Kleinzonen Arnold en Bart een weekje aan boord

zondag 29 juli - zaterdag 4 augustus 2018

Op zondag vieren we met z'n allen de verjaardag van Thijs in Akkrum. Geweldig feestje ! 's Avonds laden we Arnold en Bart met hun bagage in de Focus, en rijden in een ruk de 250 km naar Herkingen. De boot hebben we al voorbereid op de komst van de logees, er hoeft niet veel meer verbouwd te worden voor ze te kooi kunnen.

Nadat we de vermoeienissen van het weekend hebben weggeslapen, vertrekken we op maandag naar het meest westelijke puntje van de Grevelingen, waar de West Repart recreatiehaven is ingericht door Rijkswaterstaat. Het is een Eldorado voor kids, het is er dan ook behoorlijk druk. We kunnen de Chip met enige moeite nog net tussen twee grotere boten aan een steiger aan de kant wurmen.

Vanuit de haven loop je door een tunneltje zo naar het Noordzeestrand langs de Brouwersdam. En ook in de haven is een leuk strandje, met spannende klimwerktuigen boven het water.
Op het terrein staat een oude Engelse dubbeldekker, ingericht als snackcar. Hij verkoopt van alles van ijs tot heerlijke kibbeling.

We blijven hier drie dagen liggen, met het heerlijke weer deze zomer pendelen we heen en weer tussen zee en Grevelingen. De jongens vermaken zich uitstekend. Als we vragen wanneer ze weer naar huis willen zeggen ze  tot 'als we zelf op vakantie gaan'. Dat zou over anderhalve week zijn, dat wordt wel erg lang. we houden het voorlopig maar tot het komend weekend, met alle opties om ze eventueel eerder thuis af te leveren.

Voor de 'Chip' is dit meteen een test om in de rimboe te overleven, zonder walstroom en stromend water naast de deur. Wij liggen eigenlijk altijd in prima geoutilleerde jachthavens, waar alle voorzieingen onder handbereik zijn. Op de accumonitor houden we de laadtoestand van 210 Ah semi-tractie accu's in de gaten. Eigenlijk kunnen we hier wel een week mee vooruit, ondanks heftig Ipad en Iphone gebruik, en de koeling die overuren maakt met het hete weer. Het zonnepaneel doet met de brandende zon flink z'n best om overdag de zaak iets bij te houden.

Op flinke afstand is een toilet- en douchegebouw beschikbaar, met stromend (koud) water. Ons boordtoilet staat op de aan boord aanwezige vuilwatertank geschakeld. Dat blijkt na drie dagen de beperkende factor in de voorzieningen, als uit de ontluchting aan de zijkant van de boot vloeistof spuit als we het toilet doorpompen.

De zonsondergangen zijn een plaatje, helemaal als we na een dag naar de buitenzijde van de steiger kunnen verhuizen met een schitterend vrij uitzicht over de Grevelingen. Op woensdag varen we terug naar Herkingen, de voorraadkast is leeg. Onderweg zetten we de buitenboordkraan van de vuilwatertank open, en varen enige tijd met een vreemd spoor achter de boot. Gelukkig staat de weinige wind de goede kant op.


Op verzoek van onze gasten eten we pizza, met het kleine oventje dat we hebben duurt het wel lang voordat de voorraad pizza's weggebakken is. Voor Bart, die alleen maar witte Magnums eet, hebben we een voorraadje ijs opgeslagen in de publieke diepvriezer op onze jachthaven.

Op donderdag vertrekken we naar het oostelijke 'Mosselbank' eiland, waar we een nachtje blijven liggen. Bij de hoge temperaturen deze week vinden we verkoeling bij het strandje op dit eiland. De jongens sluiten vriendschap met een heel stel leeftijdsgenoten, en hebben het druk met krabben en het bouwen van zandconstructies op het strand.

Vrijdag varen we terug naar de haven, er moet opnieuw gefoerageerd worden. Louis en Louise komen 's avonds naar Herkingen. Ze mogen op de jachthaven hun tent opzetten om te overnachten. Zaterdag varen we verkoelend over de Grevelingen, en vereren Brouwershaven met een bezoek. We laten ons een visje en een ijsje lekker smaken, en gaan dan voor anker onder Stampersplaat, het paarden eiland, waar lekker kan worden gezwommen.

Tijdens de terugreis naar de haven betrekt de lucht en gaat het steeds  harder waaien. Aanvankelijk varen we op de genua, maar als de wind op een gegeven moment een snelheid van 22 knopen bereikt (windkracht 6) met flinke uitschieters naar boven, wordt het tijd om met zo'n volle boot het zeil binnen te halen en op de motor verder te gaan. De korte golfslag loopt flink op, maar niemand wordt zeeziek.

Eenmaal binnen de pieren van de toegangsgeul naar Herkingen, blijft van de golven weinig over. Er vaart een hele aaneengesloten colonne van schepen, die met deze wind huiswaarts keren. De wind waait vanuit het noorden flink door, in langsrichting van de geul. Niet ver buiten de haven zien we een jeugdbootje in de problemen. Kennelijk is het bootje plat gegaan door de wind, en staat aan de zijkant van de geul een jongeman tot aan z'n borst in het water, die het bootje vasthoudt, maar verder niets kan beginnen om de zaak te klaren. Z'n vrouwelijke zeilmaat zit aan boord, om het klapperende zeil in bedwang te houden. Iedereen in de file vaart vrolijk langs, zonder acht te slaan op de toch wel benarde positie van het stel en het bootje.

Ik roep of  ze een sleep willen, een vraag die bevestigend wordt beantwoord. We gaan uit de file, varen een stukje terug, keren de boot en varen langzaam tegen de wind in langszij van het bootje. Met een oog op de nu snel teruglopende dieptemeter, en het andere oog op onverhoopt losdrijvende lijnen, gooien we ze een lijntje toe, met de instructie die meteen te beleggen op de voorste kikker van het bootje, en het zeil te laten zakken. Al slepend varen we de haven binnen, waar de familie van het stel het hele spektakel vanaf het havenhoofd heeft kunnen zien. We leveren ze af bij de jollensteiger, waar we worden bedankt voor de moeite.

Wij zoeken onze ligplaats op. Terwijl de spullen van de jongens verzameld en ingepakt worden, maakt Irene nog iets eetbaars. Met een tot het dak volgeladen Peugeot vertrekken de jongelui richting Ouderkerk. De wind is intussen gaan liggen, wij genieten in de kuip rustig na van een drukke maar gezellige week.