Uitpuffen op de Grevelingen

 donderdag  13-8-2020 - zondag 16-8-2020

Op donderdag en vrijdag zitten we nog steeds midden in de immense tropische hitteperiode in Nederland. In de haven is het nauwelijks te harden, we vluchten in de ochtend al snel het water op, en gaan een eindje buiten de haven voor anker. Met af en toe een duik overboord is het prima uit te houden. Het is erg vochtig en nevelig, we kunnen Bruinisse aan de overkant nauwelijks zien liggen.

Door de hitte is de atmosfeer instabiel, in de loop van de donderdag en vrijdagmiddag zie je zich grote onweersbuien ontwikkelen. Eerst komt de wind, de hemel wordt alsmaar donkerder, en je ziet de felle flitsen van bliksemschichten. De stortbui volgt later. We maken dat we wegkomen van het open water, terug naar de haven. Blikseminslagen op het water zijn in Nederland gelukkig zeldzaam, maar wel heftig, het betekent normaal gesproken zinken van je boot. In Florida bijvoorbeeld is het schering en inslag, om  bij die term te blijven.

Ook de zaterdag begint weer prachtig, niet zo heet als de vorige dagen, maar nu absoluut windstil. Om een beetje afkoeling te krijgen gaan we een stukje varen, richting het eiland Veermansplaat, door het vaarwater Hals. Wat is de Grevelingen toch groot, prachtig en  majestueus ! Het is op dit deel van de Grevelingen heel rustig, je ziet bijna niemand. Wat we ook niet zien, zijn de zeehonden die hier vaak liggen te luieren op de dammetjes.

We varen door tot aan de noordzijde van de Kabeljauwplaat, tot onze vebazing liggen hier nu de zeehonden ! Heel bijzonder is, dat de twee soorten die hier voorkomen, de gewone en de grijze zeehond, bij elkaar, en door elkaar liggen. In de Waddenzee leven de populaties volstrekt gescheiden. Niet ver hier vandaan gaan we voor anker. 

Als Irene even later gaat zwemmen, schrikt ze zich een ongeluk als vlakbij een zeehond opduikt en haar nieuwsgierig aanstaart, zo te zien heeft hij wel trek in een avontuurtje. Irene weet niet hoe snel ze weer aan boord moet klauteren. 

Aan het eind van de dag steekt een noordelijk windje op en zeilen we terug naar de thuishaven. Een dagje om in te lijsten !

De zondag begint stralend, zonder wind. Dit is in deze aaneengesloten vaarperiode onze laatste dag op de boot, we maken een begin met het verzamelen en inpakken van de spullen die mee naar huis gaan. Aan het eind van de dag, als we de auto al hebben ingepakt, barst er een enorm onweer los, met heel veel wind en nog meer water. Cees moet schuilen als hij terug wil van de douche naar de boot, het is geen doen om door dit weer terug te lopen.

Als na enige tijd de storm begint te luwen, sluiten we de boot af en gaan we op weg naar restaurant Zoet of Zout in Stellendam. Als afsluiting van de vakantie genieten we met Martijn en Liesbeth van een heerlijk maal. 

Om 21:15 staan we in Maassluis voor onze deur, waar de hitte ons tegemoet komt als we de voordeur openen. Het is in huis 27,5 graad ! We zetten alle ramen en deuren open, het koelt snel af naar 25 graden. We maken een eerste schifting in de stapel post, en de eerste was gaat meteen de machine in. De komende week is onder andere gevuld met kappersbezoek om ons weer toonbaar te maken, Irene doet daar nog een schepje bovenop bij de schoonheidsspecialiste. De 'Chip' ligt standby voor korte tochtjes.

Standen per 22-8-2020 :

Motor uren : 1565,2 h (+90 tov 2019)

Log : 11347,5 NM (+394 tov 2019)

Blog vanaf 2009 :

pageviews 122293 (+16084 tov 2019)

447 posts

We ruiken de stal : Willemstad - Herkingen

 woensdag 12 augustus 2020

De hittegolf heeft Nederland stevig in z'n greep. Onze thuishaven Herkingen is slechts drie uur varen en drie sluizen verwijderd van Willemstad. We besluiten in deze hitte rustig aan te doen, we hebben gisteren bij aankomst al even voor anker gelegen in het prachtige baaitje ten noordwesten van het Volkerak sluizencomplex, vandaag zetten we in op een mooring. We halen snel nog even verse broodjes en gooien dan los.

