Vertier in en op het water

woensdag 22 juli 2020

Voorlopig de laatste dag van een mooiweer periode. Ruben verzorgt geroutineerd de aankoop van croissants en broodjes bij het havenwinkeltje.  Hij vindt het prachtig, die service gaan we missen ! De sup-plank vindt gretig aftrek.

Jens wil graag nog een keer met de garnalenkotter het Wad op. Hij heeft dat vorig jaar al eens gedaan, en dat heeft zo'n indruk gemaakt dat hij dat nog een keer wil beleven.
Opa vindt het ook mooi, en wat is er leuker dan met je kleinzoon zo'n tocht te beleven. Helaas zijn de dagtochten al volgeboekt, maar Liesbeth weet nog aan kaartjes te komen voor een extra laagwatertocht met vertrek om 16:30.


De jongens zijn druk met spelletjes op de Chip. Verbazend hoe snel ze de kneepjes van de diverse nieuwe spellen zich eigen maken. Er is natuurlijk niks leukers dan triomfantelijk van oma of opa te winnen.

Martijn scoort vandaag een nieuwe telefoon. Dat is de tweede binnen een paar weken ! De reden is dat de eerste nieuwe telefoon tijdens de heftige tocht naar Texel in de jaszak met jack en al van het ophanghaakje ongemerkt in een bak met water is gevallen. Alle reddingspogingen, zoals het plaatsen in een zak met rijst zijn vruchteloos gebleken, de telefoon laat zich niet meer reanimeren. Hopelijk valt dit onder de dekking van de reisverzekering.

Voor 16:00 moeten de bestelde kaartjes voor de garnalenvisser opgehaald worden, het kan Jens niet snel genoeg gaan. Hij telt de minuten af voordat de trossen  worden losgegooid. We varen tussen de 'Bollen' door, dat zijn twee zandplaten onder Texel, over een ondiepte naar het visgebied, een geul van 7 meter diep.

De schipper legt uit hoe het vistuig werkt, laat de netten zakken, en doet een trek van ruim twintig minuten. Hij vergelijkt de visvangst met z'n huwelijk, je hebt ups en downs. Je weet van tevoren niet wat er in je netten komt.
Bij het binnenhalen van de netten blijkt de vangst qua garnalen niet tegen te vallen. Er zit veel groen bij de vangst, daartussen bijvangst aan vis. Hij laat bot zien (te herkennen aan een ruwe rug), schol, tong, wijting, knorhaan, puitaal, spiering, zeesterren en Noordzeekrabben (met zwemvliezen)

Jens mag de van lelijkheid mooie knorhaan even vasthouden. De knorhaan heet zo omdat hij een knorrend geluid maakt. De spiering wordt ook wel 'komkommervisje' genoemd. Deze naam dankt de spiering aan zijn geur; hij ruikt sterk naar komkommer.
De schipper ontpopt  zich als een rasentertainer, hij heeft de lachers op z'n hand. Hij spreekt ook zogenaamd Duits, maar zelfs Rudi Carell zou zich in z'n graf omdraaien als hij dit hoorde. De vangst wordt intussen gekookt, die is dan geschikt voor consumptie.


De vers gevangen garnalen smaken geweldig, veel beter dan de waar die je in de viswinkel koopt. Die heeft een reis van twee weken naar Marokko heen en weer erop zitten, staat stijf van de conserveermiddelen, en smaakt nauwelijks nog ergens naar. Het pellen van garnalen is een kunst : eerst de garnaal  bij kop en staart beetpakken, dan recht strekken, vervolgens indrukken, de staart een kwartslag draaien en verwijderen. Dan het visvlees uit de kop trekken.  Klinkt simpel, maar het valt niet mee dat goed en snel te doen. Jens kan het al aardig, probeert ook of hij de garnaal lust. Gaat wel zegt ie.

De schipper spoelt intussen de netten door ze afwisselend op en neer in zee te bewegen, en de tweede man vult plastic zakjes vol garnalen om mee te nemen. Ze vinden gretig aftrek. Dat wordt pellen vanavond, want deze verse waar bederft razendsnel. We mogen het hele schip bekijken, zelfs op bezoek in de stuurhut bij de schipper. Bij terugkomst in de haven wil Jens als laatste van boord, zo heeft hij van dit avontuur genoten. En opa ook natuurlijk, gewapend met een reuze zak (ongepelde) garnalen. Martijn komt ons met de rubberboot ophalen uit de vissershaven.

Aan boord van de Chip staat het gezamenlijke avondmaal, duveltjesvlees al klaar. Het is meteen het gezamenlijke galgenmaal, want de Stormvogel gaat morgen, bepaald door het tij, in alle vroegte om 7:30 vertrekken richting Harlingen. Na het eten wordt er driftig gepeld, voor een heerlijke garnalencocktail bij de avondlijke afscheidsborrel. Het licht gaat pas na middernacht uit, het wordt een korte nacht.