zondag 20 augustus 2017

Roompot - Herkingen


Zondag 20-8. Vanaf onze aankomst op woensdag hebben we min of meer verwaaid gelegen in de Roompot marina. Een complex lagedrukgebied bij Schotland stuurde onophoudelijk afwisselend gemene warmtefronten, koufronten, occlusiefronten en lagedruktroggen in onze richting. In die fronten zit veel regen en nog meer wind. Wij meten soms windkracht 7,  dwars op onze boot aan de langssteiger. Er gaat dus een extra stootkussen tussen boot en steiger om de krachten op te vangen. Tussendoor schijnt dan weer eens de zon en neemt de wind tijdelijk af. We hebben in de rustige perioden toch ook nog heerlijk gefietst in de omgeving. We zijn even in Kamperland aan het Veerse meer wezen kijken, en  hebben inkopen gedaan in de Kamperlandse AH.

Maar het weer is zo instabiel dat er weinig watersporters naar de Roompot komen. De passantensteigers zijn vrijwel leeg, en de havenmeester zit de hele dag duimen te draaien op z'n kantoor. Hij is blij als we even langskomen voor een praatje, als we ons verblijf weer met een dag verlengen. Hij kent het overnachtingstarief van € 19,62 voor onze boot met bemanning al uit z'n hoofd.  Eindelijk ziet het er op zaterdag naar uit, dat de weersituatie in het weekend op zal klaren. We gaan op zondag vertrekken ! Oorspronkelijk is het plan om naar Zierikzee te varen, waar we buren Gijs en Riet zullen treffen. Maar als dat bezoek niet doorgaat, besluiten we naar Herkingen te zeilen. Er staat een stevige westelijke wind, ideaal om te zeilen, en de koersen naar Herkingen zijn allemaal bezeild.

In verband met de stroom vertrekken we, iets na laagwater, om 10 uur vanaf de Roompot. Dankzij de Oosterscheldedam is er nog steeds eb en vloed op de Oosterschelde, op onze vertrektijd staat er een behoorlijke vloedstroom, die ons tot Bruinisse een flinke snelheidswinst zal brengen. Als we bij Bruinisse aankomen, is het daar hoogwater.  Bij de sluis is het behoorlijk druk naar beide kanten, de sluis is net bezig een lading schepen naar de Grevelingen te schutten. We moeten dus een cyclus wachten, al met al zijn we met het schutten naar het veel lagere waterniveau van de Grevelingen bijna twee uur kwijt.

De aangehaalde westenwind van 17 knopen (windkracht 5) zorgt er voor dat de 'Chip' op het laatste deel van onze thuisreis wordt voorzien van een flinke zoutlaag. De 'Chip' vindt eindelijk rust in box D37 van de WSV Herkingen. Weer een geweldig vaarseizoen met langere geplande reizen zit erop. We ondernemen in het restant van het seizoen alleen nog maar korte tripjes.
Kleinzoon Thijs komt deze week een paar dagen logeren.

We hebben dit jaar een mijlpaal bereikt : meer dan 10000 zeemijlen (18520 km) gevaren sinds de installatie van ons log in 2003 (na de aanschaf van de 'Chip' in voorjaar 2002) . Weliswaar staat de teller nog op 9836, maar alleen dit jaar heeft het log door aangroei van zeewier van Herkingen tot IJmuiden stilgestaan, en dat is vaker gebeurd. Met de in 2002 gevaren mijlen is de werkelijk gevaren afstand dus zeker de 10000 (zee)mijlpaal gepasseerd !











de vandaag gevaren route :




















stand motoruren :  1284 (sinds 2007, nieuwe motor)
stand log :  9836 zeemijlen (sinds 2003, installatie log)

donderdag 17 augustus 2017

Het Goudriaan Kanaal


Donderdag 17-8. Om maar meteen met de deur in huis te vallen : de titel van deze blog is misleidend, we liggen nog steeds in de Roompot (het regent en het waait hier), en we zullen nooit in of door het Goudriaan kanaal varen. En niemand kan dat. Het is ook niet in de buurt hier. Maar het verhaal achter het kanaal is zo bijzonder, dat ik het nu op een regendag in de Roompot op papier wil zetten.

Toen wij deze zomer in Volendam lagen, werd mijn aandacht getrokken door een onderwaterbarrière in de Gouwzee (de zwarte onderbroken streeplijntjes op de kaart). Hoe komt die daar ? Zo begon een speurtocht met een verrassende uitkomst.

We gaan terug in de tijd, in 1813 is Napoleon verslagen, en Nederland blijft na de Franse tijd berooid achter. In Wenen proclameren de Grote Mogendheden in 1815 de Prins van Oranje tot Koning der Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden. De vers benoemde koning Willem I maakt energiek werk van het economisch herstel van de Nederlanden.
De eens zo machtige VOC is in 1798 al aan z'n einde gekomen. De problemen met de verzanding van toegang tot de Amsterdamse haven vanaf de Zuiderzee zijn een steeds grotere, en onoverkomelijke hinderpaal voor de ontwikkeling van de economie van de hoofdstad. Men ligt nog steeds 'voor Pampus', het eilandje in de Zuiderzee in de toegangsroute naar het IJ. Grotere schepen moeten met 'scheepskamelen' worden overgezet.

De Koning werkt nauw samen met een kleine groep deskundigen, waaronder Jan Blanken en Adrianus Goudriaan, beiden inspecteurs-generaal van de Waterstaat, Blanken in het Zuiden en Goudriaan in het Noorden. Beiden hebben grote kwaliteiten op waterstaatgebied. Zo is Goudriaan de geestelijke vader van het NAP (Normaal Amsterdams peil).
De relatie tussen Blanken en Goudriaan raakt op een gegeven moment ernstig verstoord. Blanken claimt de uitvinding van de waaiersluis. Goudriaan beweert dat niet Blanken, maar hij de uitvinder is, en beschuldigt Blanken van diefstal van de tekeningen van zijn tekentafel. Sindsdien spreken de heren niet meer met elkaar. (pikant detail : na jaren blijkt dat geen van tweeën de uitvinding als eerste hebben gedaan. Stadsarchitect Jan ten Holt uit Kampen bouwde al in 1778 zo'n sluis, zie hier).

Jan Blanken wordt betrokken bij de aanleg van het nieuwe marine etablissement in Den Helder. Bij hem ontstaat het idee door Noord-Holland een kanaal te graven van de Amsterdamse haven naar het Helderse marine-etablissement. Als Koning Willem I in 1816 van deze plannen kennis neemt, ziet hij naast de strategische waarde van zo’n kanaal, ook het belang voor een betere ontwikkeling van handel, scheepvaart en industrie. Amsterdam wenst een breed en diep kanaal, geschikt voor grote zeeschepen. Dit om te voorkomen dat de zeeschepen in Den Helder blijven liggen en de lading slechts per binnenvaartschip naar Amsterdam gebracht wordt.
In 1819 begint de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal, van Amsterdam naar Den Helder. Het kanaal wordt in 1824 in gebruik genomen. Goudriaan komt demonstratief niet opdagen bij de officiële opening.

Velen vinden het kanaal veel te lang om een efficiënte handelsverbinding te kunnen zijn. Ondertussen slibt het IJ steeds verder dicht. In 1821 is er een prijsvraag hoe dit probleem opgelost kan worden. Goudriaan wint de eerste prijs. Zijn ontwerp omvat een dam van Durgerdam naar Diemen, voor de waterbeheersing een (kleine) doorgraving van de duinen bij Velsen, en een kanaal van IJdoorn naar, en dwars door Marken. Van 's Konings Commissie voor Advies zijn vanwege de afsluiting van het IJ. 12 van de 14 leden mordicus tegen het plan. Deze 12 komen allen uit Amsterdam.

De Koning krijgt genoeg van het getreuzel en het ‘overal tegen zijn’ van Amsterdam. Hij vraagt advies aan de nieuwbenoemde hoogste ambtenaar op het ministerie. Dat is sinds 1823 A.F. Goudriaan, weggepromoveerd uit de directie van 's Rijks Waterstaat, om een einde te maken aan de ruzie met Blanken. Goudriaan adviseert om het plan Goudriaan uit te voeren. De koning aarzelt. Hij heeft zijn bedenkingen. De slappe bodem van Waterland, de kosten, Amsterdams onwil, de gevaren. De koning oppert als eerste de mogelijkheid van het Noordzeekanaal als scheepvaartverbinding met de Noordzee, maar dat is volgens Goudriaan met de actuele stand der techniek onmogelijk.

