Akkrum - Heeg

zondag 31-7-2022

Vandaag staan we (te) vroeg voor de deur bij de familie Bloothoofd. Iedereen slaapt nog ! Na een douchebeurt doen we een paar laatste inkopen bij de Poiesz. John & Mariska serveren een lekker ontbijt, daarna neemt de bemanning van de Chip afscheid, om na dit rondje Akkrum, hun reis naar de thuishaven Herkingen te vervolgen. Door de waarschuwingen op internet voor de overmatige waterplanten groei in de Randmeren en het IJmeer, wordt de geplande reisroute door die gebieden omgezet naar de traditionele terugreis via Stavoren over het IJsselmeer, Markermeer en IJ naar de Amsterdam Marina. Vanaf daar, afhankelijk van het weer, over zee via IJmuiden terug naar Stellendam, of de Staandemastroute naar het zuiden. Ons reisdoel voor vandaag is Stavoren. En met de verwachte noordenwind morgen de tocht naar de overkant van het IJsselmeer / Markermeer, met Enkhuizen of Volendam als bestemming..

Vanmorgen werken de weergoden niet mee. Als we uit Akkrum vertrekken, komt de eerste stortbui naar beneden. De zeilpakken gaan aan, nadat we uitgezwaaid zijn door John en Mariska. Eenmaal onderweg begint de motor al snel te stotteren door een bij de reparatie van eergisteren in het brandstofsysteem achtergebleven luchtbel. Het kost enige moeite, de laatste weerbarstige luchtbellen in de stromende regen te verwijderen. De bruggen in Akkrum draaien vlot, en dan zijn we onderweg !

Het weer is af en toe beestachtig slecht, de buien gaan bovendien vergezeld van zware windvlagen, tot 21 knopen recht op de kop. We zeggen tegen elkaar dat we met het weer gisteren bij de verjaardag van Thijs enorm geboft hebben ! 

Onderweg is het af en toe even droog, maar als we via de Jeltesloot het Heeger Meer opvaren, breekt er een enorme onweersbui met heel veel wind los. Met dit geweld zien we het niet zitten om recht in de wind nog ruim twee uur door te varen. We vluchten de jachthaven van Heeg in, waar we twee dagen geleden met Joris overnachtten. 

Eenmaal in de beschutting van de jachthaven, lijkt het alsof je in een andere wereld terecht bent gekomen. We kunnen als bonus Max Verstappen op magistrale wijze de GP van Hongarije zien winnen. Als de regen stopt, hangen we de natte zeilpakken, en alles wat daaronder nat is geworden, te drogen. Morgen is er weer een dag ! Hopelijk met beter weer.

de vandaag gevaren route :

 

Akkrum - Thijs jarig

 zaterdag 29-7-2022

Vandaag dan het grote feest : Thijs wordt 12 jaar. En is vanaf nu basisschool-leerling af. Opa en oma Bloothoofd inclusief (oud-)oom Hans en (oud-)tante Corrie zijn uit het verre westen gekomen, net als Louis, Louise en neven Arnold en Bart. Liesbeth en Martijn en neven Jens en Ruben vieren vakantie op hun zeilboot aan de overkant van de Noordzee. Ze komen dit feestje ongetwijfeld nog inhalen.

Het uitpakken van de cadeau's, eerst bij het ontbijt, en later bij een stralend zonnetje in de tuin, wordt opgeluisterd met  allerlei heerlijkheden. Ook de naaste vrienden zijn uiteraard van de partij ! De taart verhindert niet, dat iets later de broodjes bij de lunch er ingaan als koek. 

Een deel van het aanwezige gezelschap probeert de ingenomen calorieën door een dorpswandeling te verteren, de rest gaat met John in z'n supersnelle RIB mee naar het Skûtsjesilen in Grouw. John houdt zich op de heenweg netjes aan de maximumsnelheid, de waterpolitie heeft hem als zondaar genoteerd na een waarschuwing voor te snel varen. Een volgende keer betrapt betekent een serieuze boete.

We komen precies op tijd in Grouw aan om de majestueuze skûtsjes voorbij  te zien zeilen. De publieke belangstelling is enorm, half Friesland lijkt uitgelopen voor dit populaire gebeuren. Alle Friese waterpolitie is daar aanwezig, daarom durft John de gaskraan op de terugweg flink open te draaien. Vermoedelijk zijn sommige ingehaalde kleine bootjes met bemanning en al, gelanceerd door de enorme hekgolven ergens ver weg in een weiland  teruggevonden.

Als we na dit avontuur weer enigszins zijn gekalmeerd met een drankje, gaat de John's vermaarde BBQ aan. Ondanks de hoge gasprijs worden er kosten nog moeite gespaard om de gasten een heerlijk maal met onder andere garnalen en picanha voor te zetten. Het is nog lang gezellig aan de Mienewei. Uiteindelijk keert iedereen huiswaarts, de Chip bewoners trekken zich terug op hun ligplaats naast de tuin van buurman Piet. De rust in Akkrum is weergekeerd.