Op bijgaand kaartje zijn de moorings te zien, ons plan slaagt : er is nog eentje vrij. Zodra we liggen,  nemen we een verfrissende duik. En dat doen nog vaak daarna. Met het zicht op het verkeer door de jachtensluis, kunnen we 's middags zo aansluiten voor onze eerste schutting van vandaag.

Het volgende doel is de Krammersluis, ook die staat uitnodigend open en als we aan komen varen.  Het laatste stukje voor de sluis is bezaaid met losgeslagen fonteinkruid, een ware plaag. Vanaf de Krammersluis zie je Bruinisse en de Grevelingensluis al liggen, bijna thuis  !

De  passage van de Grevelingensluis, onze laatste hindernis vandaag gaat heel traag. Gelukkig hebben we spektakel om naar te kijken : we liggen slechts met vier schepen in de hele grote sluis, een schip slaagt er niet in om normaal aan te leggen, de sluisdeuren zijn allang dicht, en de schutprocedure is al aan de gang.

Het betreft een overmaatse Bavaria, met een ouder echtpaar aan boord. Ze lagen voor de Volkeraksluis vandaag naast ons voor anker, toen wij aan de  mooring lagen. Toen viel al op, dat het inhalen van het anker niet hun specialiteit is. En aanleggen in de sluis dus ook niet. 

Ondanks de aanwezigheid van een boegschroef lukt het niet een voorlijn op een sluisbolder te krijgen. Dan wordt er een ereronde van 360 graden in de sluis gemaakt, en steken ze over naar de volledig vrije bakboordzijde van de sluis.. Maar dat is niet hun favoriete kant, ze keren terug naar de stuurboordzijde, en dan begint het hele ritueel opnieuw.  Met een achterlijn wordt eindelijk een bolder gevonden, maar dan is het al weer tijd om de sluis te verlaten.

Uit de sluis weer op de Grevelingen snuiven we de heerlijke zilte lucht op. Herkingen komt snel dichterbij,  en we schieten onze box in. Helaas zit de grote vaarvakantie er voor dit jaar op. Gelukkig zonder problemen, de boot heeft zich geweldig gehouden. We maken misschien  nog wat kleinere tochtjes, en blijven voor nu in ieder geval tot en met het weekend aan boord. Overdag varen we de Grevelingen op,  gooien het anker uit en bestrijden de hitte met een regelmatige plons in het zoute water !

de vandaag gevaren route :

Stellendam - Willemstad

 dinsdag 11 augustus 2020

Na een douchebeurt in het luxe sanitair van de Stellendamse Marina maken we ons op voor het vertrek in oostelijke richting over het Haringvliet. Onze laatste tocht daar was geen succes vanwege het Fonteinkruid, dat aan de kiel, het roer en de schroef blijft hangen. We nemen nu een route die alleen door diepe geulen leidt. Dat helpt, we zien geen waterplanten. Er zijn meer boten die voor dezelfde route kiezen.

Het is rond tien uur al bloedheet, we varen bijna stapvoets om niet te vroeg in de haven van Willemstad terecht te komen. Vlak na de Haringvlietbrug liggen moorings (meerboeien), die zijn helaas bezet. Als alternatief gooien we het anker uit en nemen een verfrissende duik. Halverwege de middag wordt het toch tijd Willemstad op te zoeken, de voorraadkasten zijn helemaal leeg, we moeten hoognodig inkopen doen.

De havenmeester heeft gelukkig nog een box beschikbaar,  Foxtrot 5 vlakbij het sanitairgebouw. We liggen daar wel aan de grond maar een kniesoor die daar in deze hitte op let. We doen een poging de Jumbo leeg te kopen, Irene slaagt daar aardig in.  Het berouw komt na de zonde, want hoe krijg je drie volle tassen en een zware rugzak terug naar de boot ? Dat is sjouwen geblazen. Volledig bezweet komen we terug op de boot, een lekkere koude douche helpt afkoelen. 

De rest van de middag brengen we in gepaste rust door, Irene tovert een heerlijke moot zalm met kleine krieltjes en worteltjes op tafel.

