Dordrecht - Herkingen

Vrijdag 5-8-2016. Vandaag de laatste loodjes, we varen vanaf Dordrecht naar onze thuishaven Herkingen, van waaruit we twee maanden geleden zijn vertrokken voor ons varend rondje Nederland.
Het belooft een mooie dag te worden, in de beschutting van de jachthaven voelt het aan als zomer. We gaan met de brugopening van 9:00 door de Engelenburgerbrug, die de jachthaven van de Koninklijke Dordrechtse Roei- en Zeilvereniging scheidt van de Oude Maas.

We zijn op tijd bij de spoorbrug die om 9:12 zou moeten openen, maar op dat tijdstip rijdt er nog een trein over. Er staat een sterke zuidgaande stroming op de Oude Maas, je ziet alle wachtende zeilboten chaotisch rondjes draaien om niet door de stroom onder de brug te worden getrokken. Als de treinen zich even koest houden, gaan de twee achterelkaar liggende spoorhefbruggen open en stort iedereen zich in de doorvaartopening. Want de NS is onverbiddelijk, de bruggen gaan meteen weer dicht.

We varen vervolgens op ons gemak voor de stroom maar met op de kop een sterke WZW wind richting Zwijndrecht, waar we de Oude Maas moeten oversteken naar de Dordtsche Kil. Dit is qua scheepsbewegingen het drukste binnenvaartkruispunt van Europa. Hier gaan snelvarende zeeschepen en binnenvaartschepen kriskras alle kanten op. Het kruispunt is ook nog eens onoverzichtelijk, maar wordt door de verkeerssector Heerjansdam met radar en marifoon streng in de gaten gehouden. Binnenvaartschepen melden zich van tevoren aan, op de marifoon voor iedereen met zo'n apparaat op het juiste kanaal uitluisterbaar.

Recreatievaart heeft zelfs de verplichting uit te luisteren als ze een marifoon aan boord hebben, maar is niet verplicht zich aan te melden. Rijkswaterstaat doet ieder jaar moeite met een website en gratis verstrekte boekjes onder de titel 'Varen doe je samen' aan de recreatievaart duidelijk te maken hoe je veilig in dit soort situaties dient te varen. Dat is aan een aantal hier varende recreanten duidelijk niet besteed. Zij steken vrolijk diagonaal dit kruispunt over, terwijl vanaf Dordrecht een binnenvaartschip achteroploopt, en een binnenvaartschip en een zeeschip vanaf de Oude Maas zich aanmelden om naar de Dordtsche Kil af te slaan. De binnenvaart maakt met geluidssignalen duidelijk dat deze manier van oversteken van de 'jachies' niet op prijs wordt gesteld. Meestal gaat het allemaal net goed, tot we weer in de krant lezen dat een recreant is overvaren. Vaak met dodelijke afloop.

Vanuit de Dordtsche Kil varen we het Hollandsch Diep op, richting de Volkeraksluizen. De wind haalt flink aan, we moeten er recht tegenin. Vanaf hier scheiden nog 3 sluizen ons van onze thuishaven : de Volkeraksluis, de Krammersluis en de Grevelingensluis. Gezien de drukte op het water, wordt dat zoals gewoonlijk in vakantietijd, nog een uitdaging.

Als we de Volkeraksluis naderen, staan de lichten op groen, wat betekent dat er ingevaren kan worden. Het is een grote sluis, waar veel schepen in passen. Toch lijkt de sluis helemaal vol als we met een aantal laatkomers nog proberen in te varen. Alleen voor ons is er nog een plaatsje tegen een van de sluisdeuren, die voor deze schutting niet gebruikt worden, de grotere schepen moeten terug en wachten op de volgende ronde.  Als iedereen vastligt, en de schutting zich verder voltrekt, is er vaak tijd voor een gezellig praatje met de buren. In het koude voor- en naseizoen wordt er gezamenlijk nog wel eens een borreltje gedronken.

Op het zoete Zuid-Volkerak op weg naar de zoute Krammer verliezen we plotseling snelheid en motortoerental. Als we even achteruitslaan, komt er een heel waterplantenveld onder de boot tevoorschijn. Dat heeft zich verstrikt in kiel, roer en schroef. Met enige moeite raken we het meeste kwijt, en kunnen we weer door. Het is fonteinkruid, dat in het Nederlandse zoetwater de laatste jaren een plaag begint te worden.

Bij de Krammersluis, die twee schutkolken heeft, maar veel kleiner is dan de Volkeraksluis, en waar bovendien een langdurige zoet- en zoutwaterscheiding tijdens de schutting plaatsvindt, is het een stuk drukker. Er wordt al ingevaren, maar er is geen schijn van kans dat we meekunnen. Wij leggen aan in de file, achter een grote Engelse motorboot. Een van de dames daar aan boord staat alle drukte te filmen en roept tegen iedereen die het maar horen wil, dat die Hollanders toch maar niets begrijpen van ordelijk 'queuen', waar de Engelsen zo gek op zijn. Zij wachten nu al twee schuttingen. Als de deuren van de propvolle sluis dicht gaan, roept de sluiswachter om dat er een storing is, en dat de schepen die in de sluis liggen er voorlopig niet uit kunnen (later horen we dat het anderhalf uur geduurd heeft).

Vrij snel gaat de tweede schutkolk open, en kunnen we de sluis in. Irene op ons voordek geeft de Engelsen aan, dat ze nu kunnen invaren, Maar er gebeurt niets. Ik roep dan in het Engels dat ze moeten opschieten, want ze houden iedereen op. En inderdaad - er komt beweging. Bij het invaren van een sluis zet een hele stoet zich in beweging, iedereen vaart normaal gesproken rustig door tot je kunt aanleggen. Zo niet de Engelse schipper. Hij slaat afwisselend vooruit en dan weer achteruit, en jaagt door hek- en boegschroef afwisselend naar links en rechts aan te zetten, de schepen naast hem de kant in. Uiteindelijk verloopt het zo chaotisch, dat de Engelsen, en ook wij met een aantal achteropkomers de sluis weer uit moeten en moeten aanleggen aan de wachtsteiger. Net als we vastliggen, roept de sluiswachter om, dat er nog twee zeilschepen meekunnen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen, we gooien weer los en schieten alsnog de sluis in.

Onze laatste sluis vandaag wordt de Grevelingensluis in Bruinisse. Ook hier een drukte van belang. De sluis is breed, wij zijn hier gepokt en gemazeld. Bij grote drukte varen we altijd tussen de aanleggende grotere schepen door en leggen dan aan tegen een schip dat al vastligt.. Ook nu gaat dat wonderwel. Even later varen we weer op ons thuiswater de Grevelingen, en snuiven we de heerlijke zilte geur op, na zo lang op zoet water te hebben gevaren. Vanuit Bruinisse zien we Herkingen al liggen. We buizen flink, de 'Chip'  wordt helemaal zout. Na een kwartiertje leggen we rond 17:30 aan in onze box D37.
Als voorlopige afsluiting van de zomervakantie gaan we 's avonds gaan we lekker eten bij het 'Bolbaken' op de Marina.

de afgelegde route :

De stand van de instrumenten :

totaal aantal afgelegde zeemijlen (vanaf 2003)  9226  (is gelijk aan 17087 km)

motoruren (sinds 2007) 1148
motoruren (2016) :  123

pageviews blog : 54083