Wind wind wind ....

maandag 29 juni 2020

Volgens de spreekwoorden 'maart roert z'n staart' en 'april doet wat ie wil' kunnen we in die maanden alles op weergebied verwachten. Maar na de prachtige eerste juniweken zijn we het ruige weer met heel veel wind en soms heftige buien een beetje ontwend. Dit alles wordt veroorzaakt door veel lagedruk boven de oceaan, en vooral Engeland. Er zijn op moment geen hogedrukgebieden op ons continent die als buffer kunnen optreden.


We laten de fietsen nog maar even in de bakskist, we zijn bang dat we met de huidige windkracht 7-8 met fiets en al het water inwaaien. We doen boodschappen per benenwagen bij de Spar en de Oude Vismarkt, vanavond staat rode poon met gebakken aardappeltjes op het menu. 's Middags doen we een Netflixje (Unorthodox).

Dan blijft er nog genoeg tijd over om eens na te gaan waar de intrigerende naam 'Gat van de Stier' van een berucht vaarwater hier tegenover Oudeschild vandaan komt. Het is een ondiepte tussen de vaarwateren Texelstroom en Malzwin. Er liggen een paar kardinale boeien met de aanduiding 'wrak Stier'.
De 'Stier' blijkt een oorlogschip uit de 19e eeuw te zijn, dat door de marine zelf tot zinken is gebracht. Hieronder de merkwaardige historie, een moedwillige aanslag op de natuur in duidelijk andere tijden.

Op 3 juni 1864 werd bij Koninklijk besluit een commissie in het leven geroepen om de kustverdediging van Nederland te onderzoeken. Naar aanleiding van het rapport van deze commissie, besloot de toenmalige regering om 4 ramtoren schepen te laten bouwen, waarvan 3 op buitenlandse werven  t.w. de “Schorpioen” in Toulon (Frankrijk), de “Buffel” in Glasgow (Schotland) en de Stier in Birkenhead /Liverpool (Engeland). In 1867 werd in Amsterdam op ‘s lands Rijkswerf  de “Guinea” op stapel gezet (het schip was bijna identiek aan de “Buffel”).

De commissie adviseerde de pantserschepen te voorzien van een ramsteven, die bedoeld was om een vijandelijk schip door middel van rammen onder de waterlijn schade toe te brengen. Het van een ramsteven voorziene schip diende goed wendbaar te zijn en werd daarom van twee scheepsschroeven voorzien. De belangrijkste taak als ramtorenship was de verdediging van de Nederlandse kustwateren samen met twee begeleidingsschepen.  De bewapening bestond uit de ramboeg om houten schepen tot zinken te brengen, twee 300-ponders (140 kg), 23 cm Armstrong kanonnen met gezamenlijk gewicht van 25 ton, die later werden vervangen door een enkel 28 cm kanon. Ook werden er een twee kleinere 7,5cm en twee Hotchkiss roterende kanonnen toegevoegd. Het schip had een 150 koppige bemanning die bestond uit officieren, wachtleiders en matrozen.

Op 10 juni 1867 is de Buffel bij Napiers & Sons op stapel gezet en op 10 maart 1868 te water gelaten. Op 4 juli 1868 vond de technische proefvaart plaats waarbij het schip een maximum snelheid van tegen de 13 knopen wist te halen. Het schip werd onder slechte weersomstandigheden van Glasgow naar Den Helder gevaren, waar het op 8 augustus 1868 de marinehaven van Den Helder ( het Nieuwe Diep) binnenliep.

Het schip trok veel belangstellenden, die van heinde en verre kwamen om dit wonder der techniek met eigen ogen te kunnen aanschouwen. De Buffel was  de eerste volledig op stoom voortgestuwde eenheid binnen de Nederlandse zeemacht. Een groot succes zijn ramschepen nooit geworden, het bleek vrijwel onmogelijk een vijandig schip vol op de romp te raken. Die van ons zijn nooit in oorlogssituaties ingezet.

Op de Buffel (ligt als museumschip in Hellevoetsluis), en de 'Schorpioen' (ligt als museumschip in Den Helder, zie foto) na, is het einde van deze ramsteven schepen minder spectaculair dan hun bouw : de Stier is in 1908 ontwapend en opgelegd en is in 1915 door de Rijkswerf in Den Helder als magazijn in gebruik genomen.