Heeg - Akkrum

vrijdag 29 juli 2022

In tegenstelling tot de aankondiging van Joris, dat hij om 7 uur in de speeltuin staat, wordt hij op een nette tijd wakker : half acht. Hij komt voorzichtig kijken of wij al aanspreekbaar zijn. In het mooie nieuwe sanitair van de jachthaven maken we onszelf toonbaar, genieten van het ontbijt en dan moeten we aan de speeltuin geloven. 

We hebben een leuk gesprek met een vader uit Appingedam, die twee jonge kinderen bezighoudt. Hij informeert bij ons als ervaringsdeskundigen waar in Friesland leuke jachthavens voor kinderen zijn. Wij adviseren hem zeker Makkum aan te doen.

Daarna ga ik met Joris een paar inkopen doen in het dorp. Joris kletst intussen de oren van m'n hoofd, wat een gezellig joch!  Zonder Ben&Jerry ijsje kunnen we niet thuiskomen.

De lucht is intussen behoorlijk donker, er vallen zelfs een paar spetters. Op Buienradar zien we een flink buiengebied, met enig geluk trekt dat oostelijk van ons voorbij. Na de koffie gooien we de trossen los en gaan we op weg naar Akkrum, via de Jeltesloot en het door zowel binnenvaart als recreatie drukbevaren Prinses Margrietkanaal.

We zijn daar onderweg getuige van een bijna-ongeval dat op het nippertje nog goed afloopt. We moeten bij Uitwelleringa een brug passeren, waar we met onze mast niet onderdoor kunnen. We moeten daarvoor van de (rechter) stuurboordzijde van het kanaal oversteken naar bakboord, waar de te openen brugdeel geplaatst is, en daar wachten tot de brugwachter het tijd vindt voor een opening.

Het overige scheepvaartverkeer gaat intussen zowel voor de vaste openingen, als onder het brugdeel met voor ons tegemoet komende schepen gewoon door. Tot de brugwachter de lichten voor het bruggedeelte op rood zet, daarmee blokkeert hij hij tijdens het openen dat gedeelte. 

Een tegemoetkomend kajuitbootje vaart onverstoorbaar door tegen rood licht, ook als voor ons de lichten op groen gaan als de brug helemaal open staat. Op dat moment beseft hij z'n fout, en stuurt die schipper sterk naar links om onder een ander brugdeel te passeren. Hij ziet een aanstormend binnenvaartschip daarbij over het hoofd, en mist de dodelijke tegenligger op een haar na, als hij daar rakelings voorlangs schiet.

In Akkrum is het druk, niet alleen de passantenhaven ligt propvol,, ook de beschikbare ligplaatsen in het dorp zijn alle bezet. Wij wijken uit naar de privé haven van buurman Piet, tegenover John en Mariska. 

We worden verwend met een heerlijk avondmaal, Irene stopt de vakantiewas in de wasmachine, en Cees verricht een noodzalijke reparatie aan een lek in het brandstofsysteem. We brengen een oriëntatie  bezoek aan de Akkrumse Oostvaarder werf,  misschien verruilen we het zeilen voor het varen met een motorboot.

's Avonds is het nog lang gezellig in tuin en huize Bloothoofd, tot we de kooi opzoeken in de 'Chip', in afwachting van de verjaardag van Thijs morgen !

de vandaag gevaren route :

Den Oever - Heeg

donderdag 28-7-2022

Na douche en ontbijt vertrekken we om 9 uur richting IJsselmeer. We moeten eerst een ondiepte passeren, daarna kunnen we in een rechte koerslijn direct op Stavoren aansturen. De wind is pal Oost, 8-10 knopen. Daar de wind over flinke afstand over het water waait, ontstaat er een flinke golfslag, die naar verwachting afneemt als we in de luwte van de Friese kust komen. De straffe tegenwind over het water zorgt voor een onaangename gevoelstemperatuur, het is behoorlijk fris.

Na ruim twee uur bereiken we (met dank aan de GPS) Stavoren exact bij de voorhaven van de Johan Friso sluis, de toegang tot het Johan Frisokanaal en de Friese binnenwateren. Het niveau in het kanaal is zo'n 20 cm lager dan het IJsselmeer, het schutten duurt maar kort. Op naar Akkrum ! 

Onderweg belt Joris of hij mee mag varen, en op de boot in de hondenkooi mag blijven slapen. Natuurlijk mag dat, we vinden het gezellig als er een kleinzoon aan boord is. De plannen wijzigen nu in een tussenstop onderweg in Heeg, waar Joris door John en Mariska wordt gebracht. We  blijven daar een nacht slapen, en varen dan morgen door naar Akkrum, een afstand van 12 zeemijl, voor landrotten 22 km. 

De Akkrummers brengen een paar noodzakelijke boodschappen mee, en heerlijke Friese worst van slager Spijkerman, ooit gekroond tot beste slager van Nederland. Na een drankje stappen papa en mama weer op.

