Dinsdag 16 juni. In alle vroegte demonteer ik het gebroken
zadel van mijn vouwfiets. Op de website van de importeur weinig opwekkends :
onderdelen zijn heel beperkt leverbaar, zadels zitten daar niet bij. Het zadel is van een
bijzonder ontwerp, dat deel uitmaakt van het inklapmechanisme, een standaard
fietszadel is dus geen optie. Eenmaal gestript van het zadeldek, blijkt het probleem dat in het
zadelframe een oude scheur in de draagarm zit, waarna het restant gister spontaan
is gebroken.
Ik zoek op internet naar autoschadefirma’s, denkend dat die de meeste ervaring en apparatuur hebben om delicate lasklusjes op te knappen. De eerste firma die ik zoek, blijkt op de aangegeven plaats niet meer te bestaan. Terugfietsend over het industrieterrein, zie ik plotseling de kleine schadefirma 'de Fazant', die precies in mijn profiel lijkt te passen. De eigenaar is meteen bereid een reparatiepoging te wagen, en gaat vakkundig te werk. We mopperen gezamenlijk over het gebrek aan technische vakmensen in Nederland, en even later sta ik met een keurig gerepareerd zadel in handen. Nu maar hopen dat de reparatie houdt !
Ik zoek op internet naar autoschadefirma’s, denkend dat die de meeste ervaring en apparatuur hebben om delicate lasklusjes op te knappen. De eerste firma die ik zoek, blijkt op de aangegeven plaats niet meer te bestaan. Terugfietsend over het industrieterrein, zie ik plotseling de kleine schadefirma 'de Fazant', die precies in mijn profiel lijkt te passen. De eigenaar is meteen bereid een reparatiepoging te wagen, en gaat vakkundig te werk. We mopperen gezamenlijk over het gebrek aan technische vakmensen in Nederland, en even later sta ik met een keurig gerepareerd zadel in handen. Nu maar hopen dat de reparatie houdt !
’s Middags, als de zon de wolken heeft verdreven, gaan we
per fiets op weg naar het Reddingmuseum. Helaas – wegens verbouwing gesloten.
Het Reddingmuseum is gevestigd op het grote, oude marinecomplex 'Willemsoord', dat door de marine
een aantal jaren geleden is verlaten. Veel gebouwen hebben een andere
bestemming gekregen, maar er is nog heel veel marinegeschiedenis te zien, met
name in het officiële Marinemuseum, dat meerdere locaties op het terrein omvat.
Hoogtepunt is de onderzeeër ‘Tonijn’ die in z’n geheel op het droge is gezet, en van buiten en binnen kan worden bekeken. Oud-marinemensen geven aan boord uitleg over de gecompliceerde techniek en het leven aan boord van een onderzeeër.
Hoogtepunt is de onderzeeër ‘Tonijn’ die in z’n geheel op het droge is gezet, en van buiten en binnen kan worden bekeken. Oud-marinemensen geven aan boord uitleg over de gecompliceerde techniek en het leven aan boord van een onderzeeër.
Rondom het hele complex liggen veel schepen uit lang vervlogen tijden, prachtig om te zien. De gemeente Den Helder doet erg z’n best de prachtige oude gebouwen te behouden er waar mogelijk een nieuwe functie te geven. Een bioscoop is al gerealiseerd, een grote monumentale loods wordt omgebouwd tot theater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten