zondag 25 juli 2010

Dagje Grevelingen, tijdelijk einde vaarseizoen

Zaterdag zoeken we per boot Liesbeth en Martijn op in Scharendijke, waar ze liggend aan de steiger bij Jachtwerf de Grevelingen, voor hun vakantie nog een paar laatste klusjes aan hun boot willen uitvoeren. Er is weinig wind, maar het weer is verder perfect. We varen op de motor in westelijke richting de hele Grevelingen over. Het is in de tijd dat we op Europa's grootste zoutwatermeer onze ligplaats hebben, pas de derde keer dat we met de 'Chip' in die uithoek komen. De installatie van de nieuwe Furlex (rolfok) op de "C'est Ça" kost zelfs leverancier Lennerd de nodige zweetdruppels. Bij het op maat maken kan ik eindelijk een keer op onvervalst RVS staaldraad de betonschaar testen die voor noodgevallen aan boord is om de verstaging door te knippen als de mast onverhoopt overboord gaat.
De montage van de marifoonantenne en het trekken van een coaxkabel door de mast is gelukkig een stuk simpeler. Tussendoor genieten we van een heerlijke lunch die door Saskia is voorbereid. Met Alexander bekijken we een door hem op te leveren nieuwe Maxi 1060, prachtig schip, maar wij houden het toch maar bij ons eigen bootje.

Om ca 16:00 starten we de terugreis richting Herkingen, Het zeil gaat omhoog, maar kan kort daarna weer naar beneden, want snelheid maken we niet met zo weinig wind. De motor gaat op laag toerental aan, en we sukkelen met gepaste snelheid over de zeer zomerse Grevelingen. Als we het paardeneiland Stampersplaat passeren, volgen we het voorbeeld van vele anderen en gooien het anker uit tussen boei RB1 en GB9. We eten een warme hap in de kuip, en genieten volop van een prachtige avond. We pakken de terugreis naar Herkingen pas weer op als de zon bijna onder is, zie sfeerplaatje hiernaast. Eenmaal onderweg wordt het snel donker en nevelig. De navigatieverlichting gaat aan, voor ons een zeldzaam gebeuren. Dankzij de GPS vinden we de boeien, die wel heel slecht zichtbaar zijn in het donker. Die boeien heb je tegenwoordig in feite niet meer nodig, het is meer een kwestie van oppassen dat je er niet tegenaan vaart. Op de tast vinden we onze ligplaats. Dit was een dag om in te lijsten.

De zondag (25/7) is een miezerige dag, en we besluiten zondagmiddag onze spullen te pakken, schoon schip te maken, en de boot voor te bereiden op een langere stilstand. De komende weken gaan we Louise en Louis helpen verhuizen, en vliegen naar Cyprus om Mariska en John een helpende hand te bieden zodra de geboorte van hun eerste kind (en ons derde kleinkind) zich aankondigt. In september pakken we qua varen waarschijnlijk de draad nog even op richting Belgische Kust.

vrijdag 23 juli 2010

'Chip' weer op stal


Vanuit Willemstad vertrekken we voor onze driesluizentocht richting thuishaven Herkingen. De passage van de Volkeraksluis gaat betrekkelijk vlot. Daarna via Volkerak en Zuid-Vlije richting Krammersluis. Er staat een stevige wind, maar zoals gebruikelijk de laatste tijd recht op de kop. Er is veel binnenvaartverkeer op het Volkerak, en het stuk dat we bij de Krammersche Slikken afsteken is heel smal, dus zeilen / kruisen is geen optie. het schutten in de Krammersluis neemt al weer meer tijd in beslag, ook door het ingewikkelde spoelsysteem om zoet- en zout water te scheiden. De wind is intussen toegenomen tot bij vlagen 5Bft. Veel boten kiezen na de sluis voor de richting Oosterschelde, een paar gaan richting Grevelingen. We leggen aan voor de Bruinisser sluis om de volgende schutting af te wachten, en plotseling gaat de sluis op 'dubbel rood', oftewel buiten werking. Even later wordt omgeroepen dat de sluis door een technische storing tot nader order buiten werking is, en dat er een monteur onderweg is. Wij gaan aan de koffie om de tijd te doden. Het aantal boten dat wil schutten, groeit gestadig. Plotseling gaan de lichten weer op enkel rood, er is kennelijk een klein wonder gebeurd want een monteur kan nog niet ter plaatse zijn geweest.

Even later gaat de sluis open, en intussen is er weer een lichting Krammer sluizers bijgekomen, die allemaal de sluis in willen. In de loop van de jaren hebben we meerdere categorieën sluisvaarders leren kennen : de routiniers, die varen de sluis in en gaan zonder problemen liggen op de plek die ze van tevoren hebben bepaald. Dan heb je de weifelaars en nog-niet-zo-ervaren sluizers, die durven niet zo goed, en gaan zo gauw ze de sluis inkomen, tegen de kant liggen, maken met moeite vast en halen dan opgelucht adem. Tot de sluiswachter ze sommeert om door te varen, dan slaat de paniek toe. De derde categorie is de gassers, die kennen maar twee standen van het gashandel : vol vooruit en vol achteruit. Die zijn levensgevaarlijk, ook voor hun eigen opvarenden, die denken houvast te hebben aan een sluisbolder of een naastliggend schip, geeft de schipper weer vol gas en daar gaat de opvarende bijna overboord of er sneuvelt een vlaggenstok bij de buren. En dan heb je nog de dwarsliggers, die bij harde wind van achteren of een overgang van zoet naar zout hun schip eerst voor vastmaken en een grote kans hebben dwars komen te liggen. Alle categorieën zijn meestal vertegenwoordigd, zeker bij zo'n volle sluis als nu in Bruinisse. Het duurt een eeuwigheid voordat iedereen min of meer op z'n plaats ligt (zie foto)

Vanaf de Bruinisser sluis is het nog maar een wipje naar Herkingen. Het waait nog steeds hard, we verzamelen het nodige zout op de boot en zien voor ons een omgeslagen open boot, die gelukkig al assistentie krijgt. Onze box is tot onze opluchting keurig leeg na bijna twee maanden verhuurd te zijn geweest aan passanten, een leuk instrooiertje voor de vereniging. De indraai achteruit de box in met zijwind zijn we gelukkig niet verleerd. We drinken een glaasje op de goede afloop van de vakantie, ondanks een paar lichamelijke ongemakken die hier in geuren en kleuren aan de orde zijn geweest..