Dan helpt de natuur een handje. In februari 1825 breekt bij een grote storm de zeedijk bij Durgerdam door. Heel Waterland loopt onder. De koning zet door : bij Koninklijk Besluit van april 1825 geeft hij bevel tot de aanleg van dammen en kanalen door Waterland en Marken volgens de plannen van Goudriaan.
Het kanaal zal inclusief de kaden 150 meter breed worden. Dat is precies twee keer zo breed als het  Noordhollandsch Kanaal van Blanken. Nog in 1825 worden de bestekken gemaakt, opmetingen verricht, gronden getaxeerd en onteigend.

In 1826 begint het graven. De uitvoeringskosten vallen enorm tegen, alles wordt twee keer zo duur aanbesteed als het is begroot. Vanwege de slappe bodem durven de aannemers niet laag in te schrijven. Nog meer tegenslag treft de Koning en Goudriaan. Na heftige kritiek van de Amsterdamse afgevaardigden verwerpt de Tweede Kamer dat gedeelte van de begroting voor Waterstaat waaruit het project moet worden bekostigd. Daarop besluit de Koning de hele onderneming dan maar uit eigen zak te betalen. Er wordt slecht uitbetaald. Landmeters en taxateurs moeten herhaaldelijk om hun loon vragen. Onteigende boeren moeten soms jaren wachten op hun geld. 

Ondertussen vordert het werk gestaag. Bij Durgerdam en op Marken is het kanaal al bevaarbaar. De dammen door de Gouwzee zijn zo goed als klaar. Weldra zullen de werken aan de IJdam beginnen. Amsterdam wil echter kost wat het kost het IJ open houden. De Kamer van Koophandel en Fabrieken gaat samen met Burgemeester en Wethouders tot actie over.
In januari 1828 schrijft de Kamer van Koophandel een bezwaarschrift aan de Koning : 
• Voor de grote schepen zal het kanaal van IJdoorn naar Marken onbruikbaar zijn: het komt in nog ondieper water uit dan de ondiepte van Pampus. Bovendien ontbreekt in de plannen een haven aan de oostkant van Marken.
• Voor de kleine vaart en de visserij zouden de wachttijden voor de sluis in de IJdam noodlottig zijn.
• Als de Koning de werken aan de IJdam zou willen staken, dan verklaart de Kamer van Koophandel zich bereid tot medewerking aan de uitvoering van de al jaren op de plank liggende plannen van Blanken voor de aanleg van het Ooster- en Westerdok.

Naar aanleiding van het bezwaarschrift wordt Goudriaan bij de koning ontboden. Hij heeft inderdaad geen haven ontworpen op de rede van Marken. Een dergelijke haven moet een miljoen extra kosten. (Het hele project is begroot op f 3.720.400, -.)
Hij bevestigt dat de diepte van de Zuiderzee voor Marken te gering is om zeer grote schepen in het kanaal toe te laten. Om dieper water te bereiken moeten de havenhoofden tot 1100 meter worden verlengd. Kosten : nog een miljoen extra. De koning is in alle staten.
Over de woede van koning Willem I schrijft de Secretaris van Staat op 7 maart 1828 : 'Eene zoo verregaande vergissing van den hand van een der eerste ambtenaren van den Waterstaat moet noodwendig' s Konings hoogste ontevredenheid opwekken, en elke vertrouwen in zijne plans en berekeningen doen verliezen'.

De reactie van de koning is bliksemsnel en rigoureus : al op 10 maart 1828 beveelt hij per Koninklijk Besluit om alle werken aan het kanaal en de IJdam onmiddellijk te staken, en het stadsbestuur van Amsterdam te machtigen het Ooster- en Westerdok aan te leggen. De dammen in de Gouwzee zullen worden afgebroken. Het kanaal blijft stil en verlaten achter. Ransdorp legt over de westelijke kanaalkade de nieuwe weg aan naar Holysloot. De restanten van het kanaal blijven als littekens in het landschap achter. Zie ook hier.
In 1829 overlijdt Goudriaan onverwacht. Is de hele situatie hem teveel geworden ?

(met dank aan verschillende bronnen, o.a. Wikipedia en een historisch overzicht van R.Rozenga)

Verbijsterend dat er zo gemakkelijk zoveel miljoenen (voor die tijd een respectabel bedrag) in het water zijn gegooid.
Tot op de dag van vandaag zijn de overblijfselen van het kanaal nog in het landschap van Marken en Noordholland zichtbaar, zie bijgaande luchtfoto's. Delen zijn in de loop der jaren ingezakt of gedempt. Op Marken zijn recent initiatieven gestart om een deel van het kanaal in oude luister te herstellen.
In de Gouwzee staat als stille getuige de 'Reiger', een groot betonblok dat dient als markering van de doorvaart van de dam, waarvan het restant nog onder water ligt.

