borrel en sliptongen voor het avondeten.
's Avonds komen Joke en Matthijs gezellig langs met een flesje wijn, het is al heel stil in de jachthaven als ze huiswaarts gaan. In verband met de weerberichten blijven nog een dagje in Scheveningen.
de verwachting donderdagavond
Achteraf blijkt donderdag een prachtige dag zonder wind, het weerbericht zit er weer eens faliekant naast. Voor vrijdag zijn er opnieuw slechte vooruitzichten, met windstoten tot 35 knopen en hoge golven. We zien wel hoe het er werkelijk uitziet !

dinsdag 18 juni 2013

Stellendam


als de queen onder de parasol
...spiegelglad...
Hemelsbreed van Herkingen naar Stellendam is een afstand van niks, maar over het water vergt dat een grote omweg, en de passage van 3 sluizen : Grevelingen, Krammer en Volkerak. Al met al een tijdrovende onderneming. Gelukkig hebben we over het weer niet te klagen, de zon is volop aanwezig, maar helaas geen wind. Voor Irene wordt de parasol opgezet, daarmee is het wel uit te houden in de kuip. Op het Volkerak komen er legers muggen ons lastig vallen, tijd om de hor in de kajuitingang uit te rollen. Eenmaal de Volkeraksluizen en de Haringvlietbrug gepasseerd, varen we op een spiegelglad Haringvliet, dat zie je zelden zo. Op een gegeven moment is het feest voorbij, de lucht betrekt en het gaat hard waaien. Recht op de kop helaas. We stampen richting Stellendam, en als we bij de marina zijn is de wind op. Het zonnetje komt weer terug en we genieten van een welverdiend wijntje in de kuip.
We hebben besloten in 'Berrisz', het restaurant op de marina te gaan eten, maar dat valt tegen.. gesloten op maandag en dinsdag. Dan maar een spaghetti carbonara met tomatensalade uit de scheepsvoorraad, die smaakt ook voortreffelijk !

Berrisz is helaas dicht 


maandag 17 juni 2013

Na weekendje thuis weer aan boord


Vrijdag zeilen we van Zierikzee naar onze thuishaven Herkingen, om van daar uit even naar huis te rijden voor familiebezoek, en vaderdag te vieren met kinderen en kleinkinderen. In verband met de volgens de weersverwachtingen in aantocht zijnde hittegolf spoeden we ons maandagmiddag weer spoorslags naar Herkingen. We overnachten aan boord en sponsoren zo de gemeente Dirksland met € 1,28 toeristenbelasting. We vragen ons steeds vaker af wat al die gemeenten waar we overnachten, met dat geld van de toerist, voor de toerist doen. Ze doen ook weinig moeite om de toerist duidelijk te maken wat er met z'n genereuze, maar steevast onvrijwillige bijdrage gebeurt. We sussen ons geweten met de gedachte dat we een kleine bijdrage leveren aan het verlichten van de gevolgen van de crisis ;-)))

woensdag 12 juni 2013

Zierikzee


Zeehonden op de platen
De verkeerspost Wemeldinge voorspelt qua weer niet veel goeds, matig zicht, kans op buien en een windwaarschuwing tot Beaufort 6 uit het zuidwesten. Toch besluiten we richting Zierikzee te vertrekken, omdat wind uit zuidwest niet heel ongunstig is, behalve voor het eerste deel van de tocht als er ten zuiden van ons een hele grote watervlakte ligt. Nog in de beschutting van de jachthaven trekken we maar vast een rif in het zeil. Na de Bergse Diepsluis, die onmiddellijk op ons verzoek draait, varen we al motor-zeilend naar de Gorishoek.
We gaan flink tekeer op de bijna dwarsscheeps inkomende golven. Na de Gorishoek kan de motor uit en zeilen we als de brandweer, geholpen door een ziedende ebstroom. Eenmaal in het Brabantsche Vaarwater tussen de al droogvallende zandplaten hebben we geen last meer van de golven. Op de platen spotten we tientallen zeehonden die hier liggen te luieren. De Zeelandbrug is dan op de achtergrond al goed te zien, net als de torens van Zierikzee.
ruimte zat ....

