Woensdag 12-8. Vandaag staat de reis naar Middelburg op het programma. De Michiel de Ruyterhaven is direct verbonden met de Westerschelde, dus getijdewater (het verschil tussen hoog- en laagwater is hier bijna 3 meter). Middelburg ligt aan het kanaal door Walcheren, we moeten door de Vlissingse zeesluis om op het kanaal te komen. Het kanaal wordt gekruist door vele bruggen, sinds enige tijd is daar voor de scheepvaart een zogenaamde 'blauwe golf' ingesteld, om de verkeersoverlast te beperken. Er is een noordgaande golf en een zuidgaande golf. De eerste voor ons qua tijd aanvaardbare noordgaande golf uit Vlissingen vertrekt om 12:28 bij de Keersluisbrug. Rekening houdend met de vaartijd tot de eerste brug en de schuttijd in de zeesluis, vertrekken we even voor elf uur uit de Michiel de Ruyterhaven. De voetgangersbrug daar wordt op verzoek door de havenmeester bediend.
De Westerschelde is erg nevelig, maar wij varen dicht onder de oever en kunnen de invaart naar de sluis eenvoudig aanlopen. Tot onze verrassing staat de zeesluis open, we kunnen meteen aansluiten achter een vissersschip en een zeilboot. Heel veel schieten we er niet mee op, dit betekent dat we voor de eerste brug op het begin van de blauwe golf moeten wachten. We leggen aan naast een Bavaria met een erg zenuwachtige schipper, hij wil ons pardoes losgooien als plotseling de lichten van de brug rood groen worden gezet, overigens zonder enige activiteit bij de brug, de auto's rijden erg nog overheen. Ik voeg hem toe dat wij zelf bepalen wanneer we onze lijnen losgooien.
De blauwe golf heeft weinig om het lijf, er zijn onderweg toch steeds wachttijden. De zenuwachtige Bavariaschipper weet bij iedere brugopening de aandacht te trekken door z'n asociale vaargedrag, hij wil steeds als eerste door de brug. Bij de laatste draaibrug in Middelburg breekt hem dit op, hij legt net aan om op het konvooi te wachten. Maar als het konvooi aankomt, draait de brug open, en de eerste boten zitten al vlak voor de doorvaart. De Bavariaschipper zet vol het gas erop, scheurt van de kant, mist op een haar na de nog opendraaiende brug en een paar zeilboten. Over idioten op het water gesproken....
We checken bij Jos Boone de koopjes, Irene verwent zichzelf met een witte korte broek, de schipper verwent de 'Chip' met een saildrive anode voor de komende winterbeurt. De rest van de middag genieten we van het mooie weer, de voorbijvarende rondvaartboten, de nieuw-aankomers, met op z'n tijd een verzorging van de inwendige mens. De glasbak vaart er wel bij.
De gevaren route :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten