maandag 12 oktober 2015

Zeilseizoen 2015 ten einde...


Maandag 12 oktober 2015.

Met de firma van Ast van de winterberging in Brouwershaven is voor vandaag de afspraak gemaakt de boot rond het middaguur bij de mastenkraan af te leveren.
In de Herkingense jachthaven ontdoen we de 'Chip' van alle overtollige spullen, en stouwen die in de auto. Daarna gaan de trossen los voor de overtocht naar Brouwershaven, die ongeveer anderhalf uur gaat duren, terwijl Irene de auto rond de Grevelingen rijdt.

Het is behoorlijk koud, de thermometer blijft op 6 graden steken, gelukkig is er een waterig zonnetje en weinig wind. De schipper is er goed op gekleed met zeillaarzen, dubbele jassen, truien, handschoenen en wintersportmuts. De stuurautomaat gaat aan, die kan in de luwte vanonder de buiskap in de gaten worden gehouden. Er zijn weinig schepen om rekening mee te houden op de Grevelingen, de 'Chip' steekt alle hoeken af die mogelijk zijn. Klokslag 12:50 meren we af bij van Ast.

De motor is voor het grootste deel al winterklaar gemaakt, nu moet de thermostaat nog worden verwijderd om de antivries in de noodzakelijke hoeken en gaten te krijgen. Onderweg is tijdens de broodjeslunch de drinkwatertank al leeg gepompt. De elektrische aansluitingen naar de mast worden losgemaakt, en de buiskap gaat eraf. Daarmee is het zeilseizoen 2015 definitief ten einde !


zondag 23 augustus 2015

Rondje Grevelingen


Zaterdag 22-8.  Wij hebben met Lucie en Jan afgesproken een dagje te gaan varen. De weersvooruitzichten zijn perfect, na de koffie aan boord hijsen we de zeilen en varen we de Grevelingen op.  De wind is ZO, we varen langs de oostzijde van de Veermansplaat, via Hals en Vlieger, en langs het eiland Archipel, naar de Punt.

Er heerst een behoorlijke drukte op de Grevelingen, zo nu en dan moet er uitgeweken worden, maar met een gematigd windje gaat alles heel relaxed. We willen bij de Punt aanleggen om de nieuwe villa's te bekijken die daar gebouwd zijn / worden. Na de opgeblazen verhalen in de pers vallen ze eigenlijk qua uiterlijk en omvang een beetje tegen. Helaas kunnen we niet aanleggen, alle steigers zijn volbezet. We varen door naar de haven aan het Springersdiep, ook daar geen schijn van kans om aan te leggen. In plaats van een picknick in de natuur wordt het een lunch aan boord.

Via Port Zelande varen we dan rustig op de motor terug richting Herkingen. Af en toe opgeschrikt door in overtreding zijnde, op hoge snelheid vlak langsvarende motorboten met reusachtige hekgolven. Op de Grevelingen geldt toch echt een maximum vaarsnelheid van 15 km/uur, sneller mag alleen in sommige duidelijk aangegeven vaargebieden. En volgens artikel 8.04 van het BPR mogen bestuurders van een snelle motorboot geen hinder of gevaar voor andere gebruikers van het vaarwater veroorzaken. Afgezien van deze kleine ongemakken is het een fantastische vaardag waar we met z'n allen van genieten.

Om 18:30 zijn we terug in Herkingen van ons rondje Grevelingen, en parkeren de Chip in box Delta 37. Het borreluurtje schiet erbij in, we maken snel schoon schip en stappen dan in de auto's op weg naar Bruinisse, waar we een tafel hebben gereserveerd bij de Vrienden van Bru. Zoals gewoonlijk is het goed tafelen daar, het is al pikdonker als we moe maar voldaan huiswaarts keren.

Ons navigatiesysteem waarschuwt voor 'verkeersbelemmeringen op de route', probeert ons eerst via de pont in Rozenburg te leiden, en stuurt ons dan op dit nachtelijk uur door de Maastunnel en hartje Rotterdam. Achteraf zonder echte noodzaak, want de wegafsluiting van de A20 begint pas voorbij Maassluis. Het is al zondag als we in Maassluis arriveren.