De totaalstand op het log van afgelegde mijlen sinds 2002 is nu 5554, de motoruren sinds 2007 (het jaar van de inbouw van de nieuwe motor) 464, waarvan dit seizoen tot nu toe 110. En dit jaar, afgezien van de lekkende drinkwaterpomp, zonder problemen. We spuiten weer eens het zout van de boot, halen het reddingsvlot van het dek en genieten opnieuw van het prachtige uitzicht over de Grevelingen. We blijven het weekend nog aan boord om af te kicken en de boot op te ruimen.

donderdag 22 juli 2010

We ruiken de stal

Onze thuishaven Herkingen ligt over land gemeten nog geen 7 zeemijlen van Stellendam. In werkelijkheid ligt dat over water iets gecompliceerder, we moeten het Zuid-Hollandse Goeree-Overflakkee ronden, en dat betekent 3 drukke sluizen passeren (Volkerak, Krammer, Bruinisse) en een vaarafstand van 30 zeemijlen (voor de niet-kenners van het begrip zeemijl : kijk hier). Zo bereik je via achereenvolgens het Haringvliet, het Hollandsch Diep, het Hellegat, het Volkerak en de Krammer uiteindelijk de Grevelingen. Dat betekent onderweg bij de Krammer ook weer een zoet-zout overgang, die dateert uit de tijd van de Deltawerken en waarvoor Rijkswaterstaat allerlei technische hoogstandjes heeft gebouwd (zie o.a. hier). De ecologen hebben daar nu weer andere ideeën over, en er woedt een discussie over het anders organiseren van de zoet en zout scheiding om de waterkwaliteit te verbeteren.

We besluiten van de donderdag een ontspannen dagje te maken, vertrekken uit Stellendam met weinig wind op de kop, proberen nog wel te zeilen maar dat blijkt een mission impossible. We tuffen in rustig tempo naar het oosten en leggen na het passeren van de Haringvlietbrug aan in het historische stadje Willemstad. Aan de gastensteiger in de gemeentelijke jachthaven is nog volop plaats. Met een havengeld van € 10,- is het na Dokkum voor ons de goedkoopste overnachting van dit seizoen. Morgen (vrijdag) wordt het dus een drie-sluizentocht richting Herkingen.

Maasgeul

Op woensdag staat de oversteek van de Maasgeul gepland, de route is Scheveningen - Stellendam. Zoals op de vorige Noordzeepassage vanaf IJmuiden moeten we schipperen met de vertrektijd qua getij. Zeker in een overvolle haven als Scheveningen is het ondoenlijk heel vroeg te vertrekken. Kies je het volgende tij, dan heb je weer de voorwaarde dat je niet te laat op je bestemming wilt aankomen. Vandaar dat we om 13:00 vertrekken en op de koop toe nemen dat we een paar uur stroom tegen hebben. Het voordeel is wel dat de grote vertrekgolf uit de haven dan is uitgewoed. Zoals vermoed, leverde dat de nodige spannende momenten op. De oogst : een gebroken vlaggenstok, hier en daar een paar krassen op boot en ziel, en een paar geknakte ego's. Een deel van de problemen wordt veroorzaakt door de nieuwe bebouwing rond de Scheveningse jachthaven. Bij een niet eens zo harde ZW wind ontstaat er een klein stormpje in de lengterichting van de haven, waardoor manoeuvreren lastig is.
Zoals steeds de laatste dagen hebben de wind recht op de kop, dus het zeil wordt niet gehesen. De passage van de Maasgeul is een van de drukste die we ooit hebben gehad, we moeten met hulp van de radarpost Sector Maasmond op marifoonkanaal 3 echt een slalom maken tussen de snelvarende binnenkomers en uitgaanders van de Nieuwe Waterweg.

Eenmaal voorbij de geul, bij de aan te leggen tweede Maasvlakte kunnen we van nabij bekijken hoe honderden miljoenen belastinggeld als Hollands Glorie letterlijk in het water wordt gesmeten. Vlak voor de nieuwe Maasvlakte varen we door 17 m diep water, dus om daar een kunstmatig schiereiland te bouwen is heeeel veel zand nodig (zie hier), zo'n 600.000.000 kuub. Er wordt door een leger zandzuigers nog steeds druk gespoten. We hebben intussen flink de stroom in de rug en draaien zo het Slijkgat in. Het is niet te geloven maar de wind draait met ons mee, de hele reis de wind pal van voren. Via de zeesluis van Stellendam komen we op het Haringvliet, en meren om 19:45 af in de Marina Stellendam. De scheepskokkin tovert in recordtijd een warme maaltijd op tafel, want na zo'n tocht rammelen de magen.

woensdag 21 juli 2010

Volendam - IJmuiden- Scheveningen

Maandag om 9:00 vertrekken we uit Volendams Marina, na eerst nog even bij Deen geproviandeerd te hebben. Het wordt een hete dag met veel zon en weinig wind, de wind die er staat komt natuurlijk weer eens uit de verkeerde hoek. Via het Markermeer, de Schellingwouder brug en de Oranjesluizen geraken we in de heksenketel van het Amsterdamse IJ. Zoals verwacht komen we daar Wil en Daan tegen, die samen met Jeanne en Cees Balvert op hun Katwijker retroschuit de 'Adriana' onderweg zijn naar Wil's favoriete Valk in  Emmeloord. Ter hoogte van het Centraal Station proberen we op alle mogelijke manieren de aandacht te trekken, maar de bemanning van de Adriana heeft meer oog voor het ontwijken van de kris kras door elkaar varende ponten en binnenvaartschepen dan voor die prachtige zeilboot die aan de overkant in tegengestelde richting vaart. We hebben afgesproken die ontmoeting elders nog een keer over te doen.
Om 15:30 meren we na het passeren van de zeesluizen in de Marina van IJmuiden af. Louise en Louis met de kleinzonen zitten dan al in hun favoriete strandtent op het nabijgelegen strand. We laten ons de koude drankjes en de aansluitende warme hap goed smaken. Kleinzoon Arnold vermaakt zich zoals gewoonlijk prima met zand en water.


Dinsdag vertrekken we rond 9:00 vanuit IJmuiden richting Scheveningen. Bij het uitvaren van de haven komen we een reusachtig cruiseschip tegen, waarvan de massaal over de railing hangende passagiers driftig zwaaien naar dat nietige zeilbootje dat de zee opgaat. Tegen ons gangbare principe om met inachtneming van het getij te varen, vertrekken we een paar uur later dan zou moeten, bepaald door de openingstijd van de supermarkt. Door dicht onder de kust te varen blijft de tegenstroom nog enigszins beperkt.
De wind is nauwelijks aanwezig, en het is behoorlijk nevelig. Achtereenvolgens doemen Zandvoort, Noordwijk, Katwijk en Scheveningen op uit de nevels. Eventjes kunnen we zeilen, voor de rest maakt de motor overuren, evenals de stuurautomaat. Tijdens de zon-perioden luiert het scheepspersoneel op het voordek.
Bij het naderen van de Scheveningse haven bekijken we de Pier en het Kurhaus voor de verandering weer eens van de zeekant. Rond 3 uur melden we ons per marifoon keurig volgens voorschrift bij de Verkeerscentrale op kanaal 21 om te vragen of we door kunnen varen naar de jachthaven. Toen de Norfolklijn nog afvaarten had vanuit Scheveningen was dat altijd spannend. Nu zitten de mannen daar in die toren aan de haven volgens ons de hele dag duimen te draaien. We krijgen door de havenmeester een mooi plaatsje toegewezen aan de langssteiger in de passantenhaven. We spuiten alle zout en viezigheid van de boot.
Al snel blijkt dat we niet de enigen zijn die Scheveningen voor een pitsstop hebben uitgezocht. Binnen de kortste keren ligt de haven tjokvol gestapeld. We halen de fietsen tevoorschijn, brengen bij de Jumbo de scheepsvoorraad weer op peil en eten bij Roeleveld weer eens een heerlijk harinkje.
Dochter Lies komt gezellig mee-eten en later op de avond komen Anneke en Hans nog een hartversterkertje halen. Toen ze in de late uurtjes naar huis gingen lagen de meeste buren al te kooi, in de hoop woensdagmorgen vroeg te kunnen vertrekken. Dat gaat in zo'n volle haven natuurlijk problemen geven, dat hebben we al eerder meegemaakt. Bepaald door het tij vertrekken wij in zuidelijke richting pas na twaalven, dus we gaan dit spektakel rustig vanuit de kuip gadeslaan onder het genot van een lekker kopje koffie !

zondag 18 juli 2010

Richting Zuid

De laatste dagen op Texel staan in het teken van het afwachten van gunstig weer voor het begin van onze terugreis. Dat wil zeggen acceptabele windsnelheid, -richting en golfhoogte. Het ziet er beroerd uit, de ruim twintig meter diepe Texelstroom staat bekend als een onvriendelijk vaarwater met hoge stroomsnelheden en vervaarlijke brekers bij wind tegen stroom.
De windsnelheden willen maar niet onder de 5-6 Bft komen en regelmatig trekken dikke buien met hevige windstoten over, afgewisseld met zon. Dat levert soms mooie regenbogen op ! Buren op de steiger probeerden gisteren te vertrekken, maar waren vanwege de slechte omstandigheden binnen een uur weer terug.

Voor de terugreis gaat onze voorkeur uit naar de route over zee naar IJmuiden. Door de harde ZW wind en het ongunstige tij wordt die optie echter geschrapt. Blijft over het IJsselmeer via de Stevinsluis in Den Oever. Die is dan weer te bereiken ofwel via het Vaarwater over de Bollen, of via de Texelstroom, het Gat van de Stier, het Malzwin en aansluitend het Visjagersgaatje. De Bollen moet je met hoogwater passeren, de tweede route kun je zo uitkienen dat je vanuit Oudeschild met de laatste ebstroom de Texelstroom opgaat, met de kentering bij het Gat van Stier bent en vervolgens door de vloedstroom het Malzwin Visjagersgaatje ingespoeld wordt.

Gezien de getijden is de laatste optie vandaag het gunstigste, we kunnen om 8:00 uit Oudeschild vertrekken.
De Texelstroom doet z'n reputatie eer aan met vervelende golven, we nemen veel buiswater over maar naarmate we tussen de banken komen wordt dat beter. Vanaf het Gat van de Stier is de route naar Den Oever bezeild, en we kunnen op de banken om ons heen de zeehonden zien liggen (zie fotootje links). Op de achtergrond in de verte is het witte silhouet van de veerboot naar Texel zichtbaar.

Na de sluis van den Oever zeilen we naar Enkhuizen, met tussendoor in buien heel veel wind, we gaan als de brandweer. Na het Naviduct in Enkhuizen gaat de motor aan, de route richting Marina Volendam is recht in de wind en we willen daar voor 18:00 aankomen. Het wordt uiteindelijk 17:30,  de wind gaat helemaal liggen en we genieten na een lange reis van in totaal 10 uur varen in de kuip van een wijntje en een sigaartje.

donderdag 15 juli 2010

Windkracht 8


Na alle loze waarschuwingen kunnen we nu eindelijk een frisse neus halen. Niet zo'n windje waar de vlag niet eens van wappert, maar een ruige dikke windkracht 8. Het begon halverwege de nacht al flink door te waaien, en om half drie maakte de schipper z'n eerste inspectierondje over de boot. De eerste rolgenua een stuk verderop in de haven was toen al met veel geweld losgeslagen, maar de Chip lag er solide bij. Je kunt je niet voorstellen hoe nonchalant sommige boten zijn afgemeerd.
Klein probleem is dat de wind pal zuid is (dwars op de boot) en je aan een vingerpier voor zijdelingse krachten slecht houvast hebt. 's Morgens dus met de buren maar een extra lijn rechtstreeks van de boeg op de dwarssteiger gezet (zie foto, wij liggen 3e van kant). Later draait de wind iets naar ZW, en komt meer van voren.

Via de Kustwacht op marifoonkanaal 16 horen we verschillende noodoproepen. Een zeiljacht met 9 personen op het IJsselmeer in de buurt van Andijk, zonder kaart en marifoon aan boord, heeft telefonisch hulp gevraagd. Zal vanavond wel op de KNRM site vermeld worden. Later op de dag worden we nog door een oorverdovend DSC alarm opgeschrikt.

's Middags maken we een wandeling naar het havenhoofd, om de binnenkomst van een paar stoere (of zijn het onwetende..) zeilers te bekijken. Bij hoogwater om 12 uur staat het water in de visserijhaven bijna op de kade, en lopen er zelfs in de haven flinke golven. Een paar schepen van de bruine vloot vertrekken naar buiten, alle passagiers met reddingsvest aan. We helpen er eentje bij het ontmeren.