Joris heeft het druk : de wildwaterbaan, speeltuin, vissen, eenden voeren.  En natuurlijk z'n Ben & Jerry cookie dough ijsje eten. Oma bakt een torentje pannenkoeken, die er ingaan als (pannen)koek ! 's Avonds heeft oma de hondenkooi al leeggeruimd, en maken we de kooi klaar voor de nacht. De slaapzak zit volgens Joris nog vol zand, dat wordt geregeld. 

Rond 9 uur is de jonge Bloothoofd tot op de draad versleten, en na een grondige beurt van voeten, handen en tanden schuiven we onze logee de kooi in. Hij is pas tevreden als oma de hondenkooi als een tent afsluit, daarna horen we hem niet meer. Voor morgen ochtend vindt Joris 7 uur wel een geschikte tijd voor de speeltuin. Opa en oma zeggen dat ze dan nog liggen te tukken, dus ietsje later moet het wel worden. We laten ons verrassen hoe laat Joris uit z'n kooi ontsnapt !

Daarna nog even een paar boodschappen doen in het pittoreske dorpscentrum van Heeg, en dan richting Akkrum!

de vandaag gevaren route :

Texel - Den Oever

woensdag 27-7-2022

Na ruim een maand Texel is het nu tijd weer verder te gaan. Vanuit Oudeschild over de Waddenzee met je boot bieden zich vele opties aan : Terschelling, Vlieland, Harlingen, Kornwerderzand, Den Helder, Den Oever en over de Noordzee de dichtstbijzijnde zeehaven IJmuiden. En bij iedere keuze horen de variabelen weersituatie, getij, stroom, wind, die bepalen of je kunt, en wanneer je kunt vertrekken.

Wij willen zaterdag de verjaardag van Thijs in Akkrum meevieren, dus we gaan richting Friesland. Ons geplande vertrek was maandag, door het slechte weer is dat verschoven naar vandaag. We vertrekken om 11:30, niet optimaal voor de route die een haakse knik onderweg heeft, waardoor je altijd op 1 van de 2  delen stroom tegen hebt. 

Jammer dat het wieltje van het log waarmee de snelheid door het water wordt gemeten, is gaan vastzitten door het lange stilligen op Texel. Het zit ongeveer een halve meter onder water. We weten nu niet de stroomsnelheid (het verschil tussen watersnelheid en GPS snelheid). Ook de windmeting is door het ontbreken van de watersnelheid van slag.

De wind komt uit het noordwesten, al gauw kunnen de zeilen op. De snelheid is niet hoog, maar het is mooi weer en haast hebben we niet. Door de noordelijke wind is het pittig fris. In het laatste deel van de route, het Visjagersgaatje maken weinig snelheid door de tegenstroom. Uiteindelijk doemt de sluis van Den Oever op. We moeten even wachten op de schutting, maar dan hebben we zoute Waddenzee verruild voor het zoete IJsselmeer.

We hebben vandaag niet veel trek meer in de tocht naar Stavoren, bovendien tekent zich een zware bui af in het Westen. We leggen de boot aan in de Marina Den Oever, we staan nog in hun systeem van een vorige overnachting hier ! Ons deel van de steiger met de kleinere boten begint helaas tekenen van verwaarlozing te vertonen. 

De dreigende bui mist ons op een haar, en trekt weg naar het zuiden. Na een wandeling in de omgeving van de Marina genieten we in de beschutting van de kuip van een meegebrachte Texelse Skuumkoppe, gecompleteerd met een plankje hartige happen.

's Avonds gaat de schipper te water en onder water om het logwieltje weer gangbaar te maken. Het water hier in de haven ziet er niet al te fris uit, Irene staat klaar met een bak heerlijk warm water om de schipper schoon te spoelen en weer fris en fruitig te laten ruiken !

Later op de avond gaan we even buurten bij  Manja en Jan Willem, vrienden van Louise. 's Middags hadden we hun boot al gespot, een prachtige grote aluminium Ovni 454. Jaren geleden zijn ze met twee kleine kinderen op hun toenmalige boot 'Kaat' aan een wereldreis begonnen, maar die niet afgemaakt. Verder dan de Caribic zijn ze niet gekomen, het ritme van een jong gezin paste niet bij het ritme dat vereist is voor een wereldreis. Kaat werd terugverscheept naar Nederland, en verkocht aan een andere wereldreiziger.

Na een langere bootloze periode nu dus weer een zeilboot. Of beter een zeilgigant, zeker in vergelijking met onze notedop. Jan Willem leidt ons rond, kent nog niet overal de weg in de doolhof van hutten, technische ruimtes, waterdichte schotten en apparatuur.  Een Frans ontwerp, maar anders dan je vaak bij Fransen ziet, uitertst doordacht en kwalitatief hoogstaand. Morgen gaan ze onderweg naar Dover als begin van hun vakantie. Liesbeth en Martijn maken dan de oversteek naar Dover vanuit Boulogne. Mogelijk treffen ze elkaar daar in de Marina.