Deze hele geschiedenis vind je niet in de geschiedenisboekjes, het is waarschijnlijk te pijnlijk voor alle betrokkenen.
De afdamming van het IJ door de Oranjesluizen, en een directe verbinding van Amsterdam met de Noordzee zijn er uiteindelijk toch gekomen. Al heeft het tot 1876 geduurd voor het Noordzeekanaal in gebruik kon worden genomen. Zie o.a. hier en hier. Filmpje van de aanleg : https://youtu.be/ncvx819b62o













woensdag 16 augustus 2017

Vlissingen - Roompot


Dinsdag 15-8. Als we 's morgens ontwaken, klettert de regen al op de boot. En dat blijft nog lang doorgaan. Wij blijven vandaag lekker liggen, we verlengen ons verblijf bijtijds bij de havenmeester. In het TV journaal van 20:00 horen we achteraf dat Vlissingen vandaag in Nederland het neerslag record heeft gehaald, er is in een halve dag ruim 36 mm  regen gevallen ! Boffen wij even dat we net in Vlissingen liggen...

Pas in de loop van de middag stopt de regen. Het klaart meteen volledig op, de zon helpt de laatste restjes vocht te verdampen. We stappen op de fiets, en maken een tochtje over de boulevard naar het Nollenstrand. Aan onze haven staat het beeld van Michiel de Ruyter in vol ornaat, geflankeerd door bronzen kanonnen die bij Messina zijn opgevist  uit in de grond geboorde oorlogsschepen. Het zijn stille getuigen van de zeeslag bij Messina, waarbij Michiel is omgekomen.

En passant meldt een plaquette dat Michiel in Napels 26 Hongaarse predikanten, die werden ingezet op galeien, heeft bevrijd. De meeuwen hebben ondanks deze informatie weinig ontzag voor Nederlands beroemdste admiraal, ze hebben er zogezegd schijt aan. Vooral zijn hoofd moet het ontgelden.

Vandaag hebben we geen zin om te koken, en in het havenrestaurant hebben gisteren al gegeten. De Chinees biedt uitkomst, de daar gescoorde loempia's hebben reuzen-afmetingen, en smaken voortreffelijk.

In het Michiel de Ruyter jaar  (2007) heeft het Historisch Nieuwsblad een artikel gepubliceerd van de auteur Werner Bossmann over de herdenking die nog ieder jaar door de Hongaren in ere wordt gehouden voor de hierboven genoemde bevrijding van de predikanten :

"In zijn laatste levensjaar werd Michiel de Ruyter nog even de held van hervormd Hongarije. In februari 1676 bevrijdde de zeeheld 26 Hongaarse protestantse predikanten van een Spaans galjoen in de Middellandse Zee. Wat sommige Hongaren zien als de eerste overwinning op het Habsburgse gezag, was eigenlijk vooral een diplomatiek succes. Een zeeslag bleef namelijk uit; Spanje was op dat moment bondgenoot in de strijd tegen Fransen. Een vriendelijk verzoek om vrijlating van de geloofsgenoten volstond. Aan de dankbaarheid van de Hongaren doet dat niets af. Een Hongaarse delegatie legt elk jaar een krans bij het praalgraf van De Ruyter in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.

De herinnering aan De Ruyter wordt op kleine schaal ook in Hongarije zelf levend gehouden. Zo is er een ‘Ruyter Utca’ – een De Ruyterstraat – in het plaatsje Debrecen aan de grens met Roemenië. De plaats huisvest verder het enige monument voor ‘De Ruyter Mihaly’. (...) Nederlandse bedrijven die zakendoen met Hongarije sponsoren de restauratie van een negentiende-eeuws schilderij. Daarop is te zien hoe in lompen gehulde, psalmen zingende Hongaren worden ontvangen op het admiraalsschip De Eendracht."

De Ruyter is gesneuveld bij die volstrekt zinloze missie bij Sicilië, die was bedoeld om de Spanjaarden te steunen in hun strijd tegen de Fransen. Zie hier.




















