Plons !

Onderweg van Enkhuizen naar Volendam kwam er een forse onweersbui overwaaien met veel wind en een beetje regen. De gemeentehaven van Volendam lag overvol met van die veel te grote motorboten waarvan de schippers met heel foute blondines met veel te grote haardossen en dito boezems veel te veel witte wijn zitten te drinken. Het was dus tenminste driedubbel stapelen geblazen voor de zeilers. Het knusse van de gemeentehaven van Volendam is helaas volledig verdwenen. Het aanleggen naast een Duitse roestbak bleek een rampenplan.

Daarom voeren we in de bui door naar de marina, waar na een snel telefoontje nog volop plaats bleek te zijn, weliswaar in een 11 meterbox, maar daar is mee te leven. De Marina is qua uitstraling nog Volendamser dan Volendam ! Er zijn rondom de marina heel veel vakantiehuisjes in Volendammer stijl gebouwd.
Op de foto links het havenkantoor op de kingsize steiger, met daaronder een sanitair unit die voor geen enkele marina in Nederland onderdoet, een echte aanrader. En daarbij prijzen waarvan je in deze crisistijd nog heel vrolijk kan worden. En voor bezoekers is er een groot gratis parkeerterrein. We komen hier zeker terug !

Bij het aanleggen was er plotseling een grote plons, Irene struikelde over de afstap naar de vingerpier en verdween volledig onder water. Gelukkig kwam ze na een tijdje wel weer boven, en via de zwemtrap is ze er weer eruit geklauterd, met helaas enige schade in de vorm van een dikke enkel. We hebben dus maar een borrel met een visje voor de schrik genomen, en laten morgen een lokale medicus even naar de enkel kijken !

Groene monsters op het IJsselmeer

Vanmorgen (maandag) vertrokken we even na half tien vanuit Makkum voor onze volgende geplande tussenstop : Enkhuizen. De lucht stralend blauw, al vroeg warm en een klein zuchtje wind uit noordelijke richting. Dus de motor aan en niet meer uit voor de bestemming. Koers 185 graden in een rechte streep, dus de stuurautomaat aan, en relaxed krantje lezen zoals op de foto. Toen we de Friese kust achter ons hadden gelaten,  begon het spektakel : horden kleine groene en bruine vliegjes meenden te moeten landen op de Chip. Na enige tijd ontstonden hele lagen vieze drab, want de meeste vliegjes bliezen gelijk hun laatste adem uit. Zelfs op onze gedeeltelijk blote lijven kwam een laag vliegen te zitten. Op een gegeven vluchtte Irene zelfs naar binnen, maar daar was de situatie nauwelijks beter ! Eenmaal in Enkhuizen aangekomen, hebben we de boot helemaal schoongespoten en in de kajuit de vliegen met de stofzuiger opgezogen. Bij de volgende etappe op het IJsselmeer (morgen naar Volendam) zullen we de hor voor de ingang van de kajuit zetten. Die hadden we ooit gemaakt voor dit soort situaties, maar vandaag kwam het onverwacht, en was het te laat om nog iets te kunnen doen.

Tropische vaardag

In Harlingen was er zaterdagmiddag na een vlotte reis vanaf Birdaard nog een plaatsje vrij in de Singel bij de Harlinger Watersportvereniging (zie foto links). Zondagmorgen om 11 uur hadden we de brug besteld om uit de Singel te kunnen varen, om zodoende het tij mee te hebben in de Boontjes op weg naar Kornwerderzand. Er waren meer mensen met dezelfde planning, bij de Tsjerk Hiddeszsluizen was het een drukte van belang. Gelukkig konden we per marifoon de sluiswachter ervan overtuigen dat we er net nog bij zouden kunnen, en met wat passen en meten lukte dat zowaar.

Buiten de pieren op zee leek het wel een snelweg, een deel van de kolonne schepen ging richting Vlieland / Terschelling, de rest naar de sluizen van Kornwerderzand. Jammer genoeg was er te weinig wind om het alleen op de zeilen te doen, dus motortje zachtjes erbij. De meeste jachten denderden ons voorbij, maar toen we bij Kornwerderzand aankwamen. lag  iedereen te wachten, en ja geluk moet je hebben, we kregen weer het laatste plaatsje in de sluis. Soms is het een groot voordeel een kleine boot te hebben....

In Makkum aangekomen bleek het een drukte van belang. Op de Brouwersdam in Zeeland kennen ze het 'Concert at sea', in Makkum  hebben ze het 'Concert in sea'. De toeschouwers staan hier om de boot met artiesten in het ondiepe water. En uiteraard zoals ook wij, op het nabijgelegen strand met de voetjes in het water. In Scheveningen zal het niet veel drukker geweest zijn, het leek wel of heel Friesland hier op het strand lag. In de Marina snel nog een vakantiewas gedraaid, en daarna per fiets langs de boulevard gefietst. In de hitte hadden we vandaag geen trek in koken, op een terras hebben we voor de verandering eens lekker gesnackt.

Op het Friese platteland

Donderdag was de laatste dag van Louis & Louise en de kleinzonen in Esonstad, en natuurlijk de dag van de laatste groepswedstrijd in het WK van Oranje tegen Kameroen. 's Morgens lekker relaxed wakker worden en even inkopen doen. 's Middags naar het zwembad met de hele familie, iedereen kan daar zo naar binnen lopen dus oma en opa hebben zwartgezwommen daar. De pret was er niet minder om. 's Avonds een diner bestaande uit Unox soep en pannenkoeken, en daarna de wedstrijd van Oranje met uiteraard oranje tompoezen. Gelukkig gaat Oranje door naar de achtste finale !

Vrijdagmorgen komen L+L+A+B bij de jachthaven in Oostmahorn voor hun thuisreis (via de zeehondjes van Pieterburen) nog even afscheid nemen, waarna wij met een zuchtje wind onder zeil spoedig daarna richting vasteland Friesland vertrekken. Voor de sluis naar de Dokkumer Ee laat de wind het helemaal afweten, dus gaat het ijzeren zeil aan. Door de Friese landerijen zakken we af naar Burdaard (Fries voor Birdaard) en leggen aan in de zeer ondiepe lokale jachthaven. Bijgaand een paar sfeerfotootjes. We eten een gigantische coupe ijs met verse aardbeien op een ponton naast een van de twee bruggen die Birdaard rijk is.

Morgen (zaterdag) hebben we plannen om vroeg naar Harlingen te varen, daar inkopen en de was te doen en het weekend in gepaste rust door te brengen. De ochtendschemering met z'n geheimzinnige mistflarden zo rond een uur of 6 brengt ons daarvoor in ieder geval vast in de stemming

Kleinste bewoonde Waddeneiland

Woensdag 23 juni was het dan zover : voor ons allen wachtte het eerste bezoek aan Nederlands' kleinste Waddeneiland, 17 km lang en 4 km breed met 1000 inwoners. Cees heeft in z'n diensttijd ooit over het Wad een barre overtocht te voet gemaakt, maar toen niets van het eiland gezien. Dus nu met onze 'privé' snelboot vanaf Esonstad door de sluizen bij Lauwersoog over een spiegelgladde Waddenzee naar 'Schier', dat z'n naam te danken heeft aan de Schiere monniken, die daar al in 1465 hun eerste kerkje bouwden. De Friese familie van Starkenborgh Stachouwer heeft de 'Heerlijkheid Schiermonnikoog' van 1638 tot 1859 in bezit gehad, maar verkocht het aan John Eric Banck, die het vervolgens in 1878 aan de Duitse graaf  Bernstorf verkocht. Na de Tweede Wereldoorlog werd het weer Nederlands. Het enige dorpje op het eiland heet ook Schiermonnikoog, en is gebouwd als vervanger van het oude, westelijker gelegen dorp dat in 1760 in zee verdween.

Terug in het heden : het bleek een fantastische dag. Het strand ligt op loopafstand van het dorp, en eenmaal op het strand genoten Arnold en Bart volop, ze gaven daar wel ieder hun eigen invulling aan.
Arnold vermaakte zich prima in een stroompje tussen de zandbanken, nadat we hem hadden verlost van de nodige in de weg zittende kleding en een door zeewater tot reusachtige afmetingen opgezwollen luier.

Na enige substantiële bijdragen aan de lokale Schierse horeca en economie vanwege de periodieke honger en dorst keerden we aan het eind van de middag zoals dat heet moe maar voldaan terug naar Esonstad.

Op de terugweg via het Wad keken we nog uit naar een vlakbij gesignaleerde en waarschijnlijk verdwaalde Orca, maar die bleek al gevangen en getransporteerd naar het Dolfinarium in Harderwijk.
Hij of zij haalde 's avonds zelfs het TV journaal. De Orca blijkt zeer verzwakt en overleeft het avontuur mogelijk niet.

De schipper van de snelboot was kennelijk nog niet erg ervaren, want aanleggen kon hij niet. Wij kregen er het heen en weer van. De aanlegprocedure duurde bijna net zo lang als de overtocht. Dat had de schipper waarschijnlijk al voorzien, want  we vertrokken een kwartier te vroeg vanaf het eiland. Leuk voor passagiers die dachten op het laatste moment nog de boot te kunnen halen.