De Guinea was gelijk aan haar zusterschip de Buffel, maar was iets zwaarder en had een iets verhoogd dek. Tevens is er met het schip het gebruik van torpedonetten (bullivant-netten) beproefd. De Guinea was bestemd voor binnenlandse dienst, en heeft nooit buiten­landse reizen gemaakt. In 1879 ook gediend in het Noordzeekanaal als ijsbreker. In 1897 voor de sloop verkocht.

In 1925 werd het de 'Stier' in de positie waar het wrak nu ligt, gebruikt als doel voor oefeningen met bommen die door vliegtuigen werden afgeworpen. De nog boven water uitstekende delen werden in augustus en september 1930 door marineduikers met springstoffen opgeruimd.
De restanten van dit weinig verheffende einde van een van deze ooit machtige schepen liggen dus nog steeds op de zeebodem. En in de aanduiding 'Gat van de Stier' blijft in ieder geval de naam behouden !

Lagedruk op Texel

zondag 28 juni 2020

Dat was gisteren op het nippertje dat we naar Texel konden varen. De hieronder geplaatste weerkaart ziet er dreigend uit, dat belooft niet veel goeds voor de komende dagen. Het lagedrukgebied boven Engeland stuwt het ene front na het andere over de Noordzee richting Nederland. Texel, Vlieland en Terschelling zijn zoals gewoonlijk de windkampioenen.

Zo vol als de jachthaven de afgelopen week lag, zoveel ruimte is er nu. Veel mensen zijn op de weersverwachting naar de vaste wal gevlucht, de komende dagen kun je met goed fatsoen de zee niet op. Bijgaande foto is een zoekplaatje : de 'Chip' ligt aan de tweede steiger ongeveer in het midden  aan de achterzijde, lekker met de neus in de westenwind. Te herkennen aan de radarreflector bovenin de mast.

In de kuip zitten we lekker beschut, heerlijk in de zon. TV en WIFI zijn hier perfect, dus voor de eerste levensbehoeften is gezorgd. Als de wind afneemt, gaan we lekker fietsen.
Voorlopig hebben we twee weken geboekt, met een optie voor nog twee weken.

's Middags maken we een wandeling langs de haven. Er liggen verschillende grote passagiersschepen opgelegd, werkeloos door de Covid-19 crisis. Van de meeste vissersschepen die nu in het weekend in de haven liggen, is het pulsvistuig vervangen door conventionele vistuigen. Een schande dat de Franse vissers het pulsvissen door de EU hebben laten verbieden. Het pulsvissen is de meest diervriendelijke vismethode, met de minste bijvangst, de minste schade aan de zeebodem, onderwaterflora en fauna. En enorm CO2 besparend omdat de schepen tijdens het vissen met de helft van het normale vermogen toekunnen. Een en ander onlangs opnieuw bevestigd in een grote wetenschappelijke Europese studie. Wanneer zetten onze Europarlementariërs dit grote schandaal recht ? Zie https://visserij.nl/2020/05/20/verbod-op-pulsvisserij-moet-van-tafel/

Wij wandelen verder naar onze favoriete viswinkel, en eten een paar Hollandse nieuwe. Wat zijn ze lekker ! Op de terugweg scoren we bij de vernieuwde winkel van de Coöperatieve  Visserijvereniging een Texelse gastenvlag voor in de mast. Bij thuiskomst horen we op de marifoon een nieuwe stormwaarschuwing van de Kustwacht, windkracht 7 wordt nu verwacht.

Akersloot - Texel

zaterdag, 27 juni 2020

De weeromslag is compleet, vannacht kletterde de regen op het dek, en de temperatuur is vandaag vele graden lager. Goed weer om te vertrekken. Na een hogedruk douchebeurt  en een stevig yoghurt met muesli ontbijt gaan de trossen los voor onze tocht in noordelijke richting. We zijn van plan Alkmaar voorbij te varen, en in ieder geval Den Helder te halen. De windverwachtingen maken het twijfelachtig of we de komende dagen Texel zullen kunnen bereiken.

