We ruiken de stal

zaterdag 6 augustus

Vandaag start de laatste fase van onze terugkeer op het honk in Herkingen, na lange afwezigheid tijdens de zomer. De dag begint relaxed, onder een heerlijk zonnetje. De straffe wind van gisteren is verdwenen. De tocht van vandaag stelt niet veel voor, na Willemstad kunnen we onmiddellijk de Volkerak sluis in, dan varen we over het Volkerak en Zuid-Vlije naar het Krammer sluizencomplex (zie foto links). Daar wisselen we van het zoete boezemwater naar het zoute Zijpe, open verbinding naar de Oosterschelde.

Daar is destijds tijdens de uitvoering van de Deltawerken een gecompliceerde zoet-zout scheiding ingebouwd, bij iedere schutting wordt het zoete water uit de sluiskolk opgevangen, en vervangen door zout water uit het Zijpe. Bij de volgende schutting wordt het zoute water afgepompt en het eerder opgespaarde zoete water teruggepompt. Er wordt gebruik gemaakt van het dichtheidsverschil tussen zoet en zout water. Zoet water 'drijft' op zout water. Bij dit sluizencomplex gaat er op deze manier weinig kostbaar zoet water verloren, en vindt er geen verzilting plaats.

Na een kort tochtje vanaf de Krammersluis komen we aan in Bruinisse, waar we via de Grevelingensluis ons thuiswater de Grevelingen kunnen opvaren. In de sluis is het meestal druk, en ondanks stewards op de sluismuur, vaak chaos. Zo ook vandaag. Maar er is altijd ruimte voor een gezellig praatje met de buren, en uitwisseling van tips !

Als we de haven van Bruinisse na de schutting uitvaren, zien we onze thuishaven Herkingen liggen.Een emotioneel moment, het betekent het einde van onze lange zomervakantie van twee maanden en twee dagen. We zullen de komende tijd nog wel korte tochten in de omgeving maken, maar het grote werk is voorbij.

motoruren deze vakantie: stand nu 1699, eind vorig jaar 1596; dit jaar tot nu toe 103 uur. Onze Yanmar heeft zijn best gedaan, geen slag gemist. De motor heeft in die 103 uur rond 18 miljoen omwentelingen gemaakt, en ongeveer 140 liter diesel verbruikt. Inclusief zeildagen hebben we aan boord ruim 1000 km afgelegd.

de vandaag gevaren route :

IJsselmonde - Willemstad

 Vrijdag 5-8-2022

Het avondlijke avontuur van gisteren blijkt een onverwachte wending gekregen te hebben. Vanmorgen ga ik na het douchen ons verblijf in de haven bij de havenmeester afrekenen. Daar staat een nogal slonzig uitziend vrouwspersoon een moeilijk verhaal op te hangen, dat ze gisteren bij het afmeren een meerlijn in de schroef hebben gekregen, ze kunnen nu niet meer voor- of achteruit.

Met de havenmeester worden breedsprakig de opties doorgenomen om het probleem op te lossen. Een duiker, maar die is niet gemakkelijk te vinden. De havenkraan die de boot maximaal een stukje uit het water tilt, waardoor je bij het probleemgebied kunt komen. Mevrouw verwacht dan wel dat een paar vrijwilligers van de vereniging de boot naar de kraan slepen en het werk doen. Een beslissing wordt nog niet genomen. 

Als ik na keurig op mijn beurt gewacht te hebben afreken, en het bizarre verhaal van gisteravond vertel, zegt de havenmeester herkende je die vrouw niet, dat is degene die gisteravond na jullie verhuizing bij het aanleggen dat touw in de schroef kreeg. Zo ziet gerechtigheid er dus uit ! De havenmeester vertelde ook nog, dat in de haven helemaal niet gereserveerd wordt. Ook dat verhaal doorgeprikt. Onze dag kan niet meer stuk.

