vrijdag 16 augustus 2019
De lange ijzeren brug uit 1851 |
In de jachthaven blijken meerdere schepen van plan die opening van de Dordtse spoorbrug willen halen, achter ons ontstaat een kleine file voor de Engelenburgerbrug. Maar op het afgesproken tijdstip van elf uur - geen beweging, en om 11:05 nog steeds niet. Er ontstaat gemor onder het varensvolk, iemand roept boos door de marifoon of de brug nog geopend wordt, men wil de spoorbrug halen ! Kennelijk schrikt de brugwachtster wakker, ze komt aangerend en begint met alle handelingen die aan een brugopening voorafgaan. Verkeerslichten op rood, bruglichten op rood-groen, slagbomen omlaag, halverwege slagbomen stop omdat er nog voetgangers passeren die lak hebben aan de stoplichten, slagbomen nu helemaal omlaag, en -hehe- brugbediening starten.
Nu is de brug een museumstuk met een aandrijving uit het jaar nul, dus tttrrraaaaaggg van beweging. Wij wachten het groene licht voor de brugpassage niet af. Zodra het verantwoord is, scheuren we vol gas naar de spoorbrug. Daar razen nog een paar verlate treinen over, wat een vertraging van een paar minuten geeft, en ons een onbezorgde passage garandeert. Uiteindelijk haalt iedereen de passage en gaat onderweg over de Oude Maas naar de Dordtsche Kil, die naar het Hollandsch Diep en verder voert.
Het onoverzichtelijke kruispunt van Oude Maas en Dordtsche Kil is het drukste scheepvaartkruispunt van heel Europa, gerekend naar scheepsbewegingen per dag. Hier kruist op flinke snelheid het binnenvaart verkeer elkaar : van en naar Europoort, Moerdijk, Antwerpen en de rest van Nederland richting Gouda, en niet te vergeten de grote rivieren richting Duitsland en verder.
Een echte verkeerscentrale (VC) houdt hier een oogje in het zeil, je bent verplicht de marifoon uit te luisteren op kanaal 79, en zonodig de VC aanwijzingen op te volgen. Wij zijn dit punt al vaak gepasseerd, en kennen de instructie die hier geldt voor de pleziervaart : je blijft je oever volgen, tot je alle richtingen kunt overzien, en gaat pas oversteken als de informatie van de verkeerscentrale dat toelaat. Soms houdt dat in, dat je bijvoorbeeld komend uit de richting Dordt, een stuk in de richting Spijkenisse moet doorvaren, voordat je kunt oversteken.
Maar meestal ontaardt het oversteken in totale chaos, veel jachtschippers zijn hier voor het eerst, ze kennen de procedures niet, ze hebben geen marifoon, of die staat niet aan, of ingesteld op het verkeerde kanaal. Zo ook nu, de verkeerscentrale waarschuwt voor het zootje ongeregeld dat eraan komt, zodat de beroepsvaart extra alert is. De kleine armade van aanstormende jachten waaiert uit en steekt in chaos over. Gelukkig ook dit keer zonder brokken. Maar dat het hier met een dergelijk kamikaze-gedrag een keer goed mis kan, en eens zal gaan, is duidelijk.
Eenmaal op de Dordtsche Kil gaat de stroom tegenlopen, de harde wind hebben we ook vol tegen. Onze snelheid komt lange tijd niet boven de vier knopen. Op het Hollandsch Diep is het niet veel beter, hoewel daar geen stroom staat. Willemstad komt in beeld, het is nog redelijk vroeg om nu al te stoppen. Bovendien is het weerbericht voor morgen niet best, meer wind en mogelijk regen. We besluiten door te varen naar onze thuishaven Herkingen.
Tussen Willemstad en Herkingen moeten we drie grote sluizen passeren : de Volkerak- , Krammer- en Grevelingensluis. Bij drukte kan de wachttijd flink oplopen, maar vandaag is het, de vakantietijd in aanmerking genomen, erg rustig. De wachttijd bij de Volkeraksluis is minimaal, de Krammersluis kunnen we zelfs zonder te wachten invaren. Nog nooit vertoond : we zijn de enige passant ! Het schutten gaat ongehoord snel, het tijdrovende uitwisselen van zoet- en zoutwater is kennelijk afgeschaft. Ook de Grevelingensluis levert nauwelijks oponthoud op, we varen in recordtijd ons thuiswater de Grevelingen op, en vervolgens onze thuishaven binnen !
Terugblik
We zijn terug op de plaats waar we 15 juni zijn vertrokken voor onze rondzwervingen door Nederland, met name het noorden en de Wadden. We hebben alle mogelijke omstandigheden meegemaakt, van windstilte tot zware storm, een enorme hittegolf, droogte en zware buien. We hebben minder gezeild dan andere jaren. De oorzaak is, dat we vaak te weinig, maar de laatste weken vaak te veel wind uit de verkeerde hoek tegenkwamen, en een strak reisschema hadden voor de terugreis. Wij gingen Zuidwest, de wind was Zuidwest, en blies hard door. Door Irene's aanstaande knieoperatie stonden we onder tijdsdruk om op tijd terug te zijn, we hadden meer haast dan andere jaren. Al met al hebben we deze zomer enorm genoten. Wat is Nederland mooi vanaf het water. En in de voorzieningen op de jachthavens is de laatste tijd een enorme kwaliteitsslag gemaakt.
De 'Chip' (inmiddels 30 jaar oud) heeft zich voorbeeldig gedragen. Alle systemen aan boord hebben zonder klagen en haperen gedaan waarvoor ze geïnstalleerd zijn. Met name de motor die zonder protesteren overuren heeft gemaakt, heeft geen enkele slag gemist. We hebben dit jaar uitsluitend op GTL (synthetische diesel) gevaren. Het twee jaar terug volledig vernieuwde brandstofsysteem heeft z'n nut en robuustheid bewezen.
De rest van dit zomerseizoen zitten er geen reizen meer in de planning. Bij mooi weer zullen we ons zeker nog vermaken in de mooie omgeving van Zuid-Holland en Zeeland.
de vandaag gevaren route :
Overzicht dit seizoen :
stand motoruren : 1475 (sinds 2007, waarvan dit jaar 100 uren)
stand zeemijlen : 10943 (sinds 2003)
Blog (stand per 22-8-2019) 106209 pageviews :
Het was weer leuk Irene & Cees om kennis te nemen van jullie avonturen!
BeantwoordenVerwijderenNiet alles gelezen maar respect voor alle noeste arbeid.