donderdag 19 september 2013

Willemstad - Scharendijke (4/4)


Donderdag 19 september. Na een heerlijke lange nacht loopt om half acht de wekker af. In de jachthaven van Willemstad nemen we een lekkere warme douche, dat was er tot nu toe bij ingeschoten.
Op de route van vandaag moeten we drie sluizen passeren, de VolkerakKrammer en Grevelingen sluis. De Volkeraksluizen zijn de grootste binnenvaartsluizen van Europa, en op basis van passerend tonnage (ruim over de 240 miljoen ton) de grootste en drukste binnenvaartsluizen ter wereld.

hiermee de sluis in...
de Kamper Kogge
Vanuit Willemstad komen we als eerste bij de ernaast gelegen Volkeraksluis. De Volkerak- en Krammersluis hebben beide een speciale kleine sluis voor jachten. Maar omdat onze Malö 42 een masthoogte heeft van 21 meter, passen we niet in de jachtensluis en moeten we door de drukke binnenvaartsluis. In de drukke autowegen die dwars over de sluizencomplexen lopen, liggen namelijk bruggen met een vaste doorvaarthoogte van rond 18 meter, en alleen het bruggedeelte boven de binnenvaartsluis kan worden geopend voor schepen met een grotere hoogte. Gelukkig kunnen we snel worden meegeschut met een containerfeeder. Tot onze verrassing duikt naast ons in de sluiskolk de 'Kamper Kogge' op, een reconstructie van een kogge uit de 14e eeuw. Dit schip is gebouwd naar aanleiding van de vondst van een wrak in de Flevopolders, ik had er al eens over gelezen maar het schip nog nooit gezien.

 vol in de Krammersluis
Via het Noord-Volkerak en een afsteek door het beruchte Noordergat komen we bij de Krammersluis. Deze sluis bestaat uit 3 naast elkaar gelegen sluiskolken, waarvan 1 kleine jachtensluis. Hier geldt hetzelfde verhaal als bij de Volkeraksluis : wij kunnen door onze doorvaarthoogte alleen maar met de binnenvaart mee. Deze week is een van de kolken in onderhoud, dus bij  de huidige drukte zijn de wachttijden enorm, via de marifoon horen wij de binnenschippers zuchten over een vertraging van vele uren. De vrouwelijke sluismeester bezwijkt voor onze charmes en deelt ons in bij de eerstvolgende sluisopening, ze verzoekt de binnenvaarders een plaatsje te creëren door zo dicht als praktisch mogelijk achter elkaar te gaan liggen. Een heen-en weer cyclus bij deze sluis duurt twee uur door de ingewikkelde scheiding van zoet- en zoutwater, dus we hebben deze aardige dame voor de verleende gunst een kushandje toegeworpen. In de sluis liggen we achter een splinternieuw vissersschip, in een wel heel bijzondere kleur : rose (!). Op nog geen twee meter achter ons sluit de gigantische sluisdeur.

Vlak achter de Krammersluis komen we bij de Grevelingensluis, die bijna uitsluitend door jachten wordt gebruikt. Als we die door zijn, zijn we op de Grevelingen. We zijn nu vanaf Hoorn in totaal 6 sluizen en ruim 40 bruggen gepasseerd. In Bruinisse tanken we de dieseltank vol om de door ons verstookte diesel weer aan te vullen. De meter blijft op 110 liter staan. Over een reis van 200 km een verbruik van 1 op 1,8 (of 5 liter per vaaruur, dat klinkt wat milieuvriendelijker).

Als we de haven van Bruinisse verlaten hebben, horen we plotseling een luid gesnuif vlak naast de boot. Het blijkt een bruinvis, die ons gezelschap kennelijk op prijs stelt en wel vijf minuten vrolijk met ons meezwemt, schijnbaar moeiteloos ons bijhoudend en regelmatig even opspringend om adem te happen. We zijn onder de indruk van het prachtige dier, en bewonderen z'n snelheid en souplesse.
Helaas heeft de gebruikte digitale camera een kleine vertraging bij het afdrukken, het lukt steeds net niet om een foto van de bruinvis boven water te maken. Wim heeft een filmpje gemaakt, waarop het bruinvisballet prachtig te zien is. Ik zal proberen een kopie hier te plaatsen. Op de foto is in het water zijn profiel duidelijk te onderscheiden. De bruinvis is een dolfijnachtige, maar dan iets kleiner en met een iets andere kleur dan de 'echte' flippers. We hebben nu al meerdere keren gezelschap van een bruinvis gehad.  Eigenlijk zou de naam Bruinisse in Bruinvisse veranderd moeten worden !