Verschillende vissers zijn voor de storm met hun toch grote schepen binnengelopen, en voeren onderhoud uit. Pas nu zie je hoe groot die schepen zijn, evenals het vistuig. De Texelse vissers gebruiken voor het vissen op platvis de 'Sumwing', die tijdens het vissen over de bodem zweeft, en zo minder verstoring van de zeebodem en een veel lager brandstofgebruik tot gevolg heeft. Het is een lokale Texelse ontwikkeling (zie Sumwing uitleg  en praktijk ). Het gaat kennelijk goed met de visserij hier, de schepen zien er perfekt onderhouden uit, en zitten goed in de Hempel verf.


Tijdens het avondeten zijn we via de marifoon getuige van een spannende reddingsoperatie van een Duits zeiljacht dat op de gronden bij de Noorderhaaks was verdaagd. Van de KNRM waren de 'Joke Dijkstra', de 'Francine Kroesen' en de 'Koen Oberman' betrokken, en een SAR marinehelicopter. 
Het eerste bericht dat we op kanaal 16 hoorden was van de vrouwelijke opvarende van het jacht die volledig in paniek bleef roepen om hulp. Die was zeer snel ter plaatse. De helicopter heeft haar van boord getakeld, nadat eerst twee bemanningsleden van de helicopter op de Joke Dijkstra waren afgezet. De eigenaar bleef aan boord. De reddingsboten wilden een sleepverbinding tot stand brengen, maar op dat moment sloeg het jacht over de banken heen naar dieper vaarwater. Het jacht bleek niet lek, en kon op eigen motor onder begeleiding van de KNRM koers zetten naar Den Helder. Heel bijzonder om dat van nabij mee te maken ! Het volledige verslag staat op de site van de KNRM-reddingen den Helder :

"Om 17:30 uur was het weer raak, een uitvarend Marineschip had in het Schulpengat een Duits zeiljacht op een zandbank zien zitten.
De Joke Dijkstra is snel vertrokken uit Den Helder en had de Kustwacht om assistentie gevraagd van de buurtstations Callantsoog en Oudeschild. Vanwege de ondiepte en de hoge grondzeeën kon de Joke Dijkstra zelf niet bij de 'La Mouette,', een 29 voet Gib‘Sea, komen.
Omdat er ook een Marine SAR helikopter in de lucht was voor een oefening met het nieuwe Kustwachtvaartuig Ievoli Black, werd deze om lucht assistentie gevraagd. De heli heeft eerst twee bemanningsleden afgezet op de Joke Dijkstra en daarna een vrouw van het zeiljacht afgehaald, die voor medische controle naar het vliegveld werd gebracht.
Vlak nadat de twee reddingboten van de buren arriveerden, kwam het jacht plotseling los en kon de Koen Oberman langszij schieten om er een extra bemanningslid op te zetten. Het motortje werd gestart en op eigen kiel werd koers richting Den Helder gezet. De helikopter kwam haar bemanningsleden weer van de Joke Dijkstra afhalen. De Koen Oberman en Francine Kroesen hebben het jacht verder naar Den Helder begeleid. In het boothuis van Den Helder werd het Duitse echtpaar weer herenigd. Het echtpaar was onderweg van Engeland naar IJmuiden, maar moest door het slechte weer de koers naar Den Helder verleggen. In de nacht kwam de vrouw door een breker ten val en kneusde daarbij, zoals later na medisch onderzoek op vliegveld de Kooy bleek, een rib. Bij aankomst voor de Helderse kust ging het mis en strandde het schip."


woensdag 14 juli 2010

Strandweer ondanks weeralarm


Zowel Kustwacht in het 'all ships' weerbericht om 8:05, als de maritieme weerberichten uit andere bronnen voorspellen zwaar weer : veel regen, harde wind en mogelijk zware windstoten. Nauwelijks voor te stellen als de mussen op dat moment nog uit de mast vallen. Toch draaien we de boot aan de steiger met de boeg naar het westen, en leggen een extra spring aan op de vingerpier. In de loop van de ochtend krijgen we navolging en zien we meer mensen dat doen.
Intussen is het heet, onder een prachtig blauwe hemel. We doen per fiets inkopen bij de AH in Den Burg, en lopen de toeristische markt af met oude beroepen, volksdansers en eilander snuisterijen. 's Middags genieten we van het uitzicht en de verkoeling op het havenhoofd en bekijken we het nieuwe strand dat door de gemeente Texel uit de pot van de toeristenbelasting (!) wordt aangelegd naast de jachthaven. Een mooie aanvulling op de speelgelegenheid die er al was, en natuurlijk super voor de kids.
Rond een uur of  7 's avonds vallen voorzichtig de eerste druppels, bij elkaar een lekker buitje maar dat is het dan. Om 9 uur schijnt de zon weer. Echt noodweer zien we niet. De windverwachting voor de komende dagen blijft pittig, dus voor zaterdag zullen we waarschijnlijk niet vertrekken naar ons volgende reisdoel : IJmuiden.

dinsdag 13 juli 2010

Dreesvrouw op Texel


Vandaag is een bijzondere dag : Irene heeft zich gekwalificeerd voor de uitkering van vadertje Drees, oftewel de mijlpaal van 65 jaar is bereikt. Dat was een goede reden voor een ontbijtje op bed. Daarna de weerberichten beluisteren, de verwachting lijkt goed. Dus maken we ons klaar voor de tocht van Makkum naar Oudeschild op Texel. De eerste hindernis wordt gevormd door de sluizen van Kornwerderzand, het lijkt wel of iedereen van het IJsselmeer naar buiten wil, de Wadden op. De grote sluis wordt gereserveerd voor de bruine vloot, de kleinere jachten moeten door de kleine sluis. Zodra de sluiswachter de lichten rood groen zet als teken dat de sluisdeuren binnen afzienbare tijd geopend zullen worden, gooit bijna iedereen zijn trossen los en lijkt het wel of de schippers nog maar twee standen op het gas kennen : vol vooruit en vol achteruit. Hier en daar klappen schepen op elkaar. In de sluis hebben ze dan ook nog te maken met 'van zoet naar zout gaat fout', oftewel een sterke bovenstroom van zoet water de sluis in. Wij wachten nog een schutting af  en kunnen dan naar binnen. Er ligt een grote motorboot te tobben om aan te leggen, dat geeft ons de kans er langs te varen en helemaal voor in de sluis aan te leggen en met verbazing het slagveld achter ons te bekijken. Tijdens het schutten worden we bijna nog geramd door een achterligger die het niet nodig vindt zijn landvasten op de bolders te beleggen, en denkt uit het handje de boot in bedwang te kunnen houden. Die weet dus nu wel beter. Schadevrij kunnen we de sluis verlaten, en slaan als enige af richting Texelstroom. De rest gaat richting Harlingen en/of Vlieland en Terschelling. De wind is ZW, dus recht op de kop, de zeilen blijven neer en we varen op de motor. Gelukkig hebben we door het oponthoud in de sluis nu de kolkende ebstroom vol mee. Gedurende de tocht gaat de wind liggen en kalmeert de zee. Na krap drie uur motoren komt Oudeschild in zicht (zie foto). De jachthaven is vrijwel leeg, en we kunnen een mooi plaatsje uitzoeken. We boeken voorlopig voor twee nachten, en zien dan wel of  we via de kust weer richting thuishaven kunnen afzakken.

maandag 12 juli 2010

Strandplezier en voetbalverdriet

De planning voor zondag is de overtocht naar Texel. Zoals zo vaak deze zomer verandert het plan. Louise en Louis met de kinderen willen een dagje langskomen om van het prachtige weer te genieten. Dat vinden opa's en oma's altijd leuk, dus stellen we voor om elkaar in Makkum te treffen, waar het strand van de Makkumerwaard een eldorado is voor kinderen. We hadden gedacht vroeg uit Harlingen te kunnen vertrekken, maar de openingstijden van de Tsjerk Hiddeszsluizen gooien roet in het eten. Op zondag draaien ze pas om 9 uur. De weersverwachting kondigt een rustig tochtje aan, maar niets van dat alles. Al in de haven leggen we een rif in het zeil bij wind tot 20 knopen, en buiten de havenmond gaan we tekeer als in een achtbaan. Wat hebben de weermannen van tegenwoordig toch, ze kunnen niet eens een paar uur vooruit het weer voorspellen. In plaats van de beloofde NO wind is die ook nog eens ZW, dus varen we pal in de wind en de golven. Wij varen gezamenlijk op met een grotere Compromis, die naar den Helder wil. Door de hoge zeegang besluit ook hij en met ons nog vele anderen via de sluizen van Kornwerderzand naar Makkum af te slaan.

Eenmaal in de Makkumse marina, kakt de wind helemaal in en wordt het gelukkig prachtig strandweer. De kids zitten al op het strand en de oudste vermaakt zich prima in het lauwwarme water. Ook het eigen zwembad van de marina wordt 's middags nog even verkend. Na een heerlijk stranddagje vertrekken de kids weer huiswaarts na een bezoek aan de lokale horeca.
's Avonds is de finale WK voetbal, die we op groot scherm in restaurant de Vigilante bekijken. Helaas geen succes maar gelukkig worden de vuvuzela's opgeborgen en is het snel weer rustig in Makkum.
Maandagmorgen willen we uitgestelde reis naar Texel vervolgen, maar de wijze weermannen hebben voor vandaag een weeralarm afgegeven, zware buien met windstoten tot wel 100 km/uur. Wij hebben geen strak plan, dus we nemen doorgaans geen risico en blijven bij twijfel rustig liggen. Het ergerlijke is wel, dat het eigenlijk een goede vaardag geweest zou zijn, met alleen een fikse bui regen. Verder weinig wind en zo nu en dan een zonnetje. Het voordeel is wel dat we tijd hebben om schoon schip te maken, alles blinkt weer en ruikt heerlijk fris. Pas aan het eind van de middag trekt de wind flink aan. We wachten af wat de dag van morgen ons brengt.

zaterdag 10 juli 2010

Verjaardagsfeestje met spannende afloop

Zaterdag was dan het langverwachte feestje ter ere van onze al 95-jarige tante. De kinderen hadden de nodige familieleden uitgenodigd om het feestje mee te vieren tijdens een boottocht die zou vertrekken en eindigen op de Grote Wielen in Leeuwarden. De dag begon voor ons met het oppikken van onze huurauto, die helaas elektrisch dood bleek. Gelukkig was er een tweede exemplaar voorhanden, die probleemloos aansloeg en ons door het Friese land naar de Grote Wielen bracht. Rond tien uur waren de gasten aanwezig, en even later werd de nietsvermoedende tante aangevoerd. Het was een leuk weerzien met alle neven, nichten en andere ingewikkelde familierelaties. De boot lag al klaar met draaiende motor, onder een verzengende zon. Gelukkig kon het dak gedeeltelijk open, evenals de nodige deuren, en met behulp van enkele grote ventilatoren werd het binnenklimaat op een enigszins aanvaardbaar niveau gebracht. We vertrokken via de Bonkevaart (het officiële eindpunt van de elfstedentocht, aangegeven door een roestvaststalen paal), en nog wat zeer smalle, ondiepe en kronkelige watertjes naar de schilderachtige Dokkumer Ee, de enige Friese rivier.
We sloegen af bij het beroemde bruggetje van Bartlehiem, waar we enkele deelnemers aan de Friese Solar Challenge (elfstedentocht voor door zonne-energie aangedreven bootjes) waarschijnlijk voor hen kostbare minuten ophielden, omdat ze ons niet konden passeren. Op de achtergrond het beroemde bruggetje, waar tijdens de laatste elfstedentocht Mart Smeets stond te blauwbekken. Tenminste hij wekte de indruk dat het van de kou kwam, maar wij vermoeden dat het de Berenburg is geweest !

Onderweg genoten we van een heerlijke lunch, soep, broodjes en veel vocht om in de hitte te kunnen overleven, en enkele toespraken. In Oudkerk moesten we een zelfbedieningsbrug passeren, die met gezamenljke inspanning werd bedwongen.

We legden nog even aan bij de brug die bedekt is met tegeltjes met portretten van deelnemers van voorgaande elfstedentochten. Ook van onze kroonprins vonden we het tegeltje na een uitgebreide zoektocht.



Na een prachtige vaartocht, in het zicht van de aanlegplaats bij de Grote Wielen stuitten we (ik moet eigenlijk zeggen de schipper) op een onverwachte hindernis. De organisatoren van de Solar Challenge hadden in tegenstelling tot de aangekondigde Bonkevaart, het vaarwater afgesloten waar wij door moesten. Er was een grote lijn dwars over het vaarwater gespannen, en een paar overjarige kleuters in grote rubberboten met dito grote mond, meende de beroepsvaart het recht van passage te kunnen ontzeggen. Even dreigde de situatie uit de hand te lopen, onze schipper liet zien uit het hout te zijn gesneden van Michiel de Ruyter die bij Chatham dwars door een door de Engelsen over de Theems gespannen ketting voer.

