Hindeloopen - Scharendijke per Linssen 41SL

Op donderdagmiddag  13 oktober meld ik me met Wim in Hindeloopen voor het overvaren van een fraaie Linssen 41SL naar Scharendijke, voor een grote onderhoudsbeurt bij de Zeeuwse Linssen dealer Jonkers Yachts. Het is een reis van bijna 250 km (zie routekaarten met de gevaren route). De weergoden zijn ons, net als bij de trip vanuit Southampton, weer zeer goed gezind met een stralend zonnetje en weinig wind uit oostelijke richting. Om in het resterende daglicht vast een stuk van de route te kunnen varen, vertrekken we meteen na een korte inspectieronde over de boot in de richting van Enkhuizen. De twee ruim bemeten Volvo Penta's in de machinekamer zorgen voor een flinke snelheid, en nog bij daglicht varen we al de Compagnieshaven in Enkhuizen binnen. Na het vervullen van de havenformaliteiten wandelen we de gezellige binnenstad in en genieten een heerlijk maal in een van de vele restaurants in die omgeving.

De volgende (vrijdag) morgen om 8 uur gaan de trossen los voor een zo groot mogelijke ruk in zuidelijke richting. Het naviduct is zeldzaam rustig in deze tijd van het jaar, het niveauverschil tussen IJsselmeer en Markermeer is te verwaarlozen, maar er wordt toch een volledige schutprocedure gevolgd. Eenmaal op het Markermeer is het genieten van de prachtige vergezichten, zoals de driemaster in het tegenlicht, en het 'Paard van Marken',  dat we op steenworpafstand passeren. De door de vuurtorenwachter weer gangbaar gemaakte mistbel (zie beschrijving op de website van het Paard) is goed zichtbaar.

Amsterdam komt snel in beeld, waar we door de Oranjesluizen naar het binnenwater moeten schutten.
Er wacht een verrassing : in de sluis ligt de 'Shtandart' (zie ook hier , hier en hier), een kopie van het eerste schip dat Tsaar Peter de Grote in St Petersburg liet bouwen na zijn rondtocht door de toenmalige Nederlanden en Engeland (dat laatste vermelden de geschiedenisboeken nooit ! ) om het scheepsbouwvak te leren. De Tsaar werd zelf de eerste kapitein op het schip dat 16 jaar dienst deed als vlaggenschip van de Russische Marine. 300 jaar later werd op 4 november 1994 in St. Petersburg de kiel gelegd voor de bouw van een exacte kopie van het schip waar Peter de Grote zo trots op was. Volgens de traditie van de 18e eeuw werd ook de 'nieuwe' Shtandart rijkelijk gedecoreerd met prachtig beeldsnijwerk. De bouwer en kapitein van de replica, Vladimir Martus, is een oude bekende van de Bataviawerf. Begin jaren negentig liep hij daar namelijk stage. Daarna keerde hij terug naar Rusland om 'Shtandart' te bouwen. Na 5 jaar hard werken met een bouwploeg van ongeveer 40 personen, werd de replica in 1999 in het bijzijn van 40.000 toeschouwers in St Petersburg te water gelaten.  De eerste reis van de Shtandart was naar Zaandam waar Peter de Grote het vak van scheepstimmerman leerde. De Shtandart maakt nu rondreizen door Europa om het geld voor het onderhoud bij elkaar te krijgen, toevallig lag ze recent in Maassluis waar ik het indrukwekkende schip van top tot teen kon bekijken .  Het is formidabel wat de Russen hebben gepresteerd om dit schip te bouwen, veel details zijn  in oude stijl met veel vakmanschap gemaakt. Er staan zelfs echte oude 'voorlader' stukken geschut goed vastgesjord op het dek achter de geschutpoorten. Helaas laat de technische toestand en de staat van onderhoud hier en daar nogal te wensen over. We vinden het niet erg om een tijdje te wachten tot het statige schip de sluis in slakkengang heeft verlaten ! We horen pas later dat de 'Shtandart' gebruikt is als het zeilschip van Willem Barentsz in de film 'Nova Zembla'


Dan volgt een eigenlijk vervelend deel van de tocht : het Amsterdam-Rijnkanaal , het is het drukst bevaren scheepvaartkanaal ter wereld. Voor zeilboten is het kanaal niet geschikt door de geringe doorvaarthoogte, zij dienen de zogenaamde staandemastroute via Amsterdam en Gouda te nemen.
Het is echt druk op het A-R-kanaal als belangrijke verbindingsroute met de grote rivieren, de vele binnenvaartschepen varen snel. Dat levert een onaangenaam golfpatroon op, met kruisgolven die ontstaan door reflecties via de damwanden. Die stalen damwanden, met hier en daar parallelle hoogspanningsleidingen zorgen er bovendien voor dat de stuurautomaat, die wordt aangestuurd door een magnetisch fluxgate kompas, regelmatig vreemde afwijkingen laat zien, waardoor je bij het ogenschijnlijk rechtuit varen je continue op je qui-vive moet zijn. Ter hoogte van Nieuwegein buigen we af, om via het Prinses Beatrix sluizencomplex het Amsterdam Rijnkanaal te verlaten, en de Lek in de richting van Rotterdam op te varen. Het sluizencomplex is indrukwekkend qua afmetingen (zie foto). De grote stalen sluisdeuren worden met een verticale beweging geopend en gesloten. Als je onder de deuren doorvaart, passeer je een flinke regenbui.
Er zijn weinig goede overnachtingsmogelijkheden op de Lek, we besluiten in de buurt van Schoonhoven te overnachten in een uitgestorven jachthaven waar nog net een mooie plaats vrij is. Het was een lange dag, maar we zijn flink opgeschoten, en kunnen als we geen tegenslag ondervinden bij de drie te nemen sluizen, op zaterdag gemakkelijk Scharendijke bereiken.

Zaterdagmorgen gaan we weer vroeg de Lek op. Het is 's nachts flink koud geweest, de hele rivier rookt als gevolg van het relatief warme rivierwater in combinatie met de koude buitenlucht.  Via Kinderdijk waar we de vele molens boven de polderdijken zien uitsteken, draaien we de Noord op richting Dordrecht. We zien in de verte even een glimp van de van Brienenoordbrug en de skyline van Rotterdam. De aanblik van Dordrecht vanaf het water is altijd weer majestueus. Via een stukje Oude Maas varen we de Dordtse Kil op. Dat dit het drukst bevaren stuk water van Nederland is, blijkt maar weer als we vanaf de Oude Maas een ingewikkelde manoeuvre moeten maken om over te steken naar de Dordtse Kil.

Eenmaal op het Hollands Diep lijkt het qua zeilers wel hoogseizoen : iedereen lijkt nog even van het mooie weer in oktober te willen genieten. De Volkerak sluis wacht op ons verzoek per marifoon nog even met het sluiten van de sluisdeuren, waardoor we in recordtijd kunnen schutten. Zelfs de Krammersluis, toch een berucht obstakel, kunnen we bijna zonder vertraging passeren. Helaas is de Grevelingensluis in dit rijtje een uitzondering : als we met flinke snelheid de sluis naderen, gaat vlak voor onze neus de brug dicht, het licht op rood en vervolgens de sluisdeur dicht. De camera's die rond de sluis geplaatst zijn, en dit soort ongewenste situaties moeten voorkomen, worden kennelijk niet bekeken. De sluiswachter op afstand in Neeltje Jans is Oostindisch doof voor een oproep en verhaal per marifoon.

Maar goed een kniesoor die daarop let, we zijn ondanks een onnodig oponthoud  van een uur, ruim op tijd in Scharendijke. We genieten in restaurant Westenwind  aan de jachthaven in een prachtige ambiance van een heerlijk diner, en kunnen terugkijken op een mooie tocht, met voor deze tijd van het jaar unieke weersomstandigheden.
Nu de eigen boot nog naar de winterstalling varen en dan zit 2011 er qua varen al weer op !