Als we het restant brood van onze tocht aan de meeuwen voeren, komt een meeuw een tijdje meevaren op de hekstoel, maar die maakt lang niet zoveel indruk als de bruinvis.

Op een verlaten, gure en buiige Grevelingen doemt Scharendijke nu snel op aan de horizon. We meren rond 17:30 de boot voor de deur bij Alexander af, ruimen op en sluiten alles af. We laden onze spullen in de auto, de boot was helemaal leeg toen we hem ophaalden, en in die staat laten we hem ook weer achter. Onder het genot van een glaasje en een uitgebreid diner in het havenrestaurant bespreken we de tocht na, en geven onze verse indrukken en opmerkingen over de eigenschappen en toestand van de boot, die in de verkoop gaat. We worden door Alexander weer netjes thuis afgeleverd.


woensdag 18 september 2013

Amsterdam - Willemstad (3/4)


Staandemast Amsterdam - Willemstad
Woensdag 18-9. De dag begint vroeg, eigenlijk al op dinsdagavond als we in de Westerkeersluis liggen te wachten op de nachtelijke doorvaart door Amsterdam. De schepen die door hun hoogte niet onder de bruggen door kunnen, formeren daar een konvooi voor de doorvaart. De spoorbruggen die vlak naast het Centraal Station liggen, kunnen alleen 's nachts bediend worden, overdag is de verkeersintensiteit te groot. Namens de Amsterdamse Havendienst meldt de sluismeester, dat tussen 23:00 en 24:00 per marifoon wordt doorgegeven hoe laat vannacht de spoorbruggen gaan draaien, voor ons het begin van de doorvaart van noord naar zuid door Amsterdam met in totaal zo' n 14 bruggen (!). We proberen snel voor 23:00 nog even een uurtje slaap te pakken, maar zitten stipt op tijd klaar voor de belangrijke marifoonboodschap, die uiteindelijk pas om 00:15 uit de luidsprekers klinkt. Maar dan moeten we ook gelijk haast maken, want de spoorbruggen worden al om 00:30 gedraaid, en wie niet op tijd is moet wachten tot morgen.
Het goede nieuws is dat sinds enige tijd voor de doorvaart niet meer hoeft te worden betaald, maar aanleggen kost nu € 20. In een redelijk tempo werken we alle bruggen in de 'Kostverlorenvaart' af, waarbij twee brugwachters elkaar afwisselend (per fiets !) naar de volgende brug spoeden. We zien ze de brugwachtershuisjes van het slot doen, de bomen sluiten, de brug openen en als alle boten gepasseerd zijn, snel de bruggen sluiten, en de bomen omhoog doen. Daarna springen ze weer op de fiets en knallen ze naar de volgende brug, heel Amsterdam door. Deze brugwachters hebben geen sportschool nodig !

dubbel rood - brug defect
Als we na alle bruggen rond 02:30 in de Nieuwe Meer-sluis aan de Amsterdamse zuidgrens geschut zijn, vormen twee spoor- en snelwegbruggen ( in de A10 en de Schiphol-spoorlijn ) de laatste barrière voor we het 'Nieuwe Meer'  kunnen opvaren. De sluiswachter komt melden dat het 'weer eens mis is', de bruggen zijn met geen mogelijkheid tot actie te bewegen. Dit komt de laatste tijd vaker voor. 'En nu ?' is onze vraag. 'De vorige keer dat het gebeurde, lagen de boten hier twee dagen vast', is het antwoord. Ons humeur daalt tot het nulpunt, maar als na een half uurtje blijkt dat de bruggen toch bewegen is het leed ook weer snel vergeten. Zoals steeds vannacht aan de kop van het konvooi van drie schepen, varen we over een aardedonkere Nieuwe Meer. We komen rond 03:30 aan bij de bruggen in de A9 en de vlak daarachter liggende lokale bruggen bij Schiphol, die alle pas om 05:00 eenmalig voor de ochtendspits bediend worden. We leggen aan tegen een loswal, een wachtsteiger is hier niet. Net tijd genoeg voor een uurtje slaap, en dan weer op !