We vertrekken bijtijds naar Willemstad, we zullen de hele route tot en met de Dordtsche Kil de stroom meehebben. We vliegen richting Willemstad. Alleen het laatste stukje Hollands Diep hebben we windkracht 5 op de kop, een kniesoor die daar op let. En nu relaxen in de beschutting van de haven !

De vandaag gevaren route :

Lisse - IJsselmonde

 donderdag 4-8-2022

Zo negatief als we gisteren waren over het brugwachters gilde, zo positief waren we aanvankelijk vandaag. We vertrekken ca 8:30 op weg naar de beruchte A44 brug, in feite een combinatie van weg- en spoorbrug. Onze buren vertrekken al rond zes uur, dat is ons te gortig. 

De brugopeningen zijn gescheiden in noord-zuid en in zuid- noord. Als we aankomen, is er niemand die ligt te wachten. Ik bel met de beheerder en stel voor dat we de 'verkeerde' opening nemen. Dat lukt. Als we bij Alphen aankomen, vaart daar een binnenvaartschip ook in onze richting. Weliswaar sneller dan wij, maar volgas blijven we enigszins in de buurt. Onze vraag aan de brugwachters om mee te liften vindt gehoor. We zijn in een vloek en een zucht door Alphen heen ! 

Ook over de antieke hefbruggen in de Gouwe geen klagen, de spoorbrug in Gouda en de aansluitende Julianasluis ook niet. Na Gouda vaar je op het getijdewater van de Hollandsche IJssel, tot aan de stormvloedkering met sluis en de beruchte Algerabrug in Krimpen. 

En daar gaat het mis. Bij aankomst van drie zeilboten om 16:20, de tijd voor een brugopening, is de brugwachter al naar huis. Hij is eventueel bereid terug te komen, maar dat wordt niet eerder dan 18:30. Er zit niets anders op dan te wachten. We maken van de gelegenheid gebruik om een koele duik te nemen.

We varen na de brugopening naar de ons bekende watersport vereniging IJsselmonde, en vinden een plaatsje aan het einde van de lange gastensteiger, verder helemaal gevuld met dikke motorboten. De havenmeester hebben we telefonisch voorbereid op onze komst, maar die is na onze vertraging dan al naar huis. 

Irene tovert een lekker maal op tafel, en 's avonds zitten we genoeglijk in de kajuit, en bereid ik de tocht van morgen richting Willemstad voor. Plotseling zien we rond half elf een fel rood schijnsel door de gordijnen, vergezeld van motorgeronk. Het blijkt een groot zeilschip, die bezig is naast ons te gaan liggen.

Daar zijn we het niet mee eens, als je ergens naast gaat liggen, dan doe je dat bij een schip van gelijke lengte. Als in eerste instantie Irene haar hoofd naar buiten steekt, krijgt ze meteen de wind van voren.  De vrouwelijke opvarende die met een meerlijn klaarstaat, wil dat Irene die aanpakt, maar die peinst daar niet over.  Mevrouw beweert dat het laatste deel van de steiger door hen gereserveerd is. Dat wij onze komst op die plek ook telefonisch hebben gemeld, maakt geen indruk.

We krijgen een lading verbaal geweld over ons heen, die helemaal niet nodig is, er zijn rondom zat ligplaatsen beschikbaar. Intussen hebben we ook geen hoge pet op van de vaarcapaciteiten van de schipper, voor er schade optreedt besluiten we hier de verstandigste te zijn, trekken onze stekker uit de elektrapaal, en gaan in het pikkedonker 30 meter verderop liggen

De vandaag gevaren route :

Amsterdam Marina - Lisse

 woensdag 3-8-202

We staan bijtijds op, en douchen in het fraaie sanitair van de Marina. We moeten uiterlijk half negen vertrekken om de eerste van slechts drie dagelijkse brugopeningen van de A9 te halen, dat lukt ruimschoots. Onderweg op het Noordzeekanaal komen we een groot containerschip tegen.

Direct na de A9 brug ligt de sluis van Spaarndam. Dat heeft vandaag nogal wat voeten in de aarde, een sluis vol tegemoetkomend verkeer, een binnenvaartschip in onze richting dat als eerste de sluis in mag. Om het wegverkeer te ontlasten, gaat de brug 3x dicht voor wij mogen invaren, en dan blijkt er veel te weinig plek voor iedereen. Wij passen er nog net bij.

Na de sluis varen we al snel Haarlem binnen. De notoire bottleneck daar is de spoorbrug, die af en toe voor slechts drie minuten wordt geopend. Vandaag gaat dat voor ons snel, wij betalen de doortocht van 10 €  per aan-uit app, waardoor we niet hoeven aan te leggen om de rekening te betalen.  

Daarna is de doorvaart van alle bruggen in Haarlem louter kommer en kwel, de brugwachters hebben er vandaag duidelijk geen zin in. En dat geldt ook voor de Ringvaart van de Haarlemmermeer. Het lijkt wel bootje pesten.

 Zoals de brugwachtster die doodleuk vanuit haar hok antwoordt op ons vriendelijk verzoek op een brugopening, dat ze na 10 minuten de brug zal openen en vervolgens haar koptelefoon weer opzet. En als de brug eindelijk open gaat, de drie wachtende zeilboten voor gek zet  door eerst een in de verte tergend langzaam tegemoetkomend motorbootje als eerste groen licht te geven. 

We hebben zo geen schijn van kans een van de weinige brugopeningen van de A44 te halen, en leggen daarom aan in de jachthaven van Lisse, niet ver voor de A44. Zijn we morgen om 9:57 de eerste die door de brug gaat.

De temperatuur is in de loop van de middag tot tropische waarde gestegen. We doen boodschappen bij de Jumbo, en scoren een mega ijsje om af te koelen. Later op de avond, in de schaduw wordt de temperatuur weer draaglijk.

De vandaag gevaren route (deze keer niet de eigen waarneming, maar weergave van Vesselfinder van ons AIS signaal, onze PC had last van de tropenkolder) :

Volendam-Amsterdam Marina

 dinsdag 2-8-2022

Marina Volendam heeft net als zusterhaven Makkum, voor de gasten een aantal leenfietsen ter beschikking. We maken er dankbaar gebruik van als we naar de vroegere Deen, nu Albert Heijn supermarkt, gaan om de bootvoorraad voor twee dagen onderweg aan te vullen. Als Irene met enige moeite alles een plaats heeft gegeven, vertrekken we richting Markermeer, ons eerste richtpunt is het Paard van Marken, de vuurtoren uit lang vervlogen tijden (zie eerdere blogs)

Wat een verschil met gisteren als we uit de beschutting van de haven komen, en het Paard gerond hebben. Er waait een zeer straffe ZW wind, waar we recht tegenin moeten boksen. De Chip steigert af en toe als een paard, en de voortgang is beperkt onder deze omstandigheden. Ik probeer ierts ruimer te sturen, maar dat maakt nauwelijks verschil. Dan zit er niets anders op dan de blik op oneindig te richten  en geduld te hebben. We kijken jaloers naar de zeilers die de andere kant op gaan, heerlijk rustig voor het zeetje en de wind.

Eindelijk bereiken we Amsterdam, waar we met weinig vertraging de Schellingwouder brug passeren. Direkt daarna liggen de Oranjesluizen, waar al een aantal schepen ligt te wachten. Wij sluiten aan, en moeten achter een groot stalen schip de sluis in. Met de wind vol van opzij zonder voldoende voortgang te maken, verlijert die boot. Wij worden gevangen tussen wal en schip, volgens het spreekwoord geen goed combinatie. Eenmaal in de sluis gaat het gas er nog eens volop, waardoor we alle kanten opstuiteren. 

