woensdag 15 juni 2011

Bruinvis zwemt mee op de Grevelingen

Nu we door omstandigheden voorlopig  geen langere reizen kunnen ondernemen, maken we tussendoor, als de agenda dat toelaat, de Grevelingen onveilig. Deze keer met broer Marc, ondanks een slechte weersverwachting met 60% kans op regen en Bft 1 als windverwachting. Beide verwachtingen blijken onjuist, we zien geen spat regen en na de aanvankelijke windstilte gaat het steeds harder waaien. Uiteindelijk wordt het dus toch een prachtige zeildag.  Als we de bemanning en de leeftocht voor de dag hebben ingeladen, maken we vanuit de verenigingshaven in Herkingen een rondje Grevelingen via Archipel. De wind shift voordurend in ons voordeel op de aan-de-windse koers, we hoeven nauwelijks door de wind op onze route.


De zeilers laten het vandaag afweten, we zien slechts sporadisch een medezeiler.  Wie het niet laat afweten is een van de bruinvissen, waarvan bekend is dat er een aantal in de Gevelingen huist. Eentje duikt onverwacht op naast de boot in de vaargeul waaraan de Grevelingen z'n naam ontleent. Wat een machtig gezicht, dit is een flink exemplaar die sierlijk zwemmend kennelijk met het grootste gemak de 6 knopen bijhoudt waar wij flink moeite voor moeten doen. Tussendoor luid snuivend en naar lucht happend, en vervolgens z'n rugvin tonend als de kop weer onder water gaat. Als ik besluit de camera te pakken om dit unieke tafereel te vereeuwigen, zien we hem (of haar) snel accelererend met machtige slagen van de staartvin vooruit schieten, kennelijk is deze bruinvis cameraschuw.
Anderen hebben meer geluk gehad bij het vastleggen  van bruinvissen, zie bv. dit filmpje en hier  en nog een.

Via deze links enige info van de bruinvis en z'n biologie , en het profieldocument
En hier een video over de bedreigingen van de bruinvis.

Als we na deze ontmoeting terugvaren naar de haven krijgen we nog onverwacht een flinke bui over ons heen waar veel wind in zit,  met windvlagen tot 22 knopen. Na deze test voor de verstaging zoeken we de haven weer op, en kunnen we tevreden terugkijken op een onverwacht mooie zeildag.

maandag 6 juni 2011

Rond Hemelvaartsdag in de Weerribben

Woensdag 1 juni vertrekken we per automobiel richting Ossenzijl waar we door zus Wil en zwager Daan zijn uitgenodigd om per boot twee dagen mee te genieten van de prachtige omgeving van Ossenzijl en de Weerribben. Nadat Wil en Daan hun eigen 'Liberty' van de hand hebben gedaan, kunnen ze het varen nog niet loslaten en huren zo nu en dan een boot, in dit geval een mooie Doerak 800 van 'Holiday Boatin' uit Sneek.
We arriveren via een bijna lege snelweg al vroeg in De Kluft bij Ossenzijl, en na de koffie vertrekken met de 'Zorba' door het kanaal Steenwijk-Ossenzijl via Steenwijk richting Giethoorn. (klik op de kaarten hiernaast). De Doerak 'ligt lekker in de hand', laat zich gemakkelijk varen. Er zit zelfs een boegschroef in. Veel bruggen worden hier automatisch bediend, een prima vondst voor de watersporters maar we vragen ons af of het wegverkeer hier nou zo blij mee is ! Voor iedere pleziervaarder gaat meteen de brug open, en komt het verkeer tot stilstand.
We zakken af richting Zuid tot op de Beulaker Wijde, en via de Walengracht, Giethoornse Meer en de Wetering gaan we op weg naar de Heuvengracht en de Walengracht. We passeren hier het 'Grote Gat' waar we zo'n veertig jaar geleden met Daan en Wil, toen hun kinderen nog klein waren, met z'n allen (met z'n zevenen !?!) op de 'Marc' van 8 meter hebben overnacht. Ook destijds hadden we gelukkig het weer mee, als we onze herinnering mogen geloven. De toegangsbrug tot het Grote Gat is nu zo krakkemikkig geworden, dat men die geblokkeerd heeft.
De Kalenberger Gracht is nog even schilderachtig als toen, al zien de huizen er nu beter onderhouden uit, wat dan wel weer ten koste gaat van de authentieke verarmde rietdekkers sfeer die er destijds heerste. Als we de 'Zorba' hebben aangelegd in de Kluft, nemen we bezit van onze trekkershut, de slaapplaats voor de komende nacht. We genieten het door Wil (voor)bereide diner op de picknicktafel voor de hut. 