Onze schipper dreigde de versperring op dezelfde wijze op te ruimen, en de kok dreigde zelfs even met een levensgroot mes de lijn te lijf te gaan. Door een gezamenlijke inspanning van de feestvierders lukte het ons om de kabel zo ver op te tillen dat onze boot er onder door kon varen.

De 'Solar' organisatoren probeerden vervolgens nog even met een dwarsliggende rubberboot ons de weg te versperren, maar dat was een ongelijke strijd die wij glansrijk wonnen.
Het leverde de nodige verwensingen op van de organisatoren, en misschien halen we het Friesch Dagblad wel ! De fotograferende pers had het er druk mee, en wij ook.
Jammergenoeg moest ik op het moment suprême mijn geheugenkaartje wisselen, en kon de heftigste scènes dus niet vastleggen.

Het kon ons niet deren, we zijn op de afgesproken plaats en tijd ontscheept en denken terug aan een gezellige dag !

vrijdag 9 juli 2010

Tussenstop Makkum op weg naar Harlingen

Donderdag varen we van Urk naar Makkum. Er staat een redelijke W wind, zo rond B3-4. Onder zeil schieten we lekker op. Om het Vrouwenzand onder Stavoren mis te lopen, moeten we hoog aan de wind een NW koers varen, zo rond de 320 graden. Voor je gevoel is dat heel verwarrend want Enkhuizen zie je eerder liggen dan Stavoren. Onderweg komen we nog een bui tegen en een paar spetters regen. Na Stavoren, waar we eindelijk wat ruimer kunnen varen, is met de bui ook helaas de wind bijna weg en gaat de motor bij, eerst met grootzeil nog erbij maar later helemaal zonder zeilen. We hijsen bij motoren onder zeil braaf de kegel, want er vaart hier ook waterpolitie rond. Bij Scheveningen wordt vlot bekeurd voor het niet voeren van de kegel in zo'n situatie, hier kennelijk niet want we zien verder niemand met zo'n attribuut. De aanloop van Makkum is veranderd, de MA5 boei is verlegd, evenals de ondiepte boeitjes. Ieder uur wordt er door de Centrale IJsselmeerpost via de marifoon melding van gemaakt. Als reden wordt 'verondieping' aangegeven. Hierbij een schermafdruk van ons navigatieprogramma, waarop de track  van onze route zichtbaar is en waarbij we vlak langs de ondiepteboeitjes zijn gevaren. Komend vanuit het zuiden moet je nu de MA3 boei als richtpunt nemen in plaats van de MA5. De oude positie van de MA5 is nog als oud waypoint zichtbaar. De tweede track die zichtbaar is gaat naar Kornerderzand (van ons vorige bezoek aan Harlingen).
Vandaag (vrijdag) varen we door naar Harlingen, dat wordt dit seizoen al de derde keer. Jammergenoeg tegen ongunstig tij in de Boontjes, maar dat moet dan maar. We hebben geen zin om tot vanmiddag op laagwater te wachten.

Vrijdagmiddag : rond lunchtijd arriveren we in Harlingen, heerlijke tocht waarbij de stroom tegen welkom was, konden we langer in de verkoeling op zee blijven ! Zoals vaker de laatste dagen beginnen we met een lekker windje, maar allengs wordt dat minder. In de Boontjes vanaf de BO18 moet de motor bij, anders worden we door de stroom zelfs teruggezet. De sluizen in Harlingen (net zo als die in Kornwerderzand) openen weer in recordtempo. De sluiswachters zijn waarschijnlijk blij als er een boot voorbij komt ! In Harlingen leggen we aan bij de HWSV in de Singel. De mussen vallen van het dak, het is bloedheet. Qua vaartoerisme is het weer uitermate stil. Het is vooral de grijze golf die het laat afweten. Die zijn waarschijnlijk vaarmoe. Via een kennis hoorde ik dat er vele honderden (misschien wel duizenden)  'ouderwetse' boten te koop liggen. Wij genieten nog volop, doen inkopen bij AH, eten een ijsje bij de veerboot, huren een auto voor morgen (ja de taxi- en NS tarieven zijn zo hoog dat je beter een auto kunt huren !), laten in de Wereldwinkel een kadopakket voor de jarige maken en vullen de dieselvoorraad aan. Verder luieren we uit de zon met een ijskoud roseetje.
's Avonds hebben we weer geen zin om te koken, we drinken een koud biertje en eten daarbij een hete maar zeer lekkere loempia bij de Chinees met riant uitzicht op de vertrekkende passagiers naar de Waddeneilanden. Het fotootje is van een van de leeuwen van de Leeuwenbrug bij de Grote Sluis, het wapen dat ze vasthouden is het stadswapen van Harlingen.

woensdag 7 juli 2010

Urk

Op woensdag lichten we eindelijk figuurlijk het anker in Naarden. Gisteravond bij Louis en Louise gegeten en het Nederlands elftal de finale van het WK zien bereiken.We gaan opnieuw richting Friesland voor het verjaardagsfeestje van onze 95-jarige tante.Via het Gooimeer gaat het richting Lelystad. Er staat een stevig windje recht in de rug, de zeilen gaan in de 'Zeeuws meisje' stand. Nadeel van flinke wind op grote wateroppervlaktes als het Markermeer is de zich steeds meer opbouwende golfslag, die bij voordewindse koersen de boot behoorlijk laat gieren. Bijna net zo onprettig als er recht tegenin varen. Bij Lelystad zien we een mooi contrast tussen oud en nieuw, de moderne communicatietoren naast de prachtige Batavia en op de achtergrond de (al jaren) in aanbouw zijnde Zeven Provinciën.

Na de Houtribsluizen, waar we het Markermeer verwisselen voor het IJsselmeer, varen we een rechtstreekse koers naar Urk. Het is stil op het IJsselmeer, dat zal wel met de wind te maken hebben. Om 16:30 leggen we aan in de voormalige vissershaven. De havenmeester in smetteloos uniform vaart hier rond in een luxe sloep, en komt overal het havengeld incasseren. De geruchten gaan dat je op zondag gratis kunt liggen, op de Dag des Heeren wordt geen geld opgehaald. Een plaats toewijzen is er niet bij, dat moet je hier zelf regelen.