Woensdag 16-8.  Het weerbericht kondigde gisteravond voor vandaag goed weer aan, wel met de vermelding dat er door de hoge luchtvochtigheid mogelijk mist ontstaat.
We hebben besloten over zee, rond de westzijde van het eiland Walcheren, naar de Roompot te varen. Het Oostgat loopt vanaf Vlissingen in noord-westelijke richting vlak onder het strand, hier vaart ook de grote scheepvaart. Ik heb een route uitgezet via het Deurloo, een vaarwater dat verder westelijk ligt en parallel loopt aan het Oostgat, maar een stuk rustiger is. Bijkomend voordeel vandaag is dat de dikke ochtendnevel vooral tegen de kust hangt, en het iets verder op zee redelijk zicht is.

We vertrekken rond kwart over acht uit de Michiel de Ruyterhaven. De Verkeerscentrale Vlissingen meldt, dat het zicht onder de kust slechts 2 kabels (360 meter) is. We zijn de haven nog niet uit, of 'het jacht Chip' wordt per marifoon opgeroepen door de Verkeerscentrale. Door onze AIS transponder zijn we met naam, positie, snelheid en koers op hun schermen zichtbaar. De VC wil weten waar we naar toegaan en welke route we gaan volgen. Ik meld dat we na passage van de vlak onder het strand lopende Sardijngeul, oversteken naar het vaarwater Deurloo, en dat onze eindbestemming de Roompot is. Kennelijk is dat antwoord OK, ze wensen ons een goede reis en adviseren zoveel mogelijk de stuurboordzijde van het vaarwater aan te houden, maar dat spreekt vanzelf.

Onderweg trekt de nevel steeds meer op. Er staat weinig wind en weinig deining, het is een prachtige tocht. Rondom ons varen nog een paar zeilschepen, sommigen varen door naar het noorden, een aantal vaart net als wij richting de sluis van Neeltje Jans, die toegang geeft tot de Oosterschelde.
Als we bij de sluis aankomen, staan de lichten al op groen en kunnen we aansluiten voor de schutting. Het is dan nog een klein stukje varen naar de Roompot marina, hier waren we twee weken geleden ook, samen met de 'Stormvogel'.

 's Middags maken een fietstocht richting de stormvloedkering. We bewonderen de 'laatste steen' die hier gelegd is bij het afsluiten van de dijkverzwaringen in Zeeland. Het project van aanpassing van 325 km Zeeuws dijken duurde van 1997 tot 2015, en kostte bijna een miljard Euro. We rusten even uit op het 'Bankje van Bas', dat daar is neergezet met een paar oude sluisdeuren als windvanger.
Leuk om te zien dat in zo'n groot project plaats is voor kleinschalige humor !













De vandaag gevaren route :










maandag 14 augustus 2017

Cadzand - Vlissingen


Maandag 14-8. Vandaag willen we weer richting Zeeland via de Westerschelde monding. De stroomsnelheden daar zijn hoog, daarom moet je de tocht zorgvuldig plannen, voor vandaag is de optimale vertrektijd tussen 14:00 en 15:00.  Nadat onze Belgische buren zijn vertrokken, schuiven we op naar de langssteiger, en wandelen we naar het bakkertje om croissants en broodjes te kopen voor onderweg.

Er staat weinig wind, in de haven is het in de zon flink warm. We besluiten daarom eerder dan gepland te vertrekken, langzaam varend tot we in de loop van de tocht de stroom mee gaan krijgen. Het zeil gaat al in de haven omhoog, de motor blijft heel zachtjes bijstaan. Het is een genoegen met dit weer op het water te vertoeven.

We varen dicht onder de kust, en kunnen op de mooie stranden de badgasten plezier zien maken. Vlissingen komt tergend langzaam dichterbij. Tegen de tijd dat we bij de Westerschelde aankomen en de stroom begint mee te lopen, zien we een groot containerschip stil liggen precies op het punt waar we moeten oversteken. We weten niet precies wat er aan de hand is, ligt het schip voor anker of is het vastgelopen ? Zeker is dat we achterlangs gaan passeren.

Intussen horen we via de marifoon dat in het nauw van Bath een groot schip is vastgelopen, en de scheepvaart voor andere grote jongens, zoals degene die voor onze neus ligt, gestremd is. Het in de weg liggende schip achterlangs passeren bekort onze oversteek aanzienlijk, we komen even na drieën komen al aan bij de Michiel de Ruyterhaven, waar we een plaatsje voor de nacht hebben gereserveerd. 's Avonds gaan we lekker eten bij het restaurant op de jachthaven.




