Woensdag 24-6. Onze tijd op Vlieland zit er bijna weer op, we hebben tot donderdag betaald en willen dan eigenlijk naar Terschelling vertrekken, ijs en weder dienende.
Deze week is erg wisselvallig geweest, zon, regenbuien, windstilte en windkracht 6 wisselden elkaar af. Voordeel van het leven op een boot is dat je ieder zonnestraaltje opvangt. En op onze vouwfietsen maken we ondanks de weersomstandigheden heel wat kilometers door duin en bos. Na een regenbui snuif je de heerlijkste geuren op uit de natuur. 's Avonds en 's morgens is het best fris, maar dankzij de kachel kunnen we het knus houden in de kajuit.
Op de steigers is het een komen en gaan van boten, onze buren hoor ik praten met hun buren over de tocht naar Terschelling via het Schuitengat. Uit nieuwsgierigheid en om eventuele ervaringen te horen schuif ik even aan, en dan blijkt dat ze met verouderde kaarten werken, De Schuitengat betonning is recent een flink stuk in westelijke richting verplaatst, en dan sta je toch gek te kijken als je aankomt bij de oude route en er is geen ton te zien. De buren zijn dankbaar voor de info, en vanaf de duintop bij de Fortweg kan ik ze met de verrekijker volgen tot ze de haven van Terschelling binnenlopen. Via de AIS zie ik dat bruine vloot schepen ook vanaf half tij het nieuwe Schuitengat nemen, dus wij kunnen er met onze diepgang waarschijnlijk ook wel door. Kleine complicatie is dat het donderdag doodtij is, dat betekent minder water.
Woensdagmorgen lijkt het een mooie dag te worden. Het zonnetje schijnt, en de temperatuur is aangenamer dan eerder deze week. We draaien een was, vullen de water- en brandstoftank en doen boodschappen. 's Middags starten we al fietsend een rondje Vlieland. Als we uit de beschutting van de bossen het schelpenpad door de duinen bereiken, merken we al dat het hard is gaan waaien. In korte tijd is de ZW wind aangewakkerd tot Bft 6, de pittige hellingen in het fietspad zijn met zo'n tegenwind nauwelijks nog te nemen. Op 3 km van het Posthuis geven we ons gewonnen, kijken op de duinen nog even naar de woeste zee en laten ons dan door de wind terug blazen naar het dorp Oost-Vlieland.
Onderstaand een paar sfeerplaatjes van deze fietstocht, en de voorbereide alternatieve routes naar Terschelling. Op het laatste moment beslissen we welke route het wordt.
Als we terug zijn aan boord, ga ik bij het binnenlopen van de bruine vloot kijken. Het lijkt wel of iedereen onder deze omstandigheden Vlieland wil aandoen. De meeste schippers zijn ware kunstenaars in het aanlopen van de nauwe havenmond, die nu geteisterd wordt door een gierende ebstroom en daarbovenop 6 Bft dwarswind. Een schipper die kennelijk de zenuwen iets minder in bedwang heeft, zet zijn schuit halverwege de havenmond vol in de palen, wat een angstaanjagend gekraak van scheurend hout teweegbrengt. De naam van het schip zal ik hier maar achterwege laten. De havenmond is nu geblokkeerd, een aantal achteropkomende zeiljachten moet vlak voor de haven halsbrekende toeren uithalen om vrij te blijven. Een kwartiertje later ligt iedereen veilig afgemeerd, en binnen een uur is de wind bijna helemaal gaan liggen.
Als afscheid van Vlieland genieten we 's avonds in het havenrestaurant 'de Dining' van een lekkere gegrilde zeebaars. Het uitzicht daar is magnifiek, langs een woud van masten van de bruine vloot kijken we uit overeen Waddenzee die zo vlak als een spiegel aan het worden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten