Oudeschild-Harlingen

donker en koud om 6 uur

Donderdag 22-8 Om 5:45 gaat de wekker af, het is nog koud en donker, maar het tij wacht niet. We douchen en nuttigen een sneetje sûkerbolle met een kop thee, op deze brandstof gooien we de trossen los en om 6:45 varen we met een net opkomende zon tussen de havenhoofden van Oudeschild. Er zijn meer schepen die op dit vroege uur vertrekken, dat geeft altijd een gevoel van troost.

de zon komt op tussen de pieren

de Waddenzee is een spiegel..

Direkt buiten de pieren worden we voortgesleurd door de enorme vloedstroom die langs Texel loopt. Het is volle maan, en een dag voor springtij, dan doet de stroom nog eens extra z'n best. De Waddenzee is zo vlak als een spiegel, dat zie je niet zo vaak. Wind is er nauwelijks maar het is zo vroeg in de ochtend best fris. Door de lage temperatuur hangt er een flinke zeenevel, het zicht is niet meer dan 1-2 zeemijlen, net voldoende om steeds de volgende boei in de vaarroute te zien. Hoewel, in het begin varen we deels buiten de vaarroute, we steken een flinke afstand af, en liggen dan al snel aan kop van een konvooi van vijf schepen richting Friese kust.

Irene doet nog even een hazenslaapje, als ze wakker wordt gaan we aan de koffie. We hebben eigenlijk het plan om via het Verversgat en het Molenrak over een aantal ondieptes naar Harlingen te varen, maar door het slechte zicht nemen we nu de geijkte route via de Boontjes, we volgen de vaag zichtbare Afsluitdijk en de zeedijk bij Zurich richting Harlingen. Alle volgers slaan bij de sluizen van Kornwerderzand af naar het IJsselmeer. We hebben zoveel snelheid gemaakt, dat de vloedstroom nog steeds loopt als we de haven van Harlingen binnenlopen. Bij de Tsjerk Hiddessluis moeten we twee schuttingen wachten voordat we naar het zoete water worden geschut, maar de haven van de Harlinger Watersportvereniging ligt direct achter de sluis, waardoor we ruim voor de lunch tegen de kant liggen.

's Middags lopen we Rob en Wil Buurman tegen het lijf op de Voorstraat in Harlingen. We hebben ze ooit leren kennen tijdens een vakantie in Zuid Spanje toen de kinderen nog klein waren, en daarna lopen we ze overal ter wereld tegen het lijf. De ontmoeting vanmiddag past precies in dat patroon, we drinken eerst een wijntje bij de 'Blauwe Hand', en veel wijn en verhalen later besluiten we daar ook maar gezamenlijk een hapje te eten, lekker restaurant, aanrader !
We moeten nog haast maken om op tijd voor de koffie te komen bij onze 98-jarige tante Toet.
Het geheugen van tante Toet is nog formidabel, ze kon enkele, voor mij blinde vlekken in de familiehistorie zonder aarzelen invullen. Op de loodshistorie uit de vorige blog krijgen we een verrassend ander zicht, sommige puzzelstukjes vallen precies op hun plek.
Omdat we direct vanuit de stad naar tante Toet zijn gefietst, moeten we tegen middernacht in korte broek en dunne polo's met korte mouwen, zonder licht, en Irene met haar zonnebril op sterkte, in de koude avondbries de weg terug naar de boot afleggen. Via listige sluiproutes weten we overijverige dienders te ontwijken, en komen gezond en zonder bekeuring op de jachthaven aan.