De vandaag gevaren route :


zondag 13 augustus 2017

Blankenberge - Cadzand



Zondag, 13-8. We worden wakker onder een stralende zon, met een zwak NW windje. Dit lijkt een ideale dag te worden voor onze voorgenomen tocht naar Cadzand. De stroming, die samenhangt met het getij bepaalt wanneer we kunnen vertrekken, dat is pas optimaal na 14:00 vanmiddag.
Dus is er alle tijd om bij ons lekkere bakkertje flink in te slaan. Er zijn meer mensen die dat idee hebben, de rij wachtenden voor al dat lekkers strekt zich uit van binnen in de winkel tot wel 5 meter buiten de deur. De bakker weet de wachtenden rustig te houden met een gratis zondagskrantje.

Om 12:00 zijn we het wachten zat en bedenken we dat we net zo goed op zee kunnen zitten met de stroom tegen. Zo gezegd zo gedaan, we hijsen de zeilen in de haven en laten ons met een gangetje van nog geen 3 knopen door een zwak NW windje over de deining naar Zeebrugge dobberen.
Als we na twee uur varen dwars van de havenmond van Zeebrugge zijn, zien we een grote ferry van de kade losmaken. Die wil je niet tegenkomen, dus gaat de motor aan om plaats te maken. Die gaat ook niet meer uit, want de golven zijn  behoorlijk toegenomen, en Cadzand is nog niet in zicht.

Rond 15:00 varen we dwars van de pieren van Cadzand, en nemen we de zeilen in. Rijkswaterstaat moest de bestaande pieren van het uitwateringskanaal on waterstaat-technische redenen verlengen, en heeft van de nood een deugd gemaakt door de pieren ook verder van elkaar te leggen. Zo ontstond ruimte voor een strandjachthaven. Een Belgische jachtclub zag er brood in en heeft naar zeggen voor 4,5 miljoen Euro een prachtig complex met 150 ligplaatsen neergezet, compleet met restaurant en clubhuis, en goede voorzieningen. Niet zo gek dat de Belgen erin zijn gestapt, Cadzand ligt bijna naast Knokke, de plaats waar de rijkste Belgen wonen. Die leggen hun (met zwart geld betaalde ?) slagschepen in de haven van Cadzand. En 's avonds kunnen ze dineren bij Sergio Herman (bekend van zijn vroegere sterrenrestaurant Oud Sluis), die de horeca hier uitbaat.

Het is druk in de haven, de havenmeester wijst ons een plekje aan helemaal achterin, we moeten stapelen naast een Belgische Etap. Als we alle formaliteiten vervuld hebben, maken we een wandeling over het strand, dat hier werkelijk direct naast de deur ligt.
's Avonds lopen we door het dorpje, de bakker heeft zich al aan de Belgen aangepast : hij meldt op een uithangbord dat hij lekkere Franse botercroissants en knapperige Belgische broodjes bakt !

















De vandaag gevaren route :


zaterdag 12 augustus 2017

Blankenberge (1)


Zaterdag 12-8. We liggen nu een paar dagen in Blankenberge, onder sterk wisselende omstandigheden. Het ene moment een heerlijk zonnetje, op andere momenten harde wind en soms een stortbui. Dit alles aangedreven door een weersysteem met lagedruk en overwaaiende fronten vanuit Engeland. Dat zien we deze zomer vaak. Al met al geen stabiel weer, voor zeilers die afstanden willen zeilen is dit een crime. De weersomstandigheden wisselen razendsnel. Of het daarmee te maken heeft, of met de crisis die hier in België duidelijk nog niet is uitgewoed, weten we niet maar het is rustiger in Blankenberge dan we de afgelopen jaren gewend waren. Bij de chique RSYB jachtclub aan de overkant zijn de steigers regelmatig leeg.

 Intussen vermaken we ons hier met strandwandelingen, en struinen door de binnenstad, en lekker luieren en lezen in onze kuip. Met uitzicht vlak achter ons op een Nederlands miljoenenschip, een 65 ft Fairline Squadron, een grote, zeer luxe plastic motorboot. De bemanning bestaat uit man, twee mooie vrouwen en twee hondjes, dus altijd wel iets te zien.

Voor de inwendige mens kun je hier goed
zorgen. Het ontbijt in België is een feestje, zeker met een lekker bakkertje voor de deur van de jachthaven ! Met laag water hier (verval 4,5 meter) moet je er wel een klim voor over hebben.
En ook op de boulevard hoef je niet van honger om te komen.

