Heemstede - Amsterdam Marina

donderdag, 20 juni 2019

’s Morgens staan we bijtijds op, vandaag willen we Marina Amsterdam zien te bereiken. We moeten daarvoor Haarlem met z’n 10 bruggen passeren, en op tijd zijn bij de brug in de A9 over het zijkanaal C van het Noordzeekanaal.

We tuffen het mooie jachthaventje uit, en al snel doemt het Cruquiusgemaal op, waarmee de 185 km2 van de Haarlemmermeer in de jaren 1849-1852 is drooggepompt. Een bezoek aan dit monumentale stuk techniek staat altijd nog op ons verlanglijstje. Via de gelijknamige brug naast het museum komen op het Buitenspaarne voor Haarlem. We vergapen ons aan de riante buitenhuizen uit vroeger tijden. In Haarlem doen meerdere brugwachters hun best, ons snel door de stad te loodsen. Sommigen rijden per fiets van de ene brug naar de andere. Bij de Havendienst voldoen we de rekening voor de doorvaart, voor niets gaat hier de zon op.

Na de Buitenspaarne moeten we in Spaarndam schutten naar Noordzeekanaal niveau. De nogal gezette sluiswachtster vindt het niet nodig de sluis even open te houden als we aan komen varen, en laat ons een schutronde wachten. Als we dan eindelijk de sluis in mogen, stuurt ze ons naar lagerwal, vlak tegen een blinde muur. Zie daar straks maar eens uit te komen zie je haar denken. Het sluisgeld van 3,50 €  moet betaald worden in haar troon in een hokje hoog boven de sluis. Een rondje lopen langs de wachtende boten om het geld te incasseren (zoals in het verleden gebeurde) zou klantvriendelijker zijn, en beter voor haar postuur.

Bij de A9 brug is het onverbiddelijk wachten op de tweede opening van de dag om 14:15. Als we bij de wachtplaats aankomen, treffen we een zenuwachtige Fransman in z’n zeilboot, die denkt dat de dubbel rood signalering een stremming betekent. We kunnen hem geruststellen dat  'a deux heures et quart'  de brug zal openen. Iets later dan gepland gaat de brug inderdaad open, op de snelweg zien we in no time een file van heb ik jou daar ontstaan. Helemaal als twee Engelse zeilboten uit de tegenovergestelde richting pas na lang treuzelen aanstalten maken om door te varen. Daar zijn de wachtende automobilisten niet blij mee....

Bij de Amsterdam Marina krijgen we een mooi plaatsje met uitzicht op het Noordzeekanaal. Het is de avond van de derde WK wedstrijd van de Oranje leeuwinnen, die we ze met 2-1 van de Canadezen zien winnen. Daarna hebben we extra trek in een heerlijke biefstuk met ouderwetse jus bij Loetje aan het IJ, die op de Marina gevestigd is. Door de enorme drukte moeten we drie kwartier op een tafel wachten, het wordt een latertje. Maar het is het waard !

 Vlakbij ons aan de steiger ligt de gerenoveerde Flyer, het schip waarmee Conny van Rietschoten de Whitbread round the world race (de latere Volvo Ocean race) in 1978 won. Het schip ziet er weer als nieuw uit, en is nu te huur.

Destijds na afloop van de race, werd van Rieschoten ingehaakld in Rotterdam bij de chique Roei- en zeilvereniging de Maas. Met Marc en Els hebben we toen op de kant in de mensenmenigte staan zwaaien !



de gevaren route :