Texel - Makkum

Maandag 26-6. De wekker gaat om 7 uur af, we gaan voor de laatste keer tijdens ons verblijf dit jaar in de mooie jachthaven van Oudeschild douchen. En dan de boot klaarmaken voor de reis over de Waddenzee naar de sluizen van Kornwerderzand, en van daaruit door naar Makkum. Het weerbericht voor vandaag ziet er veelbelovend uit, NW wind Bft 4, HW Oudeschild om 11:04, en springtij (dus veel stroom mee). Ideaal om te zeilen. Een laatste check in de machinekamer, alles ziet er perfect uit.

De zon staat al te branden aan de hemel, we slaan bij het kleine winkeltje op de jachthaven dat pas om 8 uur opent, nog even broodjes in en Irene zet een pot koffie voor onderweg. Dan gooien we de trossen rond half negen los. We liggen aan lager wal tegen de steiger, ingeklemd tussen een boot achter ons die twee meter te groot is voor z'n box, dus nauwelijks plek om weg te varen, maar met een creatieve manoeuvre komen we zonder kleerscheuren weg.

Nog in de haven hijsen we het grootzeil, en net buiten de pieren van Oudeschild worden we meteen opgepikt door de wind en de vloedstroom. Dit wordt een tocht om van te genieten ! We zien een aantal schepen voor ons varen, later sluiten er nog een paar achter ons aan. We hebben de tocht in deze richting al veel vaker gemaakt, en weten waar we buiten de betonde geul kunnen varen, dat scheelt een heel stuk nutteloos omvaren. Vlak onder Texel is er met deze wind nauwelijks zeegang, de Waddenzee is hier als een spiegel. Irene maakt een kort filmpje tijdens het zeilen :  https://youtu.be/90XVLxWfkHM

Hoe verder we richting de Friese kust komen, hoe meer de golven door de westenwind opbouwen. Dat doet de wind ook, in tegenstelling tot de verwachting dat de wind zou afnemen. Met schuin van achter inkomende golven giert de Chip behoorlijk, dat is hard werken voor de stuurman. Maar wel nog steeds reuze genieten. Vlak voor Kornwerderzand rollen we de genua in, we moeten hier gijpen en regelmatig van koers veranderen. Bepaald door het getij komt op dit tijdstip vanuit het Zuidoostrak en het Verversgat vanaf Vlieland en Terschelling, en uit de Boontjes vanaf Harlingen een kleine armada van schepen bij de sluizen van Kornwerderzand aan. Er liggen er ook al veel afgemeerd te wachten.

Binnen de pieren halen we het grootzeil naar beneden, en dan gaan de lichten voor de brug op rood-groen, wat betekent dat de brug klaargemaakt wordt om te draaien. Dat is een gelukkie, als je pech hebt lig je hier zo maar een uur of (veel) langer te wachten. De auto's staan al stil voor de slagbomen, en er ontstaat meteen een grote file. Iedereen op het water zet zich in beweging, altijd een nerveuze bedoening met schepen die denken dat ze niet meer meekunnen als ze niet met flinke snelheid naar voren scheuren. In de al openstaande sluis is het al niet anders. Met ons formaat boot kunnen we meestal tussen aan beide zijden aanleggende schepen ver naar voren doorvaren, aan dan aanleggen tegen een schip waarvan het formaat niet teveel afwijkt van het onze. Dit is nu niet anders.

Omdat het op de Waddenzee op dit moment hoogwater is, gaan we bij het schutten zo'n anderhalve meter zakken naar het IJsselmeerpeil. Dat betekent dat de meerlijnen waarmee je boot vastligt in de sluis, regelmatig gevierd moeten worden omdat je anders je boot ophangt. En dat gebeurt dus prompt met een groot motorjacht dat naast ons ligt, en een zeilboot achter ons. Dat gaat gepaard met veel paniek, geschreeuw, gekraak en het plotseling naar beneden vallen van het hangende schip als de vastgeknelde lijnen toch nog loskomen of zelfs doorgesneden moeten worden. Uiteindelijk valt vandaag de schade aan mensen en materieel mee.

De volgende verrassing komt als de sluisdeuren opengaan, het zoute water van de Wadden is zwaarder dan het zoete water van Het IJsselmeer. Er ontstaat dan een uitstromende onderstroom van zout water, en het bovenliggende zoete water stroomt met kracht de sluis in. Als je dan net je boot hebt losgegooid, en je bent niet verdacht op de stroom wordt je met een flinke snelheid op je achterligger gekwakt. Als je dit allemaal hebt doorstaan, kun je eindelijk de sluis uit. Sommige schippers zijn zo aan het eind van hun latijn, dat het even duurt voordat ze gaan varen....

Makkum is dan al in zicht, en met een koers van 116 graden vaar je zo op het havenkanaal van Makkum af. Irene  heeft telefonisch al een box geregeld, deze keer alpha 9, helemaal voorin de jachthaven vlakbij het toiletgebouw, zwembad en speeltuin. Als we in het kanaal bij het tankstation synthetische GTL diesel willen tanken, blijkt de laatste liter net verkocht te zijn. Tanken doen we dan maar bij vertrek.

Mariska belt, en vraagt of ze ons zal komen ophalen, en nodigt ons uit vanavond in Akkrum mee te eten. Gezellig !
Thijs is vandaag op schoolreis naar Appelscha, die halen we op. Er komt een ogenschijnlijk lege bus aan, alle kinderen zijn weggedoken. Als Thijs uitstapt, is hij verrast oma en opa te zien.
Irene draait nog even snel een was, en we genieten van een heerlijke lasagne-maaltijd. Als de zon al bijna onder is, brengt Mariska ons weer terug aan boord, einde van een prachtige dag.

De weerberichten voor de komende week zien er nogal somber uit, we gaan nadenken hoe we vanaf Makkum verder varen. Dinsdag lijkt het weer nog redelijk, we blijven een dagje liggen in de Makkum marina.

De vandaag gevaren route, en de waypointlijst met koersen uit de digitale kaart, die ik altijd op papier zet, voor het geval de elektronica ons onderweg in de steek laat :