Waar de wind ons brengt ...

op bezoek bij de Adriana

de prachtige antieke Lemstersluis

We staan bijtijds op, we willen even langs bij Jeanne en Cees Balvert die met hun Katwijker steilsteven 'Adriana' aan de andere kant van Lemmer liggen. Na een bezoek aan de douche en de bakker varen we naar de neo-klassieke Lemstersluis uit 1888, een prachtig staaltje waterschaps architectuur. De vrouwelijke sluiswachter schut ons in recordtijd naar het IJsselmeer, en na een ommetje door de Lemstergeul zien we de karakteristieke Adriana al van verre liggen.

Na een gezellig koffieuurtje met appeltaart hijsen we de zeilen en vertrekken richting Urk. De wind blijkt vrij noordelijk te zijn, de koers die we comfortabel kunnen aanhouden is 240 graden, precies de richting waar Enkhuizen ligt. Dus wijzigen we ons reisdoel in Enkhuizen. De wind wisselt sterk in kracht, en de snelheid zakt soms tot een bedenkelijk niveau. We halen de genua binnen, en roepen de motor te hulp. Het grootzeil gaat naar beneden. Na een tijdje komen de golven, heel hinderlijk dwars. De wind komt even later, af en toe windkracht 5, en de genua helpt om de snelheid tot 6 knopen op te krikken.
We lopen de haven binnen, die tegen de verwachting in vol ligt. We leggen aan tegen een onbemand Duits zeilschip, en we krijgen meteen ook twee buren. Net als iedereen helemaal vast ligt, komt de Duitser terug en meldt dat hij gaat vertrekken. Dus alles gaat weer los, wij gaan tegen de kant en krijgen twee buurschepen. In de haven merk je niets van de wind, het is bloedheet en de parasol gaat op, genieten in de kuip. Bootjes kijken die binnenkomen en een plaatsje zoeken, sommigen handig en van anderen krijg je kromme tenen!

In hetzelfde restaurantje waar bij ons vorige bezoek aan Enkhuizen een visje hebben verschalkt, doen we dat nog een keer. De tongschar smaakt prima. Daarna een looprondje door de bruine vloothaven in een ultieme poging een paar calorieën kwijt te raken.

de gevaren route