's Avonds puffen we nog steeds  van de moordende hitte, en zien we pikzwarte luchten langzaam onze kant opdrijven. Als de wind dan flink aanhaalt kan het niet missen, er komt een onweersbui aan. Iedereen ruimt aan dek de losse spullen op, sluit de dektenten en legt extra meerlijnen en springen aan. De eerste grote druppels vallen dan snel, en een verkoelende bui klettert op de boot. Heerlijk ! Het liefst zou je in zwemkleding op het dek gaan staan...

de vandaag gevaren route :

IJmuiden - Stellendam

maandag 10-8-2020

De weerberichten voor vandaag staan op groen voor onze lange tocht naar Stellendam. Met het klaarmaken van de boot en het inslaan van de laatste benodigdheden in het kleine supermarktje aan de haven, zijn we dan zover : 8:50 gaan de trossen los en stomen we de marina uit. We melden de Havendienst dat we aan de zuidzijde van het vaarwater blijven en direkt na het havenhoofd de Zuid in gaan. Nog binnen de pieren hijsen we het grootzeil, dat is helaas tijdens deze vakantie te weinig gebeurd !

Het eerste deel van onze tocht voert ons over 22 mijl op koers 220 graden naar de Midvaarwaterboei voor Scheveningen. Op dat gedeelte hebben we ingecalculeerd stroom tegen, de 22 mijl naar Scheveningen gaat hiermee 5 uur duren. De windverwachting is accuraat, Noordoost Bft 3, maar de golfhoogte is veel hoger dan verwacht. Wij lopen voor de zee weg, maar als we achterom kijken zien we golven aanstormen van zo'n twee meter hoog, met flinke uitschieters in hoogte tussendoor. Veel heftiger dan de stuurautomaat aankan, dus werk aan de winkel voor de schipper. Het is wel zo dat door de flinke waterdiepte hier, de golflengte groter is dan op de binnenwateren, en de reis niet perse oncomfortabel is.

Het zicht is enigszins beperkt, nogal nevelig. Na Zandvoort doemen langzaam de contouren van Noordwijk en Katwijk uit de nevel op. Als we Scheveningen naderen, zien we voor de kust een overvol ankergbied, hier liggen werkeloze cruiseschepen, tankers en speciale lading-vrachtschepen te wachten op betere tijden. Een bizar gezicht. We zien de klipper Stad Amsterdam onder vol zeil majestueus aan ons oog voorbijtrekken, prachtig ! 

Na Scheveningen krijgen we de stroom flink mee, dat is gunstig voor een snelle oversteek van de Maasmond bij Hoek van Holland. Het is hier flink druk met overstekende pleziervaarders, we horen iedereen zich keurig per marifoon bij de Verkeerscentrale Maasmond melden. Het is op dit punt de gebruikelijke klotsbak, de stroom, de afvoer van de rivier en de hekgolven van de grote schepen mengen zich hier met elkaar. Als we de oversteek van de Maasgeul eigenlijk al hebben afgerond, worden we door de verkeerscentrale Maasmond opgeroepen met het verzoek uit te wijken voor een vrachtschip dat helemaal uit de Zuid komt. We sturen stuurboord uit, en laten haar zonder problemen passeren.

Eenmaal onder opper van de Maasvlakte, wordt het golfpatroon een stuk rustiger, en wordt de stuurautomaat aan het werk gezet. Onder de parasol en op het voordek is het nu prima vertoeven, behalve voor de schipper die eerst door een verdwaalde en vermoeide hommel, en niet veel later door een wesp in z'n arm wordt gestoken. Door direkt uitzuigen en Prikweg blijft de schade beperkt.

We maken een ommetje naar een bijzondere tweemans-roeiboot van het type waarmee de oceaan wordt overgestoken. We maken een paar filmpjes en foto's en verbazen ons over de snelheid die de roeiers ontwikkelen. Ze roeien met gemak met ons op. We verliezen ze uit het oog, zij varen over ondieptes waar wij omheen moeten. Het Slijkgat slingert zich tussen de zandplaten door. 

Als we de haven van Stellendam naderen, zien we de brug van de sluis al open staan, en verzoenen ons met de gedachte dat we dat niet gaan halen, en een schutting te moeten wachten. Even later komt er een kleine armada de haven uit, en als we de haven in varen zien we een minstens zo grote armada bezig de sluis in te varen.  De sluis blijkt een groot deel van de middag door een storing niet te hebben kunnen draaien. Pech voor de meesten, een gelukje voor ons, we sluiten als laatste aan. Niet leuk ook voor de automobilisten die nu in de intussen enorme file staan te wachten 

Als allerlaatste komt ook de roeiboot die we eerder hebben gefilmd de sluis nog in. We maken een praatje, ze willen graag de filmpjes en foto's ontvangen die we gemaakt hebben. Een van de twee roeiers blijkt Mark Slats te zijn, een bekende roeier maar ook zeiler, die op alle mogelijke manieren de aarde rond en de oceanen over gezeild en geroeid is. Dit is zijn splinternieuwe eigenhandig gebouwde, net te water gelaten tweepersoons roeiboot, waarmee hij nieuwe avonturen wil gaan beleven.

Zie https://www.youtube.com/watch?v=fWJLrUfodNo voor zijn aankomst in Scheveningen na de tweede plaats in de Golden Globe singlehanded de wereld rond.

En uit ' Zeilen' : 

De nieuwe, zelfgebouwde roeiboot Maria van Mark Slats is zaterdagochtend 8 augustus rond half 12 te water gelaten. Een dag eerder liet Slats op zijn Facebookpagina weten dat er 1350 uur aan de boot is gewerkt. Eind dit jaar bijt Slats zich vast in een nieuwe uitdaging. Samen met Kai Wiedmer gaat hij (duohanded) deelnemen aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge.

Slats en Wiedmer gaan eind 2020 roeiend de Atlantische Oceaan oversteken. Zij hebben, samen met zo’n dertig andere teams, 3000 mijl voor de boeg. Het tweetal legt de lat hoog: overall als eerste finishen en het huidige wereldrecord verpulveren. Binnenkort zullen de twee vanuit Scheveningen gaan trainen. Vooralsnog is Maria, die qua contouren wel wat weg heeft van een dolfijn, nog niet voorzien van stickers. Zodra de sponsoren zich aandien, zal dat veranderen.

Record verbreken

In 2018 roeide Slats binnen 30 dagen, 7 uur en 49 minuten van La Gomera naar Antigua aan boord van Peanuts. Hiermee heeft hij een nieuwe record neergezet om als snelste solo over de Atlantische Oceaan te roeien. Tijdens deze oversteek merkte Slats verbeterpunten op en van daaruit is hij zijn eigen oceaanroei- en zeilavonturenbedrijf ‘Dutch Ocean Expeditions’ begonnen. Hiervoor produceert en verkoopt hij onder andere handgemaakte boten. Maria is daar één van.

In de marina Stellendam vinden we een plekje op B28. Het eerste dat we doen als we aangelegd hebben, is een verkoelende duik nemen !

de vandaag gevaren route :

Richting zee

 vrijdag 8- zondag 9 augustus 2020

De langere mooiweer-periode die de meteorologen ons beloven, lokt ons richting Noordzeekust. Het biedt de mogelijkheid om over zee naar het zuiden af te zakken, in plaats van via de Staandemast route met al z'n beperkingen en vereiste strakke planning qua brugopeningen. We kennen die route nu wel, en tijdens een hittegolf is het aangenamer vertoeven op zee dan in de binnenlanden.

We varen op vrijdag met Thijs en Joris vanaf Heeg via het Heegermeer en de Fluessen richting Stavoren.  het is een drukte van belang op het water, in deze periode heeft heel Nederland vakantie, en de gunstige Corona omstandigheden hebben veel Duitse en Belgische watertoeristen gelokt. Op het meertje  de Morra leggen we de Chip buiten de vaarroute even voor anker om in het water verkoeling te zoeken.

In Stavoren tanken we bij een van de jachthavens de dieseltank boordevol, de ervaring leert dat je moet tanken zodra het kan. Normaal tanken we liever GTL, of  gewone diesel bij een wegstation met hoge omzet. In het verleden hebben we aan het water nogal eens vervuilde diesel geleverd gekregen, met alle ellende van vervuilde filters, en een stotterende motor. Op zee, of op een druk bevaren kanaal zit je daar niet op te wachten. Maar en bekende Friese tegeltjeswijsheid zegt 'als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan'.