De Hemelvaartsdag is al weer een stralende dag, in de vroege ochtend hangt er nog een geheimzinnige sfeer door de flarden nevel die boven het water hangen. Voor vandaag heeft Daan een rondje Kuinre op het programma staan.
Vanaf de Kluft gelijk stuurboord uit, even later al passeren we in Ossenzijl de nog handbediende brug. Via de Linde varen we naar het knusse plaatsje Kuinre, dat ooit aan de Zuiderzee was gelegen. De Heren van Kuinre hadden in de Middeleeuwen een bedenkelijke reputatie, ze beroofden als piraten vrachtschepen op de Zuiderzee. Maar sinds de inpoldering van de Noordoostpolder leidt Kuinre een stoffig en slapend bestaan. Het toerisme is nu de belangrijkste bron van inkomsten. Het piepkleine sluisje wordt vlot bediend door een vrouwelijke sluiswachter, die in niets meer doet herinneren aan haar piratenafkomst . Als we eenmaal door de sluis zijn, blijken de aanlegmogelijkheden beperkt. Maar we willen toch graag dat broodje kroket uit het plaatselijke eetcafe, dus Daan en ik lopen vanaf de eerste aanlegplaats die we tegenkomen de lange weg terug. Onderweg passeren we een gebouw dat op een kerk lijkt, maar dat blijkt volgens de gevelplaat onjuist te zijn. In 1775 werd het als Boterwaag gebouwd waar gehandeld werd in boter en biggen. Later heeft dit gebouw tot 1972 dienst gedaan als  gemeentehuis, je zou cynisch kunnen zeggen dat er toen politieke koehandel werd bedreven. In 1972 werd Kuinre een deel van de gemeente IJsselham. Maar dat is ook al weer geschiedenis, Kuinre maakt nu deel uit van de gemeente Steenwijkerland.
We varen na onze ongezonde, maar lekkere  lunch verder via de Tussenlinde, de Kuunder of Tjonger, en de Jonkers- of Helomavaart (wat waren ze vroeger besluiteloos bij de naamgeving) en zo komen we bij de moderne vervanger van de Driewegsluis (die we veertig jaar geleden moesten nemen). Via de Lende en de Ossenzijler Sloot komen we weer terug in de Kluft waar we op de voor onze Doerak gereserveerde plaats aanleggen.  Het was een schitterende tocht. 
In het restaurant van de Kluft eten we de beroemde huisspecialiteit (ik zeg niet wat dat is, ga dat zelf maar eens uitproberen), alleen Irene verschalkt een visje. Als toetje bestellen we een reusachtige ijsbeker met vruchten. Daan laat alle vruchtjes keurig in z'n glas zitten, met het idee dat de kok die wel weer voor een volgende klant kan gebruiken. Na nog een kop koffie om de ogen onderweg open te kunnen houden aanvaarden we de terugweg naar huis. Daan en Wil, reuze bedankt voor de fantastische dagen !

