Maassluis - IJmuiden

Dinsdag 13-6.  Vandaag is de 13e, en dat zullen we weten. We willen via de Waterweg over zee naar het noorden, maar vanwege het getij zijn we gebonden aan een vertrektijd ergens halverwege de morgen (LW Hoek van Holland 12:45). Om de jachthaven van Maassluis te kunnen verlaten richting Nieuwe Waterweg, moeten er vier bruggen geopend worden.
's Morgens gaan ons al een zandschip en een zeilboot voor. Als dan even later ook een marineschip vanaf scheepswerf De Haas naar buiten gaat, sluiten we om 9:15 aan. Even later horen we van de havendienst via de marifoon dat vandaag de spoorbrug in storing is, en niet geopend kan worden. Er is een monteur besteld, die onderweg is. Alle eerder vertrokken schepen liggen nog te wachten. Niet veel later om 10:00 is de storing opgelost, en kan de hele file schepen de spoorbrug passeren.

Via de Waterweg varen we met de stroom mee naar zee, buiten de pieren verleggen we de koers naar Scheveningen. We varen meteen een stuk minder snel, de stroom hebben we hier voorlopig tegen. Er staat een lekkere WNW wind, en een flinke zeegang door de harde wind van gisteren. We hijsen de zeilen, maar de motor blijft langzaam bijstaan om een acceptabele snelheid te maken.

We zijn tegen half twee ter hoogte van Den Haag en Scheveningen. Het Kurhaus, de Pier en de overige imposante skyline maken het tot een mooi plaatje. We besluiten echter om Scheveningen niet binnen te lopen, maar door te varen naar IJmuiden. Met dit weer is het geen straf om op zee te zitten, en we krijgen later onderweg de stroom weer mee. Op de routekaart is aan de uurlabels te zien dat we ieder volgend uur meer voortgang maken.

Als we vlak voor de pieren van IJmuiden zijn, en net de genua hebben ingerold, begint de motor plotseling toeren te verliezen, maar blijft nog wel draaien. We denken in eerste instantie dat we iets in de schroef hebben. We leggen zonder grote problemen aan in een halflege Seaport Marina, en laten ons een restant Chinees maal uit Maassluis goed smaken. Morgen is weer een dag.

Woensdag 14 juni.  Nu moet eerst uitgezocht worden wat het verminderde toerental van de motor veroorzaakt. De schipper gaat in zwembroek te water om poolshoogte onder de boot te nemen. Met de voeten is aan de schroef niet veel te voelen, geen grote bossen wier of einden touw. Maar een vislijn zou nog wel kunnen. En passant wordt onder water het log gangbaar gemaakt, dat al een dag geen aflezing geeft. Dan de andere mogelijkheden onderzoeken : dieseltank, leidingsysteem, filters.

In de dieseltank blijken na de winterstalling enige ongerechtigheden te zijn binnengeslopen, echter niet van dien aard dat die het probleem kunnen zijn. Vervolgens de dieselleiding doorblazen, hier blijkt niets aan de hand. Het grof- en fijnfilter vervangen, een vieze rotklus bij Yanmar motoren. Het fijnfilter moet gedemonteerd worden om het element te kunnen wisselen. Na een ontluchtingsronde langs de vervangen onderdelen, maken we een proefvaart in de haven. Alle arbeid tot nu toe heeft nog geen merkbaar resultaat opgeleverd, we leggen weer aan bij de steiger. De verdenking richt zich nu toch op de schroef, of een intern probleem in de motor. Het rondje ontluchten wordt nog eens overgedaan, en we laten de motor aan de steiger een tijdje flink belast draaien. En dan plotseling begint het probleem snel te verdwijnen, en maakt de motor weer z'n normale toeren. Wat de oorzaak geweest is, zullen we wel nooit weten.

Het is intussen al 13:30, we besluiten alsnog naar Texel te vertrekken, en accepteren een late aankomst na ongeveer 8-9 uur varen met gedeeltelijk stroom tegen. Alles wordt opgeruimd, we doen onze reddingsvesten aan en we vertrekken vol goede moed. Als we net de haven uit zijn, begint de motor te stotteren. Dus rechtsomkeert en weer naar de steiger. In tegenstelling tot het eerdere probleem, is nu na het openen van het motorluik de oorzaak meteen duidelijk : bij de hogedrukpomp is een ontluchtingsboutje afgebroken, dat ik in mijn enthousiasme wellicht een beetje te zwaar heb vastgezet. Onderweg is de boutkop spontaan afgebroken, en spuit de diesel als een fontein de motorruimte in. Alles zit onder de diesel, en een vijvertje diesel staat onder de motor. Gelukkig is het GTL, een synthetische diesel waar bijna geen geur aan zit.

Het opruimen is geen plezierig werkje, maar de motorruimte glimt na afloop als nooit tevoren. Ik ga bij de lokale Volvo Penta dealer langs, er is hier geen Yanmar vestiging. Hij vindt in z'n rommelbak een passend ontluchtingsboutje, en gloeit zelfs even een koperen ringetje uit. Voor twee Euro verwisselen de onderdelen van eigenaar. Het monteren is daarna een fluitje van een cent. Maar het is nu wel te laat geworden om nog naar Texel te vertrekken, dat wordt dus morgen (zelfs wordt het een betere ZO-ZWwind dan het slappe briesje van vandaag !).

We hebben na alle gedoe geen zin meer om zelf te koken, en eten een heerlijk visje bij de  Dutch Admirals, een restaurant met een geweldig zeezicht, bovenop het Marina gebouw.
De kok is een ex-visserman, die weet waar hij de lekkerste vis moet halen, het smaakte errug lekker !