De 'Stormvogel' naar haar nieuwe thuis(haven)

de oude boot in Scharendijke

Woensdag 28 mei - In plaats van een verbouwing aan hun nieuwe huis hebben Martijn en Liesbeth kortgeleden besloten dat budget te besteden aan een volwassen zeilboot. Met de opgroeiende Jens en Ruben barsten ze bijna uit de zeilboot C'est Ça waarmee ze tot nu toe het water onveilig maakten. Bovendien wat moet je met zo'n bootnaam als je het op de marifoon moet spellen... In no time is er een prachtige, courante Victoire 933 gevonden, volgens Hiswa normen gekeurd en goed bevonden, en de C'est Ça compleet met trailer en al ingeruild.
Ligplaats van de naamloze nieuwe boot die volgens de papieren ooit 'Stormvogel' heeft geheten, is de Loosdrechtse Plas. Een belediging voor de Stormvogel, zo'n boot hoort zout water onder de kiel en minstens windkracht 5 in de zeilen te hebben, en dat gaat bij de nieuwe eigenaars zeker lukken. Het overzeilen van de nieuwe boot naar de ligplaats in Scharendijke is een lastig logistiek probleem. Zo mogelijk gaat de boot over zee naar Zeeland. Er wordt een nauwgezet vaarplan gemaakt, waarin rekening moet worden gehouden met openingstijden van sluizen en bruggen, en het getij langs de kust om de klus in een aanvaardbare tijd te kunnen klaren. Bij te slecht weer is de 'Staandemastroute' een alternatief waar we liever niet aan denken. Hemelvaartsdag 29 mei wordt de eerste vaardag, op woensdag 28 mei zetten we onze auto vast in Scharendijke neer, en Irene gaat met de twee kleinzonen een paar dagen logeren bij de gastvrije Louis, Louise, Arnold en Bart. Dat wordt een gezellige boel daar !

Ik mag als de morele en fysieke steun meevaren, en word 's avonds met schoonzoon Martijn naar Loosdrecht gebracht om de boot vaarklaar te maken. De dieseltank wordt gedeeltelijk gevuld, met jerrycans die helemaal in Breukelen volgetankt moeten worden. Onderdeel van het vaarplan is 's avonds al naar de Mijndense sluis te varen, om de volgende morgen de eerste te zijn bij de sluisbediening  om 9 uur. Op een natte en donkere Loosdrechtse Plas is het bijna ondoenlijk om de ingang naar het smalle kanaaltje naar de sluis te vinden, maar dankzij WinGPS varen we er zonder kleerscheuren naartoe en meren af voor de sluis. Het eerste deel van de tocht zit erop, en we gaan voor een goede nachtrust spreekwoordelijk onder zeil.

Donderdag (Hemelvaarstdag) 29 mei.

De eerste schutting in de Mijndense sluis is meteen druk, goed dat we vooraan aan de wachtsteiger liggen. We varen de schilderachtige Vecht af richting Muiden. In Weesp stapt Liesbeth aan boord, samen met Louis die een dagje meevaart. Grootste struikelblok in de Vecht is de brug in de A1, die maar twee maal per dag bediend wordt, gelukkig op zon- en feestdagen ook een derde maal in lunchtijd. De sluis in Muiden doemt daarna snel op, er wordt met twee sluizen parallel geschut. Al snel varen we op een koud (11 graden !), miezerig en winderig IJsselmeer richting Buiten IJ. Dankzij Hemelvaartsdag draait de Schellingwouderbrug in Amsterdam zonder spitsonderbreking, en met de al wachtende schepen kunnen we meteen meevaren de Oranjesluizen in, het hoogte verschil daar is minimaal. Na de sluis varen we over een druk IJ achter het Centraal Station langs het Noordzeekanaal op. We doden de tijd met het kauwen op net gekochte, maar keiharde stroopwafels van de Jumbo. Ze lijken een paar jaar over tijd zijn, maar volgens het label  zouden ze nog de hele zomer genuttigd mogen worden, foei Jumbo.

Na een saaie tocht van drie uur doemt de zeesluis in IJmuiden op. De Middensluis staat al open als we aan komen varen, kennelijk varen we vandaag onder een gelukkig gesternte wat sluizen en bruggen betreft. Een van onze voorliggers heeft niet door dat je bij de overgang van zoet naar zout eerst de achterzijde van het schip moet vastmaken, en ligt in no time achterste voren in de sluis, gelukkig zonder brokken. We speculeren hoe de bemanning de sluis zal uitvaren, ze kiezen voor de makkelijkste weg en varen achteruit de sluis uit. We snuiven de heerlijke lucht van zout water op, met een snufje Hoogovens. Niet lang daarna leggen we aan in de Marina van IJmuiden. We ervaren bij de dieselpomp van de Marina dezelfde teleurstelling als met de Texelstroom zo'n twee weken geleden : de pompbediende heeft z'n post voortijdig verlaten, en ondanks de woekerprijzen daar is er met geen mogelijkheid diesel te koop. Als Louis 's avonds door Louise wordt opgehaald, moeten we weer met jerrycans diesel halen voor de verdere tocht.
We gaan lekker douchen en vroeg te kooi, morgenvroeg loopt de wekker om 04:30 af om op tijd voor het tij op zee te zijn.

Vrijdag 30 mei.

