Texel (Oudeschild)

Vanaf donderdag 4 juli 2019

De plannen zijn dat we tot 26 juli op Texel blijven. Volgende week komen Louis, Louise en kleinzonen Arnold en Bart een weekje naar Texel, we vieren dan de verjaardagen van Irene en Louise op 13 juli.

Irene's broer Matthijs viert op 20 juli z'n 80-e verjaardag, we zijn bezig voor dat weekend een auto te huren om op het verjaardagsfeestje aanwezig te kunnen zijn. Is nog niet zo eenvoudig, omdat we met de veerboot naar de vaste wal moeten.

We liggen nu aan de langssteiger,  samen met de havenmeester hebben we een niet-bewoonde zeilboot verlegd. Deze boot dient af en toe als onderkomen voor studenten die op Texel een project doen. Ze hebben weliswaar toestemming met hun boot hier te liggen, maar dat betekent volgens de havenmeester niet dat ze de hele zomer een A-locatie bezet mogen houden. Het valt nog niet mee die boot stormvast aan de korte, instabiele vingerpieren te parkeren. Fatsoenlijke landvasten zijn niet aan boord, en wat er ligt zit met Gordiaanse knopen aan de kikkers. We maken er het beste van.

We maken schoon schip, van de afgelopen zeetochten zit een dikke laag zout vermengd met zand op de hele boot. Irene draait een was, wij zijn klaar voor een langer verblijf  hier. 's Middags fietsen we naar de hypermoderne AH in den Burg voor de weekendboodschappen. Voor de zaterdag en de dagen erna zijn de weersvooruitzichten niet daverend, de zaterdag kan zelfs nat worden. Dankzij digitenne volgen we de Tour, Wimbledon en voor zondag natuurlijk de dames WK voetbalfinale, de Leeuwinnen tegen team USA.

Op vrijdag ligt de Texelse vissersvloot weer voor de wal, ze hebben hier nog steeds de pulsvisserij uitrusting aan boord. Ondanks het schandelijke verbod van de EU op deze milieuvriendelijke manier van vissen. Jammer en eigenlijk onverteerbaar  dat Nederland deze prachtige innovatie uit de vingers laat glippen.

Op Texel is er weinig veranderd het afgelopen jaar. In het dorp Oudeschild zijn de omvangrijke dijkverzwaringen afgesloten, die vorig jaar zorgden voor grote open wonden in het landschap. Als we  langs het karakteristieke witte zeemanskerkje fietsen, kijken we of er miischien kerkdiensten of concerten gepland zijn, maar in dat opzicht is het dit jaar een dooie boel. Er wordt weinig georganiseerd. Dat is in het vereden wel eens anders geweest.

Zondag ziet de hekstoel er wel heel kaal uit, onze vlag met vlaggenstok blijkt plotseling spoorloos verdwenen. Het is zeer onwaarschijnlijk dat de wind de oorzaak is geweest, we hebben stormen doorgemaakt die de vlag moeiteloos  heeft overleefd. Ik kijk in de omgeving of er ergens een  vlag ronddobbert, zonder resultaat.  Waarschijnlijk had iemand een vlag nodig, en heeft de onze 'geleend'. Dus maandag na een rondje Oudeschild, op naar de watersportjuwelier om een nieuw vlagsetje aan te schaffen. Voor ruim 40 Euro is de Chip weer als Nederlands schip herkenbaar. Het vergt nog enig handwerk voordat de vlag aan de stok kan, en de stok in z'n houder, maar hij staat !