De gevaren route volgens Marine Traffic is hieronder afgebeeld.


dinsdag 18 augustus 2015

Terug op honk - Herkingen


Dinsdag 18-8. Het heeft de afgelopen nacht flink geregend, en de in de weersverwachtingen beloofde zon zien we niet. Bij de warme bakker halen we broodjes voor de terugtocht naar de thuishaven. Het marifoon weerbericht geeft 's morgens een stormwaarschuwing ZW Bft 6 voor station Zierikzee. In de haven merk je daar op dit moment niet zo veel van, bovendien varen we straks met de wind dwars of grotendeels in de rug, we wagen het er maar op. Aangezien we gestapeld liggen moeten we met de buren afstemmen hoe laat we vertrekken, we zetten in op 12:00. We maken intussen een gezellig praatje met een van onze buurmannen, die opstapper is bij de KNRM Dordrecht. Uiteindelijk wordt het een kwartiertje later, maar dan gaan we op weg door het Havenkanaal.

Op de Oosterschelde merk je meer van de wind en de zeegang, maar het wordt op onze koers niet onaangenaam. We passeren de Zeelandbrug onder dezelfde boog als gisteren, nu met Irene aan het roer. We moeten zo'n boog in het midden passeren in verband met de doorvaarthoogte. Daarna gaat de genua uit, die is het gemakkelijkst te hanteren op voor-de-windse koersen, en die kan gemakkelijk gedeeltelijk of helemaal weer ingerold worden. We zien links en rechts zware buien aankomen, maar de regen daarvan valt niet bij ons. Waar we wel mee te maken krijgen is de wind die in de buien zit. Op een gegeven moment loopt de windsnelheid op tot 27 knopen, dat is een dikke windkracht 6. Krijgt het KNMI toch nog gelijk. We gaan als de brandweer, op onze koers is die windsnelheid zelfs verrassend goed te hanteren. In het Zijpe zakt de wind enigszins in, we moeten zelfs even de motor bijzetten om een bruine vloot schip onder vol tuig de ruimte te geven. Vlak voor Bruinisse komt er weer een dikke bui opzetten. We trekken uit voorzorg onze zeilpakken aan om niet bij het aanleggen in de sluis door overvloedige regenval verrast te worden.

Bij de sluis is het onverwacht druk, en er moet ook een sleepboot worden geschut. Maar uiteindelijk ligt toch iedereen in de sluis. De gevreesde plensbui blijkt een kort miezerig buitje te zijn. Na de sluis varen we op een winderige Grevelingen naar onze thuishaven Herkingen.

We ruimen de 'Chip' na 12 dagen varen zo goed mogelijk op, en laden de Focus in met alles wat mee naar huis moet.

Nel trakteert ons op een afscheidsetentje in restaurant 'Bolbaken' op de nabijgelegen Marina, en daarna keren we huiswaarts.
Het waren reuze gezellige dagen, we hebben met z'n drieën veel gezien en meegemaakt. En op de laatste dagen na, werkte het weer prima mee.

motorurenstand  : 1020
aantal pageviews : de 40.000 komt in zicht (zie overzicht onderaan de pagina)



De gevaren route :












maandag 17 augustus 2015

Zierikzee


Maandag 17-8. De lekkere zon van gisteren is door het complexe lagedruksysteem boven NL verdreven. Helaas delen wij  nu de bewolking met de rest van het land. Vannacht heeft het ook al flink geregend. Even na negenen sturen we het Veerse Meer op. Er staat een stevige, koude wind, bijna pal noord.

Via de Zandkreeksluis schutten we naar de Oosterschelde, waar het nu laag water is. In de sluis probeert een grote Belgische boot zich tijdens het schutten op te hangen. De schipperse heeft de tegenwoordigheid van geest de lijn door te snijden, waardoor de boot weer in z'n element plonst.

Als we vanuit de sluis door de Zandkreek de Oosterschelde opvaren, waaien we uit ons hemd. In plaats van de aangekondigde Bft 3-4 staat er ruim  NNW 5. De golven lopen daardoor in deze hoek hoog op, we stuiteren dat het een lieve lust is, en nemen veel water over. Alles wordt zout.

