Vanuit Willemstad vertrekken we voor onze driesluizentocht richting thuishaven Herkingen. De passage van de Volkeraksluis gaat betrekkelijk vlot. Daarna via Volkerak en Zuid-Vlije richting Krammersluis. Er staat een stevige wind, maar zoals gebruikelijk de laatste tijd recht op de kop. Er is veel binnenvaartverkeer op het Volkerak, en het stuk dat we bij de Krammersche Slikken afsteken is heel smal, dus zeilen / kruisen is geen optie. het schutten in de Krammersluis neemt al weer meer tijd in beslag, ook door het ingewikkelde spoelsysteem om zoet- en zout water te scheiden. De wind is intussen toegenomen tot bij vlagen 5Bft. Veel boten kiezen na de sluis voor de richting Oosterschelde, een paar gaan richting Grevelingen. We leggen aan voor de Bruinisser sluis om de volgende schutting af te wachten, en plotseling gaat de sluis op 'dubbel rood', oftewel buiten werking. Even later wordt omgeroepen dat de sluis door een technische storing tot nader order buiten werking is, en dat er een monteur onderweg is. Wij gaan aan de koffie om de tijd te doden. Het aantal boten dat wil schutten, groeit gestadig. Plotseling gaan de lichten weer op enkel rood, er is kennelijk een klein wonder gebeurd want een monteur kan nog niet ter plaatse zijn geweest.
Even later gaat de sluis open, en intussen is er weer een lichting Krammer sluizers bijgekomen, die allemaal de sluis in willen. In de loop van de jaren hebben we meerdere categorieën sluisvaarders leren kennen : de routiniers, die varen de sluis in en gaan zonder problemen liggen op de plek die ze van tevoren hebben bepaald. Dan heb je de weifelaars en nog-niet-zo-ervaren sluizers, die durven niet zo goed, en gaan zo gauw ze de sluis inkomen, tegen de kant liggen, maken met moeite vast en halen dan opgelucht adem. Tot de sluiswachter ze sommeert om door te varen, dan slaat de paniek toe. De derde categorie is de gassers, die kennen maar twee standen van het gashandel : vol vooruit en vol achteruit. Die zijn levensgevaarlijk, ook voor hun eigen opvarenden, die denken houvast te hebben aan een sluisbolder of een naastliggend schip, geeft de schipper weer vol gas en daar gaat de opvarende bijna overboord of er sneuvelt een vlaggenstok bij de buren. En dan heb je nog de dwarsliggers, die bij harde wind van achteren of een overgang van zoet naar zout hun schip eerst voor vastmaken en een grote kans hebben dwars komen te liggen. Alle categorieën zijn meestal vertegenwoordigd, zeker bij zo'n volle sluis als nu in Bruinisse. Het duurt een eeuwigheid voordat iedereen min of meer op z'n plaats ligt (zie foto)
Vanaf de Bruinisser sluis is het nog maar een wipje naar Herkingen. Het waait nog steeds hard, we verzamelen het nodige zout op de boot en zien voor ons een omgeslagen open boot, die gelukkig al assistentie krijgt. Onze box is tot onze opluchting keurig leeg na bijna twee maanden verhuurd te zijn geweest aan passanten, een leuk instrooiertje voor de vereniging. De indraai achteruit de box in met zijwind zijn we gelukkig niet verleerd. We drinken een glaasje op de goede afloop van de vakantie, ondanks een paar lichamelijke ongemakken die hier in geuren en kleuren aan de orde zijn geweest..De totaalstand op het log van afgelegde mijlen sinds 2002 is nu 5554, de motoruren sinds 2007 (het jaar van de inbouw van de nieuwe motor) 464, waarvan dit seizoen tot nu toe 110. En dit jaar, afgezien van de lekkende drinkwaterpomp, zonder problemen. We spuiten weer eens het zout van de boot, halen het reddingsvlot van het dek en genieten opnieuw van het prachtige uitzicht over de Grevelingen. We blijven het weekend nog aan boord om af te kicken en de boot op te ruimen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten