Terug op honk

Vrijdag 7-7. Vandaag staat de terugreis gepland van Willemstad naar Herkingen, onze thuishaven. Het is prachtig weer, we ontwaken en ontbijten in een traag tempo. Nog even foerageren bij de Jumbo, en dan gooien we om half twaalf los. De Volkeraksluizen liggen om de hoek. Als we daar aankomen, staan de sluisdeuren nog open, maar ondanks onze marifoonoproep naar de sluisbediening gaat voor onze neus het licht op rood en worden de sluisdeuren gesloten. Dat wordt aanleggen aan de wachtsteiger om op de volgende opening te wachten.

De wind haalt intussen steeds meer aan, als we na de Volkeraksluis over het Noord- en Zuid Volkerak varen, moeten we recht tegen de wind en de golven opboksen. Eigenlijk komt dat niet goed uit, we varen op de laatste liters diesel die we nog in Makkum getankt hebben. Onder normale omstandigheden ruimschoots voldoende, maar door de benodigde langere reistijd en het grotere vermogen houdt het nu niet over. De laatste mijlen naar de Krammersluis zijn echt bar, uithalers tot 18 knopen wind recht op de kop. En de sluis gaat net dicht als we aankomen. Weer een uurtje wachten, het schutten gaat hier door de zoet / zoutwaterscheiding extra langzaam.

Vanaf de Krammersluis is het nog geen half uur varen naar Bruinisse, waar we door de Grevelingensluis de Grevelingen kunnen opvaren. Het verhaal wordt eentonig : ook hier moeten we een volledige cyclus wachten voor we geschut kunnen worden. Maar dan ruiken we de heerlijke zilte lucht van ons thuiswater.  Op werkelijk de laatste druppel diesel varen we rond half zes de jachthaven Herkingen binnen, en parkeren we de 'Chip' in box D37. De 'Chip' is een zeilboot, in geval van nood hadden we de laatste loodjes kunnen zeilen.

Als eerste gaat de 'Duitse landvast' ( = stroomkabel) in het stopcontact op de wal, en gunnen we onszelf een lekkere Nespresso, daarna gaan we de boot uitladen. De auto staat nog op z'n plek waar hij is achtergelaten. De auto-elektronica heeft zichzelf afgeschakeld, de afstandsbediening werkt dan niet meer. Pas als er een echte sleutel aan te pas komt (die verstopt zit in de afstandsbediening), schakelt alles zichzelf weer in. Een prima systeem, dat voorkomt dat je na langere stilstandstijd met een lege accu geconfronteerd wordt.

Ongelooflijk wat uit alle hoeken en gaten uit de 'Chip' komt, het past maar net in de auto. En dan blijft er nog veel aan boord, want na dit intermezzo van verjaardagen en een onderhoudsbeurt bij de cardioloog gaan we na een week of twee weer varen, waarschijnlijk richting Belgische kust.
Maar voor nu zit het erop, we hebben een prachtige vakantie zonder brokken of ander ongemak gehad met veel mooi weer, en fantastische stukken op Noordzee en Waddenzee kunnen zeilen !
Voor het eerst in jaren hebben we geen Staandemastroute hoeven varen.


de vandaag gevaren route :

En zo zag ons rondje Nederland (tot nu toe dit jaar) er uit :