Boskoop-hefbrug wordt vernieuwd
De hele dag zijn we druk met het zoveel mogelijk binnen de schema's van opeenvolgende brugopeningen proberen te blijven. Door snel of juist langzaam te varen lukt het wonderwel de brugopeningen te halen. Het aantal bruggen in de Staandemastroute na Amsterdam bedraagt 27.

spoor- en verkeersbrug Dordt
De grootste barrières, de spoorbrug in Gouda, de verkeersbrug in
Alblasserdam en de spoorbrug in Dordrecht kunnen we zonder al te veel tijdverlies nemen. Met soms onverwachte tegenvallers, bijvoorbeeld slechts eenmaal per uur een opening van de noodbrug in Boskoop. In Boskoop is de hefbrug in onderhoud, er is voor voetgangers en fietsers een noodbrug aangelegd, die om het uur voor de scheepvaart geopend wordt. Op het brugdeel zit een buitenboordmotor, waarmee ze de drijvende brug kunnen wegdraaien. Dit lijkt een oplossing uit een ideeënbus, heel vindingrijk.
We genieten onder wisselende luchten met zo nu en dan een spat regen van het schitterende, afwisselende Hollandse landschap, wat is Nederland toch mooi vanaf het water.

Zoals altijd is de aanblik van Dordrecht als je aan komt varen majestueus. Dordt is het knoop- en draaipunt in de Oost-West en Noord-Zuid verbinding op het water. Het aantal scheepsbewegingen hier is enorm, van alle kanten komen de binnenvaartschepen met hoge snelheid aangejakkerd, en schieten alle kanten op. Je zou denken dat met de huidige brandstofprijzen de gashandel wel wat teruggenomen wordt, maar niets is minder waar. Tijd is hier nog steeds geld kennelijk.
Als we oversteken van de Oude Maas naar de Dordtsche Kil, worden we door de verkeerspost Dordrecht opgeroepen om een complexe situatie op te lossen. Door stuurboord-stuurboord af te spreken met een naar Europoort afdraaiend binnenvaartschip wordt het potentiële probleem soepel opgelost. (voor de niet-waterratten : net als in het verkeer houdt je in principe rechts op het water, een tegenligger passeert voor jou, en jij voor hem aan de linkerzijde. Dat is bakboord-bakboord. Als je om praktische redenen aan de andere zijde passeert, spreek je dat af als stuurboord-stuurboord)

Hollands Diep
Het resultaat van onze inspanningen is dat we via de woeste baren van het Hollands Diep (de wind is weer eens flink aangehaald) al om 17:30 kunnen afmeren in de oude haven van Willemstad. We drinken een biertje op het goede verloop, eten een prefab maaltijd en verlangen naar ons bed na slechts twee uurtjes slaap in 24 uur.

dinsdag 17 september 2013

Hoorn - Amsterdam (2/4)


Dinsdag 17-9.  In de loop van de ochtend komen Alexander en Wim langs, we gaan naar Hoorn. Hier heeft een Engels-Nederlands echtpaar aan de 'Karperkuil' een tweede woning, hun Malö 42 ligt er voor de deur. In hun appartement met schitterend uitzicht maken we kennis onder het genot van een kopje koffie. De Malö 42 wordt ingeruild op een mooie Linssen, en moet nu naar Scharendijke worden gevaren voor de verkoop. Gegadigden kunnen zich melden ! De prijsindicatie : tel de kosten van een snelle Porsche, een mooie BMW en een dikke Audi bij elkaar op.
Na de kennismaking maken we een uitgebreide ronde over de boot om met de bediening vertrouwd te raken. Pas als we helemaal tevreden zijn vertrekken we rond half drie vanuit de 'Karperkuil'  richting Markermeer. De Karperkuil wordt beheerd door een watersportvereniging, het is een afgesloten jachthaven achter de Hoornse havens. Om er uit te komen, moeten we door een monumentaal houten bruggetje, dat eigenhandig door de eigenaresse van de Malö bediend wordt. Door de openstaande oude sluis in Hoorn varen we naar buiten, en laten snel het ons zo bekende silhouet van de haven met de Hoofdtoren achter ons.

