Titanic momentje

Zondag 23-6 rolt de ene stormwaarschuwing na de andere van het computerscherm en uit de marifoon. Weer geen vaarweer dus. We hebben gehoord dat de kerk in Loosduinen, waar we 42 jaar geleden zijn getrouwd, deze zondag met een speciale dienst symbolisch wordt gesloten. Het is onderdeel van de sluiting van 7 kerken in Den Haag, de trieste gevolgen van vergrijzing en leegloop. We besluiten de fiets te pakken en tegen windkracht 6 door de duinen naar Kijkduin te fietsen, en vandaar naar de Ontmoetingskerk in Loosduinen. Goede vervanging van de gemiste uurtjes op onze sportschool ! We zijn vroeger dan gedacht bij de kerk. Er wonen en kerken nog steeds veel bekenden, dus er worden handjes geschud en verhalen uitgewisseld.  Na koffie en koek en afscheid van iedereen na afloop van de dienst fietsen we verder, langs het oude ‘Bloemendaal’, het psychiatrisch ziekenhuis waar Irene jarenlang heeft gewerkt, naar Monster om Nico en Nel op te zoeken. ’s Middags nemen we het nieuwe fietspad door de duinen terug naar Scheveningen. Met de storm in de rug vliegen we op onze DiBlasi’s in minder dan een uur terug naar de boot.

Maandag 24-6 worden we gewekt door kletterende regen op de boot. De wind is flink afgenomen, maar er staat door alle windenergie van de afgelopen dagen nog een respectabele zeegang met een golfhoogte van 2 meter. We besluiten nog een dagje te blijven liggen, doen boodschappen voor de komende dagen en als het zonnetje doorbreekt wordt het genieten in de kuip. Je ziet dat het weer is verbeterd, in de loop van de dag vertrekken de nodige boten, en er druppelen er nogal wat binnen. Er heeft een nieuwe havenmeester dienst, die onverbiddelijk ieder schip dat niet met de steven naar de uitgang ligt, laat keren. Wij liggen al goed, dus kunnen dat schouwspel vanuit de kuip gadeslaan.

Scheveningen leeg ....

Dinsdag 25-6 is het al vroeg rumoerig in de haven. De zuidgaande schepen moeten vroeg vertrekken in verband met de stroming, die nu rond springtij bij Scheveningen bijna 2 knopen sterk is. Op een gegeven moment zitten we stijf rechtop als we een grote klap horen tegen onze boot.  Een soort Titanic moment zeg maar. Je moet even wakker worden om je te realiseren wat er aan de hand is. Dan opnieuw een hoop herrie en vervolgens is het stil. We zien geen water tegen de ramen, dus we drijven nog. Als ik snel een broek en trui aanschiet en poolshoogte ga nemen, zie ik de aanstichter : een veel te grote boot probeert op een veel te kleine plaats aan te leggen, en heeft met z’n ver uitstekende anker getracht onze preekstoel eraf te varen, wat gelukkig niet gelukt is. Zoals zo vaak, is de grootte van de boot omgekeerd evenredig met fatsoen en vaardigheid van de schipper. Pas als ik hem aanspreek, en zeg dat het goed raak was, komt er een klein excuusje. Gelukkig is er geen zichtbare schade, de 'Chip' is stevig gebouwd.

rust na een enerverende tocht

de passantensteiger in JImuiden

's Middags gaan we richting IJmuiden. Eigenlijk moeten voor de stroom pas rond 3 uur vertrekken, maar het is prachtig weer dus we gaan om half 1 al naar buiten en nemen op de koop toe dat het dan in het begin niet snel gaat. Het wordt een fantastische zeildag, IJmuiden is bijna bezeild, we moeten een klein klapje maken om de haven te halen. Tegen half acht liggen we gemeerd, is er schoon schip gemaakt en zijn we aangemeld bij het havenkantoor. Net als in Scheveningen maakt de haven een lege indruk.
Na zo'n tocht hebben we geen zin meer in eten koken, dus op naar de Chinees aan de jachthaven. Heerlijk !
Nu de plannen voor morgen voorbereiden, het wordt Texel of Volendam / Enkhuizen.

de gevaren route

aanloop seaport marina