De Dover marina is overigens in de UK nogal omstreden. Er is heel veel overheidsgeld besteed aan een megalomaan project buiten de pieren van Dover. In het ontwerp is geen rekening gehouden met de hoge golven die bij slecht weer de marina inlopen, en er een wildwaterbaan van maken, met steigerende steigers. Geen Engelsman die er z'n boot neerlegt. Zie hier

de vandaag gevaren route :

De hitte is verwaaid - blog nr 500 !

dinsdag 26-7-2022

Sinds de eerste blog op 16 augustus 2009 is dit de 500e blog 'Waarvarenwij'. Oorspronkelijk bedoeld als mogelijkheid om foto's toe te voegen aan onze op schrift bijgehouden reisverhalen, en die te delen met familie, vrienden en bekenden. Tot onze eigen verbazing blijkt de lezerskring veel ruimer. Dat heeft te maken met het feit dat Google de gepubliceerde teksten indexeert, en op trefwoord via de Google zoekmachine de betreffende blog kan worden teruggevonden. Er komen soms leuke reakties binnen van volslagen onbekenden.

Een paar (kijk)cijfers :

Totaal 150085,  gisteren 157, deze maand 2154

Na deze inleiding terug naar de alledaagse realiteit. Ons geplande vertrek is in verband met de stormachtige wind uitgesteld van maandagmiddag naar woensdag. Het plan is om via de sluis in Den Oever naar Stavoren te varen.

Gaan we of gaan we niet

maandag

Vandaag is de dag dat we volgens de planning zullen vertrekken. Voor vertrek checken we altijd de weersverwachtingen, het getij, afwijkingen van de waterstand, en eventuele waarschuwingen van de Kustwacht en Rijkswwaterstaat. Het weerbericht op TV en radio heeft voor de scheepvaart weinig waarde, het is vaak een gemiddelde voor het land. Op het water, waar geen barrieres zijn die de wind afremmen, waait het altijd harder.

Voor een betere weersverwachting op zee en IJsselmeer zijn er bronnen via meerdere media. Zo is er het marifoon weerbericht, dat op internet beschikbaar is, en onderweg regelmatig op vaste tijden via de marifoon kan worden ontvangen.

Websites en apps zoals Windfinder geven gedetailleerde, gelokaliseerde info over windrichting, windkracht en golfhoogte. Onze optimale vertrektijd qua stroom is vanmiddag 14:30. Vanmorgen blijkt dat de weersituatie (zie hiernaast) het vandaag niet toelaat te vertrekken. Tenminste als je verstandig bent, en geen tijdsdruk hebt die van invloed is op die beslissing. 

Wij gaan dus niet, we blijven nog even op Texel tot zich een weerverbetering aankondigt.

De BALLS hebben vanmorgen de sleutel van hun verblijf ingeleverd, deze vakantie zit er voor hen op. Ze komen nog even langs om te lunchen en afscheid te nemen. Louise en Irene maken gezamenlijk een storm wandeling naar het havenhoofd van Oudeschild, en we bekijken op het uitkijkterras van de jachthaven de moedige zeilers die zich in dit weer op de Waddenzee wagen. 

Met de veerboot van 16:00 laten de kids Texel na een heerlijk weekje achter zich.

Winderige zondag

 zondag 24 juli 2022

De windmagneet op Texel, Vlieland en Terschelling werkt weer.  De hoogst gemeten windsnelheid van Nederland hier. Onze buurtjes vertrekken vanmorgen richting Kornwerderzand, niet gehinderd door de actuele stormwaarschuwingen en de stroom die op dit moment voor die route vol tegen loopt. Komt nog bij dat hun motor rare geluiden produceert, en bijna geen koelwater laat zien.

Benieuwd hoe het hen vergaat, kijk ik ze een tijdlang met de verrekijker na vanaf het hoge observatiedek bovenop het havengebouw.  Ik zie ze regelmatig uit het roer lopen, en kan me niet voorstellen dat je in deze omstandigheden plezier beleeft aan zo'n tocht.

Even later komt een klein bootje met een jong stel aan boord de lege plek naast ons innemen. Die komen aangezeild van Den Oever, door het beruchte Gat van de Stier. Ze hebben een barre tocht achter de rug. Alle natte kleding hangen ze even later te drogen.  Maar met de goede instelling, hun humeur lijdt er niet onder.

's Middags worden we opgehaald door de BALLS. De mannen kijken Formule 1,  Irene en Louise fietsen een rondje. De stormachtige wind neemt vrij snel in kracht af. 

Ter gelegenheid van het afscheid van de jonge garde, die morgenochtend om 10 uur  hun glamping moet verlaten, gaan we voor een gezellig afscheidsdiner naar de Catharinahoeve.  

Morgenochtend bekijken we de actuele wind- en golfsituatie, en beslissen dan of we rond 14:30 op de vloedstroom richting Kornwerderzand zullen vertrekken. We willen tegen het weekeinde in Akkrum aanwezig zijn bij de verjaardag van kleinzoon Thijs. Er zit dus voldoende uitwijkmogelijkheid in de planning. 

