 |
| Sluisje Hythe Marina |
 |
| de Solent |
woensdag 28 september : na een iets vertraagde vliegreis met FlyBE vanaf Schiphol worden we opgehaald door de Engelse vertegenwoordiger. Die had de boot na de Boatshow in de
Hythe Marina village gelegd, aan het water op flinke afstand tegenover Southampton. De goede man wilde natuurlijk ook wel eens in zo'n mooie boot varen. Na een korte inspectieronde vertrekken we meteen, en moeten door het piepkleine sluisje van de marina naar buiten worden geschut.
Door de maanstand is het rond deze tijd springtij, wat betekent dat de getijverschillen en de stroomsnelheden rond deze datum op z'n hoogst zijn. Het kan in je voordeel en je nadeel werken. Dat laatste merken we op weg naar de Solent, een paar knoop stroom tegen scheelt al gauw qua snelheid over de grond een slok op een borrel. We verliezen hier drie tot vier knopen snelheid, daarmee wordt onze snelheid over de grond praktisch gehalveerd (voor de niet zeelui : 1 knoop = 1
zeemijl per uur, 1 zeemijl = 1852 meter, dit is 1 boogminuut op de de doorsnede van de aarde ter plaatse van het middelpunt en de polen)
 |
| No man's land fort |
 |
| flinke stroom tegen ... |
Op de Solent staat een straf windje, er wordt ook druk gezeild. Bij het verlaten van de East Solent passeren we
Portsmouth , een belangrijke marinehaven en één van de thuishavens van de Royal Navy. Om de toegang naar de Solent te controleren en zonodig te blokkeren, zijn in lang vervlogen tijden twee gigantische forten gebouwd, het
No man's land fort en het
Horse Sand fort . Om in de Wereldoorlogen onderzeeërs de toegang te blokkeren, zijn op een diepte van ca 2 meter onder water vanaf beide forten naar het vasteland omvangrijke barrières gebouwd, en tussen de forten werden 's nachts torpedonetten gespannen. Overigens hebben niet alleen forten, maar ook boeien hier bijzondere namen : Spithead, Horse Tail, Nab End. We varen tussen de Boulder en de Street boei over de ondiepte The Looe oostwaarts. Als we het getij op de nog te varen route nauwkeurig bekijken, blijkt dat we in Dover niet op een gunstig tijdstip zullen aankomen.
 |
| ..de gang erin naar Brighton.. |
Omdat we vanmorgen al heel vroeg vanaf huis zijn vertrokken, en de hele nacht doorvaren ondanks het mooie weer geen aanlokkelijke optie is, besluiten we vanaf The Looe in rechte lijn naar de marina van Brighton te varen om een tijstop te maken en te overnachten. We naderen Brighton rond 10 uur 's avonds in het pikkedonker. De marina wordt tegen de elementen beschermd door reusachtige blokken beton, want het kan er aardig spoken (zie
hier ). Door de grote getijverschillen en ook hoge stroomsnelheden wordt langs de kust veel zand en slik heen en weer gespoeld, dat bezinkt op plaatsen waar de stroomsnelheden klein zijn, zoals havens. Baggeren is duur, sommige havens worden nooit gebaggerd en vallen bij laag water helemaal droog. In Brighton is een tussenweg gevonden : zolang het gaat worden boeitjes gelegd in de aanloopgeul als er nog voldoende water staat om binnen te lopen. Overdag is dat geen probleem, maar 's nachts zie je daar geen hand voor ogen. Gelukkig was de eerste piepkleine boei verlicht, maar de beheerders laten late binnenkomers dan aan hun lot over, en denken dat je die andere boeien dan ook wel ziet. Niet dus. Maar gelukkig komen we zoekend en langzaam varend binnen zonder vast te lopen in de blubber, om vervolgens een volledig bezette gastensteiger aan te treffen ! Na veel gezoek langs alle steigers vinden we eindelijk een gaatje waar de boot past. We nemen nog een glas wijn met een hartigheidje om de veilige aankomst te vieren, en zoeken dan snel de kooi op. De eerste etappe richting Zeeland zit erop, een lange maar mooie dag.
Gevaren afstand : vandaag 55 mijl
(door op de foto's een of twee keer te klikken kunnen ze in groter formaat worden weergegeven)
Alle foto's van de reis zijn hier te bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten