Texel (4)

dinsdag 16 juli 2019

Vandaag staat een tocht met de garnalenvisser TX20 op het programma. We zijn in het verleden al vaker meegevaren met andere schepen die ongeveer hetzelfde doen, maar voor Arnold en Bart is dat al heel geleden in hun jonge leven. Er varen nu twee originele vissersschepen, we gaan mee met de grootste, de TX20. We varen over de Bollen, richting vaarwater Bosch. Arnold en Bart mogen bij de schipper in de stuurhut kijken, ze vinden het allemaal reuze interessant.

Eenmaal op de visserijgronden aangekomen, gaan de netten overboord. Na een half uurtje vissen wordt de inhoud gestort op een tableau waar de vangst bekeken kan worden. Helaas blijken we ook veel wier opgevist te hebben, we gaan een nieuwe trek doen in dieper water waar minder wier in het water zit.

De vissersknecht vertelt intussen op een leuke manier over de vangst, naast garnalen een doorsnee van wat in de Waddenzee leeft. Hij waarschuwt voor de pieterman, die hier steeds vaker voorkomt. De pieterman heeft een rugvin met giftige stekels, die veel pijn veroorzaken, en mogelijk medisch ingrijpen noodzakelijk maken. Afblijven dus.

Na nog een visrondje, dat inderdaad minder wier maar ook onder andere een prachtige grote tong oplevert (waar een van de gasten mee wordt verrast), gaan de gevangen garnalen levend en wel in de kookpot. De garnalen worden twee keer gekookt en zijn dan gereed voor consumptie.

De schipper geeft een korte les garnalen pellen, die niet door iedereen met succes wordt gevolgd. Voor sommigen blijft die heerlijke garnaal onbereikbaar in z'n pantser zitten. Dat geldt niet voor de Spaandermannen, die hebben het garnalen pellen in hun genen meegekregen.

Wat we ook meekrijgen bij het verlaten van het schip zijn twee volle zakken gekookte maar ongepelde garnalen. Bij het chalet van Louis en Louise gaan we de pelcursus in praktijk brengen, en onze handvaardigheid op peil brengen. Na ruim een uurtje pellen kan Louise de opgemaakte schaaltjes garnalen als heerlijk voorafje voor ons diner op tafel zetten !

Een delicatesse, die qua smaakbeleving ver uitsteekt boven de waar die je kant en klaar in de winkel koopt. Die heeft een reis van twee weken heen en weer naar Marokko achter de rug, staat stijf van de conserveringsmiddelen, en smaakt bijna nergens meer naar.

's Avonds brengen Louise en Bart ons terug naar de Chip, we maken per auto een ommetje rond het eiland en genieten van het uitzicht over zee en richting Vlieland, terwijl de vuurtoren onverstoorbaar z'n rondjes draait, 2 schitteringen per 10 seconden.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Vuurtoren_Eierland