Guusjen !

Voor de  niet insiders : guusjen is de term die op Terschelling gebruikt wordt als er iets te bergen valt. Via de marifoon horen we dat de Vlielandse reddingboot 'Graaf van Bylandt' naar buiten gaat voor een  bij de Vlieree in moeilijkheden verkerend zeiljacht, dat door de storm stuurloos de Westmeep in wordt geblazen. Als ik even later gewapend met verrekijker en camera op de duinen sta, kun je achter de 'Richel' het zeiljacht met wapperende gescheurde zeilen met de kijker zien. In een dikke schuimstreep zie je ook de reddingsboot in de buurt komen. Niet veel later is het jacht op sleeptouw genomen, en wordt het met flinke snelheid via het 'Zuider Stortemelk' naar Vlieland gesleept.  Daar staan onder deze omstandigheden metershoge golven, met zelfs brekers tussendoor. Zowel reddingboot als zeiljacht worden regelmatig aan het zicht onttrokken door gigantische hoeveelheden buiswater. Na een krap uurtje komen ze voor de haven, en in de luwte van het eiland wordt de sleeplijn ingekort, om te haven zonder kleerscheuren binnen te kunnen lopen. Zie ook hier. In de haven maakt de reddingboot een ongelukkige manoeuvre, waardoor het zeiljacht met de achtersteven hard op een bruine vloot schip knalt. Dat kan er ook nog wel bij. Uiteindelijk ligt ie afgemeerd aan de reddingbootsteiger. Van de zeilen is weinig meer over.

Als ik op de duinen sta om bovenstaande de volgen, komt een zeiljacht de haven uit. De eerste gedachte is : dapper. Even later komt de havenmeester in z'n RIB erachteraan stuiven, en entert de zeilboot. Kennelijk het havengeld niet betaald. Pas als de portemonnee wordt getrokken, mag het stel echt vertrekken. Je zou toch denken, als je zo'n boot kunt betalen, kan je ook het havengeld wel opbrengen, al is de haven hier peperduur.

In de haven staat het water heel hoog, vandaag is NM dus twee dagen voor springtij. In de loop van de dag neemt de wind enigszins in kracht af, en komt het zonnetje tevoorschijn. Wat een verschil ! Je ziet iedereen uit z'n schulp kruipen en lekker genieten. 's Middags pakken we de vouwfiets, en snuiven nog wat zee-, duin- en boslucht. Terwijl Irene de winkeltjes van het dorp afschuimt, bekijk ik de expositie van Vlieland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Reuze interessant, ik zie foto's en documenten van veel zaken die ik ooit als klein jochie op Vlieland heb gezien, maar die in de loop van de tijd zijn verdwenen.