De uitgezette koers is rechtstreeks naar Zierikzee. Maar onder deze omstandigheden, waar we soms wel meer dan een meter omhoogspringen, wil ik niet onder de bogen van de Zeelandbrug door, met de kans alles wat op de mast staat kwijt te raken. Na de O3 boei buigen we naar het noorden af om beschutting en rustiger water op te zoeken. Deze strategie werkt, als we bij de brug aankomen springen we minder, en kunnen we zonder problemen er onder door. Irene stuurt als een volleerde stuurvrouw de havenmond en het Havenkanaal in. Wat een contrast, het rustige water tussen de dijken in vergelijking met de kolkende Oosterschelde.

In Zierikzee is het in de haven nog redelijk druk. Wij leggen op verzoek van de havenmeester aan tegen een zeilboot van onze lengte. De bewoners daarvan hebben we ook in Middelburg ontmoet.
We gaan Zierikzee te voet verkennen, het blijft gelukkig droog. De dames verdelen hun aandacht tussen de middenstand en het culturele erfgoed, beide zijn hier in overvloed aanwezig. Door de lage buitentemperatuur worden de benen steeds strammer, Nel nodigt ons uit voor een cappuccino onder een infrarood kanon.

Zodra we opgewarmd zijn, keren we terug naar de boot. We blijken er drie buren bijgekregen te hebben, we liggen nu 5-dik gestapeld. Bijgaand een paar sfeerfoto's.




















De gevaren route :





zondag 16 augustus 2015

Kamperland (2)


Zondag 16-8. De zon schijnt al vroeg door de ramen. Dat is het voordeel van de provincie Zeeland, de meeste zonuren van Nederland, en dat terwijl de rest van het land zucht onder stromen overvloedige regenval.

Net als we heerlijk buiten in de kuip zitten te ontbijten, scheurt een van de vaste liggers een paar boxen naast ons, met volle snelheid vanaf z'n box, rakelings langs de meerpalen die aan het einde van iedere box staan. Ik maak me al zorgen over onze boot, tot hij een klamp aan de buitenkant op zo'n meerpaal vlak bij ons tegenkomt, die achter een van z'n scepters haakt. Een megaklap is het gevolg, de boot ligt stil en meerpaal staat vanaf nu scheef in het water, en het polyester dek rond de kromme scepter is ook niet fris meer. Schaapachtig vertelt de man dat het nu al de tweede keer is dat hem dit overkomt. Even later komt de havenmeester de schade opnemen, hij bromt dat zo'n paal 800 Euro kost.

We maken een lekkere fietstocht over de Schotsman, het recreatiegebied langs de noordzijde van het Veerse Meer. Met dit weer is bijna iedereen hier met watersport bezig, leuk om te zien. Bijgaand een paar foto's als sfeerimpressie. In de kuip genieten we verder van de zon !
Morgenochtend vertrekken we richting Oosterschelde.







zaterdag 15 augustus 2015

Kamperland


Zaterdag 15-8. Vandaag een korte reis : Middelburg - Kamperland. We varen langs Veere, waar we in de Veerse sluis een half metertje zakken, om het niveauverschil tussen het Kanaal door Walcheren en het Veerse Meer te overbruggen. Het Veerse Meer, vanwege de waterkwaliteit sinds een aantal jaren weer zout, is een prachtig natuurgebied maar qua ondieptes verraderlijk. We steken van Veere over naar Kamperland, keurig tussen de betonning. Eenmaal buiten de beschutting van de kanaaldijken merken we pas hoe hard het waait, ruim 17 knopen (Bft 5).

De havenmeester van de lokale jachthaven wijst ons een plaats aan, waar we achteruit moeten inparkeren met een harde dwarswind. Dat vergt de nodige behendigheid, pas bij de derde terugsteek komen we goed uit voor de box, en dan zitten we gelijk vast tussen de meerpalen. De box blijkt te smal voor onze 2,8 meter breedte. Aan de tegenoverliggende steiger zijn de boxen breder, dus als we ons met enige moeite hebben losgewurmd varen we zo een passende box in. (de foto is van zondag, met een stralend zonnetje !)

