Zoutkamp

de gevaren route

Woensdag 23-7. Na een bezoek aan de plaatselijke Jumbo vertrekken we 11:30 in oostelijke richting vanuit Dokkum richting Lauwersmeer, nog steeds staandemastroute. De middagsluiting van bruggen wordt in Friesland langzaam afgebouwd, maar daar is hier nog weinig van te merken. We lopen al gauw in de fuik voor de Woudabrug. Het waait hard en vlagerig, aanleggen vergt concentratie. Bij de overgang van de Friese boezem naar het Lauwersmeer bij Dokkumer Nieuwe Zijlen is het voor de Willem Loresluis behoorlijk druk met rondcirkelende schepen die liggen te wachten. Daarbij schuiven we regelmatig door de ondiepe blubber.
Na de sluis die we zonder kleerscheuren verlaten, waait de stront van de dijk, windkracht 6. Volgens de overzichtskaart die de actuele wind aangeeft, de enige plek in NL waar het zo hard waait. Eenmaal op de open vlakte oppert Irene dat ze liever richting Zoutkamp gaat dan het oorspronkelijk geplande Oostmahorn.  De harde wind past goed bij de ruige natuur van de Slenk en de Zoutkamperril, de aanlooproute door de oude stroomgeulen. Er staan hele kuddes wilde paarden en koeien.

Als we tegen 16:00 in het Hunzegat bij Zoutkamp aanleggen, luiden de kerkklokken op deze dag van nationale rouw voor de slachtoffers van de ramp met vlucht MH17.
Het Hunzegat is een prachtig gelegen, maar stille jachthaven. We liggen aan de E-steiger. Als iemand behoefte voelt om een totaal verwaarloosde boot aan te schaffen, ruime keus hier. Een trieste armada van wat eens prachtige schepen waren, nu groen uitgeslagen, deels met kapotte ramen, of gescheurde zeilen die als flarden aan de boot hangen, een ontluisterend en deprimerend gezicht.
Met Thijs gaan we zoals beloofd zwemmen rond de boot, en vermaken ons in de speeltuin, morgen wordt hij weer opgehaald.

een van de sneue bootjes....