Vlieland nostalgia

Maandag 1-7 Vandaag maken we een rondje Oost-Vlieland na gisteren per fiets al even de kennismaking vernieuwd te hebben met vertrouwde ervaringen zoals het weidse uitzicht, de zee- en boslucht, de geur van duinroosjes en het knetteren van de schelpen onder de fietswielen. Als ik voor mezelf spreek, dateren de eerste Vlieland ervaringen al vanaf m'n tweede levensjaar, toen ik door m'n ouders werd meegenomen op een jaarlijks terugkerende kampeervakantie in de Vlielandse duinen. Die duurde meestal van juni tot augustus, waarna het gezin als negertjes zo bruin weer naar huis terugkeerde. Ik kan dus niet helemaal objectief oordelen over Vlieland, want die ervaringen gedurende vele jaren hebben mijn geheugen in de loop van de tijd positief gekleurd.
Maar niet alleen daarom neemt Vlieland bij ons een heel speciaal plaatsje in, het is gewoon een prachtig stuk natuur. Oost-Vlieland is een heel gezellig dorp, het is tot beschermd dorpsgezicht verklaard.
De karakteristieke antieke vuurtoren is vanaf vandaag weer voor publiek geopend, dus beklimmen we onze DiBlasi's en fietsen door duin en bos naar de vuurtoren. Onderweg passeren we het kampeerterrein, dat prachtig midden in de natuur ligt. Er staan bijna alleen De Waard tenten, de enige die tegen de barbaarse omstandigheden op zo'n eiland bestand zijn.
Bij de vuurtoren aangekomen, moeten we eerst een paar honderd treden beklimmen, om de vuurtoren in volle glorie te kunnen zien.
De gietijzeren vuurtoren is een tweedehandsje, in 1909 is het bovenste deel van een van de vuurtorens in IJmuiden gesloopt en op het Vuurbootsduin op Vlieland weer opgebouwd. De oorspronkelijke toren in IJmuiden dateert van 1878, het onderste deel doet daar nog steeds dienst. In 1986 is na ruim honderd jaar de koepel bovenop de toren geheel vernieuwd, exact volgens het oude ontwerp. De basis van de Vlielandse toren zelf is maar 9,5 meter hoog, maar het Vuurboetsduin meet 42 meter, dus bij elkaar is het toch een respectabele hoogte.
In 1929 is naast de vuurtoren een uitkijkpost op palen gebouwd, van waaruit de vuurtorenwachters de scheepvaart in de gaten konden houden. Tegenwoordig zijn de meeste vuurtorenwachters wegbezuinigd, de enige torens in het Waddengebied die nog bezet zijn, zijn de Brandaris op Terschelling en de vuurtoren van Schiermonnikoog. Eigenlijk hadden die mensen ook al weg moeten zijn, maar massaal verzet van de scheepvaartsector en ook de watersport in de Tweede Kamer heeft ervoor gezorgd, dat voorlopig nog menselijke ogen de omgeving kunnen blijven afspeuren op onregelmatigheden.

Als we de toren beklimmen, ontrolt zich het prachtige uitzicht dat je vanaf het hoogste punt op het eiland hebt. In de uitkijkpost staat nog een prachtig exemplaar van een kijker die de Duitsers daar in de oorlog hebben gebruikt, en niet mee terug hebben kunnen nemen. De kijker is een fantastisch staaltje Duits vakmanschap met verbluffende optische capaciteiten. Zo worden ze niet meer gemaakt ! Het vuurtorenlicht brandt 's avonds nog steeds, het licht wordt door een fraaie Fresnel lens gebundeld. Het licht van de vuurtoren brandt twee seconden en is daarna twee seconden uit. De lampen en het glas staan stil, er draait een metalen cilinder met drie openingen, die het licht afwisselend tegenhoudt of doorlaat. Het resultaat is dat het licht vanaf buiten twee seconden zichtbaar is en twee seconden afgedekt. De toren is dus eigenlijk een groot knipperlicht, in tegenstelling tot veel vuurtorens waar de hele lens draait als een zwaailicht (zoals bv de Brandaris op Terschelling). Op de installatie staat nog een plaatje van de makers van het oorspronkelijk licht, de firma Chance Brothers uit Engeland, met als jaartal 1876. In die jaren was Chance wereldleider op het gebied van lichttechnische uitrusting van vuurtorens. Ze exporteerden over de hele wereld.

We treffen op en rond de vuurtoren verschillende boaties uit de jachthaven, kennelijk heeft de vuurtoren maritieme aantrekkingskracht. Bij het verlaten van de vuurtoren, die tegenwoordig ook als trouwlocatie gebruikt wordt, valt het oog nog op een goedbedoelde waarschuwing....

's Avonds gaan we eten in de 'Dining' , het restaurant aan de jachthaven met prachtig uitzicht op haven en Waddenzee. Nu het weer wat rustiger wordt, komt er ook meer reuring in de jachthaven. Zo langzamerhand zie je steeds meer lege plaatsen opgevuld worden.