Met twee leenfietsen van de jachthaven en een van onze eigen vouwfietsen doen we de weekend-inkopen in het dorp Kamperland, in een mooi nieuw winkelcentrum. 's Zondags is hier alles gesloten. Als we thuis zijn, begint het te miezeren, en dat gaat door tot in de avond.
In de middag komen Liesbeth en Martijn met hun jongens Jens en Ruben gezellig even buurten vanuit Scharendijke.

Afhankelijk van het weer maken we morgen een keuze tussen een dagje Veerse Meer of een oversteek van de Oosterschelde naar Zierikzee. Uiterlijk dinsdag moeten we weer thuis zijn, Nel gaat met zoon Martijn naar Londen en Irene heeft een afspraak bij de fysio.

De gevaren route :


vrijdag 14 augustus 2015

Middelburg (2)


Donderdag & vrijdag 13, 14-8.  De donderdag is een tropische dag. We verkennen de stad te voet, het is heet en druk. Bijna op iedere meter zie en voel je de eeuwenoude historie. Donderdagavond gaan we eten in 'De Kemel', het clubhuis van Watersportvereniging Arne annex restaurant. Het is gevestigd in een prachtig oud pakhuis. De Belgische uitbater is er helaas niet meer, maar het eten smaakt gelukkig prima ! 's Avonds barst er een hevig onweer los, dat elders in Nederland veel schade veroorzaakt.

Middelburg is een stad met een rijke geschiedenis die meer dan 1000 jaar teruggaat. In de 9e eeuw worden op Walcheren drie burgen gebouwd : Domburg, Souburg en daar tussen in Middelburg. Via de rivier de Arne is Middelburg met de Westerschelde verbonden. De haven dateert van de 11e eeuw, in 1217 krijgt Middelburg stadsrechten van Johanna van Vlaanderen en Graaf Willem I van Holland en Zeeland. In 1405 krijgt Middelburg stapelrecht : alle koopwaar die via de Westerschelde wordt aangevoerd, moet eerst in Middelburg worden gelost : wol uit Engeland, laken uit Vlaanderen en wijn uit Frankrijk.

Het prachtige stadhuis dat is gebouwd tussen 1452 en 1458 getuigt van de grote welvaart in die tijd.
Als de Arne verzandt, graaft men in 1532 een kanaal, en in 1540 wordt de Nieuwe Haven gegraven.
Verzanding blijft echter een probleem, men probeert dit met getijdenmolens en een creatief gebruik van de ebstroom tegen te gaan.

In 1572, in de beginperiode van de 80-jarige oorlog, komt er een voorlopig einde aan de bloeiende middeleeuwse handelsperiode. De trouw aan de Spaanse koning Filips II lokt een beleg uit door de prinsgezinde Geuzen. De burgers van Middelburg lijden zwaar : de honger wordt zo erg dat huisdieren worden opgegeten. De stad valt in februari 1574, veel van de privileges gaan verloren.
De stad herstelt daarna wonderbaarlijk snel, in de Gouden eeuw heeft Middelburg na Amsterdam de belangrijkste inbreng in de VOC. Er komt in de Dokhaven een eigen VOC scheepswerf, waar tussen 1602 en 1795 336 grote schepen worden gebouwd. De kaart hiernaast is door Blaeu gemaakt in 1649.
In de Franse tijd, en door de oorlogen met Engeland gaat de handel op de koloniën verloren. De haven is in die tijd alleen nog maar door kleine schepen bij hoogwater aan te lopen.

Koning Willem I laat een kanaal naar Veere graven, dat in 1817 wordt geopend, maar zeevaart en welvaart blijven uit. Er heerst grote armoede, en het aantal inwoners daalt van 30.000  naar 12.000. In 1872 wordt het kanaal verlengd naar Vlissingen, en wordt de spoorlijn Bergen op Zoom-Middelburg aangelegd, wat enige economische opleving met zich meebrengt. Men heeft in die tijd zelfs een droogdok gebouwd, ik heb daar eerder al eens over bericht : zie hier

De Tweede Wereldoorlog begint desastreus : als Zeeland zich weigert over te geven, volgt er een bombardement op Middelburg. Er komen 22 mensen om, en meer dan 600 historische panden gaan in vlammen op, waaronder de Abdij en het Stadhuis, Na de oorlog is er veel gerestaureerd of zelfs volledig herbouwd. Middelburg is nu de 5e monumentenstad van Nederland, met meer dan 1100 geregistreerde monumenten.

