Helse tocht

donderdag 11-6. Het belooft weer een mooie dag te worden, jammer dat de wind voor ons uit de verkeerde hoek waait (NNO), precies uit de richting van onze route langs de kust. Voor het deel van de tocht door het Slijkgat naar het  westen is het wel prima. De brandstoffilters vervang ik voor vertrek preventief, je weet maar nooit wat er na vorig jaar nog aan viezigheid in de leidingen en de rest van het systeem is blijven zitten, en op zo'n naar verwachting pittige tocht wil je geen risisco lopen van een haperende motor.

We vertrekken om kwart voor tien uit de Marina Stellendam, De Marina ligt aan de zoete kant van de Haringvlietdam, om op zee te komen moet je door de Goereese sluis. Dat kost een kleine drie kwartier, maar dan kan de genua uit en spoelen we met de stroom mee het Slijkgat in. Tussen de vele grillige zandbanken door kronkelt de vaarweg zich richting zee. Als we de MV boei bij het begin van de nieuwe Maasvlakte bereiken, moet de genua worden ingerold. Vanaf dit punt gaan we recht in de wind en moeten we het drukke vrachtverkeer in de Maasgeul passeren.

De golven hier zijn al indrukwekkend qua hoogte, maar het karakter van de golven is nog heftiger. Hier kolkt de noordgaande stroom over ondieptes, stort zich in de diepe Maasgeul, en komt daar de snelle uitgaande stroom van de Waterweg tegen. De afgelopen dagen heeft het hard gewaaid, de deining daarvan zit nog in het water, en dat alles wordt nu ook nog aangewakkerd door een windkracht 5. Het lijkt wel of er iemand met een slagroomklopper bezig is, de Chip springt als een jong veulen over de metershoge golven en neemt veel water over. Het lijkt wel of we in een achtbaan zitten. Windfinder voorspelde een golfhoogte van rond een meter, maar zit er dus goed naast.

We melden ons zoals verplicht aan bij de Verkeerscentrale Maasmond, die ons op de radar gaat volgen. We moeten uitwijken voor een lange sleep die in de Maasgeul zit, en net op dat moment loopt het toerental van de motor terug. Ik denk even aan een luchtbel die is  achtergebleven bij de filterwissel, open het motorluik en ontlucht de zaak, maar lucht is niet het probleem. Er is nog een mogelijkheid :  rotzooi in de schroef , er drijft hier van alles in het water. Plotseling  zijn we kennelijk de troep kwijt, en draait de motor weer als tevoren, en kunnen we ons concentreren op de oversteek. We hebben de stroom mee, maar door de geweldige golven wordt de snelheid sterk beïnvloed, het duurt een eeuwigheid voor we de geul zijn gepasseerd. Vlak achter ons stuift een oceaanreus de Waterweg op.

Als we de Maasgeul achter ons hebben gelaten, nemen de golven iets af maar het blijft een heksenketel. Het is dan nog 10 mijl naar Scheveningen, dat we aan de horizon al kunnen zien liggen. De stroom begint nu enigszins tegen te lopen, dat wordt nog dik twee uur varen. Irene is wat witjes om de neus en gaat op de kuipbank liggen. De broodjes blijven gelukkig binnen. De blik gaat voor de schipper in dit soort omstandigheden op oneindig, langzaam zie je de nog te varen afstand afnemen en op zo’n drie mijl afstand van de haven tekenen de contouren van de havenmond zich steeds duidelijker af. Voor het binnenlopen melden we ons bij de Verkeerscentrale Scheveningen, we mogen naar binnen. Eenmaal tussen de pieren heerst er een onwerkelijke rust, Irene komt weer tot leven.  Deze tocht kunnen we bijschrijven als een van heftigste die we ooit hebben gemaakt.

marina Scheveningen

In de Marina is het rustig, de havenmeester is er even niet. Bij diens afwezigheid gaan we op ons favoriete plekje liggen, en stappen op de fiets om een visje te eten en inkopen te doen. Na een heerlijk maal zijn er nog wat klusjes aan boord te doen, maar daarna genieten we van de rust en een prachtige avond.

de rouite volgens Marinr traffic