Na de terugkomst in de thuishaven na onze omzwervingen deze zomer, blijven we het weekend van 7 augustus nog aan boord om voorzichtig af te kicken. Martijn en Liesbeth, die van zaterdag op zondag overnacht hebben achter de oostelijke Mosselbank, zoeken we per boot zondagmorgen rond koffietijd even op. Achter het anker van de Stormvogel drinken we gezamenlijk koffie en nemen we afscheid. Voor hen zit de vakantie er nu onherroepelijk op. Tegen een straffe NW wind varen we terug naar de thuishaven. De weerberichten voor deze week zien er niet goed uit, dinsdag in de loop van de dag pakken we in, en gaan we terug naar Maassluis.
Op 14 augustus gaan we een dagje varen met onze buren Gijs en Riet. Dit zit al een tijdje in de pen, maar nu komt het er eindelijk van. De weergoden zijn ons goed gezind, de zon schijnt en er staat een lekker westelijk briesje. We varen naar het paardeneiland Stampersplaat, en leggen voor de lunch aan in het mooi gelegen haventje. We doen een vluchtige verkenning van het eiland, dat vroeger een zandplaat was in het getijdewater van de Grevelingen, maar sinds de afdamming tijdens de Deltawerken bij een constant waterniveau weelderig begroeid is geraakt. Er staan veel bramenstruiken, maar de meeste bramen kunnen nog wel wat zon gebruiken. De paarden hebben we niet kunnen ontdekken.
In de middag hijsen we het zeil en hobbelen we genoeglijk terug naar Herkingen. In de beschutting van de haven, en onder het genot van een frisse maaltijdsalade die Irene tevoorschijn tovert, zien we langzaam de zon achter de kim verdwijnen. Als we naar huis rijden, zitten we net nog aan de staart van de gebruikelijke file van de weekendgangers die terugkomen uit Zeeland.
Maandag 15 augustus staan dan kleinzonen Arnold en Bart op de stoep, die komen een weekje logeren. Ze hebben mooi weer meegebracht, voor de hele week ziet de weersverwachting er veelbelovend uit. Maandagmiddag gaan we vliegeren op het strand van Hoek van Holland.
De mannen hebben gemeld dat ze twee dagen in Maassluis willen slapen, en twee dagen op de boot. Op dinsdag vertrekken we dus naar de 'Chip'. Eenmaal in Herkingen, kan Arnold bijna niet wachten met het uitgooien van aas voor de krabben in de haven, binnen de kortste keren staat er een emmer vol wild bewegende krabben op de steiger. Volgens mij zijn die krabben al heel vaak gevallen, maar ze laten zich steeds weer verschalken.
In de loop van de middag varen we naar het haventje op Stampersplaat, waar we moeten stapelen. met dit mooie weer liggen de haventjes op de eilanden vol. Arnold en Bart verbroederen meteen met de aanwezige kinderschare, die al fervent op krabbenjacht is.
We maken in de rubberboot op de motor even een rondje door de haven, want zelf roeien is aan de mannen niet besteed. De krabben roepen harder. Rond etenstijd vertrekt de boot waar we tegen aan liggen. We kunnen nu zelfstandig tegen de kade aanleggen, dat is wel zo gemakkelijk met op- en afstappen.
De vader van een de krabbenvissers blijkt een drone te hebben. 's Middags hadden we die al boven de haven zien vliegen, maar konden niet ontdekken van waaruit die werd bestuurd. Hun boot ligt buiten de haven voor anker. We maken een praatje, hij blijkt een liefhebber te zijn, die zelfs een brevet heeft gehaald voor drone vliegen.
's Avonds komt hij per rubberboot met een grote koffer vol drone onderdelen weer naar de haven. we krijgen uitgebreide uitleg, en er wordt er een aantal vluchten gemaakt.
De drone heeft een bestuurbare HD camera, tijdens de vlucht is op de besturing en een gekoppelde smartphone te zien wat de camera opneemt. In no time zit zo'n drone op 200 meter hoogte, aan de grond zijn alle parameters zoals hoogte, snelheid, positie af te lezen. Mocht de verbinding verloren gaan, dan zorgt de ingebouwde GPS dat de drone zelfstandig terugvliegt naar de startlocatie.
Van het SD-kaartje kan ik later de gemaakte filmpjes en foto's op de PC overnemen. Een wel heel bijzonder perspectief !
's Avonds eten we kipspiezen van de wegwerp-BBQ, Het kost enige moeite het kolenvuur te ontsteken, maar als het eenmaal brandt gaat het grillen prima. We blijven overnachten aan de Stampersplaat, en gaan pas te kooi als de zon al lang onder is. De jongens worden de volgende ochtend pas laat wakker, ze waren dan ook totaal versleten van alle activiteiten.
Woensdag aan het eind van de middag varen we terug naar Herkingen. De koelkast en de voorraadbank zijn leeg, we moeten avondeten en snoep scoren. Voor vanavond staat pizza op het menu. We overnachten in de thuishaven.
Het volgende op de to-do lijst is voor anker gaan en zwemmen op het open water van de Grevelingen. Even ziet de lucht er dreigend uit, maar gelukkig schoont de lucht snel weer op. We varen de havengeul uit, en vervolgens de ondiepte voor Herkingen op, tot de dieptemeter aangeeft dat het beter is te stoppen, voor we echt aan de grond lopen.
Eenmaal voor anker, is de animo van de jongens om te gaan zwemmen bijna tot het nulpunt gedaald. Arnold trekt al helemaal z'n zwembroek niet aan, en nadat Bart vanuit de rubberboot voorzichtig te water gaat, is hij na ongeveer tien seconden het water al weer uit. Oma bezeert haar voet aan een scherpe mossel, we moeten de verbanddoos zelfs tevoorschijn halen om het bloedbad te stoppen.
We varen naar het oostelijke Mosselbank eiland, er is nog volop plaats aan de steigers. Er is een mooi beschut gelegen strandje. We blazen een luchtbed en een band op om op te drijven. Arnold gaat onmiddellijk weer op krabbenjacht, voor hem is geen krab meer veilig. Door het heldere water zie je ze op de zandbodem lopen, en ze zijn dan met een schepnet gemakkelijk te vangen.
We vermaken ons prima, maar zoals aan alles, komt ook aan dit genoegen een eind. Om half zes gooien we de trossen los en koersen richting thuishaven. We pakken alles dat niet aan boord kan blijven in de auto, en eten onderweg in Hoogvliet als afsluiting van gezellige dagen bij de Mac
Het is stil onderweg op de Grevelingen. Hier en daar een verdwaalde mosselvisser, en welgeteld twee tegenliggers die waarschijnlijk ook naar hun winterbestemming varen.
Na ruim een uur varen we de haven van Brouwershaven binnen, waar Irene al staat te wachten. Nog een paar laatste handelingen, antivries in de motor, kogelkranen op halve stand, bekabeling van de mast los, accu's ontkoppelen en de buiskap eraf. In deze toestand laten we de 'Chip' achter in de vakkundige handen van de firma van Ast. We vragen een prijsopgave voor het kaalhalen van het onderwaterschip. Het daarna voorzien van het onderwaterschip van een high-tech siliconencoating wordt het belangrijkste project deze winter.