windkracht 6 ..
roerganger stuurautomaat
Op het Markermeer waait het hard, en de lucht is dreigend. Er vaart bijna niemand. Als we het Paard van Marken in 't zicht krijgen, waait het 27 knopen (eind windkracht 6)  Gelukkig is de Malö een zwaar schip (14 ton), zodat we van de golven weinig merken. Voorbij het Paard van Marken gaan we stuurboord uit richting Amsterdam, en hebben de wind en nare golven dan recht op de kop. De vaarsnelheid daalt tot 4 knopen, maar met een dotje gas erbij wordt dat met enige moeite 5 knopen.
We halen de eerste brugopening om 18:00 uur na de spitsspertijd van de Schellingwouderbrug in het Buiten IJ niet, dat wordt de eerstvolgende opening van tien voor half zeven. De vlak er achter liggende Oranjesluis wordt direct daarna gedraaid, en in een stromende regen varen we het Binnen IJ op.

vijandig Markermeer ..
Gezien de weersomstandigheden hebben we onderweg besloten niet over zee te gaan, maar de Staandemastroute te nemen. Vanaf het IJ draaien we de Houthaven in. Na de Westerkeersluisbrug leggen we aan in de voormalige Westerkeersluis, het is dan al half acht. Er liggen nog twee zeilschepen afgemeerd, die dezelfde route gaan varen.
We genieten van een vacuumgetrokken Chinese maaltijd, die lekker smaakt na alle ontberingen. Na 23:00 zullen we via de marifoon worden geïnformeerd hoe laat we vannacht in  konvooi door Amsterdam kunnen varen. Tijd voor een kort slaapje.

maandag 16 september 2013

Reisje tussendoor (1/4)


Op dinsdag 17 september is het de bedoeling een Malö 42 van Hoorn naar Scharendijke over te varen, samen met Wim Rijnsdorp. Afhankelijk van de weersomstandigheden wordt dat een tocht over zee of via de Staandemast route. In beide gevallen zijn we een dag of drie onderweg.

Link naar Malö yachts , gegevens Malö 42, hier de folder

De Malö werf is gevestigd in Henån (Zweden), op het eiland Orust, waar ook bijvoorbeeld gerenommeerde jachtwerven als Najad, Sweden Yachts en Halberg Rassy gevestigd zijn. Al die Zweedse zeilboten zijn stuk voor stuk solide kwaliteitsjachten, met vakmanschap gemaakt (de prijs is er dan ook naar). Veel donker teak of mahonie van binnen, 'scheepse' uitstraling (sommigen zeggen ouderwets).
Financieel gaat het daar allemaal niet zo best, Sweden Yachts ging al in 2009 failliet, Malö verkeert in surseance, Na een faillissement is Najad al meerdere keren in andere handen overgegaan, en de jaarproductie van Halberg Rassy is van een paar honderd stuks per jaar teruggevallen naar een schamele tientallen jachten per jaar. Ze hebben vanaf 2010 een groot deel van hun personeel op straat gezet. Een slepende rechtszaak in 2008 over een splinternieuwe HR37 die uit elkaar viel van ellende heeft de reputatie geen goed gedaan.



vrijdag 6 september 2013

Schelphoek - Herkingen


Vrijdag 6-9. We hebben eenzaam, met nog een buur-zeilboot, overnacht aan de mooring RWS-2 in de Schelphoek. 's Nachts haalt de wind flink aan, uit (zuid)westelijke richting. De golven lopen onder die omstandigheden rechtstreeks het dijkgat in, we hobbelen behoorlijk. Tegen de morgen wordt het rustiger, het water zakt en de wind neemt weer af.
Als begin van de dag soppen we ons in en nemen een wel heel koude duik vanuit de kuip. Je bent gelijk klaar wakker ! Tegen half elf hijsen we de zeilen en vertrekken met een prima windje richting thuishaven. De route voert ons langs Zierikzee, de Zeelandbrug, Keeten, Mastgat en Zijpe naar de Grevelingensluis.