Eindelijk een beetje zomer

Zondag fietsen we tegen een harde en koude noordoostenwind van Dokkum naar Esonstad, waar Louise, Louis, Arnold en Bart zijn aangekomen voor een weekje vakantie. Esonstad ligt aan het Lauwersmeer tegen Oostmahorn aan, en is in 2005 als vakantiepark nieuw gebouwd door Landall in de vorm van een Oudhollands stadje. Heel bijzonder ! We zijn hier al eens eerder geweest toen Esonstad net was geopend. Aanrader voor gezinnen met jonge kinderen. De andere opa en oma, Arnold en Hennie zijn er ook een dagje, en gezamenlijk gaan we in Dokkum in 'de Waag' een hapje eten. Het bespaart ons (de fietsen gaan mee in de kofferbak) de fietstocht terug.

Maandag varen we vanuit Dokkum, gedeeltelijk over het uitgestorven Lauwersmeer, naar de jachthaven van Oostmahorn. Louis en kleine Arnold varen mee, Arnold heel stoer met z'n nieuwe zwemvestje aan. Louis knipt een grote hoeveelheid foto's van het mooie Friese natuurlandschap. 's Avonds begint het op te klaren en op dinsdag is het zowaar een zomerse dag. Zo'n jachthaven ziet er met een zonnetje aan de hemel er gelijk heel anders uit, hoewel het een beetje vervallen boel is hier in Oostmahorn. De crisis heeft heel al veel eerder toegeslagen, sinds ons vorige bezoek een paar jaar geleden is er niets veranderd.

Arnold vermaakt zich 's morgens prima in het zwembad en later in de speeltuin, waar ook oma en opa veel plezier hebben op het gigantisch grote springkussen . 's Avonds eten we samen verse vis die we in Lauwersoog hebben ingekocht. We bestellen kaartjes voor een tocht naar Schiermonnikoog op woensdag. Als speciale service voor de gasten van Esonstad vertrekt er een klein veerpontje direkt voor de deur, vanuit het oude haventje van Oostmahorn.

Snelheidsrecord

Op donderdag 17 juni vertrekken we 1 uur na laagwater Vlieland ( dus om 8 uur 's morgens) bij harde wind uit ONO naar Harlingen. We hijsen het zeil al in de haven. Het eerste deel door de Vliesloot met wind tegen stroom is heftig, vandaar dat we doorvaren richting Stortemelk om een bezeilde koers naar de Vliestroom te hebben. De wind heeft uitschieters tot 22 knopen (voor de niet-zeevarenden : 6 Beaufort). Met de stroom mee varen we zelfs met gereefd zeil en maar 40% uitgerolde genua regelmatig met een snelheid over de grond van meer dan 8 knopen, zo snel hebben we onder zeil nog nooit gevaren. Onder een prachtig zonnetje is dit een fantastische tocht. Een paar jaar terug zouden we lekker in de haven blijven liggen, maar in de loop van de tijd verleg je je grenzen. Links een fotootje dat Irene onderweg heeft geschoten. Om 10:30 lagen we al voor de Tsjerk Hiddesz sluizen in Harlingen, en zijn doorgevaren naar de Watersportvereniging in de NO Singel waar we met weinig schepen blijken te liggen. Tijdens het fourageren klagen de middenstanders steen en been dat er zo weinig toeristen zijn dit jaar. 's Avonds bezoeken we tante Toet, die inmiddels de eerbiedwaardige leeftijd van 95 jaar heeft bereikt maar die lichamelijk en geestelijk wel twintig jaar jonger lijkt. Heel gezellig !

Op vrijdag (18 juni) hebben we de opening van de brug om uit de Singel te kunnen varen om 10 uur besteld. We willen richting Leeuwarden, op weg naar het Lauwersmeer waar Louise en Louis met de kinderen een weekje op vakantie zijn. De Friese brugwachters draaien hun bruggen zo snel (kunnen ze niet een paar van deze Friezen naar Zeeland exporteren ?)  en met de genua erbij op sommige stukken schieten we zo snel op dat we besluiten door te varen naar Dokkum. We vinden nog net een beschut plaatsje tussen de molens, onderaan de dijk. We blijven hier twee nachten, want we willen morgen de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Japan natuurlijk niet missen ! Het weer wil nog niet erg meewerken, nog steeds koud en harde wind.

Omzet Berenburg op Vlieland explodeert

Hoewel de zon dapper haar best doet een beetje warmte te brengen, wordt dat tegengewerkt door een harde Noordoostenwind die door het koude Noordzeewater is afgekoeld. Wij proberen ons warm te houden door zo nu en dan een sigaartje op te steken. Uit de wind en in de zon is het heerlijk. En Vlieland heeft ook prachtige fietspaden door de bossen. Gisteravond in de kajuit was de temperatuur maar 15 graden, van het voetbal van Brazilië en Noord Korea werden we ook niet warm, en hebben toen maar bij het nuttigen van een hartverwarmertje de kachel erbij aangezet.