De stranden zijn hier door het grote getijverschil enorm breed. Op het droogblijvende deel staan veel strandhuisjes, en er is veel voor kinderen te doen, zo te zien ook BSO's. Blankenberge heeft ook een pier, maar die leidt net als die van Scheveningen een marginaal bestaan.

De plannen zijn dat we in het weekend weer richting Nederland gaan, afhankelijk van het weer steken we misschien nog in de nieuwe jachthaven van Cadzand aan.





dinsdag 8 augustus 2017

Vlissingen - Blankenberge


Dinsdag 8-8. In verband met de stroom, vandaag al om 7:00 vertrek vanuit de Michiel de Ruyterhaven. Het is bewolkt, maar zo goed als windstil. Dankzij springtij staat er extra veel stroom, zo'n 3 knopen. We moeten eerst de Westerschelde oversteken, officieel moet dat haaks gebeuren. Maar we moeten een paar grote jongens ontwijken die naar Antwerpen onderweg zijn, en dat is een goede reden om meteen maar een flink stuk af te steken. We hebben op de marifoon kanaal 14 van de verkeerscentrale Vlissingen bijstaan, er wordt niet geprotesteerd. Door de stroom lopen we 8,5 knoop over de grond, we schieten Nieuwvliet en Cadzand (waar een splinternieuwe jachthaven is gerealiseerd) al na een uur varen voorbij. Boven land zien we donkere wolken, op zee zien we zelfs blauwe lucht.

Vanuit Vlissingen zijn de contouren van Zeebrugge al te zien, die worden nu allengs groter. De pieren van Zeebrugge steken ver in zee, daar moet je omheen. Direct erachter ligt Blankenberge. We bellen onderweg met de VNZ (de Vrije Noordzee Zeilers) of ze een plaatsje aan hun steigers hebben. Geen probleem, zegt de havenmeesteres, aan steiger 25 zijn nog een aantal mooie plaatsen vrij. Ze zal ons bij aankomst opvangen.
In de aanloop naar de haven moeten we uitwijken voor baggermaterieel waarmee de haveningang weer op diepte is gebracht. Tot voor kort was het een avontuur om hier bij LW binnen te lopen, zonder de zeebodem te raken. De diepte is nu zelfs ruim 4 meter !

De haven van Blankenberge wordt in zee beschermd door van veraf zichtbare staketsels. Zoals langs de hele Belgische kust, is de hoogbouw langs de boulevard ook van verre niet te missen. Als we tussen de staketsels naar binnen varen is het net of we nooit weggeweest zijn.
Irene merkt terecht op, dat de behuizingen van de havenlichten hier wit zijn. In Nederland bij de aanloop altijd bakboord rood, en stuurboord groen gekleurd.

De havenmeesteres staat al te wachten op de steiger. ze is nog net zo mooi als twee jaar geleden ! We kunnen tegen de langssteiger in box nr 1 aanleggen, dat kan niet beter. We zijn in België, dat geeft een buitenlandgevoel !














De vandaag gevaren route :


maandag 7 augustus 2017

Middelburg - Vlissingen


zaterdag 5-8. Dit is een echte vakantiedag met een lekker zonnetje. We doen boodschappen, en slenteren in de weekenddrukte door de stad.
's Avonds worden we gezellig opgehaald door Betty en Leen, die in Souburg wonen. Betty is een jeugdvriendin van Irene.

maandag 7-8 . Via het Kanaal door Walcheren en een klein stukje Westerschelde willen we vandaag van Middelburg naar de Michiel de Ruyterhaven in Vlissingen varen.
Gisteren (zondag) hebben we de hele route per fiets verkend, er loopt een mooi fietspad langs het kanaal, dat Koning Willem III tussen 1870 en 1873 heeft laten graven om het economisch herstel van Middelburg te bevorderen. Tegenwoordig is het vooral de pleziervaart die er van profiteert, het is een mooie verbinding tussen Westerschelde, via het Veerse Meer, met de Oosterschelde.

Tussen Middelburg en Vlissingen liggen 6 bruggen. Om de stremming door brugopeningen voor het verkeer te beperken, wordt er tegenwoordig in konvooi gevaren (de 'Blauwe Golf'). Iedere 2 uur vertrekt zowel uit Vlissingen als uit Middelburg een konvooi, waarvoor de bruggen achtereenvolgens geopend worden. een prima oplossing, zowel voor de pleziervaart als voor de automobilisten.
Wij hebben in Vlissingen een ligplaats besproken in de Michiel de Ruyterhaven, die  in de binnenstad ligt met een open verbinding naar de Westerschelde. Om daar te komen vanaf het Kanaal, moeten de de schepen een zeesluis passeren. De meeste schepen uit het konvooi doen dat, en na een marifoonoproep van een van de schepen wordt de grote zeesluis daarvoor klaar gezet.