Na ons vertrek uit de Schelphoek passeren we een ander monument uit het verleden. In het vaarwater Het Keeten varen we vlak langs het plaatsje Ouwerkerk, tijdens de stormvloedramp van 1953 een van de zwaarst getroffen plaatsen. Eén op de zes inwoners is daar omgekomen. Het enorme gat in de dijk kon pas als laatste van alle stroomgaten in november 1953 met behulp van caissons gedicht worden. Op de kaart zijn de littekens in het landschap nog goed te zien. De oorspronkelijke dijk is later (anders dan bij de Schelphoek) met een iets aangepast tracé weer in ere hersteld, waardoor de bij de sluiting gebruikte caissons midden in het land zijn komen te liggen. In de caissons is nu het Watersnoodmuseum gehuisvest.

Caisson type B
Caissons zijn ooit door de Engelsen gebruikt als golfbreker bij de knap ontworpen noodhavens tijdens de geallieerde invasie in Normandië in 1944. Er waren op het tijdstip van de invasie in mei 147 stuks gebouwd, maar de productie ging door tot oktober 1944. In totaal zijn er 213 stuks gemaakt, verdeeld over 8 types. Ze werden na de oorlog o.a. hergebruikt bij het dichten van de kapot gebombardeerde dijken van het eiland Walcheren, dat op 3 oktober 1944 strategisch door de geallieerden onder water was gezet. 
Jaren later, ten behoeve van het herstel na de watersnoodramp in februari 1953 leverde de Britse regering 8 AX-caissons voor 80.000 gulden per stuk. Deze caissons zijn 62 m lang, 19 m breed en 18 m hoog. Het gewicht per caisson bedraagt ruim 7300 ton. Zij zijn door een langsschot en 10 dwarsschotten in 22 compartimenten verdeeld. Het waren de AX bouwnummers 6, 8, 177, 180, 181, 187, 193 en 213.  
De caissons werden door sleepboten van Smit Internationale uit het Britse Portland (waar 10 stuks dienst deden als golfbreker, de overblijvende 2 liggen er nog steeds) overgevaren naar Schouwen-Duiveland. 


de plaats van de gezonken AX 177 (achter oost-kardinaal)
Tijdens het transport door de sleepboten 'Oceaan' en 'Blankenburg' ging in de nacht van 13-14 juli 1953 als gevolg van stranding de Phoenix AX 177 verloren (deze ligt nu nog vlakbij de Roompotsluis, een berging is overwogen in 1959 voor gebruik bij de Deltawerken, maar bleek onmogelijk door ernstige schade veroorzaakt door eerdere bergingspogingen in 1953).

Volgens een uitspraak van de Raad voor de Scheepvaart is de stranding het gevolg van een ernstige navigatiefout van de 2e stuurman van de 'Oceaan', die zich vergist heeft in de boeien. De eerste lichtboei in de aanloop naar de Roompot die door de stuurman is gemist bleek te zijn gedoofd. De kapitein had dit vooraf gemeld bij de loods, die echter zei dat hem daarvan niets bekend was. De stuurman kreeg een berisping. Voor de loods die op de 13e om 23:30 bij de Middensteenbankboei aan boord was genomen, waren er merkwaardigerwijze geen consequenties.   

Uiteindelijk werd in het sluitgat van de Schelphoek één AX gebruikt. Bij Ouwerkerk sloten vier van deze AX-caissons het dijkgat. In Kruiningen werd een AX (en ook nog een BX) gebruikt bij de sluiting van het gat in de dijk van de veerhaven. In de Deltawerken in de jaren erna werden vele caissons (her)gebruikt. De caissons die nu in de Schelphoek liggen zijn overblijfselen uit die tijd.
In het boek 'Phoenix-caissons' van Cor Heijkoop (ISBN 90-807535-1-3) is de meeste informatie over het gebruik van de Phoenix caissons terug te vinden (voor geïnteresseerden bij mij ter inzage).

