Dagje Gouwzee

Op de laatste junidag van dit jaar werden we gewekt door een geweldige wolkbreuk. Is wel eens lekker als schoonmaakbeurt voor de boot. Gelukkig ging de kraan boven al snel weer dicht, en gedurende de hele dag ook niet meer open. We waren uiteraard zeer benieuwd hoe de enkel van onze steigerduiker eruit zou zien. Gelukkig bleek het mee te vallen. Door de morfinepillen van Anneke had de patiënt een rustige en pijnloze nacht achter de rug, en het drukverband, aangevuld met wonderzalf van het Volendamse Kruidvat had ook goed werk verricht. Het eindresultaat was een weliswaar dikke, blauwe en stijve enkel, maar de botten zijn waarschjnlijk nog heel. Lopen gaat moeizaam, maar is gelukkig nu niet echt noodzakelijk. Dus rust voor de komende dagen.

Daan en Wil zouden woensdag een dagje komen zeilen. Ze hadden (als de grootste Van der Valk specialisten van Nederland) in Katwoude (onder de palingrook van Volendam) een Van der Valk gevonden waar ze nog nooit hadden overnacht, dat gemis hebben ze nu goedgemaakt. Ze waren al ingelicht over het ongeval, en stonden om 9 uur op de steiger om met de patiënt af te reizen naar de dichtstbijzijnde gipsafdeling, wat gelukkig dus na de ochtend diagnose door de scheepsarts niet meer nodig bleek.

We besloten zoals afgesproken te gaan varen. Bij het maken van afspraken voor meezeilers heb je altijd te maken met de weergoden die je al dan niet gunstig gezind zijn. Nu had Wil al voorspeld, dat er zeven plagen over ons uitgestort zouden worden, nadat ik Dirk Kuyt ervan had beschuldigd dat hij in z'n eerste WK wedstrijden van Oranje als een krant had gespeeld. En bij Wil moet je niet aan Dirk komen, dat is nog erger dan heiligschennis. Dat van die plagen klopt dus wel, denk ik. Voor de woensdag was de plaag 'geen wind'. En dan kun je dus niet zeilen. Toen hebben we de plannen maar bijgesteld en er een dagje Gouwzee van gemaakt. Om te beginnen een rondje door de Volendamse haven, wij zijn nu in Japan heel beroemd want alle lenzen werden op ons gericht, en Irene en Wil als fervente Koningshuisvolgers weten natuurlijk als geen ander hoe de royalty naar haar publiek zwaait.

Na een laatste ereronde zetten we koers naar Marken, voor de 'Chip' een onbekende bestemming. Er liggen voor de haven beangstigend grote wiervelden, en met de 7 plagen in het acherhoofd zijn we daar heel voorzichtig omheen gevaren.We lagen kennelijk voor op het reisschema van de toeristenbussen, want op Marken was het nog heel rustig. De broodjes van de lokale bakker smaakten er niet minder om. Met Daan nog even Marken te voet verkend.

Daarna op de terugweg toch nog even gezeild, nou ja de genua uitgetrokken en met een klein zuchtje wind richting Marina gedobberd. Onder de dijk bij Marken hebben we het anker uitgegooid en de rest van de middag de dagelijkse routine van een wijntje en een hapje afgewerkt. Van zwemmen is het niet meer gekomen, hoewel de watertemperatuur van het IJsselmeer inmiddels boven de 21 graden ligt.

's Avonds werden we uitgenodigd om bij Van der Valk een vorkje mee te prikken, en dat smaakte heerlijk ! We werden weer keurig bij de Marina gedropt, en een uurtje later waren we weer op de boot want het tempo met zo'n dikke poot heeft z'n beperkingen. Al met al toch een heerlijk dagje !