We plegen een telefoontje naar de Willemsoord jachthaven in Den Helder, om te vragen via welke ingang we daar naar binnen moeten, via de zoete of de zoute ingang. Dat blijkt de zoute te zijn, bij aankomst in Den Helder moeten we dus gelijk naar zout schutten.
Onze tocht verloopt vanaf Akersloot zeer voorspoedig, alle bruggen (zelfs de hele serie in Alkmaar) openen als bij toverslag op onze marifoon oproep. In de rest van Nederland kunnen de brugwachters nog wat leren van hun Noord-Hollandse collega's ! Onderweg krijgen we zo nu en dan een bui over ons heen, de wind begint ook steeds meer aan te halen.

Bij aankomst te Den Helder staat de Koopvaarders schutsluis al uitnodigend open.  Het is oppassen met aanleggen, we gaan hier van zoet naar zout. En de zeilerswijsheid zegt : dat gaat fout. Door de onderstroom van het zware zoute water de sluis uit, en de resulterende bovenstroom van zoet water de sluis in. Voor je het weet lig je achterstevoren, maar we zijn op onze hoede.
De lucht is flink opengetrokken en blauw, niets doet vermoeden dat de aangekondigde storm op heel korte termijn over ons heen komt. We besluiten even op zee te kijken, valt het tegen gaan we Willemsoord binnen, en anders varen we meteen door naar Texel. Irene belt met de jachthaven Oudeschild, er zijn voldoende ligplaatsen beschikbaar. Het enige vervelende punt is het getij : we zullen de 5 zeemijl recht tegen de kolkende ebstroom van 2 tot 3 knopen in moeten varen, meevaller is dat de windkracht 5 bijna recht op de kont staat.

Ons besluit staat al snel vast : we varen door naar Oudeschild op Texel. Qua golven een redelijk heftige tocht (voor de kenners : wind tegen stroom), die we in anderhalf uur motorsailend afleggen. De '8 meter' afdeling van de jachthaven wordt ontsierd door veel te grote schepen voor dit gedeelte, daar zouden de havenmeesters tegen moeten optreden. Maar voor ons is er nog een plaatsje vrij, en onze toekomstige buren steken een helpende hand uit om bij 20 knopen wind aan een piepkleine vingerpier aan te leggen ! Zodra de Duitse landvast (= elektrokabel) in het stopcontact zit, genieten we van een welverdiende Nespresso.

's Avonds begint het echt hard door te waaien, de eerder verwachte windkracht 6 en meer giert door de verstaging. Een eerste pechvogel wordt door de KNRM binnengebracht, touw in de schroef in de haveningang.

P2000 melding : 27-06-20 20:42
Prio 2, Vaartuig motor / stuur problemen, TXO

https://www.knrm.nl/nieuws/knrm-reddingstation-texel-de-koog/snelle-actie-knrm-oudeschild-na-touw-in-schroef

Snelle actie KNRM Oudeschild na touw in schroef
27 juni 2020TEXEL OUDESCHILD

Uit het KNRM verslag (met bijgaande foto)
Zaterdagavond 27 juni wordt reddingboot Cornelis Dito om 20.42 uur gealarmeerd voor een vaartuig met motor/stuurproblemen.

Aangezien het een prio 2 melding is lijkt er geen directe spoed. Echter bij aankomst van de bemanning bij het boothuis in Oudeschild wordt al gauw duidelijk dat er haast bij is: het betreffende zeiljacht ligt letterlijk in de havenmonding. Hierbij zorgt het voor een gedeeltelijke blokkering van de havenmond en kans op schade, aangezien er een sterke wind staat.

De Cornelis Dito vaart vanwege de sterke wind eerst de haven uit om een betere positie te bepalen en legt vervolgens aan bij het jacht. Dan blijkt dat de stuurproblemen veroorzaakt worden door een touw in de schroef. De bemanning van de (gehuurde) zeilboot heeft het jachtje aan de palen van de havenmond vastgemaakt nadat er geen aandrijving en sturing meer in zat.

De bemanning van de reddingboot neemt het jacht op sleeptouw richting de jachthaven. Daar wordt het zeiljacht afgemeerd en een poging gedaan om het touw uit de schroef te halen. Een andere jachteigenaar die in de haven ligt biedt een duikbril aan en zo wordt de klus uiteindelijk geklaard.

Het jacht kan zelfstandig weer verder en de Cornelis Dito keert terug naar het boothuis, klaar voor de volgende inzet.




de windverwachting voor de namiddag :

de vandaag gevaren route (het eerste deel is per abuis niet geregistreerd)

Snipperdag in Akersloot

vrijdag 26 juni 2020

Vakantie vieren is zwaar werk, zeker met deze tropische temperaturen. Aangezien Texel zo goed als vol ligt, zouden we nu het weekend in Den Helder moeten doorbrengen. Wij besluiten nog een dagje hier in Akersloot te blijven liggen. Het is net het paradijs hier, zeker als je het vergelijkt met Den Helder. De havenmeester is helemaal verguld met onze complimenten.

Voor een Euro krijg je hier een douchebeurt met een waterstraal die meer wegheeft van een hogedrukspuit. Volgens ons douchen de Noord-Hollanders niet zo vaak, en hebben ze simpelweg die druk nodig om weer toonbaar te worden. We zien hier voor het eerst een muntautomaat waar ook een 'uit' knop op zit, die druk je in als er te veel vellen van je lijf loshangen. Een noodknop voor niet-Noord-Hollanders vermoeden we. Als er in Nederland een watertekort ontstaat, weten wij wat de oorzaak is.

We halen we de vouwfietsen tevoorschijn uit de stuurboord bakskist, we gaan inkopen doen bij de plaatselijke Deen supermarkt. Ook hier weer de voorliefde van de Noord-Hollanders van extremen : in de winkel heerst de temperatuur van een diepvrieskist. Een Eskimo zou hier een extra bontjasje aandoen. Als we met een volle boodschappenmand weer buiten komen, slaat de hitte dubbel hard toe. We spoeden ons naar de boot om onze koude spullen in veiligheid te brengen.

Daarna gaan we een stukje langs het meer fietsen. Volgens de ons bij aankomst uitgereikte folders is het hier een fiets-Walhalla. Dat geloven we graag, maar met deze tropische temperatuur houden we het al snel voor gezien, we zoeken een bankje op met uitzicht op het water.

Onderweg spotten we een boot waarvan de mast geknakt is, dat moet gisteren zijn gebeurd tijdens de snel opkomende storm. Een triest gezicht. Het is geen groot water hier zoals op zee, maar door de wisselende begroeiing en bebossing heb je hier te maken met plotselinge valwinden.

Vlak bij de jachthaven zien we een kudde wonderlijk uitziende beesten. Het is een kruising tussen een schaap en een koe, dat schoei heet. Het laten grazen van dat soort dieren heet hier beschoeiing. Ik zei al eerder, Noord-Hollanders  zijn  een vreemd stel zo bij mekaar. En voorlopig zijn we nog niet van ze af. Ze wonen ook in Den Helder en op Texel....

In de speelgoedwinkel hier vlakbij de haven hebben we extra drijfvermogen voor het zwemmen ingekocht. De exorbitante kostprijs kon ons er niet van weerhouden. De ontberingen aan boord eisen hun tol - we zijn zelf zoveel volume kwijtgeraakt dat we in het water zinken als bakstenen. Het is nu weer verantwoord om te zwemmen, dankzij onze speeltjes !

Onder tropische hitte van Spaarndam naar Akersloot

donderdag 25 juni 2020

Vandaag een relaxed tijdstip van opstaan en ontbijt, we kunnen pas om 10:30 door de brug in snelweg A9, en de sluis die we eerst moeten passeren ligt hier praktisch voor de deur. We kleden ons weer voor de zon en de voor vandaag verwachte tropische hitte. We overwegen nog even om naar IJmuiden te varen voor het strand, maar besluiten toch maar in de richting Texel te blijven. Na de brug in de A9, die exact op tijd draait, volgt er nog een brug voor we Zijkanaal C van het Noordzeekanaal kunnen verlaten.

Het Noordzeekanaal volgen we een klein stukje in oostelijke richting, en slaan dan af naar het noorden, door de Nauernasche brug, het Nauernasche kanaal in. Al snel komen we dan bij een piepklein eeuwenoud (1632 !) sluisje, dat nog steeds dienst doet. Iedereen noemt het de Nauernasche sluis, maar de eigenlijke naam is Schermersluis. De interessante geschiedenis van dit stukje oud vernuft staat hier beschreven: Schermersluis

Via Krommenie (met de gigantische fabriek waar ons linoleum, en vele andere vloerbedekkers vandaan komen) komen we dan op het Alkmaarder meer. We gooien het anker uit en gaan lekker zwemmen en van de zon genieten, afgekoeld door een straf windje.

Als tegen half vier de wind plotseling sterk aanhaalt tot boven de 20 knopen (dikke windkracht 5), vertrekken we naar de jachthaven van de Alkmaarsche Roei- en Zeilvereeniging ARZV in Akersloot. Het is nog even een uitdaging om met die wind aan hoger wal aan te leggen, maar dat lukt in een tweede poging.

We melden ons bij de havenmeester, en gaan vanavond lekker eten in het haven restaurant !

de vandaag gevaren route :

Verstilde pracht en vergane glorie in Spaarndam

woensdag 24 juni 2020

Vandaag vertrekken we vroeg vanaf de WV Braassemermeer, we willen nog even GTL tanken, en we moeten de brugopening van de A44 halen om 9:32. Voor de GTL-pomp moeten we stukje terugvaren,  die zou vanmorgen om 7:00 open zijn. Helaas, gisteren waren we hier te laat, nu is alles nog in diepe rust. Een telefoontje naar de eigenaar levert niets op, we vertrekken dus zonder GTL. Verderop onderweg maar tanken. We varen nu weer in noordelijke richting,  en zien de ’Calluna’ weer verschijnen, een boot met een jong stel met hond aan boord, waar we al een paar dagen min of meer gelijk mee op varen.

De verwachting is, dat het een tropische dag wordt. Op het water,  goed ingevet en met een verfrissend windje is het goed uit te houden. Na het Braassemermeer varen we vandaag de hele route op de Ringvaart van de Haarlemmermeer. De natuur is hier prachtig. We zien onder andere het Cruquius Museumgemaal langskomen, dat hebben we vorig jaar uitgebreid bekeken. Na  de passage van de A44 bruggen (die maar 3x per dag draaien) varen we verder in een konvooi van meerdere schepen.  Tot en in Haarlem moeten we talloze, vaak monumentale bruggen passeren. Zo lang we nog niet in het hoogseizoen zitten, gaat dat zonder al te veel problemen. Voor de doorvaart van Haarlem moeten in een onpersoonlijke betaalautomaat € 9,45 aftikken.

In Spaarndam scheiden we ons af van het verder noordelijk varende konvooi. We willen hier overnachten en inkopen doen, de inwendige mens vraagt verzorging. Volgens het boekwerk van de Staandemastroute moet bij werf ‘De Rietpol’ een prima jachthaven zijn. We zien op een gele werfkraan inderdaad ‘Rietpol’ staan, maar bij nadering blijken de steigers en voorzieningen in een vergaande staat van verval en zelfs ontbinding te verkeren. Het is een lege, troosteloze, en roestige janboel. Dit was een jaar geleden nog een bloeiende jachthaven. Een projectontwikkelaar blijkt het complex gekocht te hebben om er luxe appartementen te bouwen. De naam zou moeten veranderen in ‘Riethaegh’.  Maar de gemeente Haarlem schijnt moeilijk te doen, waardoor het project stagneert en een etterende wond vormt in een verder prachtige omgeving.  In het oude dorpje Spaarndam lijkt de tijd te hebben stilgestaan.

Op aanraden van een paar locals vinden we een mooi ligplaatsje aan een klein vissteigertje. We nemen het ontbreken van voorzieningen voor lief, we zijn wat dat betreft redelijk zelfvoorzienend. We doen uitgebreid inkopen bij de lokale AH. Aan het eind van de middag komen Louise en Bart gezellig even langs.

’s Avonds nadat de zon is ondergegaan, zitten we nog lang af te koelen in de kuip.

de vandaag gevaren route :

Een dag met hindernissen...

dinsdag 23-6-2020

Na een prima nachtrust in de fraaie jachthaven de Kil, loopt de wekker al weer om 7 uur af. geen douche vandaag maar een kattenwasje, we moeten vroeg op pad om notoire hindernissen onderweg zoals de spoorbruggen in Dordrecht, de Algerabrug in Krimpen en de spoorbruggen in Gouda, op tijd te kunnen passeren. We ontbijten onderweg. Met dit schitterende zomerweer is het geen straf om op een boot op het water te zitten. Goed rondom in de zonnebrand en varen maar. Tegenvaller is dat er op de Dordtsche Kil meer tegenstroom staat dan verwacht, gelukkig zit er reserve in de tijdplanning, en komen we op tijd voor de brugopening in Dordrecht. De verkeersbrug in Alblasserdam kunnen we met een speling van enige decimeters passeren. Rotterdam komt dan snel in zicht, met de van Brienenoordbrug als blikvanger.

We slaan af naar de Hollandsche IJssel, en vragen een brugopening aan bij de Algerabrug. Het onthutsende antwoord is dat er vandaag onderhoud wordt gepleegd, en er vanavond om 19:00 pas weer gedraaid wordt. Na enig heen en weer gepraat blijkt er om 12:20 toch ook nog gedraaid te kunnen worden. Dat wordt wel krap voor de spoorbrug in Gouda, maar met flink het gas erop lijkt dat te lukken, ware het niet dat de Julianasluis vlak voor Gouda net voor onze neus dichtgaat. Gelukkig duurt een schutcyclus maar kort, en dan zijn wij aan de beurt, samen met een jong stel waar we al een hele tijd mee gelijk op varen. Dankzij volgas vallen we in de spoorbrugopening in Gouda.

Op de Gouwe is het heel rustig, door de stremming in Krimpen. Ons einddoel voor vandaag, Alphen aan de Rijn of de Braassem komt dan toch in zicht. Dan slaat opnieuw de pechduivel toe, de Molenaarsbrug in Alphen wordt in storing gemeld. We leggen aan voor de brug, en bezitten onze ziel in lijdzaamheid. Na enige tijd roept de brugwachter ons per marifoon op, hij heeft de brug op niet geheel juiste manier toch open gekregen. Hij gaat mogelijk niet meer dicht, maar dat is onze zorg niet !

We leggen aan in WSV Braassemermeer, een plekje met prachtig uitzicht op het meer. Op dinsdag zijn er altijd club zeilwedstrijden, wij zitten eerste rang ! Irene tovert een heerlijk pastamaal op tafel, we komen in de avondzon helemaal tot rust na een enerverende dag.




de vandaag gevaren route :

De kop is eraf !

maandag, 22 juni 2022

De kop is eraf ! Nee, dit wordt geen verhaal van een motorrevisie, maar van onze vakantietocht per Chip door Coronaland. Onze eigen Watersportvereniging in Herkingen is heel ver gegaan in het implementeren van Corona maatregelen, we nemen aan dat dit voor de door ons onderweg te bezoeken havens ook gedaan is.

Na een gezellige Vaderdag in Maassluis op zondag 21 juni, waar vader flink is verwend door de volgende generaties, rijden we ’s avonds nog met een volgeladen auto naar Herkingen. Altijd weer verbazingwekkend hoeveel je in je drijvend huis kunt opbergen.

Na een goede nachtrust in de haven, vergen op maandagmorgen de voorbereidingen voor vertrek de nodige tijd. We vertrekken rond tien uur richting de Grevelingen sluis. Die staat al open op ons te wachten, dat is nog eens een goed begin van de reis, die ons vandaag door drie sluizen zal voeren. Het is al redelijk druk op het water, maar de meeste schepen nemen bij het verlaten van de sluis de afslag naar de Oosterschelde. Met drie schepen varen we in noordelijke richting naar de volgende sluis, de Krammer, die zich al duidelijk aan de horizon aftekent. De wachttijd is hier beperkt, maar het schutten duurt extra lang. Dit wordt veroorzaakt door de zoet / zout scheiding in de sluis, we zijn zuinig op ons zoetwater.

Via het  Zuid / Noord Volkerak varen we naar het volgende sluiscomplex, de Volkerak. Hier moeten we lang wachten op een schutting. Bij het verlaten van de sluis moet er een belangrijke keus gemaakt worden : linksaf richting Noordzee (via Stellendam of Maassluis) – of rechtsaf via Dordrecht, de Staandemastroute. Hoewel de weermannen ons op het land een hittegolf beloven, ligt in Engeland een angstaanjagend lagedruk complex met veel wind. Als dat onze richting opschuift, wordt onze tocht over zee naar het noorden geblokkeerd. Voorlopig nemen we het zekere voor het onzekere, en varen richting Dordrecht.

Het oponthoud in de sluizen zorgt ervoor, dat we het tijdslot gaan missen voor de brugopening in Dordrecht. De overnachtingsmogelijkheden tot Dordrecht zijn beperkt, we kiezen voor de jachthaven ‘De Kil’. Daar zijn we nog nooit geweest. Het blijkt een pareltje. Irene tovert een maal op tafel, dat voor een deel bestaat uit BBQ restjes van gisteren. Onze nieuwe oven komt goed van pas !