Vlakbij de Staverse sluis naar het IJsselmeer leggen we aan, en komt John de jongens oppikken. Ze gaan gelijk door voor een kampeertochtje met een aantal gezinnen naar het Sneekermeer, een leuk vooruitzicht ! Wij schutten naar het IJsselmeer, we willen trachten via Enkhuizen Volendam te halen voor een overnachting, IJmuiden is dan morgen via Markermeer en Noordzeekanaal bereikbaar. Irene belt alvast met de marina Volendam, om een ligplaats voor de nacht te reserveren. 

De overtocht naar Enkhuizen verloopt prima, op het water is het goed uit te houden. De muggen houden zich vandaag redelijk in. De stuurautomaat verlicht het werk van de schipper, en stuurt ons strak richting Enkhuizen. Opletten blijft noodzakelijk, want we zien een binnenvaartschip als een spookschip recht op ons afkomen. De eigenaar heeft kennelijk andere bezigheden dan op de omgeving letten, hij is volgens de vaarregels als oploper verplicht uit te wijken, daar heeft hij even geen boodschap aan, of hij ziet ons niet. Wij maken plaats, vlakbij dendert het binnenvaartschip op hoge snelheid voorbij zonder dat we ook maar een bemanningslid hebben gezien. 

Even later herhaalt de beschreven situatie zich met een groot motor-plezierjacht, dat ons vanaf bakboordzijde met hoge snelheid  nadert. Uitwijken ho maar. Wat heb je toch een proleten op het water. We hebben kennelijk een slechte dag uitgekozen, of liever gezegd anderen hebben hun dag niet. Dat blijkt eens te meer als we bij het Naviduct in Enkhuizen aankomen. Het Naviduct is een complex van aquaduct voor het wegverkeer, gecombineerd met twee sluiskommen die het mogelijk maken om van het IJsselmeer naar het Markermeer te schutten. Sinds de aanleg van de dijk Enkhuizen- Lelystad is de waterhuishouding van IJsselmeer en Markermeer gescheiden.

Als wij liggen te wachten om geschut teworden zijn wij getuige van een bizarre vertoning. We horen nog een klein deel van een marifoondiscussie met de sluiswachter. Het komt er op neer dat hij door de hitte op z'n werkplek gaat stoppen met z'n werkzaamheden. Een persoonlijk initiatief, hij stapt op z'n fiets, en gaat naar huis. Met alle seinen op 'dubbel rood' laat hij tientallen schepen die liggen te wachten, in verbijstering achter. Wij keren om en hopen een plaatsje in de overvolle gemeente haven van Enkhuizen te vinden voor een overnachting.

Hoe is het mogelijk dat zo'n minkukel op eigen houtje besluit een belangrijke Noord-Zuid verbinding te sluiten. Kan allemaal zijn, suboptimale werkomstandigheden voor deze ambtenaar, maar heel Nederland zucht onder de hitte. Het Naviduct is een moderne installatie die moet voldoen aan alle regeltjes die we hebben in Nederland. Er bestaat een Arbo die werkomstandigheden regelt en inspecteert. Chagrijnig op je fiets stappen en weglopen van je verantwoordelijkheid hoort niet en kan niet. 

Wij vinden via de Havendienst een plaatsje in de buitenhaven naast een stel Friezen. Irene doet snel nog even boodschappen voor vanavond en de verdere reis, de tocht naar IJmuiden wordt morgen door dit onverwachte oponthoud een stuk langer. Op de website van Rijkswaterstaat wordt een pittig protest aangetekend tegen de gang van zaken. Een automatisch gegenereerd bericht maakt melding dat beantwoording twee werkdagen gaat vergen.

Op zaterdagmorgen vertrekken we even na 8 uur richting IJmuiden. Het Naviduct wordt weer bediend. Om het fonteinkruid te vermijden dat in de ondiepere delen van het Markermeer welig tiert, volgen we de dieperwater vaarroute richting Amsterdam. Dat werkt, we hebben oinderweg geen fonteinkruid gezien. Op het grote water doet de stuurautomaat z'n werk. Via de Schellingwouderbrug en de Oranjesluizen komen op het Amsterdamse Binnen-IJ met al z'n drukte, en geraken zo op het Noordzeekanaal voor de laatste loodjes richting IJmuiden. We tanken bij aankonst in de Marina, en vinden een plekje op plaats M22.

Zondagmorgen checken we maritieme weerberichten, die zien er niet goed uit. Er mag voor het binnenland een hittegolf en weinig wind worden verwacht, maar voor zowel IJmuiden, en ook Stellendam wordt op zee windkracht 5 verwacht met een flinke golfhoogte. En dat voor een tocht die naar schatting 10 uur gaat duren. We besluiten een dagje in IJmuiden te blijven liggen, later in de week zijn de vooruitzichten beter.

Louise, Louis en Arnold en Bart stellen hun strandplannen bij, en komen voor de verwachte grote verkeersdrukte vroeg naar IJmuiden voor een stranddagje.  Bart en Louise halen ons ons van de Chip : ze hebben ligbedden gehuurd voor de hele familie, die staan al klaar. Niettemin is het voor een deel van het gezin een opoffering : Arnold houdt niet van zand aan z'n voeten en Louis gaat de GP van Silverstone missen.  Het wordt desondanks een heerlijk dagje, en Max Verstappen wordt onverwacht winnaar van de GP.

de gevaren route van Stavoren-Enkhuizen

van Enkhuizen naar IJmuiden :

Logerende kleinzonen

 dinsdag 4 augustus - donderdag 6 augustus

Met Bart varen we dinsdag naar Langweer,  een bekend watersportdorp niet ver van  Rufus.  Het is weliswaar mooi weer, maar de stront waait van de dijk, zoals de boeren zeggen als ze harde wind bedoelen. 's Middags vermaken we ons op het strandje van de passantenhaven.

Woensdag verkassen we naar de passantenhaven van Heeg. De haven heeft een refit ondergaan, prachtig sanitair en een nieuwe waterglijbaan, waar per uur 36000 liter uit het Heegermeer overheen wordt gepompt. Dolle pret dus. 

Bart heeft het thuisfront gevraagd hem 's middags op te komen halen, om 15:00 is het Ouderkerkse gezin weer compleet. We eten nog aan boord met z'n allen, we maken kennis met de Heegse snack en ijs cultuur, alles keurig via de Covid19 richtlijnen.

Donderdagmorgen worden Thijs en Joris afgeleverd in Heeg, als afwisseling van de door hen niet erg gewaardeerde BSO. Ze vermaken zich enorm op strand en waterglijbaan, wat zijn die jongens onvermoeibaar. De eetlust is navenant ! !

Met Bart op pad

maandag, 3 augustus 2020

De rust is weergekeerd op de Chip na een redelijk hectisch weekend rond de verjaardag van Thijs, met alle verwikkelingen. Bart vindt het leuk nog even aan boord mee te varen, we zakken langzaam af in zuidelijke richting. We doen eerst nog even boodschappen voordat we rond elf uur uit Grouw vertrekken. De luchten zijn dreigend, maar de buien vallen niet bij ons. De route via Akkrum is deze week gestremd door een defecte brug. We moeten noodgedwongen kiezen voor het drukke Prinses Margrietkanaal met een oponthoud gevende spoorbrug en verkeersbrug.

Eenmaal door de openstaande sluis bij Terherne, slaan we halverwege het Sneekermeer af in ZO richting. Het is altijd zoeken naar het Hearregat (de doorgang tussen twee schiereilandjes), de geschatte koers blijkt precies de juiste. De ingang naar het kanaal richting Joure, de 'Noarder Alde Wei' ligt al net zo verscholen. Eenmaal op het kanaal, zien we eerder dan verwacht de jachthaven/camping/bootverhuur/cafe/restaurant 'Rufus' , waar John enthousiaste verhalen over vertelt. We leggen aan, en verbazen ons over het landelijke karakter hier. Een soort georganiseerde chaos, hier en daar niet helemaal van deze tijd maar wel  heel gezellig. 

