Makkum

Woensdagmorgen wordt er na het douchen gefourageerd bij de Deen supermarkt, dus wat dat betreft bindt ons niets meer aan Enkhuizen. Ondanks de stormwaarschuwing vertrekken een paar dapperen, en na het raadplegen van de nodige weersites besluiten we om 13:00 dat voorbeeld te volgen. Op de te varen koers hebben we halve wind of zelfs nog iets achterlijker. Een rif in het grootzeil en de genua half ingerold, dat zou moeten lukken. Eenmaal buiten het Krabbersgat leggen we koers 5 graden voor, richting Makkum, met als optie Stavoren als het tegenvalt. Echt tegenvallen doet het niet, maar het is wel heftig. We lopen regelmatig 7 knopen bij een windsnelheid van 25 knopen (Bft 6). En vergeet de golven niet, daar ligt met zo'n wind ook de zweep over en die laten zich dan ook goed voelen. Onderweg moet de genua nog iets verder worden ingerold, daar heb je bij die windsnelheid flinke spierballen en een goed evenwichtsgevoel voor nodig, het is alsof je op de rug van een steigerend paard staat. De roerbediening is lastig, je moet continu met veel kracht bijsturen, terwijl je tegelijk je evenwicht moet bewaren onder flinke helling. De sportschool is er niets bij.
Het is dus een heftige tocht, met nog een extra venijnig staartje bij het binnenlopen van Makkum als de wind ons nog even extra wil pesten. We hadden juist wat meer zeil gezet, maar de wind haalt in korte tijd erg aan, en we moeten weer zeil minderen. Maar we zouden het voor geen goud gemist willen hebben, een fantastische ervaring. En de Chip blijkt heel wat aan te kunnen, die gedraagt zich heel prettig (voor zover mogelijk) in deze golven, regelmatig met de neus in de golven en het gangboord in het water. Het grootzeil kunnen we pas binnenhalen als we het kanaal van Makkum een flink eind zijn opgevaren en tegen de wind  in terugvaren naar de jachthaven. Eenmaal binnen in Marina Makkum zou je niet geloven dat het buiten zo heftig is. Alleen stijve spieren en en paar flinke blauwe plekken herinneren er nog aan. Nu lekker aan een wijntje !