Fietsrondje Texel

zaterdag 23 juli 2022

We hebben vandaag elektrische fietsen gehuurd, en gaan met de BALLS een rondje Texel doen. Hoe ver we gaan komen, dat zien we in de loop van de dag. Vanaf de jachthaven in Oudeschild rijden we in noordelijke richting over de in de afgelopen jaren flink opgehoogde zeedijk. Er ligt een prachtig fietspad aan de zeekant van de dijk, waardoor je onderweg een prachtig weids uitzicht hebt over het water van de Waddenzee.

Onze eerste stop is bij de IJzeren Kaap, die wij eerder deze vakantie op onze vouwfietsen hebben bezocht. Wat toen een flinke tocht leek,

is met ons moderne, elektrisch ondersteunde vervoer slechts een peuleschil. Verder noordelijk maken we een koffiestop met appeltaart in de tuin van Hotel Prins Hendrik. Voor we verder trekken, bekijken we met een medewerker van Natuurmonumenten door haar telescoop de watervogels in de prachtige natuur, en spotten zo zelfs een fouragerende kraanvogel.

Via de markante historische vuurtoren, die we van binnen en van buiten al vaker hebben bekeken, en het leuke De Cocksdorp, waar in dit blog al eerder melding van is gemaakt, spoeden we ons naar de volgende stop : de Internationale Luchthaven van Texel. Op het terras van het bijbehorende restaurant genieten we een uitbundige lunch, geweldig ! We zitten op te verwaarlozen afstand van de landingsbaan, en de vliegtuigparkeerplaatsen. We kijken steeds angstig naar boven of er geen parachutist op ons bord landt. Toch een absolute aanrader, die unieke plek !

Vervolgens rijden we richting Ecomare, ons ook al bekend van vorige bezoeken, maar sindsdien flink opgewaardeerd met moderne informatietechnologie. We blijven tot sluitingstijd geïnteresseerd rondlopen. Daarna scheiden zich onze wegen, de BALLS naar de glamping, wij moeten onze fietsen voor 6 uur inleveren op de jachthaven. We hebben het deze fietsdag geweldig getroffen met het weer, en de fietsen met hulpmotor hebben prima voldaan.  Ze vergroten de actieradius enorm. 's Avonds genieten we bij de BALLS van een heerlijke BBQ.

Na zonneschijn komt regen

donderdag en vrijdag

Na de hittegolf van de afgelopen dagen is het weer helemaal de weg kwijt. Als we op donderdag wakker worden, regent het pijpenstelen. We zijn dat niet meer gewend, maar we gunnen de natuur z'n douchebeurt. Na de lunch worden we opgehaald met de Mustang, en vermaken we ons met spelletjes op de Glamping. De temperatuur is zo ver gezakt, dat Louis de houtpelletkachel flink opstookt. We verwachten ieder moment brandalarm of erger, maar de installatie van de kachelpijp door het tentdoek blijkt technisch OK.

Het avondmaal bestaande uit pasta met zeekraal en gamba's, valt in de smaak sinds opa zich matigt met het toevoegen van de messcherpe chilivlokken. We maken de rest van de grote voorraad Viennetta soldaat, want dat begint als dessert iedere avond te vervelen. Als compensatie maken een wandeling over de camping, en fietsen nog even ontspannen elektrisch, het is intussen droog geworden. Na de koffie keren we weer Chipwaarts.

Vrijdagmorgen komen de Ouderkerkers per fiets (elektrisch) naar Oudeschild. Daar is op vrijdag markt, en er is een Beach Food Festival georganiseerd op het strandje bij de jachthaven. De pretentieuze naam dekt de inhoud niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet, maar het is in ieder geval een prijzenswaardig initiatief. Het gaat het hele weekend duren, dus wie weet hoe het potentieel nog uitgroeit. De lunch gebruiken we voorzichtigheidshalve liever in het visrestaurant bij de haven.

In de middag blijkt bij Louis en Bart een tochtje met een supersonische rondvaart RIB stiekem op de bucketlist te staan. De rit wordt aangeprezen met snelheden tot 70  km/u, voor Louis als Formule 1 liefhebber eigenlijk een peulenschil, maar samen met Bart laten ze zich, na aanvankelijke aarzeling, toch verleiden. 

Eenmaal ingesnoerd in een reddingsvest, en plaatsgenomen op een racezadel, worden ze toch een beetje onzeker. En bij Louis begint de paling van de lunch spontaan op te spelen. Maar ontsnappen aan deze foltering is er niet bij, het 'point of no return' is gepasseerd. Postend bij de havenmond zien we als achterblijvers het snelheidsmonster met z'n hulpeloze lading voorbijscheuren, en doen we een schietgebedje dat de opvarenden met hun van spanning wit weggetrokken gezichten, na een uur veilig weer mogen terugkeren.