De vuurtoren en het monument voor de op zee gebleven vissers als stille getuigen van een ruig verleden, verleiden zoals altijd tot een bezoekje. Vanaf ergens in de achttiende eeuw zijn per kalenderjaar de namen van de gebleven vissers vermeld. Wat opvalt dat er verschillende scheepsjongens bij staan, die toen ze omkwamen nog maar 12 jaar oud waren. Niks leerplicht of arbeidsinspectie, vissen. Hoe bedoel je, goede oude tijd !




Bij ieder hernieuwd bezoek zijn er wel weer een paar namen toegevoegd, de laatste is een opvarende van de UK 2, die tijdens het vissen overboord sloeg en verdronk : zie UK 2.
Van Urker vissers is bekend dat ze niet kunnen zwemmen. Overigens heeft zwemmen bij lage watertemperaturen weinig zin, dat overleef je niet, zie hypothermie

dinsdag 6 juli 2010

Dagje vertraging

Dinsdagmorgen waren we bijna zo ver de trossen los te gooien, toen Irene ontdekte dat de vloer in de kajuit vochtig was. De hele bilge stond vol water ! Met de bilgepomp is die zo leeggepompt, maar de grote vraag is natuurlijk waar komt dat water vandaan. Het euvel was de dit jaar vernieuwde drinkwaterpomp, die inwendig gescheurd bleek. Dat lekt niet hard, maar na verloop van een dag of twee is toch de watertank leeg.
Gelukkig hadden we een reservepomp aan boord, die gemonteerd en alles is weer OK. Sneller gezegd dan gedaan, want intussen lag wel het hele schip overhoop en moest er nog volop gedroogd worden. Dus besluiten we ons vertrek een dagje uit te stellen, en de halve WK eindstrijd tegen Uruguay in Naarden te volgen. 's Middags gaan we de omgeving verkennen en inkopen doen.

maandag 5 juli 2010

Hiep Hiep Hoera

De zondag en de maandag stonden in het teken van vieren : oudste kleinzoon Arnold werd zondag 2 jaar, Irene's  gips ging maandag eraf, en de oudste van Noort (Henk) was maandag jarig.
We gebruiken de jachthaven van Naarden deze dagen als uitvalsbasis. Louis werkt op een steenworp afstand en had ons deze jachthaven uit praktische overwegingen aanbevolen. Een gouden tip, bleek achteraf ! De marina is eigendom van dezelfde club die ook jachthaven Bruinisse exploiteert.

Arnolds verjaardag vierden we zondag in kleine kring. Met veel plezier werden door de jarige de kado's uitgepakt, en werd de prachtige en ook nog zeer lekkere taart (voorzien van twee kaarsjes) aangesneden die  door tante Lies  was gesponsord. De jonge jarige was de hele zondag werkelijk onvermoeibaar, en genoot net zoveel van de nieuwe aanwinsten als van de mini Magnum na de Chinees. Dat hij nog maar veel Ola ijsjes naar binnen mag werken, goed voor opa's pensioen dat er binnenkort aan zit te komen.

De maandagmorgen stond in het teken van ons bezoek aan de orthopeed in verband met Irene's gebroken middenhandsbeentje. Ik zal de naam van de man en het ziekenhuis discreet niet vermelden, maar hier wil je niet geholpen moeten worden. De binnenkomst was al niet vrolijk. Zeker was dat de man met het verkeerde been uit bed was gestapt, waarschijnlijk ruzie met z'n vrouw, of een nachtmerrie van minister Klink die z'n portemonnee leegrooft. Een fatsoenlijke hand bij binnenkomst kon er in ieder geval niet vanaf.
De eerste handeling die hoog opgeleide medicus diende te verrichten was het verwijderen van het kunststofgips van Irene's rechterhand. Nu schatte ik 4 weken geleden al in dat de man met de veelbelovende titel 'gipsverbandmeester' degelijk (meester)werk leverde bij het aanleggen ervan, en dat vermoeden bleek helemaal juist. Ter verontschuldiging moet ik zeggen dat de orthopeed zelf licht geblesseerd was aan z'n hand. Maar zelfs dat ik aanmerking genomen, werd het losknippen van het gips een beschamende vertoning. Na alle scharen uit de aanwezige verzameling geprobeerd te hebben, en na zichzelf een tweede blessure te hebben toegebracht in de vorm van een blauwe vinger (vergezeld van een hartgrondige binnensmondse vloek) kwam de droge constatering van de tobbende bottendokter 'ik krijg het er niet af !!!' niet meer als een verrassing. In diep gepeins verzonken probeerde hij een oplossing te verzinnen, en tot mijn verbazing werd mijn voorzichtige handreiking 'zal ik het eens proberen ?'  met vreugde begroet. Na een naar mijn idee geschikte schaar uitgezocht te hebben, knipte ik simpel het gips open. Hier was natuurlijk ruimte voor snijdend commentaar, maar ik hield me met moeite in. Het doorknippen van het laatste stukje van het weerbarstige gips, dat op die plek nog slechts bestond uit gewoon verband, wenste meneer als symbolische handeling zelf uit te voeren alsof het de navelstreng betrof na een geboorte.
Na een druk op het gekwetste deel en Irene's ontkenning op de vraag of dat pijn deed, volgde zijn constatering 'dan is het waarschijnlijk weer vastgegroeid'. Een foto was niet nodig, en we konden gaan. Eenmaal weer buiten realiseerde ik me dat ik in mijn verbijstering vergeten was te vragen waar ik de rekening voor mijn degelijke handwerk kon indienen. Maar teruggaan was geen optie, we waren veel te blij buiten weer frisse lucht te kunnen inademen. Een welgemeend advies : als je zonodig iets moet breken, doe dit niet in de buurt van Amstelveen.

Vanuit Amstelveen reden we naar Maassluis om de stapels post en een volle telefoonbeantwoorder door te werken en aan de hand daarvan enkele gerichte acties te ondernemen.Na een blik op het onkruid in de tuin maakten we ons snel uit de voeten. Dat wordt hard werken als we terugkomen

Daarna snel naar Kijkduin waar de familie van Noort al op het terras van een fraai etablissement verzameld was om Henks 74e verjaardag te vieren. Het werd een heel gezellig samenzijn, met een continu aanvoer van hapjes en drankjes. Omdat buiten geen rookverbod geldt, konden de verstokte nicotineverslaafden hun hart ophalen. Zelfs Henk ging zich hieraan te buiten, maar dat is hem geloof ik niet zo goed bekomen. De longen protesteerden heftig.