het havengezicht van Zierikzee
Via het vaarwater de Keeten varen we verder, passeren de Zeelandbrug (kunnen we net onder door) en lopen zo het kanaal naar Zierikzee aan, de zeilen kunnen dan weer naar beneden. Tegen twaalven leggen we aan in de haven van Zierikzee, waar het een stuk rustiger is dan we gewend zijn. We kunnen zelfs direkt tegen de steiger liggen. Als we de stad ingaan om inkopen te doen, begint zowaar het zonnetje te schijnen en blijken de weersverwachtingen (gelukkig) weer eens de plank flink mis te slaan.
Gedurende de middag komen er nog wat schepen binnen, achter ons een groot schip die op minder dan een halve meter vastmaakt, wij trekken voor onze gemoedsrust de Chip maar iets naar voren. Verder veel vermaak over het aanleggen van diverse motorboten, met uitbundig gebruik van hek- en boegschroeven die iedere 'vaar'digheid overbodig maken.

de gevaren route
Donderdag besluiten we nog een dag in Zierikzee  bij te boeken, gezien de stormwaarschuwing die van kracht is. Een zeiler die waarschijnlijk haast heeft, besluit toch te vertrekken. De twee schepen die er naast liggen moeten tijdelijk verkassen, een daarvan die doet denken aan een drijvende doodskist met aan boord een Duits echtpaar, besluit naast ons te gaan liggen. Het manoeuvreren is duidelijk geen vaardigheid die door de Duitsers beheerst wordt, als ze dreigen dwars te waaien gaat het gas er vol op en boren ze zich met een luide knal in de zijkant van een motorboot, die naast het slagschip achter ons ligt. Met kromme tenen zien we hen op ons afkomen, maar met vereende krachten kunnen we verdere ongelukken voorkomen.

het dekplan van de buren
Het vastleggen kost enige moeite, alle lijnen liggen in moeilijk ontwarbare kluwens op het dek. Maar na de nodige inspanning ligt alles fatsoenlijk vast, met een extra lijn op de steiger. De romp van hun (ooit waarschijnlijk mooie) schip vertoont vele sporen van onzachte aanlegmanoeuvres, er zit zelfs een plaat multiplex geschroefd op een plek waar mogelijk een gapend gat onder zit. Op het kajuitdak ligt los een groot zonnepaneel, een wonder dat het tijdens het zeilen niet overboord is gegaan. Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers, zullen we maar zeggen.

Als we terugkomen uit de stad na het doen van inkopen, zien we op de kade plotseling de oude buren Jan en Liesbeth van de jachthaven in Herkingen staan. Zij hebben hun zeilboot verkocht en varen nu in een monumentaal ex-Waterstaat motorschip. We drinken gezamenlijk koffie met de net gescoorde Zeeuwse bolussen. 's Middags bezoeken we het Stadhuismuseum in de binnenstad dat gevestigd is in het zeer monumentale oude stadhuis. Een mooie ervaring ! zie http://www.schouwen-duiveland.nl/museum/

mh : 619 

dinsdag 11 juni 2013

Tholen


Maandag in de loop van de ochtend vertrekken we uit een bewolkt, winderig en fris Middelburg door het Walcherens kanaal richting Oosterschelde. Aan het einde van het kanaal zien we de sluis in Veere voor onze ogen dichtgaan, dat wordt ruim een half uurtje wachten op de volgende schutting. Soms zit het mee, soms zit het tegen.
Op de Oosterschelde, na  het verlaten van de Zandkreek,  richten we we de steven oostwaarts. Met een redelijk windje en een flinke vloedstroom spoelen we met een mooi gangetje richting het oostelijke einde van de Oosterschelde. Dit is het deel van de verdronken steden en dorpen, die door de Sint-Felixvloed van 1530 werden overstroomd, en nu deel uitmaken van de Oosterschelde.
Grote delen van Vlaanderen en Zeeland werden weggespoeld. Het gebied ten oosten van Yerseke, Oost-Watering, overstroomde geheel. In dit gebied lagen 18 dorpen en de stad Reimerswaal. Deze overstroming betekende het definitieve einde van Reimerswaal. Alleen een klein stukje van de stad dat hoger lag bleef behouden. Het gebied is niet meer terug gewonnen van de zee en heet nu het 'Verdronken land van Zuid-Beveland'. Bij de Sint Felixvloed overstroomden ook Noord- en Zuid-Beveland: van Noord-Beveland was alleen nog de kerktoren van Kortgene te zien. In de jaren na 1530 werd Noord-Beveland langzaam maar zeker weer op de zee herwonnen.