Heel ontspannen keren wij intussen terug naar de boot, en nemen de opties voor de rest van de vakantie door. We besluiten morgen op de jachthaven twee elektrische fietsen te huren, en gezamenlijk met de BALLS een tocht over het eiland te maken, met o.a. een bezoek aan het vliegveld en het daaraan gekoppelde museum en restaurant. 

Na een uur keren Louis en Bart terug van de vaarbeproeving. Ze hebben het manmoedig doorstaan, en de paling is, weliswaar ternauwernood, binnengebleven. Voor het avondmaal vandaag maken we het ons gemakkelijk : vis en frites van het lokale visrestaurant. De BALLS keren daarna per elektrische fiets terug naar de glamping.

Alles elektrisch

dinsdag en woensdag 19 & 20 juli

Op woensdag heeft Irene in het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft een afspraak voor een periodieke oogprik. Dit wordt al de derde keer deze vakantie dat we om verschillende redenen, vanaf Texel met een huurauto naar de 'vaste wal' reizen. Het grote voordeel van Texel, ten opzichte van de andere Waddeneilanden, is dat er een zeer frekwente veerverbinding naar het vasteland is. En de aanwezigheid van een verhuurbedrijf voor auto's, waarmee we tegen lokaal tarief van de veerboot gebruik kunnen maken.

Die veerdienst wordt met een bewonderenswaardige efficiëntie uitgevoerd door de TESO, een eigen coöperatie van de Texelaars. Helaas is de efficiëntie van het auto verhuurbedrijf niet te vergelijken met die van de veerdienst, er mankeert altijd wel iets aan de afspraken. Deze keer hebben we voor twee dagen een auto gehuurd. Het afgesproken type blijkt echter al verhuurd, als ik 's morgens in alle vroegte op mijn vouwfietsje bij het verhuurbedrijf arriveer. 

De elektrische auto die we als vervanger zullen meekrijgen, is nog niet terug van de verhuur, en wordt pas na negenen terugverwacht. Ik kan dus onverrichterzake op de fiets weer terug naar de jachthaven, nadat de verhuurder heeft toegezegd, de auto daar te zullen afleveren. Om 9:30 verschijnt hij daar inderdaad, maar met accu's die onvoldoende geladen zijn om de reis naar Maassluis zonder laadstop af te leggen. 

Tijdens het noodzakelijke opladen van de auto in Den Burg doen we een aantal boodschappen, en genieten op een terras achter het centrale plein in de buurt van de AH, van cappuccino met 'opa's appeltaart'. Daarna bezoeken we het kleine museum 'Oudheidskamer', de moeite waard ! Zodra de lading van de auto voldoende is, vertrekken we met de pont van 13:00. Onderweg raken we vertrouwd met de enigszins eigenzinnige bediening van deze elektrische Corsa.

We combineren het minder aangename medische doel van de reis met een vrolijker aanleiding op dinsdagavond, de housewarming van onze oude buren Hans en Erna van het Kastanjedal op de 70-ste verjaardag van Hans. Ze zijn recent verhuisd naar een prachtig penthouse op 13 hoog aan Het Scheur, met een uniek uitzicht over de Nieuwe Waterweg tot ver op zee voorbij Hoek van Holland (links de zonsondergang). De party is heel geanimeerd gezellig en druk, we zijn pas in de kleine uurtjes terug aan het Kastanjedal. 

Na een korte nacht, waarin van slapen weinig terechtkomt door de hittegolf die als een wollen deken over Nederland hangt, spoeden we ons naar Delft voor de oogprik van Irene, die zonder complicaties snel wordt afgehandeld. Elektrisch verplaatsen we ons weer terug naar Den Helder, we missen net de pont van 13:00, Het geeft ons de tijd voor een snelle snack in de TESO  cafetaria voor we kunnen inschepen voor de volgende overtocht, een half uur later. Met de nieuwe 'Texelstroom', die ook volledig elektrisch wordt aangedreven.

Voor we de auto retourneren, vullen we de gangbare bootvoorraad aan met spullen die niet zo makkelijk per fiets zijn te vervoeren, water, bier, en wijn. Met Louis en Louise spreken we af bij de autoverhuur, en gaan met hen (elektrisch per Mustang) mee naar de camping voor een BBQ. De BALLS hebben voor deze week elektrische fietsen gehuurd, die we even uitproberen met een tochtje naar Paal 15. We snappen nu waarom we zo vaak worden ingehaald door elektrofietsers ! Zonder enige inspanning bereiken we verbluffende snelheden, zelfs bergop of met tegenwind ! Een all-electric day dus vandaag ! Auto's, boot, fietsen.

Na een heerlijke BBQ en een enerverend Kezenspel, dat verdiend door Bart wordt gewonnen, worden we weer afgeleverd op de jachthaven. We gaan proberen iets van het slaaptekort van de afgelopen dagen te compenseren. De temperatuur is in ieder geval terug naar normaal.

BALLS op Texel

maandag 18 juli 2022

Vandaag reizen de BALLS (Bart, Arnold, Louis, Louise) voor een week vanuit het mondaine, enerverende Ouderkerk aan de Amstel, naar het mooie, rustieke eiland Texel. Ze boeken deze extra vakantie laat in het seizoen, dan is het vaak moeilijk nog een leuk onderkomen te vinden. Op deze verscholen gelegen, prachtige ruime plek in de bossen, is recent echter een klein aantal luxe tentwoningen met alle comfort neergezet.

Van afstand gezien lijkt het een gewoon huis, dichterbij zie je dat het een ingenieus soort blokhut is van een frame van dikke houten palen, afgedekt met stevig  strak gespannen tentdoek. Voorzien van alle gemakken, zelfs een zit-ligbad behoort tot de inventaris. En - omdat dit moois nog niet bekend bij het grote publiek, is er een exemplaar vrij, dus een boeking is snel gemaakt.

Vandaag is hun eerste verblijfsdag, de sleutel komt echter pas in de loop van de middag beschikbaar. Rond koffietijd, na aankomst van de veerpont, is hun eerste pleisterplaats de jachthaven in Oudeschild, waar het gezin gastvrij wordt onthaald voor koffiemet koek, en later de lunch. Het weer werkt mee, er wordt voor deze week zelfs een echte hittegolf verwacht. Bart en Arnold beoefenen nog even hun oude specialiteit, het vangen van krabben.

Als de Ouderkerkers op de afgesproken tijd de sleutel in ontvangst hebben genomen, en daarna voor de berg  bagage een opbergplek heeft gevonden, worden we de Mustang opgehaald om dit mooie onderkomen van nabij te komen bekijken. Dit is kamperen 2.0 ! Louise tovert een lekkere maaltijd op tafel (we nemen wel ons eigen bestek mee, in de tent is alle etensgereedschap slechts in 4-voud aanwezig). Het blijft nog lang gezellig, het is al donker als we weer worden 'thuis' gebracht, naar de Chip in de jachthaven van Oudeschild.

Zomerhitte

zondag 17 juli 2022

Zomerhitte - dat is de titel van een door Monique van der Ven geregisseerde film die op Texel speelt, en in 2007 voor een deel hier op de jachthaven is opgenomen (zie hiernaast). De Chip is daar zelfs bij een nachtopname in beeld, na onze weigering rond middernacht onaangekondigd te moeten verkassen.

De titel van die film is nu van toepassing op het weer. De mussen vallen hier dood uit de lucht, zo heet is het. Met een zeewindje, onder de parasol en af en toe een duik in het water kunnen we het in de kuip nog net uithouden. In het water poetsen we de waterlijn schoon, en checken meteen onder water het logwieltje, waarmee snelheid van het schip door het water wordt gemeten. Na langere stilstand wil dat door aangroei nog wel eens vast blijven zitten.

Via een internet link kunnen we de 'Brisk' van Martijn en Liesbeth onderweg volgen, op hun eerste grote reis met dit schip na het verlies van de 'Stormvogel'. Ze zijn gezamenlijk met de 'Medway glory' van kennissen, op een spiegelgladde Noordzee als eerste etappe onderweg van de Roompot naar het Franse Duinkerken. 

Het is een trip van ruim 60 zeemijl, omgerekend ruim 100 km, daarbij kun je slechtere omstandigheden treffen ! Tegen het einde van de middag appt Liesbeth dat ze veilig en wel in Duinkerken afgemeerd liggen, een fantastisch begin van hun vakantie !

Wij doen overdag in deze hitte rustig aan. Na het avondeten met de onlangs gescoorde Texelse lamskoteletten, is de zon en daarmee de temperatuur al flinkt gezakt. Voor de noodzakelijke dagelijkse beweging, pakken we de fietsen voor een tochtje langs de Waddenzee in noordelijke richting. 

Ons doel is de 'IJzeren Kaap', een ranke gietijzeren constructie uit vervlogen tijden, die ons al een tijdje van afstand uitnodigend toelacht. Met de kerktoren van de NH-kerk in Oosterend vormde de IJzeren Kaap een bakenlijn ten behoeve van de schepen in het oostelijke deel van de Texelstroom. Korte tijd was er vlakbij de kaap in 1843 een haventje gevestigd waar de oestervissers uit Oosterend aanmeerden.

Van de oorsponkelijke constructie van vier verdiepingen zijn er door recente dijkverhogingen, nog slechts drie zichtbaar. De onderste zit nu in de grond. De functie van de kaap als hulpmiddel bij de navigatie is vandaag de dag al lang niet meer van toepassing. Het is meer uit architectonisch en maritiem-historisch oogpunt, dat dit fraaie erfgoed als Rijksmonument in ere wordt gehouden. Te vaak vinden dit soort zaken een roemloos einde.

Op zoek naar lam

zaterdag 16 juli 2022

Na het vertrek van Jens en Ruben is het stil geworden aan boord, we schakelen terug naar een ander ritme. Voordeel is dat je in de ochtend ongestoord iets langer kan blijven liggen. Na de dagelijkse douchebeurt en het ontbijt, maken we ons op voor een fietstocht naar een boerderij waar lamsvlees wordt verkocht van daar gefokte lammeren. Op een van onze fietstochten zijn we een bord tegengekomen met een verwijzing naar de verkoop van schapenkaas en lamsvlees. Volgens de kaart zou dat 'de Waddel' moeten zijn aan de Westergeest nr 4, behorend bij Den Burg.

Met dit mooie weer is een fietstocht geen straf, via de Schansweg vinden de Waddel. Een alleraardigste boerin staat ons te woord in haar winkeltje, we scoren een aantal lamskoteletten voor het zondagsmaal. Dat wordt vast genieten. We vervolgen onze toeristische route, op weg terug naar Oudeschild via het Skillepaadje met de Weezenputten. Onderweg passeren we langs de rand van de Hoge Berg de Zandkuil, in bezit van Natuurmonumenten. Het is de afdruk in het landschap die een gletsjer in een van de ijstijden hier heeft achtergelaten. Het aanzicht is indrukwekkend. We moeten hier nog een keer gaan wandelen.

Het Skillepaadje is wondermooi gelegen, met uitzicht op Oudeschild. Het staat in alle info over Texel vermeld, we komen onderweg veel fietsers tegen. We vullen de voorraden aan bij de Spar, en dan is het  tijd voor een wijntje in de zonovergoten kuip, met daarbij een garnalencocktail van zelfgepelde garnalen die we met de TX20 hebben gevangen. Het avondmaal houden we simpel, er ligt nog een klein bergje pannenkoeken, en een meloen die Jens en Ruben niet meer soldaat hebben kunnen maken.

Laatste logeerdag

vrijdag 15 juli 2022

In verband met de door Covid perikelen gewijzigde gezins reisplanning, zullen onze logees Jens en Ruben vanavond al door Martijn van Texel worden opgehaald. Het oorsponkelijke plan was dat de 'Brisk' samen de 'Medway glory' door hun schippers met behulp van opstappers het aankomend weekend alvast naar Dieppe in Frankrijk zou worden overgevaren. De dames en kinderen van beide schepen zouden dan per auto nareizen.

Voor de Brisk gaat dit plaatje nu niet meer op, en bij de huidige gunstige weersverwachting is het ook prima en verantwoord, om Liesbeth met de kinderen vanaf thuishaven Scharendijke al te laten meevaren. Jens en Ruben vinden dat ook wel spannend. Liesbeth gaat een reisblog bijhouden, we gaan ze volgen !

Met Jens en Ruben willen we deze voorlopig laatste logeerdag dag optimaal besteden. In overleg huren we fietsen voor de jongens, waarmee we het in zuidwestelijke richting gelegen nieuwe strand en natuurgebied aan de Prins Hendrik zanddijk willen opzoeken. Het kost enige moeite de fietsen in te regelen op de wensen van de heren, thuis zijn ze mountainbikes gewend met oneindig veel versnellingen, hier moeten ze het met slechts drie versnellingen doen.

Tegen een toch wel heel straffe wind fietsen we vanaf de haven van Oudeschild over het buitendijkse fietspad, van waaraf je een schitterend uitzicht hebt over de Waddenzee. Bij het strand aan de nieuw ontstane Ceres lagune parkeren we de fietsen, en genieten we van zand en zee. De voorraad leeftocht die oma heeft meegenomen, en waar normaal gesproken een heel weeshuis van zou kunnen rondkomen, wordt in snel tempo tot nul gereduceerd. 

Na de terugtocht, die met de harde wind in de rug op racetempo wordt afgelegd, is het tijd voor een ijsje. Geen softijs, maar op verzoek van de jonge heren een paar bollen kwaliteits schepijs van de firma waar opa in het verleden z'n best voor heeft gedaan. Een goede smaak dus bij de mannen. Daarna gaan we op zoek naar een tastbare herinnering aan hun verblijf op Texel. Ook hier weer keuzestress, maar ze gaan naar huis met leuke Texelse souveniers.

We leveren de fietsen op de jachthaven weer in, de jongens zijn meteen al weer verdwenen om met de nieuw verworven vriendjes hier nog even te vissen, te voetballen, en op het speelterrein te ravotten. Oma pakt intussen alle meegebrachte spullen van de jongens weer in, een logeerpartij is altijd een mini volksverhuizing.

Tegen die tijd rijdt papa Martijn al het parkeerterrein bij de jachthaven op. We wisselen de verhalen uit onder het genot van een Texelse Skuumkoppe. De jongens genieten van een pizza, wij genieten van oma's hete kip. Dan is het tijd voor het afscheid, de vertrektijd van 19:00 van de veerboot is onverbiddelijk. Na een dikke knuffel en goede wensen voor hun zeilvakantie, wuiven we de vertrekkers uit. Het wordt weer een stuk stiller op de Chip....