dinsdag 7 juni. Figuurlijk dan, de kop van de vaarvakantie is eraf. We varen in de middag van Herkingen naar Willemstad, de beruchte driesluizen tocht.
's Morgens laden we de auto tjokvol met alle vakantiebenodigdheden en de laatste boodschappen. Als alles aan boord gestouwd is, ligt de 'Chip' meteen zichtbaar dieper. Om 13:15 gooien we de trossen los. De eerste sluis (Bruinisse) gaat bij aankomst open zonder noemenswaardige vertraging, evenals de tweede, de Krammersluis. Het uitwisselen van zout en zoet water in die sluis neemt nog steeds wel veel tijd in beslag.
Onderweg naar de laatste sluis, de Volkerak, varen we op een gegeven moment steeds langzamer, terwijl de dieptemeter begint te piepen op een punt waar normaal ruim voldoende water staat. Er blijkt een heel wierveld aan de kiel te hangen. Door even achteruit te slaan kunnen we dit probleem oplossen, en dat moeten we later nog een keer herhalen. Als we de Volkeraksluis uitvaren op weg naar het Hollandsch Diep waaien we bijna uit ons hemd, maar Willemstad komt al snel in zicht.
Bij het binnenlopen van de jachthaven overleggen we met de havenmeester waar we kunnen liggen. Hij meldt dat de hele passantensteiger vol ligt met een aantal grote motorboten (een steeds erger wordende plaag), maar dat er eventueel nog wel een ondiepe box beschikbaar is .Om 17:45 meren we af in box F5, waar we meteen aan de grond lopen. Hopelijk daalt het waterpeil niet teveel, anders liggen we hier drooggevallen voor de rest van de vakantie.
Irene tovert een heerlijk maal (pasta met zeefruit en veeeel knoflook) op tafel. We maken te voet een rondje langs de haven en het dorp, en bewonderen het nieuwe restaurant dat op de landtong bij de havenmond is verrezen. Als er een paar druppels beginnen te vallen, spoeden we ons terug naar de boot.
De gevaren route :
Veel vaarplezier
BeantwoordenVerwijderenDank je !
Verwijderen