Willemstad - Scharendijke (4/4)

Donderdag 19 september. Na een heerlijke lange nacht loopt om half acht de wekker af. In de jachthaven van Willemstad nemen we een lekkere warme douche, dat was er tot nu toe bij ingeschoten.
Op de route van vandaag moeten we drie sluizen passeren, de Volkerak,  Krammer en Grevelingen sluis. De Volkeraksluizen zijn de grootste binnenvaartsluizen van Europa, en op basis van passerend tonnage (ruim over de 240 miljoen ton) de grootste en drukste binnenvaartsluizen ter wereld.

hiermee de sluis in...

de Kamper Kogge

Vanuit Willemstad komen we als eerste bij de ernaast gelegen Volkeraksluis. De Volkerak- en Krammersluis hebben beide een speciale kleine sluis voor jachten. Maar omdat onze Malö 42 een masthoogte heeft van 21 meter, passen we niet in de jachtensluis en moeten we door de drukke binnenvaartsluis. In de drukke autowegen die dwars over de sluizencomplexen lopen, liggen namelijk bruggen met een vaste doorvaarthoogte van rond 18 meter, en alleen het bruggedeelte boven de binnenvaartsluis kan worden geopend voor schepen met een grotere hoogte. Gelukkig kunnen we snel worden meegeschut met een containerfeeder. Tot onze verrassing duikt naast ons in de sluiskolk de 'Kamper Kogge' op, een reconstructie van een kogge uit de 14e eeuw. Dit schip is gebouwd naar aanleiding van de vondst van een wrak in de Flevopolders, ik had er al eens over gelezen maar het schip nog nooit gezien.

 vol in de Krammersluis

Via het Noord-Volkerak en een afsteek door het beruchte Noordergat komen we bij de Krammersluis. Deze sluis bestaat uit 3 naast elkaar gelegen sluiskolken, waarvan 1 kleine jachtensluis. Hier geldt hetzelfde verhaal als bij de Volkeraksluis : wij kunnen door onze doorvaarthoogte alleen maar met de binnenvaart mee. Deze week is een van de kolken in onderhoud, dus bij  de huidige drukte zijn de wachttijden enorm, via de marifoon horen wij de binnenschippers zuchten over een vertraging van vele uren. De vrouwelijke sluismeester bezwijkt voor onze charmes en deelt ons in bij de eerstvolgende sluisopening, ze verzoekt de binnenvaarders een plaatsje te creëren door zo dicht als praktisch mogelijk achter elkaar te gaan liggen. Een heen-en weer cyclus bij deze sluis duurt twee uur door de ingewikkelde scheiding van zoet- en zoutwater, dus we hebben deze aardige dame voor de verleende gunst een kushandje toegeworpen. In de sluis liggen we achter een splinternieuw vissersschip, in een wel heel bijzondere kleur : rose (!). Op nog geen twee meter achter ons sluit de gigantische sluisdeur.

Vlak achter de Krammersluis komen we bij de Grevelingensluis, die bijna uitsluitend door jachten wordt gebruikt. Als we die door zijn, zijn we op de Grevelingen. We zijn nu vanaf Hoorn in totaal 6 sluizen en ruim 40 bruggen gepasseerd. In Bruinisse tanken we de dieseltank vol om de door ons verstookte diesel weer aan te vullen. De meter blijft op 110 liter staan. Over een reis van 200 km een verbruik van 1 op 1,8 (of 5 liter per vaaruur, dat klinkt wat milieuvriendelijker).

Als we de haven van Bruinisse verlaten hebben, horen we plotseling een luid gesnuif vlak naast de boot. Het blijkt een bruinvis, die ons gezelschap kennelijk op prijs stelt en wel vijf minuten vrolijk met ons meezwemt, schijnbaar moeiteloos ons bijhoudend en regelmatig even opspringend om adem te happen. We zijn onder de indruk van het prachtige dier, en bewonderen z'n snelheid en souplesse.
Helaas heeft de gebruikte digitale camera een kleine vertraging bij het afdrukken, het lukt steeds net niet om een foto van de bruinvis boven water te maken. Wim heeft een filmpje gemaakt, waarop het bruinvisballet prachtig te zien is. Ik zal proberen een kopie hier te plaatsen. Op de foto is in het water zijn profiel duidelijk te onderscheiden. De bruinvis is een dolfijnachtige, maar dan iets kleiner en met een iets andere kleur dan de 'echte' flippers. We hebben nu al meerdere keren gezelschap van een bruinvis gehad.  Eigenlijk zou de naam Bruinisse in Bruinvisse veranderd moeten worden !


Als we het restant brood van onze tocht aan de meeuwen voeren, komt een meeuw een tijdje meevaren op de hekstoel, maar die maakt lang niet zoveel indruk als de bruinvis.

Op een verlaten, gure en buiige Grevelingen doemt Scharendijke nu snel op aan de horizon. We meren rond 17:30 de boot voor de deur bij Alexander af, ruimen op en sluiten alles af. We laden onze spullen in de auto, de boot was helemaal leeg toen we hem ophaalden, en in die staat laten we hem ook weer achter. Onder het genot van een glaasje en een uitgebreid diner in het havenrestaurant bespreken we de tocht na, en geven onze verse indrukken en opmerkingen over de eigenschappen en toestand van de boot, die in de verkoop gaat. We worden door Alexander weer netjes thuis afgeleverd.