de gevaren route
Als we bijna bij de Grevelingen zijn, valt de wind weg en beginnen onweerswolken zich te ontwikkelen. Zoals het spreekwoord zegt : stilte voor de storm. Na een korte wachttijd kunnen we al schutten. Het is best wel druk. Als we nog in de sluis liggen, pakken de donkere wolken zich samen, dat belooft niet veel goeds. Op het moment dat we de sluis uitvaren, breekt er een wolkbreuk los zoals je zelden ziet, we zijn binnen een paar tellen tot op de huid doorweekt, en het zicht is bijna nul. Voor de vorm trek ik m'n zeiljas aan, maar die is meteen van binnen net zo nat als buiten.
In het noodweer varen er verschillende boten richting Herkingen, de bemanningen zien er even ontredderd uit als wij, als verzopen katten. Buurmans leed troost, zullen we maar zeggen.
Eenmaal vastgemaakt in onze box stopt de regen en kunnen we droge kleren aantrekken, en een Nespressootje nemen, het leed is dan snel vergeten. Morgen inpakken en schoon schip maken.

motoruren: 747 (sinds 2007)  
zeemijlen : 8162 (sinds 2003, =15116 km)

donderdag 5 september 2013

Overnachten in de rimboe


Donderdag 5-9. We besluiten vanaf de Roompot naar voor ons onontgonnen gebied te varen, de Schelphoek aan de uiterste noordkant van de Oosterschelde. Vanuit de Roompot ligt de Roggenplaat in de weg, daar moeten we helemaal omheen. De reis ernaartoe op de genua met weinig wind is een feestje. De Roggenplaat valt bij laag water helemaal droog, het stinkt er dan een uur in de wind. Bij hoogwater staat de plaat bijna helemaal onder water, afgezien van een paar hagelwitte schelphopen die van veraf te zien zijn. De oude stroomgeul van voor de afsluiting is nog steeds heel diep, tot wel 50 meter.

De Schelphoek is een oud stroomgat na een dijkdoorbraak bij de Watersnoodramp in 1953. Het was het grootste stroomgat van die ramp, dat slechts met grote moeite gedicht kon worden. Er is een kilometerslange dijk rond het gat gelegd. In het gat liggen ook nog een paar oude caissons als stille getuigen van de sluiting, hier beter te zien. Voor liefhebbers van geschiedenis : zie hier. Het betonnen scheepswrak dat er heeft gelegen, is gelicht en voor duikers weer afgezonken in Scharendijke (niet helemaal gelukt).

Rijkswaterstaat heeft er nu voor de watersport 3 meerboeien neergelegd, heel attent. Er is er nog precies eentje vrij, en die pikken we op. Wat een prachtige natuur ! We genieten van de zon, het water en de stilte.
Een punt van zorg is de waterdiepte. Ondanks (of is het juist dankzij) de Oosterscheldekering is het verval tussen hoog en laag water hier bij het huidige springtij meer dan 3 meter ! Bij aankomst bij ongeveer hoogwater is de waterdiepte 4,8 meter, daar zou bij laagwater nog 1,8 meter van moeten overblijven, voldoende voor onze diepgang van 1,3 meter. 's Avonds om half elf bij laagwater blijkt er nog 1,7 meter water te staan.


Het weer is fantastisch, we genieten van de rust en de prachtige natuur. 's Middags nemen we een duik in het best wel koude water, maar ons hoor je niet klagen. Helemaal fris kunnen we de warmte weer aan.  Tot laat kunnen we 's avonds buiten zitten, en zien de zon achter de kim verdwijnen.








Roompot-Schelphoek

aanloop Schelphoek


woensdag 4 september 2013

Onderweg naar de Roompot overvallen ....


Woensdag 4-9. Vandaag een vroegertje, de wekker staat om 06:00, dit in verband met de stroming onderweg naar de Roompot. Als de zeegang onderweg tegenvalt, is het alternatief Stellendam. Er zijn meer mensen op het idee gekomen rond deze vroege tijd te vertrekken, kort na elkaar gaan wel zes zeilschepen de Scheveningse haven uit, de zee op richting zuid. Net buiten de haven zien we de zon boven de kim uitkomen, vanaf een rustig zeetje een prachtig gezicht. Helaas laat de wind, overigens exact volgens prognose, het bijna helemaal afweten, dus vandaag wordt het motoren in plaats van zeilen.