We blijven hier een nachtje liggen. Na een wandeling over het terrein en de omliggende natuur laten we ons verwennen in het cafe restaurant van Rufus. De heerlijk kop verse tomatensoep heeft hier de afmeting van een afwasteil, en de spies van de sate is als hengel bruikbaar. Hier verlaat niemand het pand met de behoefte alsnog bij MacDonalds de gaatjes te vullen. En ze hebben prima Wifi, zo doe je aan klantenbinding bij de jonge generatie !

de vandaag gevaren route :

Dubbel feest in Akkrum

zaterdag 1 augustus

Zaterdag staat in het teken van wachten op de definitieve uitslag van de Corona test van Joop. Wij vullen de scheepsvoorraad aan, en inspecteren de voorraad hengels, die goed verborgen in de bakskist jaren heeft liggen verloederen. In tegenstelling tot wijn, is het verouderingsproces voor hengels niet kwaliteitsbevorderend. We vinden een hoes met de werphengelset, die jaren geleden meegeweest is naar Kroatië  toen we daar samen met John, Mariska en Liesbeth een prachtige  zeilvakantie hebben doorgebracht. 

Schoonzoon John verdiende daar de eretitel Harry Hengel. Totaal onterecht, want ondanks verwoede pogingen heeft hij nooit een vis op het droge kunnen brengen. Zelf hebben we jaren terug, onderweg op de Noordzee, er zegge en schrijve 1 makreel mee verschalkt. Bij het zien van daglicht verkruimelt de rits van de hoes spontaan, en de inhoud is er niet veel beter aan toe. We stoppen het hoopje ellende snel terug in de bakskist, hopend op betere tijden. 

We vinden ook nog een tweedelige bamboehengel zonder snoer. Samen met Bart gaan we op zoek naar een hengelsportzaak, en kopen een mooi setje waarvan we denken dat we er heel veel vis mee gaan vangen. Eenmaal aan boord slaat al snel de teleurstelling toe, de Friese vissen laten onze prachtige dobber met het verleidelijke haakje links liggen. Of beter gezegd hangen. Zelfs Arnold, die recent op hun vakantie toch nog goed was voor het aan land brengen van kilo's karper, is hier niet van toegevoegde waarde.

Deze omstandigheden, de onzekerheid van hoe nu verder, en het ontbreken van goede Wifi hier, laten de jongens besluiten een verzoek in te dienen om opgehaald te worden. In de loop van de middag komen Louis en Louise aan in Grouw, of Grou zoals de Friezen het schrijven. Pas laat komt de verlossende uitslag dat Joop definitief geen Covid19 besmetting heeft. John en Mariska kunnen melden dat de verjaardag van Thijs nu morgen (zondag) gevierd wordt.

Wij zitten intussen met z'n allen in het pannenkoekenhuis in Grouw te genieten van gigantische exotische pannenkoeken.  De eigenaar van het etablissement blijkt een kennis van Louise, ze hebben samen in Leeuwarden op het internaat gezeten van de famile Hofstede. Dat was in de tijd dat wij in Hamburg woonden.

De plannen worden nu aangepast : na de pannenkoeken gaan we met z'n allen naar Akkrum, waar het na een emotioneel weerzien nog lang gezellig blijft. De Ouderkerkers blijven daar slapen, wij worden teruggebracht naar de boot.

De Stormvogel vaart nog 's avonds. laat over twee ondieptes en een wantij van Ameland  naar Terschelling .  Dat zijn intussen volleerde Wadvaarders !

zondag 2 augustus

In de loop van de ochtend haalt John ons op, en worden we met koffie en gebak verwelkomd. De neefjes vermaken zich reuze met z'n allen, zwemmen en suppen, terwijl Mariska met Irene en Louise een boottochtje maakt met een van de nieuwe boten die voor de deur liggen. De mannen zien Max Verstappen in Silverstone sneu tweede worden in de F1.

De Stormvogel zeilt 's middags van Terschelling naar Harlingen. De bemanningsleden worden bij aankomst in de WSV Harlingen opgewacht door Mariska en Cees, en meegenomen naar Akkrum. Jens heeft niet te klagen over belangstelling naar z'n nieuwe handicap, waar hij al heel handig mee omgaat. John heeft intussen bergen souvlaki op de grill klaargemaakt. Het blijft opnieuw heel lang gezellig. Uiteindelijk keert iedereen huiswaarts. Bart gaat mee terug naar de Chip, hij vindt het leuk om nog even mee te varen.