Het is redelijk druk, we leggen in de sluis aan naast een grote plastic Duitse motorboot, die net als wij afkomstig blijkt van de Grevelingen. Ik zie de schipper driftig in de weer met oude ANWB kaarten. Op een gegeven moment komt hij naar buiten en vraagt welke richting wij straks gaan varen, zij willen naar Hansweert, en dan door het Kanaal door Zuid-Beveland terug naar Wemeldinge aan de Oosterschelde. En of wij weten hoe je daar het beste kunt varen, hij vermoedt dat je de grote scheepvaart moet vermijden. Nu zijn de ANWB kaarten volstrekt onvoldoende en niet up-to-date voor dat doel. Ik laat onze hydrografische kaart van de Westerschelde zien en geef aan hoe er gevaren kan worden. En passant meld ik dat in de Nederlandse zeehavens en ook op de Westerschelde een deugdelijke radarreflector verplicht is. En dat er bij controle flinke boetes worden uitgedeeld bij het niet op orde hebben van de uitrusting van je schip en het niet aan boord hebben van een up-to-date kaart van de Westerschelde. Dat is hem niet bekend. Marifoon is bij hem ook niet aan boord. Intussen gaat de sluisdeur open en moeten wij vertrekken. Even later  scheurt hij ons op hoge snelheid voorbij. Wij kijken hem hoofdschuddend na.

Naar de Michiel de Ruyterhaven is het maar een klein stukje varen, de binnenhaven uit en dan langs de oever van de Westerschelde. De havenmeester staat op de geopende toegangsbrug met een lijst in z'n hand waarop de namen staan van schepen die een plaats hebben besproken. Hij wijst ons een mooie box aan direct na de ingang, met uitzicht op de Westerschelde.

's Avonds gaan we in het bij de bij de haven horende restaurant lekker eten. Het uitzicht is daar nog mooier, we zien Zeebrugge aan de horizon liggen. Blankenberge ligt daar vlak achter, ons doel voor morgen .




















de vandaag gevaren route :






vrijdag 4 augustus 2017

Kortgene - Middelburg


Vrijdag 4-8.  Vandaag schijnt er een lekker zonnetje, in de jachthaven merk je weinig van de wind. We hebben Kortgene eigenlijk wel gezien, en willen ondanks de nog steeds harde wind vandaag naar Middelburg. Het Veerse Meer is tenslotte geen Noordzee. Om 11:05 gooien we los en varen het meer op. Dan valt de ZW wind meteen behoorlijk tegen. Het eerste deel is nog redelijk beschut, maar in de onbeschutte delen loopt de windmeter af en toe op naar 28 knopen (windkracht 7).

De golfhoogte valt wel mee, maar de uitdrukking 'het waait dat het rookt' is hier van toepassing. We varen door een gordijn van zout buiswater. Pas als we afbuigen in NW richting naar Veere en onder beschutting van de bomen op de oever kunnen varen, begint het natuurgeweld af te zwakken.

Vlak voor Veere varen we het Kanaal door Walcheren in, en moeten we de Veerse Sluis passeren. Het lijkt wel of iedereen op het idee is gekomen vandaag naar Middelburg te varen, het is zo druk dat in plaats van het antieke kleine sluisje, de grote binnenvaartsluis voor ons gedraaid wordt.


Net als we na de schutting, weer met de volle wind op de kop de sluis uit willen varen, waait een groot J zeiljacht vlak voor onze neus dwars in de sluis en komt dreigend snel op ons af. Wij kunnen de brokkenpiloot met pijn en moeite ontwijken. We varen daardoor wel voorop in de colonne naar Middelburg.

Daar aangekomen is het een grote chaos om iedereen een plek toe te wijzen. De havenmeesteres is gelukkig zo kalm en resoluut als een rots in de branding. Wij kunnen naar de Dokhaven, in een mooie rustige box. We boeken de box tot maandag, we willen als de weergoden het toelaten, via Vlissingen verder naar het zuiden afzakken.




De vandaag gevaren route :