Toerist op Texel

dinsdag 21 juli 2020

De jonge garde heeft vandaag fietsen gehuurd, we gaan gezamenlijk Texel verkennen. We vertrekken vanaf de jachthaven in ZW richting, over het lokaal bekende Skillepaadje. Aan dit weggetje zijn de wezenputten gelegen, die voor de waterbevoorrading van de VOC schepen op de Texelse rede van belang waren. Het water is sterk ijzerhoudend, bruinachtig van kleur, en langer houdbaar dan 'normaal' drinkwater.

De putten waren destijds eigendom van het weeshuis, vandaar de naam wezenputten. De jongens pompen enthousiast het water op om het te proeven, het smaakt inderdaad naar ijzer. Even later wordt de hoge nood gelenigd, we hopen dat het de smaak van het water niet negatief beïnvloedt....

Verder fietsend komen we een schapenscheerder tegen, die de  schapen van hun dikke vacht ontdoet. We maken een praatje, en horen met verbazing aan dat de afgeschoren wollen vacht, die  per schaap 3 kg weegt, niet meer opbrengt dan 50 Eurocent. Irene wilde deze week in Den Burg een bolletje Texelse schapenwol kopen, daar werd voor 150 gram 15 Euro gevraagd (!). Wat een afzetterij. 

Onderweg naar Den Hoorn komen we langs een theetuin bij een boerderij. Komt dat even goed uit, de trek in koffie begint grote vormen aan te nemen. Hier woont een boerengezin met 60 melkkoeien, wat schapen en varkens. We mogen de stallen zien, en  raken in gesprek met  de boerin. We horen in andere woorden hetzelfde onderliggende probleem als van de schapenboer. Van het boerenbedrijf  kunnen ze  niet rondkomen.

De winst wordt gemaakt door de grootwinkelbedrijven, de boer moet vechten en sappelen voor z'n bestaan. Deze familie heeft de bakens verzet, naast het boerenbedrijf exploiteren ze nu een camping, de theetuin, en een zorgboerderij. Twee dochters en een zoon, die nu nog visser is (die sector zit ook in de problemen), gaan op den duur het bedrijf overnemen, ze waarderen het vrije Texelse leven dat de nadelen compenseert.

Na de koffie met heerlijk zelfgemaakt gebak gaan we weer op weg naar Den Hoorn. Onderweg opnieuw een ontdekking : we spotten een prachtige kaasboerderij, waar we met eigen ogen het kaasmaak proces op de voet kunnen volgen. We mogen ook proeven. De trotse boer vraagt vol verwachting aan Ruben hoe de bierkaas smaakt. Zesjarige Ruben antwoordt gedecideerd 'walgelijk' . Als goedmaker krijgt hij een heerlijke boerenkaas te proeven. Afgeladen met verschillende soorten kaas vervolgen we onze weg. 

Eindelijk komen we dan in Den Hoorn aan, we versterken daar de inwendige mens met een broodje  kroket en ijs. Lekker met de wind in de rug fietsen we via de Waddenkant van het eiland terug naar Oudeschild.Er is daar buitendijks een heel nieuw natuurgebied met strand en duinen aangelegd. En op de kruin ligt een prachtig fietspad zo glad als een biljartlaken. Het uitzicht over zee en polders is fantastisch. Moe maar voldaan ploffen we neer aan boord. In de kuip met een borrel en natuurlijk als hartigheid Texelse kaas !