Om al dit moois goed te kunnen bekijken, maken we vrijdag een rondvaart door de havens en kanalen van Middelburg, en wandelen daarna door de binnenstad terug naar de jachthaven. Hieronder een impressie. Morgen vertrekken we weer, richting Veere, Veerse Meer en Oosterschelde.










woensdag 12 augustus 2015

Middelburg


Woensdag 12-8. Vandaag staat de reis naar Middelburg op het programma. De Michiel de Ruyterhaven is direct verbonden met de Westerschelde, dus getijdewater (het verschil tussen hoog- en laagwater is hier bijna 3 meter). Middelburg ligt aan het kanaal door Walcheren, we moeten door de Vlissingse zeesluis om op het kanaal te komen. Het kanaal wordt gekruist door vele bruggen, sinds enige tijd is daar voor de scheepvaart een zogenaamde 'blauwe  golf' ingesteld, om de verkeersoverlast te beperken. Er is een noordgaande golf en een zuidgaande golf. De eerste voor ons qua tijd aanvaardbare noordgaande golf uit Vlissingen vertrekt om 12:28 bij de Keersluisbrug. Rekening houdend met de vaartijd tot de eerste brug en de schuttijd in de zeesluis, vertrekken we even voor elf uur uit de Michiel de Ruyterhaven. De voetgangersbrug daar wordt op verzoek door de havenmeester bediend.

De Westerschelde is erg nevelig, maar wij varen dicht onder de oever en kunnen de invaart naar de sluis eenvoudig aanlopen. Tot onze verrassing staat de zeesluis open, we kunnen meteen aansluiten achter een vissersschip en een zeilboot. Heel veel schieten we er niet mee op, dit betekent dat we voor de eerste brug op het begin van de blauwe golf moeten wachten. We leggen aan naast een Bavaria met een erg zenuwachtige schipper, hij wil ons pardoes losgooien als plotseling de lichten van de brug rood groen worden gezet, overigens zonder enige activiteit bij de brug, de auto's rijden erg nog overheen. Ik voeg hem toe dat wij zelf bepalen wanneer we onze lijnen losgooien.

De blauwe golf heeft weinig om het lijf, er zijn onderweg toch steeds wachttijden. De zenuwachtige Bavariaschipper weet bij iedere brugopening de aandacht te trekken door z'n asociale vaargedrag, hij wil steeds als eerste door de brug. Bij de laatste draaibrug in Middelburg breekt hem dit op, hij legt net aan om op het konvooi te wachten. Maar als het konvooi aankomt, draait de brug open, en de eerste boten zitten al vlak voor de doorvaart. De Bavariaschipper zet vol het gas erop, scheurt van de kant, mist op een haar na de nog opendraaiende brug en een paar zeilboten. Over idioten op het water gesproken....

Bij de drijvende watersportwinkel van Jos Boone verlaten we het konvooi, en gaan we bakboord uit naar de jachthaven, die wordt beheerd door de watersportvereniging 'Arne'. We krijgen box 37 toegewezen.
We checken bij Jos Boone de koopjes, Irene verwent zichzelf met een witte korte broek, de schipper verwent de 'Chip' met een saildrive anode voor de komende winterbeurt. De rest van de middag genieten we van het mooie weer, de voorbijvarende rondvaartboten, de nieuw-aankomers, met op z'n tijd een verzorging van de inwendige mens. De glasbak vaart er wel bij.

De gevaren route :



dinsdag 11 augustus 2015

Vlissingen


Dinsdag 11-8. 's Morgens om 7:00 loopt de wekker af, we douchen, en genieten van een kop thee met Fryske sûkerbolle. Tijdens de voorbereidingen voor de zeiltocht naar Vlissingen maken de dames het ontbijt klaar.

Al om 8:10 varen we in de haventoegang van Blankenberge, en is het zeil al omhoog. De weersvoorspellingen van de diverse weerinstituten zijn totaal verschillend, en geen van alle blijkt uit te komen. Er staat een klein windje uit westelijke richting, en de golven zijn gematigd.

We beginnen met een snelheid van rond de 5 knopen, maar als we Zeebrugge ruim gepasseerd zijn, kakt de wind flink in, en starten we de motor. Nog later bergen we de genua op en zetten het grootzeil strak als slingerdemping. De meeste zeilers om ons heen die ongeveer op de zelfde tijd zijn vertrokken (dat heb je in een getijdehaven !) volgen dezelfde strategie. De golven worden steeds rustiger, het wordt een relaxte tocht op deze manier.
Vlak bij de Songa boei slaan we al af naar Vlissingen, eigenlijk tegen de aanbeveling in om loodrecht bij Vlissingen over te steken. Maar het verkeer en de vaaromstandigheden zijn zo rustig en overzichtelijk dat we die aanbeveling deze keer laten voor wat het is. Het scheelt zeker een half uur vaartijd.  De gevaren route staat hieronder afgebeeld.

Om 12:00 varen we de Michiel de Ruyterhaven binnen. De havenmeesteres die de toegangsbrug bedient, heeft haar lijstje met aanmeldingen in de hand, en is tevreden als ze de naam 'Chip' hoort. We moeten doorvaren naar letterlijk de laatste plaats in de haven, waar we in box 34B een prachtige ligplaats vinden.

Na de aanmelding aan de bar van het havenrestaurant (ja, daar houdt de havenmeesteres kantoor !) maken we een wandeling langs de mooie boulevard. Google Maps helpt ons aan het adres van Albert Heijn, het blijkt op de route terug naar de haven. Met een rugzak en tas vol eerste en tweede levensbehoeften keren we terug naar de boot voor een verlate lunch.

De schoenen van Arnold en Bart zijn vorige week woensdag per abuis aan boord blijven staan, we pakken ze stevig in, en de dames nemen ze mee om ze af te leveren bij de postbalie bij de AH. Een perfect excuus om lekker te gaan winkelen in de leuke Vlissingse binnenstad. Zoals altijd is het een verrassing waarmee ze straks thuiskomen !

's Avonds halen we bij de Chinees aan de haven het maandmenu 'voor twee personen', zoals gewoonlijk voldoende voor een heel weeshuis. We doen heel erg ons best om tot de bodem van de bakken te eten, maar wij moeten ons op een gegeven moment gewonnen geven. We hebben zoveel gegeten, dat we een flinke dijkwandeling maken om het eten te laten zakken.

Aan de dijk staat het standbeeld 'de Bruid', in de volksmond 'het Vissersvrouwtje', een over het water uitkijkende vrouwfiguur. De dames willen er graag mee worden vereeuwigd. Zo te zien gebruiken de mannelijke honden het graag als een plasplek.

Er staan ook allerlei overblijfselen en wetenswaardige zaken van WO II. Engelse en Franse commando's landden hier in november 1944, als onderdeel van de invasie van Walcheren. Vlissingen moest straat voor straat en huis voor huis worden ingenomen. Zie hier voor een verslag. Andere links : zie hier en hier

Toen Antwerpen in 1944 al in gebruik was als aanvoerhaven voor de geallieerden, probeerden de Duitsers met alle mogelijke middelen de scheepvaart op de Westerschelde te hinderen. Ze maakten o.a. gebruik van 'Bibers', kleine eenmansonderzeeërs die met twee torpedo's, twee mijnen, of een combinatie daarvan waren uitgerust. Ze hebben veel schade aangericht, in totaal zijn op de Westerschelde 28 schepen tot zinken gebracht. Eenmaal verlost van de lading, moest de bestuurder de Biber verlaten, en maar zien hoe hij zich redde. Veel bemanningsleden kwamen onderweg om door koolmonoxidevergiftiging. Er zijn ooit 324 van deze Bibers geproduceerd.
Voor meer info : zie hier en hier.

De Biber op de foto's is in 1950 perfecte conditie voor Vlissingen in de Westerschelde teruggevonden, compleet met een torpedo en een mijn, en de stoffelijke resten van de bestuurder nog aan boord.
Deze Biber (met bouwnummer 313) staat nu in een glazen hok op de dijk tentoongesteld :




.