Friese binnenlanden (2)

Donderdag 29-6.  Als we ’s morgens wakker worden, horen we geen regen meer kletteren. Er is zelfs sprake van een zonnetje dat probeert door het wolkendek heen te breken. We maken haast, gaan snel even douchen en gooien net voor 9 uur de trossen los. Het ontbijt volgt onderweg wel. We liggen hier vlakbij de provinciale brug in de snelweg, die vanaf 9 uur beperkt geopend wordt. We varen als 2^e schip in een klein konvooi van 4 schepen. Dat aantal maakt dat de bruggen die we onderweg tegenkomen, vlot geopend worden. Als je als eenling vaart, wil de brugbediening nog wel eens wachten tot er een tweede schip komt. Wij zetten flink het gas erop om de grote schepen te kunnen bijhouden, die hebben lak aan de maximum snelheid die hier afwisselend 6 en 9 km/u is.

Het openen van de bruggen zou vlotter kunnen als de bemanning van het eerste schip zou begrijpen dat de Friese brugwachters goed getraind zijn in het inschatten van de vaarsnelheid. Ze gaan de brug pas draaien op het moment dat de afstand zodanig is, dat de brug precies helemaal geopend is als je bij de brug bent, en je op je normale snelheid kunt doorvaren. Hiermee voorkomen ze onnodige wachttijd voor het wegverkeer.
Het vaste ritueel is : als je gespot bent, gaan de bruglichten rood-groen, als je dichtbij bent gaan de slagbomen dicht, de brug gaat open en de lichten gaan op groen. Onze voorligger remt bij nadering van een brug al ruim van tevoren af, en dan wacht de brugwachter tot je voldoende genaderd bent. De brugpassages duren dus onnodig lang, maar we hebben vakantie, en alle tijd.

In IJlst splitst het konvooi zich, een deel slaat af richting Sneek, en er sluiten schepen aan die net als wij richting Heeg varen. Bij Heeg draaien wij de Jeltesleat in (die tegenwoordig Johan Frisokanaal heet). Merkwaardig genoeg heet het aquaduct dat we passeren wel Jeltesloot aquaduct. Het is een van de vele aquaducten, die de provincie Friesland heeft gebouwd van de tientallen miljoenen euros, die de door de politiek gedwongen verkoop van hun aandeel in de publieke elektriciteitsmaatschappijen heeft opgeleverd. Een zegen voor de watersport en het wegverkeer ! 

Via het Koevorder meer, de Jaansleat, de Langweerder Wielen en de Jouster Sylroede arriveren we ruim voor twaalven in Joure, een jachthaven die bij de watersporters erg in trek is vanwege de strategische ligging. De winkelstraat met alle bekende ketens en supermarkten ligt op loopafstand, er kan water getankt worden, en de vuilwatertanks kunnen leeggepompt worden. Voor die laatste activiteit is opvallend weinig belangstelling, volgens mij pompen de meeste watersporters nog steeds de inhoud van hun toilet rechtstreeks het milieu in.

Voor de afname van stroom moeten we een SEP kaart aanschaffen. De bediening daarvan is in principe eenvoudig, maar vergt vooral bij de vergrijsde watersporters de nodige gewenning. Sommigen storten door onkunde meteen hun hele tegoed in de stroompaal, daar hebben anderen dan weer plezier van. Wij vinden nu ook zo’n aansluiting, en genieten van gratis stroom.

's Middags doen we inkopen bij de AH om de scheepsvoorraad op peil te brengen. Vanuit het nabijgelegen Akkrum komt Mariska met Thijs en Joris langs, altijd een feestje. John heeft vandaag een dienstreis naar Breda gemaakt, en komt even later ook aan boord. De ingrediënten voor de avondmaaltijd worden aangevuld bij de visboer. Door de eerste regendruppels van vandaag worden we naar de kajuit verbannen, maar de Compromis is zo ontworpen dat we daar met een groot gezelschap rond de uitklaptafel kunnen zitten. Als de familie huiswaarts keert, laat Mariska haar auto achter, daarmee rijden we morgen na de lunch naar Akkrum, en kunnen we op onze beurt daar mee-eten !

de gevaren route :