een plaatsje tussen de groten....
Om in Tholen te kunnen komen, moeten naar het zoete water schutten van het Schelde-Rijn verbindingskanaal. Navrant detail is, dat de sluis met de mooie naam 'Bergse Diepsluis', is aangelegd op de restanten van de verdronken stad Reimerswaal. De schutprocedure is omslachtig en tijdrovend, omdat het zoute en zoete water strikt gescheiden wordt. Maar eindelijk komen we dan aan in Tholen. De eerste kennismaking is niet positief, een hork van een havenmeester van de watersportvereniging is te beroerd om uit z'n hok te komen, en meldt via de marifoon dat we maar ergens gestapeld moeten gaan liggen, terwijl er zat vrije boxen zijn. Uit sjagrijn verlaten we de haven en gaan naar een jachtwerf verderop waar een bord meldt dat passanten welkom zijn, en we van een vriendelijke havenmeester een mooie box krijgen aangewezen.
stadhuis Tholen
's Avonds maken we een fietstocht door het ingeslapen stadje, er is minder fraais te bewonderen dan we van tevoren ingeschat hebben. Er zijn bijna net zoveel kerken als woonhuizen, sommige oud, sommige iets nieuwer maar allemaal prachtig om te zien. Een vroom en eigenwijs volkje, die Zeeuwen. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan.
Een van de weinige echt mooie oude gebouwen is het stadhuis uit de 15e eeuw.

De geschiedenis van Tholen is hier na te lezen :
http://www.tholen.nl/index.php?pagid=145&stukid=316




Een blik op de scheepswerf waar we liggen :

een werfje als in de vorige eeuw
zou dit nog goedkomen ?






zaterdag 8 juni 2013

Middelburg


 VOC pakhuzen (nu van WSV Arne)
Vrijdagmiddag pakken we de fiets, en knallen langs het kanaal door Walcheren richting Oost-Souburg, waar een jeugdvriendin van Irene woont. Betty en Leen zijn verrast als ze ziet wie er voor de deur staan. Na de koffie op de terugweg naar Middelburg scoren we bij een boer onderweg een maaltje asperges. 's Avonds dineren we bij 'Den Baas en z'n Madam', een gekke Belgische kok die het restaurant in het clubhuis van de WSV 'Arne' exploiteert. We genieten al jaren van de gezelligheid daar, en natuurlijk van het heerlijke eten.
Zaterdag fourageren we voor het weekend, en genieten onderweg van de prachtige historische plekjes waar Middelburg zo rijk aan is.

Droogdok in oude glorie
Bij de Baas en z'n Madam zien we een foto van een schip in droogdok in Middelburg, daar hebben we nog nooit van gehoord.












Maar het blijkt echt waar : zie onderstaande link :
http://www.hkwalcheren.nl/pdf/08.03.2011_20:50DeWete_33_2_PrinsHendrikdok.pdf

Hier was het oude droogdok


Het oude droogdok, tegenwoordig in gebruik als jachthaven. Het weer is prachtig, is wel aan de foto's te zien !






Oostkerk

 Zondagmorgen bezoeken we een PKN dienst in de Oostkerk, de enige kerk in Middelburg die de oorlog min of meer ongeschonden heeft doorstaan. Op 17 mei 1940, twee dagen na de capitulatie, hebben de Duitsers met een verwoestend bombardement een groot deel van de prachtige historische binnenstad met de grond gelijk gemaakt.
Zie hier voor meer info :
http://www.zeeuwsarchief.nl/tentoonstelling-middelburg-wo-ii/

Zeeuws Museum




Een groot deel van de zondagmiddag besteden we aan een bezoek aan het Zeeuws museum , dat gehuisvest is in de voormalige Abdij van Middelburg. Na een jaren durende verbouwing en restauratie kunnen we nu eindelijk eens het resultaat bekijken, het is zeer de moeite waard, een aanrader !


Oostpoort

De Oostpoort is een van de historische juweeltjes die bewaard zijn gebleven. De rijkdom van de stad, die ooit een belangrijk maritiem (VOC), bestuurlijk en cultureel centrum was zie je letterlijk bijna op iedere vierkante meter terug. Het prachtige stadhuis is in de oorlog vrijwel helemaal verwoest, maar is in originele stijl herbouwd.