We slippen tussen al vastgemaakte boten naar voren, waardoor we straks als eerste de sluis kunnen verlaten. We leggen aan naast een prachtig antiek houten zeilschip, gebouwd in Duitsland naar het model van de toen gangbare vissersschepen. We hebben een leuk gesprek met de eigenaar en twee vrienden, net als ze ons vanaf een plank heerlijke versnaperingen willen aanbieden, gaat de sluis open en moeten we vertrekken.

Vanaf hier is er niets meer in de weg tot de Amsterdam Marina. Irene belt naar de marina om een plaatsje te reserveren, en krijgt steiger Sierra (internationaal voor 'S') toegewezen. Wij vrezen het ergste, dit is helemaal aan de achterzijde. Als we dat zien, soebatten we bij de havenmeester om een plaatsje met uitzicht op het IJ, en dat lukt zowaar. We krijgen box Bravo (B) 16.

's Avonds komt neef Martijn van Noort gezellig buurten. Met de pont en fiets is het van het huis waar bij samen met Michon woont, eigenlijk maar een korte afstand, helemaal als je het hemelsbreed bekijkt. Gezellig met een wijntje en een hartigheidje wisselen we de laatste nieuwtjes uit. Het is al laat en pikdonker als Martijn huiswaarts keert.

foto's volgen

de vandaag gevaren route :

Heeg - Volendam

 1-8-2022

Bij het ontwaken zien we nog dikke regendruppels op het dakluik liggen, maar als we ons hoofd naar buiten steken, heeft het slechte weer van gisteren plaats gemaakt voor rustig, zonnig zomerweer. We willen vandaag een flinke ruk maken in de richting van Noord-Holland, dankbaar gebruik makend van de voor vandaag voorspelde noordelijke wind. Voor de dagen daarna wordt juist zuidwestelijke harde wind verwacht, dat is op het IJssel- en Markermeer geen pretje als je daar recht tegenin moet varen.

We volgen exact de route terug die we een paar dagen geleden in omgekeerde richting hebben afgelegd. Vlak voor de Johan Frisosluis die toegang geeft tot het IJsselmeer, vullen we de brandstofvoorraad aan  bij de Marina Stavoren. Bij het wegvaren daar komen we een file schepen tegen vanuit de sluis. Helaas gaan de twee parallelle sluiskolken volledig gevuld voor onze neus dicht, en moeten we wachten op de volgende schutting. 

Op het IJsselmeer staat een flinke deining, die te heftig is voor onze stuurautomaat, dus sturen we met de hand.. Het is druk in de richting van Enkhuizen, door de noordenwind is de zuidwaartse route vandaag in trek. In Enkhuizen passeren we het naviduct, een combinatie van sluis en aquaduct in de dijk tussen Lelystad-Enkhuizen. De sluis vormt de waterscheiding tussen IJsselmeer en Markermeer, hoewel het verschil in niveau te verwaarlozen is.

Door de dijk worden de golven van het IJsselmeer tegengehouden, we varen nu zoveel rustiger dat de stuurautomaat het werk aankan. Onder een stralend zonnetje is varen op die manier geen straf ! De ongebreidelde onderwatergroei van het fonteinkruid is wel een straf. Naarmate Volendam dichterbij komt, zien we grote velden in het water voorbijkomen, en moeten we bij snelheidsverlies af en toe even achteruit varen om de troep kwijt te raken. Het is op het Markermeer veel rustiger dan op het IJsselmeer, dat heeft ongetwijfeld met het vervelende fonteinkruid te maken.

Onderweg hebben we telefonisch een plaats geregeld in de marina van Volendam, alpha 75. Als we ons aangemeld hebben op het havenkantoor, wandelen we naar de bekende Dijk, en eten we een lekkere Pokabowl bij restaurant Lotje. Het plan is morgen eerst inkopen voor onderweg te doen in Volendam, en dan via het IJ naar de Amsterdam Marina aan het Noordzeekanaal te varen. Dat wordt ons uitgangspunt om op tijd bij verschillende knelpunten in de vaarroute te zijn.

de vandaag gevaren route :