Toen Matthijs een echte vleugel ontwaarde, konden we met zijn begeleiding uit volle borst 'Lang zal ie leven' meezingen. De feestvreugde steeg tot ongekende hoogte. Door het fraaie pianospel stroomden de klanten toe, en Matthijs ging helemaal los. Aan het eind van middag kregen van de uitbater als dank een rondje van de zaak. Een zeer geslaagde middag ! Na afloop spoeden we ons weer richting Ouderkerk om de leenauto in te leveren.

zaterdag 3 juli 2010

Van Volendam naar Naarden

Na het bezoek van Daan en Wil hebben we ook de donderdag en vrijdag doorgebracht in Marina Volendam. De donderdag begint met een grote brand in een paar panden aan de oude haven, zelfs het radio- en TV journaal wordt gehaald. 's Middags zijn we naar Edam gefietst, het haventje ziet er heel knus uit, misschien iets om een volgende keer eens aan te leggen. Vrijdag is het tropisch warm, en zal herinnerd worden als de dag waarop het NL elftal de halve finale van het WK haalt ten koste van Brazilië.
Cees bezoekt een authentieke Volendammer kapper om wat wilde haren kwijt te raken en 's avonds gaan we lekker eten op de Dijk bij hotel Le Pompadour, terwijl heel Volendam nog in het oranje luidruchtig feestviert. Met Irene's enkel gaat het stukken beter, lopen gaat weer.

Zaterdag vertrekken we naar de jachthaven Naarden. We hopen tenminste een deel te kunnen zeilen, we hijsen alles wat we aan boord hebben, maar als de snelheid terugloopt tot minder dan een knoop starten we de motor. Onderweg passeren we de vuurtoren van Marken (ook wel bekend als 'Het Paard van Marken' en even later het eiland Pampus, zie foto's).
De muggen houden we deze keer buiten met ons zelfgemaakt muggengaas, wat perfekt blijkt te werken. Binnen geen mug te zien. In de kuip is de muggenconcentratie hoog, maar niet zo dramatisch als bij onze tocht van Enkhuizen naar Volendam.
Eenmaal in Naarden aangekomen, komen we een paar fikse donderbuien over. Heerlijk als verkoeling bij de nog steeds tropische temperaturen !






De komende 3 nachten zullen we in Naarden (ver)blijven in verband met Arnold's verjaardag en Irene's bezoek aan de orthopeed in Amstelveen op maandag. Het gips moet van haar hand, en kan na controle er hopelijk afblijven.
Naarden heeft een prachtige jachthaven, beschut gelegen tussen de bomen. Wij liggen afgemeerd aan de splinternieuwe Westzijde, nadat de ons eerder toegewezen box bezet bleek. Vinden we eigenlijk wel zo prettig, direct naast de stroom- en wateraansluiting. En met gratis internet !

donderdag 1 juli 2010

Dagje Gouwzee


Op de laatste junidag van dit jaar werden we gewekt door een geweldige wolkbreuk. Is wel eens lekker als schoonmaakbeurt voor de boot. Gelukkig ging de kraan boven al snel weer dicht, en gedurende de hele dag ook niet meer open. We waren uiteraard zeer benieuwd hoe de enkel van onze steigerduiker eruit zou zien. Gelukkig bleek het mee te vallen. Door de morfinepillen van Anneke had de patiënt een rustige en pijnloze nacht achter de rug, en het drukverband, aangevuld met wonderzalf van het Volendamse Kruidvat had ook goed werk verricht. Het eindresultaat was een weliswaar dikke, blauwe en stijve enkel, maar de botten zijn waarschjnlijk nog heel. Lopen gaat moeizaam, maar is gelukkig nu niet echt noodzakelijk. Dus rust voor de komende dagen.
Daan en Wil zouden woensdag een dagje komen zeilen. Ze hadden (als de grootste Van der Valk specialisten van Nederland) in Katwoude (onder de palingrook van Volendam) een Van der Valk gevonden waar ze nog nooit hadden overnacht, dat gemis hebben ze nu goedgemaakt. Ze waren al ingelicht over het ongeval, en stonden om 9 uur op de steiger om met de patiënt af te reizen naar de dichtstbijzijnde gipsafdeling, wat gelukkig dus na de ochtend diagnose door de scheepsarts niet meer nodig bleek.

We besloten zoals afgesproken te gaan varen. Bij het maken van afspraken voor meezeilers heb je altijd te maken met de weergoden die je al dan niet gunstig gezind zijn. Nu had Wil al voorspeld, dat er zeven plagen over ons uitgestort zouden worden, nadat ik Dirk Kuyt ervan had beschuldigd dat hij in z'n eerste WK wedstrijden van Oranje als een krant had gespeeld. En bij Wil moet je niet aan Dirk komen, dat is nog erger dan heiligschennis. Dat van die plagen klopt dus wel, denk ik. Voor de woensdag was de plaag 'geen wind'. En dan kun je dus niet zeilen. Toen hebben we de plannen maar bijgesteld en er een dagje Gouwzee van gemaakt. Om te beginnen een rondje door de Volendamse haven, wij zijn nu in Japan heel beroemd want alle lenzen werden op ons gericht, en Irene en Wil als fervente Koningshuisvolgers weten natuurlijk als geen ander hoe de royalty naar haar publiek zwaait.

Na een laatste ereronde zetten we koers naar Marken, voor de 'Chip' een onbekende bestemming. Er liggen voor de haven beangstigend grote wiervelden, en met de 7 plagen in het acherhoofd zijn we daar heel voorzichtig omheen gevaren.We lagen kennelijk voor op het reisschema van de toeristenbussen, want op Marken was het nog heel rustig. De broodjes van de lokale bakker smaakten er niet minder om. Met Daan nog even Marken te voet verkend.

Daarna op de terugweg toch nog even gezeild, nou ja de genua uitgetrokken en met een klein zuchtje wind richting Marina gedobberd. Onder de dijk bij Marken hebben we het anker uitgegooid en de rest van de middag de dagelijkse routine van een wijntje en een hapje afgewerkt. Van zwemmen is het niet meer gekomen, hoewel de watertemperatuur van het IJsselmeer inmiddels boven de 21 graden ligt.

's Avonds werden we uitgenodigd om bij Van der Valk een vorkje mee te prikken, en dat smaakte heerlijk ! We werden weer keurig bij de Marina gedropt, en een uurtje later waren we weer op de boot want het tempo met zo'n dikke poot heeft z'n beperkingen. Al met al toch een heerlijk dagje !