Het is ongeveer twee uur varen naar de oversteek van de Maasmond bij Hoek van Holland. Die oversteek is altijd spannend, je weet nooit vantevoren of er druk in- of uitgaand scheepvaartverkeer is. Gelukkig is er de radarpost Sector Maasmond in Hoek van Holland die alle scheepsbewegingen bijhoudt en zonodig bijstuurt.  We horen alle overstekers zich na elkaar over de marifoon aanmelden, niet iedereen heeft een rechtstreekse route gekozen, en sommige schepen varen sneller dan de rest. Wij hebben geluk dat we met behoud van koers en snelheid kunnen doorvaren, hoewel ik voor de zekerheid nog even check bij de radarpost of we echt nog voor die naar buiten stormende reusachtige ertstanker langs kunnen. Better safe than sorry, zullen we maar zeggen. Er zijn dit jaar al genoeg jachten overvaren, en tegen zo’n gigant heb je weinig in te brengen. Het is nogal nevelig op het water, maar naarmate de zon hoger komt, des te beter het zicht wordt. Even zien we een paar rugvinnen van een school bruinvissen waar we doorheen varen, maar verder laten ze zich niet zien.

serieuze controle...
de RIB blijft meevaren ...
Als we de nieuwe Maasvlakte al een tijdje achter ons hebben gelaten, zitten we op een deel van de route, waar we gedurende 20 mijl geen oriëntatiepunten hebben, maar puur op GPS koers varen.
We zien in de verte een schip van de Kustwacht voorbijschuiven, waar zich een stipje van losmaakt, dat snel naderbij komt. Het blijkt een snelle rubberboot te zijn met vervaarlijk uitziende mannen in donkere kleding.
Even denken we aan een kaping, maar dan maken de mannen zich bekend als een gezamenlijke opsporingsbrigade van Douane, Belastingdienst en Marechaussee. We worden geënterd terwijl we kunnen doorvaren. Na het verzoek aan boord te mogen komen, klimmen twee dienders voorzichtig over de reling in het gangboord, en worstelen zich in hun gevechtsuitrusting naar de kuip.

mooie afsprong...
de controleurs weer oppikken...
Na een wederzijdse kennismaking gaan ze zitten en willen ze alle benodigde papieren zien van boot, apparatuur, schipper en bemanning. Dus paspoorten, aankoopbewijs, BTW verklaring, marifoonregistratie en de benodigde marifoon bedieningscertificaten, worden nauwkeurig bekeken en genoteerd.
Verder willen ze onze vaarplanning weten, onze vertrekhaven en bestemming, en waar we getankt hebben. Of we rode diesel aan boord hebben, of tax free zaken. En of we van plan zijn naar het buitenland te gaan. Van onze GPS noteren ze de coördinaten van de plaats waar het onderzoek plaatsheeft.

en weg zijn ze weer ...
Dan zijn ze kennelijk gerustgesteld, de RIB die steeds achter ons is blijven varen komt weer langszij, de mannen springen van boord en weg scheuren ze. Leuke belevenis ! De map met alle benodigde papieren is altijd aan boord, maar zo’n controle is toch een zeldzaamheid.

We varen verder keurig onze route, en draaien tussen vervaarlijke ondieptes door de Geul van de Banjaard en de Oude Roompot in de richting van de Roompotsluis, waar we moeten schutten naar de Oosterschelde. De berekeningen voor wat betreft de stroming blijken exact te kloppen, we hebben overal een gierende stroom mee.

Als we bij de Roompotsluis aankomen, worden we vrijwel meteen geschut, samen met een aantal boten die al lagen te wachten. Vanuit de sluis varen we naar de Roompot Marina, waar we aan steiger 3 op plaats 303 een mooi plaatsje krijgen toegewezen. Na de onvermijdelijke Nespresso  geven we de Chip een flinke wasbeurt, van de afgelopen week en de  tochten overzee is veel vuil en een dikke zoutlaag achtergebleven. Daarna ligt de Chip er weer fris en fruitig bij.

de gevaren route

dinsdag 3 september 2013

IJmuiden - Scheveningen


Dinsdag 3-9 Om half zeven loopt de wekker af, het getij wacht niet. Het is bijna weer springtij, en dan staat er extra veel stroom. De wind is west-noordwest, gunstig voor onze tocht, zodat we weer eens kunnen zeilen. In de haven van IJmuiden hijsen we de zeilen, er staat nog een behoorlijke zeegang na de storm van gisteren. In combinatie met de ebstroom geeft dat rond de havenhoofden een heel irritant golfpatroon, je wordt alle kanten opgeslingerd. Eenmaal op koers wordt het iets beter, maar niet veel. De wind is nogal variabel, soms 10, soms maar 6 knopen. We zijn blij als we de 5 knopen vaarsnelheid over de grond halen, de hevige golven remmen geweldig af. Soms surfen we even een golfdal in, daarna moeten we weer een berg beklimmen. Na een offer aan Neptunus zoekt Irene tijdelijk de kooi op, maar allengs worden de golven iets minder hevig. Af een toe een zonnetje erbij, en met het uitzicht op zo'n machtige zee is het eigenlijk een fantastische zeildag.