De jachthaven is half leeg, met deze wind durft niemand naar Vlieland te varen.

Ons plan is om morgen weer naar Harlingen te vertrekken, als de wind en de golfhoogte dat toelaten. Om optimaal van het tij te profiteren, zouden we rond 8 uur moeten vertrekken. We zien wel...

Bijgaand een paar sfeerplaatjes van de jachthaven van Vlieland.

Groeten vanuit Vlieland

Donderdag 10 juni heeft de gipsverbandmeester van het Amstelland Ziekenhuis een prachtig blauw gekleurd kunststof gips aangelegd. gelukkig met duim en wijsvinger vrij, dat geeft toch iets meer bewegingsvrijheid. Vrijdag vertrekken we vanuit de Sixhaven naar Enkhuizen. Onderweg harde wind, tot Beaufort 6 maar gelukkig bijna van achteren dus we gingen als de brandweer. In Enkhuizen onze eerste Hollandse Nieuwe van dit jaar genoten bij de ons bekende visboer, lekker wijntje erbij.
Zaterdag was de planning naar Harlingen te varen, maar opnieuw hadden de weermannen het bij het verkeerde eind. In plaats van de beloofde windvermindering kwam er een stormwaarschuwing, natuurlijk net toen we midden op het IJsselmeer zaten. We waren blij heelhuids Makkum te kunnen halen.


Zondag 13 juni dan via de sluizen van Kornwerderzand en de Waddenzee naar Vlieland. Weer niet met de beloofde wind, maar deze keer minder dan verwacht dus dat werd een pleziertochtje op de motor. De Waddenzee leek de Kalverstraat wel, dat zal te maken hebben met het Oerol festival dat tot 20 juni op Terschelling woedt.
Bijgaand een sfeerplaatje onderweg in het Pannengat met de toevallig passerende museumsleepboot 'Holland' en een passerende platbodem. De Waddenzee als een spiegel, dat zie je niet vaak.

Irene in het gips

Maandagmorgen na de dagelijkse douchebeurt slaat het noodlot toe voor Irene : een hobbeltje veroorzaakt een val waarbij haar hand dubbelslaat. Resultaat : na een ambulancetocht door Louise naar Amstelveen blijkt een middenhandsbeentje gebroken. Er wordt een reusachtig blok gips tot aan de elleboog aangebracht. Donderdag wordt dat vervangen door een iets handzamer formaat dat 4 weken moet blijven zitten. We zijn dinsdag doorgevaren naar de Sixhaven in Amsterdam, waar we tot vrijdag blijven liggen, en van waaruit we gemakkelijk even naar Amstelveen kunnen metro-en. En Amsterdam verkennen. Helaas werkt het weer niet erg mee, tussenbeide regent het pijpenstelen.

We zijn weer onderweg!

We zijn sinds woensdag 2 juni weer op de 'Chip' ingescheept. Omdat we nog niet aan boord  zijn geweest, moeten we twee keer rijden om alles aan boord te krijgen, eerst alle nieuwe kussens en daarna alle kleding en overige uitrusting voor 2 maanden verblijf aan boord. Prompt natuurlijk een paar zaken vergeten waardoor we woensdagavond nog even terug naar huis moeten. Maar donderdag is het dan zover, trossen los en naar Stellendam via 3 sluizen en het Haringvliet. Gelijk een vuurdoop met windkracht 5 op de kop. Vrijdag 's morgens vroeg door de sluis het Slijkgat op en onderweg naar Scheveningen. 's Avonds borrelen op de 'Trijn Hobbel' van Wouter en Tineke, mede-leden van de Compromisclub en ervaringen uitwisselen over de inrichting van onze boten. Voor komend winterseizoen weer het nodige kluswerk in het verschiet !
Zaterdag vroeg al weer op zee onderweg naar IJmuiden. Weinig wind, de zee is als een spiegel. 's Middags heerlijk luieren op het drukke strand. Zondag komen Lou Lou met Arnold en Bart op bezoek. Arnold wordt voor het eerst in z'n nieuwe reddingsvest gehesen en dendert over de steigers van de Marina IJmuiden (ja die marina die met geld van Holleeder is gebouwd door Enstra). Op het strand is het genieten voor het kleine mannetje. Helaas wordt het weer in de loop van de dag steeds slechter. Op de terugweg van het parkeerterrein waar we de jongelui helpen inschepen in hun auto, lopen we oud collega Hans en Ingrid Hermans letterlijk tegen het lijf. Onder het genot van een wijntje halen we gezellig oude herinneringen op. Daarna in het lokale restaurant de specialiteit van de chef (slibtong) gegeten. Morgen (maandag) zijn we van plan door te varen naar Amsterdam (Sixhaven) om nog wat inkopen (o.a. koffievoorraad voor de Nespresso)  te doen.