Al om 04:45 varen we de nog in diepe rust verkerende Marina uit, en kiezen het ruime sop. De zon is nog niet op, maar het is al licht genoeg om zonder brokken tussen de vele steigers door naar zee te varen. De temperatuur is al beter dan gisteren, er staat bijna geen wind en bijna geen golven, de lucht is blauw, prima ingrediënten voor een lekkere zeedag. Ingecalculeerd is dat we de eerste twee uur licht de stroom tegen hebben, daarna gaat de stroom hard in ons voordeel werken. Ter hoogte van Zandvoort is er zoveel wind dat de genua uit kan, de stuurautomaat gaat aan. Bij Noordwijk gaat het grootzeil erbij en kan de motor uit. Wat is dit genieten, een prachtig schip onder prima omstandigheden, een lekker zonnetje en zoveel zeegang dat je ook het gevoel hebt op zee te zitten. Katwijk en Scheveningen trekken aan de horizon voorbij, met de stroom mee tikken we soms even de 9 knopen over de grond aan. Een mijl voor de Maasgeul melden we ons op kanaal 3 bij de sector Maasmond aan, er zijn geen bijzonderheden en de enige mededeling van die kant is om goed uit te blijven luisteren op de marifoon.

aanloop Slijkgat

een trotse schipper

In de routevoorbereiding is rekening gehouden met twee opties : ofwel via het Slijkgat en de Goereese sluis bij Stellendam naar binnen en dan verder over het Haringvliet, Volkerak en Krammer naar de Grevelingen. Of via Neeltje Jans, en dan via Oosterschelde en Mastgat en Zijpe. De eerste optie is qua afstand korter, maar heeft meer obstakels in de vorm van sluizen. De route via Neeltje Jans is ongunstig qua getij, alles stroom tegen. We zijn nu zo snel opgeschoten, dat we besluiten via Stelllendam te gaan,  en mogelijk zelfs vanavond nog in Scharendijke aankomen als alles verder meezit. Eenmaal binnen de betonning van het Slijkgat gaan de zeilen naar beneden en de motor weer aan. Het blijft genieten. Als we bij de Goeereese Sluis aankomen, gaan de sluisdeuren open en mogen we meteen naar binnen. De tocht over het Haringvliet is nogal saai, op het laatste deel krimpt de wind iets en kan de genua bij. Scheelt weer een knoop snelheid .

het obstakel Haringvlietbrug

Met de Haringvlietbrug doemt een volgend dilemma op. Als we kiezen voor de beweegbare brug, moeten we anderhalf uur wachten. De gegevens over de doorvaarthoogte van het vaste gedeelte zijn niet eenduidig, de kaart vermeldt 12,9 meter, de almanak heeft het over 14 meter tussen pijler 5 en 6. Martijn duikt in de bootdocumentatie, en vindt voor de masthoogte van de Victoire ruim 13 meter, maar niet duidelijk is of dat inclusief of exclusief de Windex en marifoonantenne is. Op de pijlers 5 en 6 lezen we een actuele doorvaarthoogte van 13,5 meter af.

Martijn neemt de beslissing om de passage onder het vaste deel heel voorzichtig te wagen. Bij de aanloop met een zo laag mogelijke snelheid, maar ook een behoorlijke verticale beweging door de golven buigt de flexibele marifoonantenne vervaarlijk bij de eerste aanraking met de brugligger. Gelukkig loopt de Windex op een paar millimeter vrij, en we slaken een zucht van verlichting als we zonder schade onder de brug door zijn. Martijn zegt een volgende keer toch maar de beweegbare brug te nemen. De Volkerak sluis passeren we vlot, de tocht over het Volkerak gaat eveneens volgens het boekje, we komen geen spookvarende binnenvaart tegen in het Noordergat. We beginnen te geloven dat dit een recordtocht gaat worden !

Al voor zonsondergang bij de Grevenlingen sluis....

De Krammersluis vormt soms een langdurig obstakel, maar helemaal passend in het beeld van vandaag gaat de sluis open als we aan komen varen. Er vindt in de sluis een proef plaats met het scheiden van zoet en zout water door middel van een bellenscherm, de anders langdurige uitwisseling van zoet en zout water blijft nu achterwege.
In recordtijd liggen we voor de Grevelingensluis, en het verhaal wordt eentonig, ook die draait vrijwel meteen na aankomst.  Het is half negen als we de Grevelingen opvaren en nog twee uur voor de boeg hebben naar Scharendijke.
Om half elf legt Martijn feilloos aan in de box waar de C'est Ça jaren in heeft gelegen, eigenlijk een maatje te klein voor de Stormvogel, aan beide zijden slechts een paar cm over tussen de palen, en aan de achterzijde een metertje uitsteek buiten de palen. Meteen na aankomst is er veel bekijks van de bekenden aan de steiger, die met lovende woorden en jaloerse blik de nieuwe aanwinst komen bekijken. Het was een lange dag, zo'n achttien uur in touw en ruim 90 zeemijl (rond 170 km) afgelegd, een record. We duiken moe maar voldaan de kooi in.

De volgende ochtend halen we lekkere verse broodjes en versgeperst sap bij de lokale Plus waar Duits de voertaal is. We maken op ons gemak schoon schip, pakken onze spullen, en vertrekken in de klaarstaande auto richting Ouderkerk aan de Amstel om de gezinnen weer te herenigen. Hieronder een tweetal foto's van de nieuwe aanwinst in de Scharendijkse box, het is met recht een plaatje  :