Een paar mijl voor Scheveningen begint de stroom al weer tegen te lopen, en kakt de wind in. We halen de zeilen in en starten de motor, maar worden door de golven meteen afgestraft, nu de dempende werking van het zeil er niet meer is. In de aanloop naar de haven moeten we in overleg met de Verkeerscentrale uitwijken, maar eenmaal in de haven zijn de golven meteen verdwenen.

De marina is in vergelijking met de eerdere keren dat we er waren dit jaar, een oase van rust. Geen drie elkaar tegensprekende havenmeesters, zelfs niet één. Als we vastliggen, is Irene weer  helemaal de oude, en voorziet de hongerige bemanning van eieren met spek. 's Middags maken we een rondje boulevard per vouwfiets, en doen inkopen.
Morgen staat de lange reis naar de Roompot op het programma, we moeten weer vroeg vertrekken.


de gevaren route

maandag 2 september 2013

Sixhaven - Noordzeekanaal - IJmuiden


Maandag 2-9 Terwijl de wind door de verstaging huilt, en je bij het horen van het weerbericht de neiging hebt om in bed te blijven, maken we voorzichtig aanstalten richting IJmuiden te vertrekken. Het weerbericht vanaf morgen ziet er veelbelovend uit, dus gaan we richting zee. De Sixhaven ligt zoals gebruikelijk veel te vol, we kunnen eigenlijk onze box niet uit, maar met een achterspring op de boxpaal lukt het net, ondanks de harde wind. Het Noordzeekanaal ligt precies in de windrichting, we hebben vol de wind tegen, en dat is aan onze snelheid te merken.

Naarmate IJmuiden dichterbij komt, waait het steeds harder, tot windkracht 6. Pleziervaart zie je nauwelijks. Op de oude NDSM werf wordt in de Amsterdam Marina tegenwoordig de natte Hiswa gehouden, de opbouw is in volle gang (morgen is de opening). De museumsleepboot 'Holland'  (PESK) van Terschelling is uitgenodigd door de Hiswa, hij draait vlak voor ons de haven in. De aanlegsteiger ligt aan hogerwal, en we horen regelmatig het prachtige, fluitende startgeluid van de met lucht gestarte, direct omkeerbare machtige Werkspoor diesel van de 'Holland'. Even later meldt de kapitein per marifoon aan de verkeerscentrale dat hij afgemeerd is.

We komen een paar keer de snelle draagveugelboten tegen die tussen Amsterdam en Velsen varen. Na het zomerseizoen stopt die lijn. De van oorsprong Russische draagveugelboten staan op marktplaats (!) te koop, dus als iemand belangstelling heeft ....

De zeesluis bij IJmuiden draait snel, en eenmaal op het zoute water lopen de golven van zee ongehinderd tussen de pieren de haven binnen. Het is best nog een eindje varen naar de marina, we trotseren golven van zeker twee meter.

In de marina gooien we aan de tanksteiger eerst de dieseltank vol, met het oog op de reis over zee naar het zuiden die op het programma staat, en zoeken dan een zoveel mogelijk beschut plaatsje. In vergelijking met voorgaande bezoeken is het rustig qua aantal passanten, we vinden een mooie box vlakbij de uitgang naar het strand.

tussen de pieren
Helaas blijkt de drinkwaterpomp overleden, hij maakt een hoop herrie maar er komt geen druppel water uit de kraan. Gelukkig is er een reserve aan boord, en in een half uurtje is het probleem opgelost.

Na de koffie maken we een strandwandeling, veel kitesurfers zijn door de weersomstandigheden aangetrokken en vertonen hun kunsten. De bewolking breekt, de zon laat zich soms zien en de wind neemt zienderogen af. We bereiden ons voor een een mooie week !




de gevaren route