Texel - Makkum

maandag 29 juli

(Foto's volgen nog)

Daar is ie dan, dag 26 van ons heerlijke verblijf op Texel. Aan alles komt een eind, om een gemeenplaats te gebruiken. Het weer is prima, de wind ZW 4 Bft, licht bewolkt en de temperatuur boven de 20 graden. Laagwater Oudeschild is om 13:00, wat betekent dat 12:00 is een prima tijd om voor onze 21 mijl lange tocht op de vloedstroom richting Makkum te vertrekken. De vloedstroom gedraagt zich als een soort vloedgolf die de Waddenzee inloopt. Voorafgaand aan de dagelijkse douchebeurt in de paar verdekt opgestelde luxe douches naast het kantoor van de havenmeester, ga ik met een dikke portemonnee bij de dienstdoende havenmeesteres langs om 26 dagen liggeld en toeristenbelasting te voldoen. Normaal betaal je vooraf, als je aangeeft een langere periode te blijven, mag je als bonus 'op de pof' liggen.

Nu zijn we intussen gepokt en gemazeld in de regeltjes die in de verschillende jachthavens gelden. Goede kennis Roel maakte ons vorig jaar opmerkzaam op de lang-liggen regel op Texel : je hoeft volgens lokaal gebruik nooit meer dan 7 dagen toeristenbelasting  van 1,85 €/dag per persoon te betalen, en het haventarief daalt met de verblijfsduur. Toen hij vorig jaar zijn verblijf met een weekje verlengde, kreeg hij geld terug in plaats van dat hij moest bijbetalen. Dat verhaal hebben we goed in onze oren geknoopt. Als de onzekere en ongeïnteresseerde grijze havenmeesteres mij een dan ook een rekening van  € 479,19 voorschotelt, zeg ik dat haar berekening waarschijnlijk niet volgens de regels is. Zij geeft toe niet van alles op de hoogte te zijn, en zegt dat ik dan maar later terug moet komen als havenmeesteres Marcella aanwezig is, die beter is ingevoerd in de ingewikkelde regeltjes. Na het ontbijt en een bezoek aan de Spar om te voorkomen dat we vandaag onderweg van de honger omkomen, zie ik dat Marcella in haar grijze Nissan is gearriveerd, en gaan we in conclaaf. Dat blijkt een korting op de rekening op te leveren van € 196,91. Een leuk uurtarief, zullen we maar zeggen. Toch vreemd dat je er naar moet vragen, stilzwijgend hadden we anders veel te veel betaald.

Ik doe bij havenmeesteres Marcella ook opnieuw m'n beklag over de grote motorboot van 15 meter lang, die in het verlengde van onze box ligt, in een ruimte die voor maximaal 8 meter lange schepen bedoeld is.  Een groot bord waarop dat vermeld staat, hangt nota bene vlak naast het slagschip. De schipper is een onaangenaam persoon, die zich met iedereen bemoeit, ongezouten commentaar geeft, en niet aarzelt bij anderen ongevraagd aan boord te gaan om vallen vast te binden. Toen hij weer iemand wees op een niet goed bevestigde val, heb ik hem duidelijk gemaakt dat hij eens naar zichzelf moest kijken, en het bord moest lezen waar hij naast stond. Niet alleen neemt hij het uitzicht weg van z'n medeliggers, hij bemoeilijkt ook ons vertrek als de omliggende boxen alle bezet zijn. Toen heette het uit zijn mond, dat ik ouderwets ben in het toepassen van regeltjes, en dat hij het zo met de havenmeester heeft geregeld. De schipper heeft ons na deze confrontatie niet meer aangekeken. Nu is er niet 1 havenmeester, maar zijn er 6 parttime-havenmeesters, die onderling niet goed of zelfs helemaal niet communiceren. Over het te grote boot probleem is Marcella het roerend met me eens, en zegt toe in het vervolg strenger te zullen toezien op de steigerbezetting qua bootlengte.

Intussen zitten we nu wel met een probleem, wij kunnen vrijwel niet vertrekken door het nauwe gaatje dat aan de steiger is overgebleven nu alle boxen bezet zijn. En de stevige wind dwars op steigers maakt het er niet gemakkelijker op.
We hebben al een plan gemaakt en besproken met de buurman, om met een spring op de buurboot en een tweede lijn op de steiger de Chip te kunnen draaien en vervolgens in bedwang te houden tijdens de vertrekprocedure. Als we dan uiteindelijk vertrekken, doorkruist de buurman alle mooie plannen, door zijn schip vast los te gooien om op onze ligplaats te gaan liggen. Hij heeft een stalen zelfbouwboot met rondom scherpe uitstekende bouten. Ieder contact zal diepe sporen op onze romp achterlaten.... Met hulp van een andere handige buurman vanaf de steiger lukt het om zonder kleerscheuren door het piepkleine gaatje achterwaarts te vertrekken.

Buiten de haven rollen we in eerste instantie alleen de genua uit en stoppen we de motor. De Chip is uitgerust met een grote genua, en een klein grootzeil. Op voordewindse koersen storen beide zeilen elkaar, en maken we de meeste snelheid met alleen de genua. Door ons feitelijk iets te vroege vertrek hebben het eerste uur stroom tegen, en maken we maar een snelheid over de grond van net 3 knopen. De Texelstroom is een diep vaarwater, dieper dan de Maasgeul bij Rotterdam. Bij wind tegen stroom situaties zoals op dit moment staat er een heel vervelende golfslag.  De schuin achteroplopende hoge golven laten de Chip gieren, wat veel stuurcorrecties nodig maakt. Dat wordt dus een uurtje gelijkwaardig aan de sportschool. Maar onder een blauwe hemel met verder prachtige zeilomstandigheden past geen klagen, dit is puur genieten. Als we later tijdens de tocht van koers veranderen, en de wind af en toe ook draait, hijsen we toch het grootzeil, en kunnen we meer snelheid maken. De stroom gaat ook flink meelopen, tot tegen de 3 knopen. We volgen niet exact de betonning in de vaargeul, en kunnen zo uitlopen op de stoet achtervolgende  zeilschepen.

Als we tussen 4 en 5 uur de haven van Kornwerderzand aanlopen om door de zeesluis naar het IJsselmeer te worden geschut, blijkt er al een flink aantal schepen te liggen wachten. Via de marifoon vernemen we, dat een slagboom bij de brug is vernield, en dat daardoor 1 van de 2 naast elkaar gelegen bruggen in de snelweg over de Afsluitdijk niet kan worden bediend. Het plan is om alle verkeer over 1 brug te leiden, en de beschadigde brug open te laten staan en dan het schutten te hervatten. De sluiswachter schat dat daar wel een half uurtje tot een uur mee gemoeid is.
Maar dan rekent hij toch niet met de procedures die daar kennelijk voor van toepassing zijn. Je zou denken je kan ook een reserve slagboom monteren, die zit met 4 bouten vast, 5  minuten werk. Of een verkeersregelaar neerzetten. Maar nee, een leger hooggeplaatsten met 1 uitvoerende staan ellenlang  bij de kapotte slagboom te polderen zonder dat er veel voortgang zichtbaar is. Vanuit het hele land komen er van die bekende wagens met pijlen en tekst die het verkeer bij het wisselen van rijbaan moeten assisteren. Ook hier weer een grote groep mannen met hesjes die genieten van koffie en het mooie weer, maar slechts een enkeling die actief is, overigens zonder zichtbaar resultaat.

De sluiswachter houdt de moed erin met de aankondiging over de marifoon van steeds met een uur of half uur opschuivende termijnen, zonder dat er ook maar enige actie zichtbaar is. Op een gegeven moment zien we wel een nieuwe slagboom, die ook nog eenmalig blijkt dicht te kunnen. Er schuiven een paar grote binnenvaartschepen aan, die straks met voorrang geschut gaan worden. Rondom stijgen de etensgeuren op, men gelooft niet meer in een spoedige oplossing, en dat blijkt terecht. Wij blijven in leven met suikerbrood, thee en koffie op z'n tijd, en gesprekken met de buren. Als dan een onderwater-baggeraar die al een tijdje heen en weer heeft gevaren in de vaargeul, besluit dat z'n werkdag er op zit, en wil gaan aanleggen, moet het legioen wachtende zeiljachten plaats maken aan de steiger door te gaan verleggen. Het geeft enige afleiding en doodt de tijd, en geeft ons nieuwe buren. Eindelijk, na meer dan 4 lange wachturen, wordt de verkeersstroom verlegd, en gaat alleen de gehavende brug open. Na nog een tijdje wordt dan eindelijk het verkeer stop gezet, en gaat ook de tweede brug open. De schepen die tussen sluis en bruggen gevangen zitten, kunnen er uit.

Vele wachtende jachtschippers denken nu tegelijk naar binnen te kunnen, een rampscenario tekent zich af. De grote sluis is voor de binnenvaart, de kleine sluis is voor de 'jachies'.
De grootste en dus breedste zeilschepen zijn zonder overleg en zonder ook maar enige regie van de sluismeester op topsnelheid als eersten de sluis ingevaren, waardoor veel, daardoor onbereikbare ruimte in de sluis onbenut blijft. Wij schuiven als laatste aan, maar blijven tussen de sluisdeuren hangen. Na veel gezeur en gehannes blijkt iedereen nog vele meters te kunnen opschuiven, waarna de sluisdeuren dicht gaan, en we eindelijk geschut kunnen worden. We hebben tijdens de wachttijd met Marina Makkum gebeld om een ligplaats te reserveren, helaas is de haven al tot de laatste plaats bezet. De gemeentehaven bij het dorp, vlak achter de grote Feadship super jachtbouwloods meldt telefonisch nog voldoende plaats te hebben, en zal toegangskaartjes voor douches en toiletten op een verdekte plaats klaar leggen.

Als we tegen 22:00 in het donker  in de gemeentehaven aankomen, blijkt er zegge en schrijve nog 1 ligplaats in een box beschikbaar. Daar leggen we dan maar aan, hebben we eindelijk 230 Volt om een Nespresso te kunnen zetten. De kaartjes met streepjescode voor douches en toiletten blijken op de afgesproken plek klaar te liggen. De voorzieningen hier zijn prachtig, zelfs enigszins over de top. Hier stond de subsidiekraan krachtig open, een commercieel bedrijf maakt andere afwegingen. We maken nog een wandelingetje naar het dorp, maar daar is rond deze tijd weinig meer te beleven. We gaan genieten van een welverdiende nachtrust !

De vandaag gevaren route :