zondag 5 juni 2011

Met de 'Adriana' een rondje Katwijk - Braassemermeer

Door de knierevisie van Irene staan onze zeilactiviteiten dit jaar voorlopig op een laag pitje. Op z'n Cruijffiaans gezegd heeft dit nadeel ook z'n voordeel : we kunnen eindelijk een afspraak maken om een dagje mee te varen op de 'Adriana' van de Balverts. Zie ook ons blog van 21 juli 2010, toen we de Adriana op het IJ zagen langskomen.
De 'Adriana' is een eigentijdse versie van een klassieke Katwijkse steilsteven, zoals die vroeger veel als vrachtschip in deze regio in gebruik was. De vader van Cees Balvert voer ook met zo'n schuit. Toen Cees van z'n vervroegde pensioen als hoofdmachinist van de grote vaart ging genieten, werden al snel de eerste schetsen van een aan deze tijd en zijn verlangens aangepaste versie als pleziervaartuig op papier gezet. Via een door een scheepstekenaar vervaardigde CAD versie van de tekeningen werd een staalplaat snijpakket besteld, en grotendeels eigenhandig met enige ondersteuning van een lasser op een kleine werf in de buurt in elkaar gezet. Gezien de achtergrond van Cees zit het met de kwaliteit en de technische uitrusting wel snor, de enige misser bleek achteraf de keuze van een gereviseerde DAF als aandrijving te zijn. De omgeving spreekt nog over de geweldige rookgordijnen die de DAF kon leggen. Na een tochtje met de Adriana leek het wel of er een hevige raffinaderijbrand had gewoed. Dus werd snel een vervangende motor aangeschaft en geinstalleerd, dit keer een originele scheepsmotor van Volvo Penta, gebaseerd op een Deutz basismotor. Voorwaar een prachtig stuk techniek, die bij iedereen die een technisch hart heeft, dat hart sneller laat kloppen. De sonore brom klinkt als een Ferrari voor een F1 liefhebber. Het geheel, en niet in de laatste plaats de prachtig gevormde en strakke romp maakt een fantastische indruk. En volgens de trotse eigenaar zit het mooiste zelfs onder de waterlijn, daar kunnen dus alleen de vissen van genieten, maar een tastbaar feit is dat het rondspant ontwerp het varen tot een waar genoegen maakt.

Op 21 mei is het dan zover :  met schipper/bouwer Cees en echtgenote Jeanne (die ook wel Adriana genoemd wordt, dat is dus de verklaring van de naam op de schuit), en in gezelschap van Irene's zus en zwager Wil en Daan schepen we ons in onder een strakblauwe hemel en bij een heerlijke temperatuur.  De schuit ligt afgemeerd aan de eigen achertuin tegen een steiger, die zo zwaar gebouwd is dat zelfs het SS Rotterdam met windkracht 11 nog niet van z'n plaats zou worden geblazen.  Je verwacht natuurlijk ook niet anders van de bouwer van deze boot, die  met z'n 15 meter tegen de 20 ton weegt !
De tocht voert ons door het prachtige Hollandse landschap in dit deel van het land. Via de Rijn, de Does, de Wijde Aa, het Braassemermeer, en de Kagerplassen terug naar Katwijk. Zie de bijgevoegede kaartjes, klik erop voor vergroting. Bij het ontwerp van de boot is rekening gehouden met de maximum doorvaarthoogte van de meeste bruggen in de omgeving, zodat die in principe zonder wachttijd genomen kunnen worden. Bij sommige bruggen moeten de  mast en de vlaggenmast gestreken worden, maar daar hoef je niet voor uit je luie stoel wat dat gaat hier aan boord pneumatisch met een druk op de knop. Het blijkt vandaag een drukte van belang op het water, er zijn meer mensen op het idee gekomen om een vaartochtje te maken ! Onderweg genieten we volop van het natuurschoon, en van de rijkelijk meegebrachte victualiĆ«n in de vorm van vaste en vloeibare versnaperingen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we tijdens het
varen iets minder gecharmeerd raken van het lokale watersportpubliek dat zich deze dag in groten getale op het water waagt, vooral het sloepenvolk is ruim vertegenwoordigd. Niet gehinderd door enig fatsoen en nog minder door enige kennis van vaarregels en notie van snelheidsbeperkingen, ontstaan regelmatig tenenkrommende situaties rond opengaande en openstaande bruggen en andere obstakels. Achteruitkijken is er niet bij, en letterlijk en figuurlijk vooruitkijken meestal ook niet. Als je dat zo ziet, zou je wensen dat er snel een vaarbewijsplicht komt voor iedereen die een boot bestuurt. En verder hebben we geen politieboot gezien, dus de waterwouten mogen wat ons betreft ook wel een tandje bijzetten.

Maar niettemin was het een prachtige dag waar we zeer van hebben genoten, en die hopelijk nog eens voor herhaling vatbaar is !

Meer foto's zijn te vinden op : fotos