De vandaag gevaren route :

Vaarseizoen 2020 in het teken van Corona

Na de winterstop

Zoals gewoonlijk ligt de Chip  in het winterseizoen in de loods bij van Ast in Brouwershaven. Als in maart de kriebels opkomen voor het gereedmaken van de ‘Chip’ voor nieuwe zomerseizoen, breekt het Corona virus uit, met zeer strenge beperkingen voor de toeristische sector. Het duurt tot mei tot de loods weer toegankelijk wordt voor klussers, de jachthavens in de veiligheidsregio’s Rijnmond en Zeeland blijven nog hermetisch gesloten.

Veel hoeft er niet aan de boot te gebeuren, anders dan de jaarlijkse poets- en antifouling beurt, en een paar cosmetische reparaties aan saildrive, stootrand, en aanrecht. De woensdag voor Hemelvaartsdag hebben we gepland om de boot over te varen naar onze thuishaven Herkingen. Deze dag kent geen goed gesternte, het begint al met de zonnebril die van m’n hoofd tussen wal en schip valt. De marifoonantenne heeft een vreemde stand, die heeft bij het opzetten van de mast een tik meegekregen.

De startaccu  heeft de winter ook niet ongeschonden overleefd. Bij belasting zakt de spanning volledig in elkaar. Desondanks start de motor vlot, maar geeft dan binnen de kortste keren een koelwateralarm. Het koelwater loopt wel, maar niet van harte. Na het verwijderen van de thermostaat probeer ik nog wel weg te varen, maar het is niet verantwoord zo de oversteek te maken. Buiten de sluis leggen we de Chip neer om het euvel te verhelpen. Een nieuwe impeller blijkt ook geen oplossing, een laatste snelle optie is een poging tot ontkalken om eventuele koelwaterblokkades op te heffen. Daarvoor moet ik naar de watersportwinkel in Bruinisse. Het ontkalken blijkt wel de oplossing, het koelwateralarm komt niet meer terug.

De klok wijst intussen al 16:00 aan, maar we besluiten toch de boot vandaag nog naar Herkingen te varen. Dat lukt zonder verdere problemen.

Er volgen nog enkele klusdagen. Er komt een nieuwe startaccu, die qua formaat niet op de plaats van de oude past, en dus is een nieuwe opstelling nodig. De zeilen worden weer op z’n plaats gehangen, en de boot krijgt van binnen een grondige schoonmaakbeurt. 

Voor de Pinksteren is de Chip vaarklaar !

Pinksterweekend vanaf 30 mei

Zaterdag 30 mei rijden we ’s morgens onder een stralend blauwe lucht naar Herkingen. Het is dankzij de versoepelde Coronamaatregelen behoorlijk druk onderweg. We zijn van plan het weekend aan boord te blijven, de auto is behoorlijk gevuld. ’s Middags komen Martrijn, Lies en de jongens met de ‘Stormvogel’ gezellig even buurten in Herkingen. Via de overvolle Mosselbank zeilen ze weer terug naar Scharendijke.

Zondag is een prachtige zonnige dag, met veel wind. We blijven rustig aan onze steiger liggen. Pinkstermaandag meldt Liesbeth dat de Stormvogel aangemeerd is op het eiland Ossehoek. Wij vertrekken onder de genua voor het lapje die kant op. Als we aankomen, blijkt het redelijk druk geworden, we parkeren dubbel tegen de Stormvogel. In de natuur hier is het genieten, de jongens spelen aan het strand, zwemmen en vermaken zich met rubberboot. Na het avondeten vertrekt de Stormvogel weer naar de thuishaven, er moet morgen weer gewerkt worden en de jeugd moet naar school. 

Wij blijven overnachten in de vrijwel lege haven van de Ossehoek. Het is er heerlijk rustig, en de temperatuur loopt in het zonnetje op tot tropische waarden. De wind die de laatste dagen steeds uit het oosten heeft gewaaid, verandert in een lekker zeewindje, waarmee we ons  halverwege de middag rustig terug naar thuishaven Herkingen laten blazen. In de thuishaven maken we schoon schip, en vertrekken in de loop van de avond weer naar Maassluis. De kop van het seizoen is eraf !