Verstilde pracht en vergane glorie in Spaarndam

woensdag 24 juni 2020

Vandaag vertrekken we vroeg vanaf de WV Braassemermeer, we willen nog even GTL tanken, en we moeten de brugopening van de A44 halen om 9:32. Voor de GTL-pomp moeten we stukje terugvaren,  die zou vanmorgen om 7:00 open zijn. Helaas, gisteren waren we hier te laat, nu is alles nog in diepe rust. Een telefoontje naar de eigenaar levert niets op, we vertrekken dus zonder GTL. Verderop onderweg maar tanken. We varen nu weer in noordelijke richting,  en zien de ’Calluna’ weer verschijnen, een boot met een jong stel met hond aan boord, waar we al een paar dagen min of meer gelijk mee op varen.

De verwachting is, dat het een tropische dag wordt. Op het water,  goed ingevet en met een verfrissend windje is het goed uit te houden. Na het Braassemermeer varen we vandaag de hele route op de Ringvaart van de Haarlemmermeer. De natuur is hier prachtig. We zien onder andere het Cruquius Museumgemaal langskomen, dat hebben we vorig jaar uitgebreid bekeken. Na  de passage van de A44 bruggen (die maar 3x per dag draaien) varen we verder in een konvooi van meerdere schepen.  Tot en in Haarlem moeten we talloze, vaak monumentale bruggen passeren. Zo lang we nog niet in het hoogseizoen zitten, gaat dat zonder al te veel problemen. Voor de doorvaart van Haarlem moeten in een onpersoonlijke betaalautomaat € 9,45 aftikken.

In Spaarndam scheiden we ons af van het verder noordelijk varende konvooi. We willen hier overnachten en inkopen doen, de inwendige mens vraagt verzorging. Volgens het boekwerk van de Staandemastroute moet bij werf ‘De Rietpol’ een prima jachthaven zijn. We zien op een gele werfkraan inderdaad ‘Rietpol’ staan, maar bij nadering blijken de steigers en voorzieningen in een vergaande staat van verval en zelfs ontbinding te verkeren. Het is een lege, troosteloze, en roestige janboel. Dit was een jaar geleden nog een bloeiende jachthaven. Een projectontwikkelaar blijkt het complex gekocht te hebben om er luxe appartementen te bouwen. De naam zou moeten veranderen in ‘Riethaegh’.  Maar de gemeente Haarlem schijnt moeilijk te doen, waardoor het project stagneert en een etterende wond vormt in een verder prachtige omgeving.  In het oude dorpje Spaarndam lijkt de tijd te hebben stilgestaan.

Op aanraden van een paar locals vinden we een mooi ligplaatsje aan een klein vissteigertje. We nemen het ontbreken van voorzieningen voor lief, we zijn wat dat betreft redelijk zelfvoorzienend. We doen uitgebreid inkopen bij de lokale AH. Aan het eind van de middag komen Louise en Bart gezellig even langs.

’s Avonds nadat de zon is ondergegaan, zitten we nog lang af te koelen in de kuip.

de vandaag gevaren route :